NIEUWS! 

Hollywoodicoon 

Robert Redford 

is overleden 

op 89-jarige leeftijd

Alweer treurig nieuws uit Hollywood: de gerespecteerde Amerikaanse acteur, regisseur en filmproducent Robert Redford is eergisteren, op dinsdag 16 september 2025, overleden op 89-jarige leeftijd. Naar verluidt, stierf hij in zijn slaap in zijn woning in het Sundance Resort: een door hemzelf opgericht skipark en cultuurcentrum aan de voet van de Mount Timpanogos in de Amerikaanse staat Utah. Redford was één van de populairste acteurs in de jaren 70, dankzij zijn knappe looks, charisma en memorabele hoofdrollen in onder meer de uitstekende westerns Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969) en Jeremiah Johnson (1972), de fijne oplichterskomedie The Sting (1973) en het meeslepende journalistieke drama All the President's Men (1976). 

Bij heel wat huidige jongeren is Robert Redford geen grote naam. Maar ooit was deze getalenteerde acteur een wereldster: de Brad Pitt van de jaren 70. Dat had Redford niet alleen te danken aan zijn knappe uiterlijk (mooie donkerblonde haren, grijsblauwe ogen, een atletisch lichaam en een brede, guitige glimlach), maar ook aan zijn charismatische uitstraling.

Jeugd

Charles Robert Redford Jr. werd geboren op 18 augustus 1936 in de Californische badplaats Santa Monica. Na zijn studies schilderkunst aan het Pratt Institute in Brooklyn, New York, volgde Redford acteerlessen aan de American Academy of Dramatic Arts in New York.

In 1960 was hij voor het eerst te zien in een langspeelfilm, als figurant in de romantische komedie Tall Story van Joshua Logan, met Anthony Perkins en Jane Fonda (ook in haar filmdebuut) in de hoofdrollen. Redford was toen 24.  

Zes jaar later, in 1966, speelde Redford mee in The Chase van Arthur Penn (lees ons In Memoriam over Penn hier): een beklijvend psychosociaal drama over racisme, corruptie en geweld in een bekrompen stadje, met Marlon Brando (onze favoriete acteur) en Jane Fonda in de hoofdrollen en met Redford in zijn bijrol als de ontsnapte gevangene Charlie "Bubba" Reeves.

Jane Fonda en Robert Redford in The Chase.

Doorbraak

Redfords grote doorbraak begon in 1969, toen hij de zwijgzame outlaw The Sundance Kid vertolkte in de schitterende western en buddy movie Butch Cassidy and the Sundance Kid van George Roy Hill (één van onze favoriete westerns). Redfords tegenspeler was de 11 jaar oudere en ervaren method-acteur Paul Newman (één van onze favoriete acteurs) in diens rol van de flamboyante partner in crime Butch Cassidy. Losjes gebaseerd op historische feiten in de misdadige levenswandel van de beruchte bandieten Robert LeRoy Parker alias Butch Cassidy en Harry Alonzo Longabaugh alias The Sundance Kid, werd deze avontuurlijke road movie een kaskraker. Dat was vooral te danken aan de meeslepende chemie tussen Newman en Redford, wier veelzijdige vertolkingen -van komisch tot dramatisch- een schot in de roos was. Bekijk een filmfragment hier.

Robert Redford (links) en Paul Newman in Butch Cassidy and the Sundance Kid.

Datzelfde jaar was Redford ook te zien:

- als de hulpsheriff Cooper in de western Tell Them Willie Boy Is Here (1969) van Abraham Polonsky;

- en in zijn titelrol van de (fictieve) Amerikaanse competitieskiër David Chappellet in het skidrama Downhill Racer (1969) van  Michael Ritchie, met tegenspeler Gene Hackman (één van onze favoriete acteurs) als de coach van de Amerikaanse skiploeg.

Robert Redford als het titelpersonage in Downhill Racer.

Redfords drie hogervermelde vertolkingen in 1969 leverden hem een gezamenlijke BAFTA Award voor beste acteur op.

