The Double (2011) - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)


Klik op de oranje link voor onze recensie van The Double: Spionagethriller speelt verstoppertje

Genre: spionagethriller / actie / misdaad

Spionagethriller speelt verstoppertje

The Double  van Michael Brandt     ★★½

In deze Amerikaanse spionagethriller, waarin haast niets is wat het lijkt, speelt Richard Gere de enigmatische ex-CIA-agent Paul Sheperdson. Na de moord op een senator, wordt Paul door CIA-directeur Tom Highland (Martin Sheen) opnieuw 'geactiveerd' om de dader op te sporen. Hij krijgt daarbij hulp van de jonge, ambitieuze FBI-agent Ben Geary (Topher Grace). Ben is ervan overtuigd dat de legendarische Russische geheim agent Cassius achter de moord zit. Paul beweert echter dat Cassius al jaren dood is. Terwijl ze steeds dichter bij de waarheid komen, begint Ben te vermoeden dat Paul een verborgen agenda heeft...

Martin Sheen.

Wolf in schaapsvacht?

Altijd fijn om Richard Gere (één van de aantrekkelijkste acteurs aller tijden) aan het werk te zien als een ambivalent personage waarvan je niet weet of hij nu goed of slecht is. Knappe acteurs die er uitzien als de ideale schoonzoon verwacht je immers minder gauw in de rol van boosdoener dan acteurs met een unieke karakterkop zoals Willem Dafoe, John Malkovich of Jack Nicholson. Het verrassingseffect is groter wanneer de slechterik er niet uitziet als een stereotiepe psychopaat. Herinner u Gere's ijzingwekkende vertolking van de corrupte flik in de beklijvende politiethriller Internal Affairs! Denk ook aan de afgeborstelde creep die de onderschatte Rob Lowe zo efficiënt vertolkt in de psychosociale misdaadthriller Bad Influence (bekijk de hele film hier). Of aan het moment waarop de in lange dusters gehulde boeven in Sergio Leone's magistrale western Once Upon a Time in the West voor het eerst in beeld komen na het bloedbad op de ranch van de familie McBain en het overlevende zoontje benaderen. De kijker verwacht dat de leider van de moorddadige bende een boeventronie heeft zoals Lee Van Cleef of Eli Wallach in Leone's western The Good, the Bad and the Ugly (bekijk de hele film hier). Maar kijk: wie wandelt er naar het doodsbange jongetje dat nadien ook genadeloos door de boosdoener neergeknald wordt? Henry Fonda met zijn hemelsblauwe ogen! Dé publiekslieveling die in zoveel eerdere films sympathieke helden speelde. Sergio Leone wist waar hij mee bezig was...

Richard Gere als Paul Sheperdson in The Double.

Hebben we nu teveel verklapt over The Double? Niet echt, want deze film staat bol van plotwendingen die het definitieve oordeel over de ware aard van de personages uitstellen naar de finale van de film. Anderzijds is dat net het probleem van deze nochtans vakkundig ingeblikte spionagethriller: na een veelbelovend begin, ontspoort The Double tot een kunstmatig verstoppertje spelen met de kijker, waardoor zelfs Richard Gere de film niet meer kan redden. Het scenario komt overduidelijk uit de koker van een Hollywoodschrijver -Michael Brandt- die in zijn regiedebuut wilde tonen hoe ingenieus hij wel is. Hij vergat daarbij echter dat verrassingen die niet geloofwaardig zijn hun effect verliezen. De kijker verras je door hem te overtuigen van iets dat hij/zij niet had zien aankomen, maar niét door de kijker langdurig te bestoken met de ene na de andere geforceerde plotwending.

Topher Grace (links) en Richard Gere: de rookie en de oude rot in het vak.

Clichés

Zoals dat wel vaker gebeurt in spionagefilms, passeren ook in The Double allerlei genreclichés de revue: de doorgewinterde contraspionage-agent, de onervaren rookie, de ongrijpbare dubbelagent, enzovoort. Daar is op zich niks mis mee, op voorwaarde echter dat die clichés ook op een originele en meeslepende manier uitgewerkt worden. En dat is, ondanks het verdienstelijke acteerwerk van Gere, niet echt het geval in The Double.