Stille kracht

In 1972 kwam Redfords stille kracht als acteur voluit tot zijn recht in zijn doorleefde vertolking van de verbeten titelheld in de avontuurlijke frontierwestern Jeremiah Johnson van Sidney Pollack (ook één van onze favoriete westerns), gebaseerd op de echte exploten van de legendarische Amerikaanse pelsjager en avonturier John Jeremiah Garrison Johnston (circa 1824-1900) zoals beschreven in de biografie Crow Killer: The Saga of Liver-Eating Johnson van Raymond Thorp en Robert Bunker uit 1958 en in de historische roman Mountain Man van Vardis Fisher uit 1965. Bekijk de hele film hier.

Robert Redford als de avontuurlijke titelheld in Jeremiah Johnson.

Romantiek

Sydney Pollack zat ook in de regiestoel voor het populaire romantisch drama The Way We Were (1973): een kaskraker waarin Redford en Barbra Streisand de hoofdrollen vertolken.

Tot de latere succesvolle romantische drama's met Robert Redford in een hoofdrol behoren onder meer:

Robert Redford en Meryl Streep in Out of Africa.

- The Great Gatsby (1974) van Jack Clayton, naar de gelijknamige roman uit 1925 van F. Scott Fitzgerald, met Redford in de titelrol van de miljonair Jay Gatsby en met Mia Farrow als de love interest Daisy Buchanan;

- Out of Africa (1985), andermaal onder regie van Sidney Pollack, losjes gebaseerd op de memoires van de Deense barones Karen Christenze von Blixen-Finecke, gespeeld door Meryl Streep, met Redford als de Engelse aristocraat  Denys Finch Hatton: een jager op groot wild in Brits-Oost-Afrika (het huidige Kenia). De film won maar liefst 7 Oscars, waaronder die voor beste film, beste regie en beste actrice Meryl Streep;

- en Indecent Proposal (1993) van Adrian Lyne, met tegenspelers Demi Moore en Woody Harrelson.

Oplichterskomedie

Eén van de beste en meest succesvolle films met Redford is The Sting: een veelzijdige oplichterskomedie uit 1973, waarvoor Redford opnieuw samenwerkte met regisseur George Roy Hill en acteur Paul Newman. Robert Shaw speelt daarin met brio de Iers-Amerikaanse gangsterbaas Doyle Lonnegan, maar ook de vertolkingen van Redford als de grifter Johnny Hooker en Newman als de ervaren con man Henry Gondorff zijn om van te snoepen. De film werd niet alleen een kaskraker van jewelste (hij kostte circa 5,5 miljoen dollar, maar leverde in de VS alleen al ruim 160 miljoen dollar op!), maar won bovendien 7 Oscars, waaronder die voor beste film, beste regie, beste origineel scenario, beste muziek en beste kostuumontwerp. Bekijk een filmfragment met Paul Newman en Robert Shaw hier.

Robert Redford (links) en Paul Newman in The Sting.

Politieke thrillers

Redford speelde ook hoofdrollen in politieke thrillers, zoals:

- het degelijke spionagemysterie Three Days of the Condor (1975), alweer onder regie van Sidney Pollack, met Redford als de New Yorkse CIA-analyst Joe Turner die begint te vrezen voor zijn leven nadat zijn collega's vermoord worden;

- en het meeslepende en invloedrijke journalistieke drama All the President's Men (1976) van Alan J. Pakula, naar het gelijknamige boek uit 1974 van de Amerikaanse journalisten Carl Bernstein en Bob Woodward over het politieke Watergate-schandaal, met Redford als Woodward en Dustin Hoffman als Bernstein.   

Robert Redford (links) en Dustin Hoffman in All the President's Men.

Latere filmrollen

In de eerste helft van de jaren 80 speelde Redford nog hoofdrollen in onder meer:

- het op feiten gebaseerde gevangenisdrama Brubaker (1980) van Stuart Rosenberg, met Redford in de titelrol van de integere gevangenisdirecteur Henry Brubaker;

- het populaire honkbaldrama The Natural (1984) van Barry Levinson, met Redford in de titelrol van de getalenteerde honkbalspeler Roy Hobbs;

- en het hogervermelde romantisch drama Out of Africa (1985). 

Daarna waren Redfords hoogdagen als populaire filmster stilaan voorbij, hoewel hij de voorbije decennia nog meespeelde in zo'n 25 films, waaronder:

- het hogervermelde erotisch drama Indecent Proposal (1993);

- het (door Redford zelf geregisseerde) populaire drama The Horse Whisperer (1998): een kaskraker met Redford in de titelrol van de paardenfluisteraar Tom Booker en met een nog piepjonge Scarlett Johansson als het hulpbehoevende tienermeisje Grace MacClean;

- het zeil- en overlevingsdrama All Is Lost (2013) van J.C. Chandor, met Redford als enige acteur in zijn rol van een naamloze zeiler in nood;

- en de razend populaire superheldenfilms Captain America: The Winter Soldier (2014) en Avengers: Endgame (2019), beide geregisseerd door de broers Anthony en Joe Russo, waarin Redford het personage Alexander Pierce speelt.

Robert Redford in Captain America: The Winter Soldier.

Regisseur

Behalve een succesvolle acteur, was Redford ook een verdienstelijke regisseur, die zijn eigen films bovendien meestal zelf produceerde.

Zijn regiedebuut was het psychosociaal familiedrama Ordinary People uit 1980, met Timothy Hutton, Mary Tyler Moore, Donald Sutherland, Judd Hirsch en Elizabeth McGovern in de belangrijkste rollen. De film leverde Redford meteen de Oscar voor beste regisseur op en won ook de Oscars voor beste film, beste mannelijke bijrol (van Timothy Hutton) en beste bewerkte scenario (van Alvin Sargent).

De populairste film onder regie van Redford is wellicht het hogervermelde drama The Horse Whisperer uit 1998.

Robert Redford en Scarlett Johansson in The Horse Whisperer.

Maar de beste film die Redford zelf regisseerde, is volgens ons Quiz Show uit 1994: een meeslepend drama, gebaseerd op historische feiten, over bedrieglijke praktijken tijdens de Amerikaanse tv-quiz Twenty One in de jaren 50, met Ralph Fiennes, John Turturro (één van onze favoriete acteurs), David Paymer en Hank Azaria als de bedriegers (die wij opnamen in onze Top 150 van de beste movie villains aller tijden).

Promotie van onafhankelijke films

Redford was ook de oprichter en bezieler van het jaarlijkse Sundance Film Festival in Utah, dat hij startte in 1978, en van het Sundance Film Institute, opgericht in 1981 in Utah, beide bedoeld ter ondersteuning en promotie van onafhankelijke filmproducties. Zowel het Sundance Film Festival als het Sundance Film Institute bestaan vandaag nog steeds. 

Net als Redfords Sundance Resort in Utah, werden het Sundance Film Festival en het Sundance Film Institute vernoemd naar Redfords titelpersonage The Sundance Kid in de western Butch Cassidy and the Sundance Kid: de film waarmee Redford in 1969 voor het eerst een grote ster werd.

Gemiste kans

Afgezien van zijn bijrol als het personage Alexander Pierce in de hogervermelde superheldenfilms, speelde Redford nooit een villain. Jammer, want hoewel hij geknipt was voor zijn talrijke rollen van good guys en hij daarmee uitgroeide tot een Hollywoodicoon, misten Redfords rollen tot op zekere hoogte variatie en complexiteit, terwijl deze getalenteerde acteur volgens ons nochtans meer dan genoeg in huis had om complexere, meer uitdagende personages te vertolken, zoals ambivalente antihelden of volbloed slechteriken die de donkere kant van de condition humaine belichamen.    

Toch zullen wij Robert Redford blijven koesteren als één van de laatste oldskool Hollywoodsterren, wiens tijdloze charisma gelukkig op film vastgelegd werd. 

Adiós, amigo!

Joeri Naanai

Robert Redford als The Sundance Kid in Butch Cassidy and the Sundance Kid.

Grizzly Man - full movie

Grizzly Man is een fascinerende documentaire van de veelgeprezen Duitse cineast Werner Herzog uit 2005, over de avontuurlijke lotgevallen van de eigenzinnige Amerikaanse natuurliefhebber en dierenvriend Timothy Treadwell in het afgelegen Katmai National Park op het Alaska-schiereiland: een man met een levensgevaarlijke passie, zo blijkt uit Grizzly Man...

Om de hele documentaire te bekijken, klikt u hieronder in het videoscherm op de link "Watch on Odnoklassniki" en dan op de playbutton, en rechtsonder bij instellingen op "Quality" en 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit.