Berenmutsen

Nu de oorlog in Irak goeddeels voorbij lijkt en die in Afghanistan ook stilaan over zijn kookpunt heen lijkt, keert de Amerikaanse infowar zich in films zoals The Double weer tegen de oude Sovjet-vijand uit het tijdperk van de Koude Oorlog. Anti-Russische propaganda dus? Ja hoor, maar dan wel met enkele leuke oneliners. Zoals deze over Russische vrouwen: "Als de Russen, in plaats van raketten, hun vrouwen als wapen hadden ingezet, zouden we nu allemaal berenmutsen dragen."

JN.

The Double (USA-2011): in de bioscoop vanaf 1 augustus 2012.

Met: Richard Gere, Topher Grace, Martin Sheen, Tamer Hassan, Odette Annable, Chris Marquette en Stephen Moyer.

Genre: spionagethriller / actie / misdaad

Klik op de oranje link voor de trailer: The Double - trailer 

Friends With Kids - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Friends With Kids: Pamperslaven

Genre: romantische komedie

Pamperslaven

Friends with Kids   van Jennifer Westfeldt     ★★

Behoort u ook tot de (nog) kinderloze volwassenen die geconfronteerd worden met een babyboom in hun vriendenkring? En ergert u zich dan soms ook blauw aan het feit dat uw vrienden gegijzeld zijn door hun kroost en stilaan veranderen in overspannen, humeurige, uitgeputte, saaie en nimmer beschikbare pamperslaven? Dan zult u zich ongetwijfeld herkennen in Julie (gespeeld door Jennifer Westfeldt) en Jason (Adam Scott): de twee bevriende vrijgezellen die in de nieuwe romantische komedie Friends with Kids (2011) met weemoed terugdenken aan de tijd toen hun gemeenschappelijke vrienden nog geen kinderen hadden. Waar is de passie gebleven die Ben (Jon Hamm) en Missy (Kristen Wiig) voor elkaar voelden toen ze al wel een trouwring maar nog geen koters hadden? En waarom maken Alex (Chris O'Dowd) en Leslie (Maya Rudolph) sinds ze ouders werden plots zo vaak ruzie? Jason en Julie prijzen zich gelukkig met hun ongebonden vrijgezellenleventjes. Toch willen beiden ooit zelf kinderen. Maar dan zonder de molensteen van het huwelijk rond hun nek. Hoewel zij een louter vriendschappelijke relatie hebben, doet Jason aan Julie een uitdagend voorstel: waarom niet samen een kind verwekken en het dan opvoeden als bevriende soulmates in een platonisch co-ouderschap...? 



Jason en Julie hebben een platonische, zuiver vriendschappelijke relatie,
maar overwegen toch om samen een kind te verwekken.

Beloftevol



Jennifer Westfeldt als Julie.

Friends with Kids is het geesteskind van de Amerikaanse actrice en scenariste Jennifer Westfeldt. Als regisseuse, producente, hoofdrolspeelster én scenariste van de film baseerde Westfeldt haar verhaal op persoonlijke ervaringen: Westfeldt en haar partner Jon Hamm (die in Friends with Kids de rol van Ben vertolkt) merkten dat hun vrienden die aan kinderen begonnen stilaan uit hun leven verdwenen. Een beloftevol uitgangspunt, dat in Friends with Kids werd uitgewerkt in enkele snedige dialogen, zoals de openhartige confrontatie tussen de verschillende levensopvattingen in de vriendenkring tijdens een collectieve skivakantie die aan de eettafel pijnlijk uit de hand loopt.



Gemiste kans

Friends with Kids is bij momenten best wel interessant, maar de plotwendingen en de (f)lauwe grappen zie je van ver aankomen. 

Ook de cast acteert vaak voorspelbaar. Afgezien van Westfeldt en Scott, werden de belangrijkste acteurs overigens goeddeels ontleend aan de cast van de hilarische huwelijkskomedie Bridesmaids (één van onze favoriete komedies). 

Adam Scott probeert in Friends with Kids als de playboy Jason grappig uit de hoek te komen, maar ergerde ons met zijn onevenwichtige gependel tussen tactloos je-m'en-foutisme en gevoelige empathie. 

Jennifer Westfeldt doet iets met haar rol als Julie dat moet lijken op de kwetsbare assertiviteit (of assertieve kwetsbaarheid) van Meg Ryan als het memorabele titelpersonage Sally in de briljante romcom-klassieker When Harry Met Sally (ook één van onze favoriete komedies; bekijk de trailer hier en de hele film hier), maar Westfeldt heeft daar gewoon niet genoeg charisma voor. 