 

(Klik op de link "Watch on Odnoklassniki" en dan op de playbutton, en rechtsonder bij instellingen op "Quality" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: documentaire / biopic / avontuur / natuurfilm / dierenfilm

Klik op de oranje link voor de trailer: Grizzly Man - trailer

Bitter Moon - full movie

Bitter Moon is een meeslepend, goeddeels Engelstalig romantisch-erotisch drama uit 1992, onder regie van de Poolse meesterverteller Roman Polanski (één van onze favoriete cineasten).

Het verhaal is gebaseerd op de roman Lunes de fiel van de Franse schrijver Pascal Bruckner uit 1981 en draait rond de allesverterende, zelfdestructieve passie tussen een Amerikaanse schrijver (gespeeld door de Amerikaanse acteur Peter Coyote) en een veel jongere en aantrekkelijke Franse vrouw (rol van Polanski's Franse echtgenote Emmanuelle Seigner).

Naast Peter Coyote en Emmanuelle Seigner in de hoofdrollen, spelen de Engelse acteur Hugh Grant en diens landgenote Kristin Scott Thomas de belangrijkste bijrollen.

Het camerawerk stond onder leiding van de Italiaan Tonino Delli Colli.

De muziek is afkomstig van Vangelis (artiestennaam van de getalenteerde Griekse componist en muzikant Evangelos Odysseas Papathanassiou).

En de montage was in handen van de Franse filmmonteur Hervé de Luze.

Om de hele film te bekijken, klikt u hieronder in het videoscherm op de link "Watch on Odnoklassniki" en dan op de playbutton, en rechtsonder bij instellingen op "Quality" en 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit.

 

(Klik op de link "Watch on Odnoklassniki" en dan op de playbutton, en rechtsonder bij instellingen op "Quality" en 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: romantisch drama / erotiek

NIEUWS! 

Hollywoodacteur 

Michael Madsen 

is overleden 

1957-2025

No more Mister Blonde... 

Eergisteren, op donderdag 3 juli 2025, is de productieve en charismatische Amerikaanse acteur Michael Madsen op 67-jarige leeftijd overleden in zijn woning in het Amerikaanse stadje Malibu. De doodsoorzaak was naar verluidt een hartstilstand. 

Michael Madsen speelde vanaf 1982 in zijn lange filmcarrière mee in ruim 300 films, waaronder Thelma & Louise, Reservoir Dogs, Free Willy, Wyatt Earp, Donnie Brasco, Kill Bill 1 & 2, Sin City en The Hateful Eight.

Met zijn magnetische, James Dean-achtige uitstraling (opgetrokken wenkbrauwen en gefronst voorhoofd incluis) en zijn rasperige stem was Michael Madsen een aantrekkelijke man die vaak tough guys vertolkte, zoals gangsters of andere slechteriken. 

Maar hij kon ook andersoortige rollen aan, getuige daarvan bijvoorbeeld zijn gevoelige vertolking van de love interest Jimmy Lennox in de feministische road movie Thelma & Louise uit 1999 van de Engelse cineast Ridley Scott (één van onze favoriete regisseurs), met Susan Sarandon en Geena Davis in de titelrollen.

Als de muzikant Jimmy Lennox in Thelma & Louise. 

Mister Blonde

Toen Thelma & Louise uitkwam, was Michael Madsen al 7 jaar een bekende Hollywoodacteur dankzij zijn internationale doorbraak in 1992 met zijn iconische rol van de gewetenloze en koelbloedige crimineel Vic Vega alias "Mister Blonde" (één van de beste movie villains aller tijden) in de schitterende en invloedrijke gangsterfilm Reservoir Dogs (één van onze favoriete films), geschreven en geregisseerd door de Amerikaanse cineast Quentin Tarantino (één van onze favoriete regisseurs). De beruchtste scène in Reservoir Dogs is wellicht de intense 'oorscène', waarin Madsen als de sadistische Mister Blonde een gekidnapte politieman foltert en met een scheermes in de hand een dansje doet op de tonen van het muzieknummer Stuck in the Middle with You uit 1972 van de Schotse folkrockgroep Stealers Wheel.

Als de psychopathische gangster Mister Blonde in Reservoir Dogs.

Sonny Black

Ook memorabel is Madsens geloofwaardige vertolking van de Amerikaanse maffioso Sonny Black in het op feiten gebaseerde politie- en gangsterdrama Donnie Brasco uit 1997 van de Engelse cineast Mike Newell, met Johnny Depp (één van de knapste acteurs aller tijden) en Al Pacino (één van onze favoriete acteurs) in de hoofdrollen.

Als de maffioso Sonny Black in Donnie Brasco.

Budd Sidewinder

Tot slot vermelden wij hier nog Madsens veelzijdige vertolking van de aan lager wal geraakte en eenzame voormalige huurmoordenaar Budd "Sidewinder" in Quentin Tarantino's dynamische wraak- en krijgskunstenkroniek Kill Bill: Volume 2 uit 2004 (ook één van onze favoriete films), met Uma Thurman in de hoofdrol.

Als de voormalige huurmoordenaar Budd "Sidewinder" in Kill Bill: Volume 2.

Postume films

Madsen zelf is er nu niet meer, maar zijn fans kunnen zich troosten met het vooruitzicht dat de acteur voor het eerst te zien zal zijn in maar liefst 11 nieuwe langspeelfilms die nog moeten uitkomen:

- de tragikomedie Concessions van Mas Bouzidi;

- de horrorfilm A Corpse in Kensington van Brian Patrick Butler;

- het misdaaddrama Blood Behind Us van Shaun Hart en Brendan Gabriel Murphy;

- het familiedrama Mr. Wonderful van Mark David;

- de komedie Saturday at the Starlight van Phillip Clark Davis;

- het drama Charlie Buster van Farzan Deljou;

- het misdaaddrama Cookbook for Southern Housewives van Josie Hull;

- de horrorfilm Entity van Alex Farnham;

- de thriller Ava van Zach Koepp;

- de horrorthriller The Witching Hour van Kevin MacDonald;

- en de superheldenfilm Legend of the White Dragon van Aaron Schoenke.

Joeri Naanai

Americana - trailer

Volgende maand, op 15 augustus 2025, gaat Americana (2023) voor het eerst in roulatie in de Amerikaanse bioscopen. Het is onduidelijk of deze neo-western en zwarte misdaadkomedie ook in de Belgische zalen te zien zal zijn.

Geschreven en geregisseerd door de Amerikaan Tony Tost, die hiermee zijn langspeelfilmdebuut aflevert, draait Americana rond een zogeheten ghost shirt: een antiek en uiterst waardevol traditioneel hemd van de Lakota-indianen, dat via de zwarte markt terechtkomt in een klein stadje in de Amerikaanse staat South Dakota. Verschillende personages worden met elkaar geconfronteerd terwijl elk van hen probeert om het ghost shirt te pakken te krijgen. En dat loopt danig uit de hand...

Tony Tost omschreef zijn langspeelfilmdebuut zelf als een "country crime film", waarvoor hij naar eigen zeggen inspiratie vond in de tragikomische road movie The Sugerland Express uit 1974 van Steven Spielberg (één van onze favoriete regisseurs). In de media wordt Americana tevens vergeleken met de filmstijl in de vroege films van Quentin Tarantino (ook één van onze favoriete regisseurs).

De belangrijkste rollen in Americana worden gespeeld door:

- Sydney Sweeney als de verlegen serveerster Penny Jo Poplin, die droomt van een carrière als countryzangeres;

- Paul Walter Hauser als de romantische oorlogsveteraan Lefty Ledbetter;

- popzangeres Halsey als Mandy Starr (een vrouw met een mysterieus verleden); 

- Eric Dane als de gewetenloze crimineel Dillon MacIntosh;

- Simon Rex als de antiekhandelaar Roy Lee Dean;

- en Zahn McClarnon als de indiaan Ghost Eye.

Daarnaast zijn er ook bijrollen van o.a. Toby Huss, Harriet Sansom Harris, Gavin Maddox Bergman, Derek Hinkey en Donald Cerrone.

Nigel Bluck stond achter de camera.

De muziek werd gecomponeerd door David Fleming.

En de montage was in handen van Peter McNulty.

Bekijk de trailer van Americana hieronder:

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Engels (Verenigde Staten)" voor Engelstalige ondertitels, en op "Kwaliteit" en 720p, 1080p, 1440p of 2160p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: neo-western / misdaad / zwarte komedie / thriller / drama

Caught Stealing - trailer

 

De Amerikaanse regisseur Darren Aronofsky staat bekend als een veelzijdige en eigenzinnige cineast die sinds 1998 een rist creatieve cultfilms inblikte, waaronder Pi, Requiem for a Dream, The Fountain, The Wrestler, Black Swan (lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier), Mother! (bekijk de trailer hier) en The Whale (lees onze recensie hier). Wie meer wil weten over Aronofsky, kan ons biografische portret uit 2014 hier lezen.  