Maya Rudolph en Chris O'Dowd als Leslie en Alex.

Chris O'Dowd en Maya Rudolph komen als het koppel Alex en Leslie onvoldoende in beeld om als kijker een echte affiniteit met hun personages te ontwikkelen, wat ook geldt voor de overigens uitstekend acterende Jon Hamm en Kristen Wiig als het verbitterde koppel Ben en Missy.

 

Kristen Wiig en Jon Hamm als Missy en Ben.

Bombshell Megan Fox acteert verdienstelijk in haar bijrolletje als Jasons nieuwste verovering (of is het Jason zelf die deze keer veroverd wordt...?), maar ook haar personage komt niet helemaal uit de verf.

Megan Fox.

Kortom, Friends with Kids is een gemiste kans. Wat een eigentijdse When Harry Met Sally had kunnen worden, is in feite een vrij stereotiepe film over weliswaar boeiende onderwerpen, zoals vriendschap, ouderschap en liefde, die binnen het genre van de romantische komedie vooral één essentieel ingrediënt ontbeert: geslaagde humor.



JN.



Friends with Kids (USA-2011): in de bioscoop vanaf 22 augustus 2012.

Met: Jennifer Westfeldt, Adam Scott, Jon Hamm, Chris O'Dowd, Maya Rudolph en Kristen Wiig.

Genre: romantische komedie

Klik op de oranje link voor de trailer: Friends With Kids - trailer 





V.l.n.r.: Maya Rudolph, Chris O'Dowd, Kristen Wiig, Jon Hamm, Adam Scott en Jennifer Westfeldt.

Acting 'Carrie' - documentaire - making of 'Carrie'

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Genre: documentaire / making of / horror / psychologische thriller

Weekend - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Weekend: Herenliefde

Genre: romantisch drama / erotiek

Herenliefde

Weekend  van Andrew Haigh     ★★★



Tom Cullen (links) en Chris New.

Wanneer badmeester Russell (gespeeld Tom Cullen) in een homobar in de Engelse stad Nottingham de jonge kunstenaar Glen (Chris New) ontmoet, heeft hij er nog geen idee van dat hun one-night stand in de loop van het weekend zal uitgroeien tot iets heel bijzonders. Beide mannen praten over hun homoseksualiteit, hun vorige relaties, hun dromen en teleurstellingen. Ze groeien steeds meer naar elkaar toe. Tot Glen aankondigt dat hij naar Amerika verhuist...

Intiem

Als een homo-erotische variant op de klassieke 'tearjerker' Brief Encounter van David Lean uit 1945, toont Weekend met zijn intieme portret van twee mensen die hunkeren naar liefde en aanvaarding dat onder seksualiteit universele verlangens schuilgaan. Een openhartige film dus, die ook hetero's kan boeien.

Prijzen

Weekend werd bekroond met tal van filmprijzen, waaronder de British Independent Film Award voor beste productie, de prijs van de jeugdjury voor beste film op het Film Fest Gent en de publieksprijs op het Inside Out Lesbian & Gay Film and Video Festival in Toronto. Tom Cullen en Chris New werden voor hun gevoelige vertolkingen van de hoofdpersonages op het Filmfestival van Londen in de bloemetjes gezet als beste Britse nieuwkomers.

JN.

Weekend (Groot-Brittannië-2011): in de bioscoop vanaf 4 juli 2012.

Met: Tom Cullen en Chris New.

Genre: romantisch drama / erotiek

Klik op de oranje link voor de trailer: Weekend - trailer

Indrukwekkende Alien-prequel lost verwachting deels in

Prometheus  van Ridley Scott     ★★★

In 1979 gaf de Britse cineast Ridley Scott (lees ons biografische portret hier) het sciencefictiongenre een stevig adrenalineshot met een destijds baanbrekende combinatie van geloofwaardige sciencefiction, claustrofobische spanning en griezelige horror in Alien: onze favoriete sciencefictionfilm aller tijden, alsook één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films tout court (lees onze recensie hier). Deze nagelbijtende horrorthriller over de gruwelijke lotgevallen van de bemanning van een ruimteschip die belaagd wordt door een moorddadig buitenaards wezen sloeg meteen aan bij pers en publiek. Drie succesvolle sequels volgden: Aliens van James Cameron (1986), Alien 3 van David Fincher (1992) en Alien: Resurrection van Jean-Pierre Jeunet (1997), alsook twee puur commerciële bijproducten waarin de ruimtewezens uit de Alien-reeks strijden tegen de buitenaardse beesten uit de Predator-reeks, namelijk Alien vs. Predator van Paul W.S. Anderson (2004) en Alien vs. Predator: Requiem van Colin en Greg Strause (2007).