Onderstaande trailer van Aronofsky's nieuwe film Caught Stealing (2025) suggereert dat deze tragikomische misdaadthriller een ruimer publiek kan aanspreken dan zijn hogervermelde films.

Gebaseerd op een scenario van Charlie Huston, draait Caught Stealing rond de bewogen lotgevallen van het Amerikaanse hoofdpersonage Henry "Hank" Thompson (gespeeld door Austin Butler): een voormalige baseballspeler die in de jaren 90 tegen wil en dank te maken krijgt met de criminele onderwereld van New York...

Naast Austin Butler in de hoofdrol, omvat de cast nog andere bekende namen, onder wie Zoë Kravitz (één van de mooiste filmactrices aller tijden), Regina King, Matt Smith, Liev Schreiber, Vincent D'Onofrio, Griffin Dunne, Bad Bunny en Carol Kane. 

Het camerawerk in Caught Stealing stond onder leiding van Matthew Libatique, met wie regisseur Aronofsky reeds samenwerkte voor Pi, Requiem for a Dream, The Fountain, Black Swan (waarvoor Libatique een Oscarnominatie kreeg), Noah en Mother!.

De muziek in Caught Stealing werd gecomponeerd door Rob Simonsen, die ook de muziek voor Aronofsky's The Whale schreef.

En de montage van Caught Stealing is het werk van Andrew Weisblum, die eerder een Oscar won voor zijn montage van Aronofsky's Black Swan en ook aan de montagetafel zat voor Aronofsky's The Wrestler, Noah, Mother! en The Whale.

De Belgische bioscooppremière van Caught Stealing is voorzien op 27 augustus 2025.

In afwachting kan u hieronder alvast de dynamische trailer bekijken:

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: misdaad / zwarte komedie / thriller / drama

Koortsige (des)illusies

The Surfer  van Lorcan Finnegan      ★★★½

Het getroebleerde titelpersonage in The Surfer (2024) is een naamloze Amerikaan (glansrol van Nicolas Cage) die terugkeert naar de plek waar hij als kind opgroeide: een mooi strand in een baai aan de Australische kust. Daar, op een duinheuvel, staat het strandhuis te koop waar de man zijn jeugd doorbracht met zijn vader en moeder. De man wil het huis kopen omwille van nostalgische redenen. Het huis biedt immers uitzicht op het strand waar de man als tiener in de branding ooit uitgroeide tot een beloftevolle jonge surfer in het gezelschap en onder begeleiding van zijn vader. Vandaag behoren zijn surfersdagen al tientallen jaren tot de voltooid verleden tijd, maar hij hoopt dat hij het strandhuis kan kopen zodat hij weer vaak, maar dan samen met zijn éigen tienerzoon, kan gaan surfen op de plek waar hij als jongen ooit idyllische momenten beleefde toen zijn eigen vader nog leefde...

De voormalige surfer en zijn zoon arriveren aan het Australische strand.

Lijdensweg

Dat de voormalige surfer zich illusies maakt, wordt gradueel duidelijk: de prijs van het strandhuis lijkt onbetaalbaar voor hem; zijn relatie met zijn zoon (gespeeld door Finn Little) verloopt stroef; zijn vrouw wil een echtscheiding; en de bende jonge, plaatselijke Australische surfers onder leiding van hun charismatische goeroe Scally (Julian McMahon) maken de Amerikaan van meet af aan duidelijk dat hij niet welkom is op 'hun' strand. De man protesteert: het is toch een publiek strand en er is plaats genoeg voor iedereen. De arrogante surfers, die zichzelf de Bay Boys noemen, beschouwen het strand echter als hun exclusieve eigendom: "Locals only." De expat probeert nog: "I grew up here." Dat wéét Scally trouwens, want hij herinnert zich zowel de Amerikaan als diens vader. Maar Scally en zijn surfers houden voet bij stuk: "Don't live here, don't surf here."

V.l.n.r.: Alexander Bertrand als de gewelddadige Australische surfer Pitbull,
Nicolas Cage als de naamloze Amerikaan, en Finn Little als diens zoon.