De Amerikaanse actrice Sigourney Weaver, die de vrouwelijke hoofdrol vertolkte in de eerste vier films, gaf er na Alien: Resurrection definitief de brui aan en weigerde nog langer mee te spelen in een franchise die de oorspronkelijke film tot op het bot aan het uitmelken was. Toch besliste Ridley Scott om zelf opnieuw in de regiestoel te zitten voor zijn nieuwe film Prometheus (2012): een prequel (voorgeschiedenis) die niet alleen de afkomst verklaart van de buitenaardse wezens waarnaar de Alien-films vernoemd zijn, maar ook de oorsprong van de mensheid reconstrueert.

Ridley Scott op de set van Prometheus.

Op zoek naar de oorsprong



Prometheus begint met een proloog die zich in een ver, prehistorisch verleden afspeelt op de aarde en laat zien hoe de menselijke soort evolueerde uit DNA dat afkomstig is van een hoog ontwikkeld buitenaards ras. Flash forward: in 2089 ontdekken de archeologen Elizabeth Shaw en Charlie Holloway (gespeeld door Noomi Rapace en Logan-Marshall Green) op een Schots eiland 35.000 jaar oude grotschilderingen die blijkbaar verwijzen naar de locatie van een verre planeet waar de buitenaardse 'scheppers' van de mensheid wellicht vandaan kwamen. Peter Weyland, de stokoude en schatrijke CEO van de Weyland Corporation (een onder dikke lagen make-up verborgen, amper herkenbare Guy Pearce), financiert de bouw van het gesofisticeerde ruimteschip Prometheus voor een expeditie naar de planeet onder leiding van kapitein Janek (de zwarte acteur Idris Elba), expeditieleidster Meredith Vickers (Charlize Theron) en de humanoïde robot David (Michael Fassbender). In 2093 komt het ruimteschip aan op zijn bestemming en ontdekt de bemanning er een kolossaal bouwwerk dat gevaarlijke geheimen herbergt...

V.l.n.r.: Logan-Marshall Green, Noomi Rapace en Michael Fassbender.

Een lust voor het oog

Ridley Scott (één van onze favoriete cineasten) is zijn carrière ooit begonnen als regisseur van vakkundige reclamefilmpjes en hij bewijst in Prometheus dat hij nog niets van zijn visuele flair verloren heeft. Naast Brian De Palma, Martin Scorsese en de in 1999 overleden Stanley Kubrick (die alledrie ook behoren tot onze favoriete regisseurs), zijn er weinig andere cineasten wier films zo'n lust voor het oog zijn dan Scott. Het production design van Prometheus is zeer indrukwekkend, met een glansrol voor het ruimteschip zelf, dat er heel realistisch uitziet. Ook de special effects, met onder meer prachtige hologrammen en een dodelijk octopusachtig creatuur, zijn mede dankzij de kristalheldere 3D-opnames erg overtuigend.

Big things have small beginnings 



Charlize Theron en Idris Elba.

De cast doet zijn best om niet overschaduwd te worden door de hoge production value, met sterke vertolkingen van Idris Elba als de pragmatische kapitein, Charlize Theron (één van de mooiste filmgodinnen aller tijden) als de koelbloedige  expeditieleidster, en vooral Michael Fassbender als de ondoorgrondelijke androïde David. 

Het probleem is echter dat, naast de rol van David, geen van de personages voldoende uitgewerkt is om je er als kijker echt mee te kunnen identificeren. En sympathiseren met een quasi emotieloze robot is nu eenmaal vrij moeilijk. 

Michael Fassbender als de androïde David.

In de vier eerste Alien-films lag de nadruk vooral op het zenuwslopende kat-en-muis-spel tussen de angstaanjagende buitenaardse wezens en de door Sigourney Weaver briljant vertolkte luitenant Ellen Ripley. In Prometheus speelt Noomi Rapace een gelijkaardige heldin, maar zij heeft minder présence dan Weaver en haar personage komt ook niet genoeg aan bod omdat de plot van Prometheus alle aandacht opeist. Die plot is bovendien een stuk minder spannend dan de scenario's van de eerdere Alien-films en mist focus omdat de prequel te veel ineens wil uitleggen. 