Wat volgt is een intens, surrealistisch drama dat evolueert naar een psychologische thriller, waarin de Amerikaan hardnekkig blijft proberen om het strandhuis te kopen terwijl hij op de buitenparking aan het strand verblijft en na verloop van tijd (hoelang? - dagen, weken...jaren?) begint te lijken op een plaatselijke oude dakloze (gespeeld door Nic Cassim) die ook op de parking in zijn auto woont. Beiden worden geterroriseerd door de bende territoriale surfers, die in de ban zijn van de machistische en sadomasochistische filosofie van hun leider Scally. Volgens Scally zijn mannen heden ten dage te soft geworden. Daarom herhalen de drankzuchtige, coke snuivende en gewelddadige surfers 's nachts in hun clubhuisje op het strand hun rituele mantra: "Before you can surf, you must suffer. Surf! Suffer! Surf! Suffer!" 

Julian McMahon als de alfaman en surfersgoeroe Scally.

De Amerikaan beklaagt zich meermaals bij een plaatselijke politieman (geslaagde bijrol van Justin Rosniak) over de bende surfers, maar de agent kiest partij voor de bullies. Terwijl het geduld van de Amerikaan opraakt, krijgt hij plots teleurstellend nieuws van zijn ex. De brandende zon, de pesterijen en zijn gebrek aan geld, drinkwater, voedsel en toekomstperspectieven worden hem stilaan te veel...

De voormalige surfer ontdekt een kogel in de wagen van de oude dakloze...

Moe getergd

Gebaseerd op een scenario van Thomas Martin en geregisseerd door de Ierse cineast Lorcan Finnagan, die zich lieten inspireren door een échte bende fanatieke surfers (de infame Californische Lunada Bay Boys) en door het drama The Swimmer van Frank Perry uit 1968 (met Burt Lancaster in de titelrol), is The Surfer een fascinerende, koortsige film over jeugdtrauma's, onvervulde dromen, teleurstellingen, eenzaamheid, het verlangen om 'er bij te horen', sektarische peer pressure, toxisch haantjesgedrag, pesterijen, verbittering, wanhoop en wraaklust. Daarbij herinnert de film tot op zekere hoogte aan:

- de Australische cultklassieker Wake in Fright (aka Outback) van Ted Kotcheff uit 1971: ook een bitter existentieel drama over een gedesillusioneerde man die onder de snikhete Australische zon te maken krijgt met drankzuchtige en vileine locals;

- de Brits-Amerikaanse thriller Strawdogs van Sam Peckinpah uit 1971: ook een intens psychosociaal drama over een Amerikaan die op een afgelegen plek moe getergd wordt door een plaatselijk groepje onuitstaanbare bullies (bekijk de hele film hier);

- de Amerikaanse misdaadthriller Point Break van Kathryn Bigelow uit 1991: ook een film over de rebelse subcultuur binnen een groepje fanatieke surfers;

- de Amerikaanse zwarte komedie en psychologische misdaadthriller Falling Down van Joel Schumacher uit 1993 (één van onze favoriete komedies): ook een film over een gefrustreerde, eenzame en verbitterde man wiens stoppen doorslaan (bekijk een filmfragment hier);

- het Amerikaanse psychologisch drama Fight Club van David Fincher uit 1999: ook een film over een getroebleerde man en een sektarische club voor stoere, vechtlustige kerels;   

-  de Engelse horrorthriller Eden Lake van James Watkins uit 2008: ook een thriller over de confrontatie met een vijandige bende jongeren;

- en de psychologische mysteriethriller Shutter Island van Martin Scorsese uit 2010: ook een film over trauma's, waanzin en de vage grens tussen werkelijkheid en verbeelding. 

Nicolas Cage blinkt uit met zijn doorleefde titelrol in The Surfer.

Koortsige intensiteit

The Surfer is een karakterstudie van het titelpersonage. Dat verklaart waarom zijn verhaal uit de doeken gedaan wordt vanuit zijn perspectief, met een beeldvoering en sfeerschepping die psychedelisch aanvoelt om zijn onmacht, verwarring en psychologische en fysieke aftakeling in de verf te zetten. De voormalige surfer is immers een man op de rand van een zenuwinzinking. 

Geen wonder dus dat Nicolas Cage gecast werd om de titelrol te spelen. En dat loont: zoals we van de ervaren Hollywoodveteraan gewoon zijn, acteert Cage ook in The Surfer met doorleefde intensiteit. 

Het resultaat is een boeiende, navrante tragedie, die naar onze smaak echter humor mist. Met wat meer zwarte humor à la Falling Down (zie hoger) zou The Surfer ons nog meer hebben kunnen bekoren.

Toch is The Surfer een stevige aanrader. Dankzij de complexe betekenislagen (zie verder), de memorabele vertolking van Cage en de trippy sfeerschepping zou het ons niet verbazen dat The Surfer uitgroeit tot een tijdloze cultklassieker.

Wie de film reeds gezien heeft maar zich vragen stelt over wat het titelpersonage in werkelijkheid meemaakt, kan onderaan deze recensie onze toelichting bij mogelijke interpretaties lezen.

JN.

The Surfer (Australië/Ierland-2024): in de Belgische bioscopen sinds 14 mei 2025.

Met: Nicolas Cage, Julian McMahon, Nic Cassim, Finn Little, Alexander Bertrand en Justin Rosniak.

Genre: psychologisch drama / thriller

Ad infinitum...?

Hieronder graven we dieper in wat het titelpersonage in The Surfer meemaakt. Daarbij proberen we om SPOILERS te beperken, maar wie The Surfer nog niet gezien heeft en zich onbevangen wil laten verrassen door de plotwendingen kan nu stoppen met lezen.

De onthullende en verrassende slotsequenties in The Surfer (2024) maken duidelijk dat het titelpersonage wellicht niét gek is en dat hij wellicht niét identiek is aan de oude dakloze die ook gepest wordt door de bende surfers.

Dat gezegd zijnde, vinden wij het eigenlijk nog interessanter om de hele film tóch te bekijken vanuit het surrealistische perspectief van een gedesillusioneerde, eenzame en verbitterde man die wél waanzinnig wordt. 

Omdat de grens tussen realiteit en verbeelding in The Surfer vaag gehouden wordt, kan je deze film dus op verschillende manieren interpreteren: 

- de Amerikaan is niét gek, maar slechts het slachtoffer van doelbewuste gaslighting door de bende Australische surfers onder leiding van Scally. Wat Scally daarmee willen bereiken, verklappen we hier niet;

- of de Amerikaan wordt wél gek, waardoor zijn verhaal dan een meerzinnig karakter krijgt (zie verder).

Daarbij rijst de vraag of de Amerikaan al dan niet de jongere versie is van de oude dakloze. In dat verband lijken er ook verschillende interpretaties (of combinaties van die interpretaties) mogelijk:

- de oude dakloze is een afzonderlijk personage, met een eigen verhaal dat tot op zekere gelijkenis vertoont met de lotgevallen van de Amerikaan en diens overleden vader;

- of de oude dakloze is de overleden vader van de Amerikaan;

- of de oude dakloze is de oudere versie van de Amerikaan;

- of de oude dakloze bestaat niét en is louter de gevisualiseerde vrees van de Amerikaan dat hij zal eindigen als de oude dakloze (die al of niet de overleden vader van de Amerikaan symboliseert);

- of de zoon van de Amerikaan bestaat niét en is louter een product van wishfull thinking door de Amerikaan;

- of de Amerikaan en zijn zoon zijn droompersonages die de oude dakloze zich verbeeldt: ingebeelde alter ego's van de oude dakloze en diens overleden zoon;

- of de film is een flash back en/of herinnering vanuit het paradoxale perspectief van de overleden vader die zijn zoon verloor, moe getergd werd door de bende surfers en eindigde als een oude, wraaklustige en waanzinnige dakloze. Deze laatste mogelijkheid is onze favoriete interpretatie, omdat de film dan een cyclisch karakter krijgt: terugblikkend op de lotgevallen van een getraumatiseerde tienerzoon die als volwassene (in werkelijkheid en/of in zijn verbeelding) min of meer hetzelfde meemaakt als wat zijn vader (die al dan niet dakloos werd) ooit meemaakte. Zo zou het dramatische slot van de film aansluiten bij de traumatische gebeurtenis in de jeugd van de man, waardoor zijn verhaal (en de film) dan van voor af aan kan herbeginnen. Ad infinitum...

Nicolas Cage als de naamloze Amerikaan (links)
en Nic Cassim als de oude dakloze.