Noomi Rapace.

Bij de eerste Alien was je als kijker voortdurend op je hoede voor de griezelige facehugger en het meedogenloze buitenaardse wezen, die plots konden opduiken achter elke hoek van het duistere ruimteschip Nostromo. In Prometheus is die constante dreiging veel minder voelbaar en zien de xenomorfen er overigens minder akelig uit dan de iconische, door de Zwitserse kunstenaar H.R. Giger ontworpen creaturen in de eerste film. Het resultaat is een wat wisselvallige blockbuster, die op amper een week tijd toch al ruim een derde van zijn 130 miljoen dollar omvattende productiebudget opbracht en wellicht moeiteloos uit de kosten geraakt.

"Big things have small beginnings", zegt David in Prometheus, terwijl hij naar de zwarte vloeistof staart die het buitenaardse DNA van de mensheid bevat. Een uitspraak die ook van toepassing is op de uitzonderlijk 'lange benen' van de Alien-saga: wat 33 jaar geleden begon met de sciencefictiondroom van een destijds nog relatief onbekende cineast en een budget van amper 11 miljoen dollar, is in de loop der jaren uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen dat talloze scifi-adepten vandaag nog steeds in de ban houdt. Jammer echter dat de uitspraak van David blijkbaar niet boven het bed van Scott hing toen deze groen licht gaf aan het scenario van Prometheus en daarmee vergat dat een grootschalig, peperduur sciencefictionavontuur zonder voldoende psychologische, karaktergedreven diepgang een avontuur zonder ziel is. Prometheus lost de hooggespannen verwachtingen daarom slechts gedeeltelijk in. Hoewel de film heel wat liefhebbers van het genre kan bekoren, hunkerden wij in de donkere bioscoopzaal met weemoed naar luitenant Ripley en de ijzersterke eenvoud van de allereerste Alien.

JN.

Prometheus (USA-2012): in de bioscoop sinds 30 mei 2012.

Met: Noomi Rapace, Michael Fassbender, Charlize Theron, Idris Elba, Logan-Marshall Green en Guy Pearce.

Genre: sciencefiction / thriller / horror / actie / avontuur / mysterie

Klik op de oranje links:

- voor de trailer: Prometheus - trailer

- voor een andere trailer: Prometheus - nieuwe trailer



Noomi Rapace.

Michael Fassbender.

The Raid - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Klik op de oranje link voor onze recensie van The Raid: Watch out John Woo !

Genre: actiethriller / martial arts / misdaad / gangsterfilm

Watch out John Woo !

The Raid  van Gareth Evans     ★★★½

Adrenalinejunkies zullen ongetwijfeld aan hun trekken komen met The Raid (2011) van de Welshe regisseur Gareth Evans: een nieuwe, brutale, ultragewelddadige actiethriller die zich afspeelt in de Indonesische hoofdstad Jakarta. 

Het verhaal is recht voor de raap en gaat over een SWAT-team van de Jakartaanse politie dat de opdracht krijgt om de plaatselijke drugsbaron te arresteren. Die verschanst zich in een smerige appartementstoren die al jaren een schuiloord is voor junkies en gevaarlijke gangsters... Dit herinnert tot op zekere hoogte aan de populaire Amerikaanse actieklassieker Die Hard met Bruce Willis uit 1988.

Rauw

Ray Sahetapy als de drugsbaron Tama (links)
en Pierre Gruno als de teamleider van de politie.

The Raid (oorspronkelijke Indonesische titel: Serbuan maut) heeft een rauwe, gritty aanblik en is in de no holds barred actiescènes even wreed als het Zuid-Koreaanse wraakmysterie Oldboy van Chan-wook Park uit 2013. 

The Raid blinkt uit in wervelend camerawerk (onder leiding van Matt Flannery en Dimas Imam Subhono), knap gemonteerde gevechten en een denderende electro-industrial soundtrack van Mike Shinoda (frontman van de Amerikaanse rockgroep Linkin Park) en de Amerikaanse componist Joseph Trapanese. 

Daarmee steekt The Raid zelfs de films van de legendarische Hongkongse actieregisseur John Woo naar de kroon.

Pencak Silat

Gareth Evans is met The Raid slechts aan zijn derde langspeelfilm toe, maar toont niettemin veel zelfvertrouwen. Zo zat hij niet alleen in de regiestoel, maar schreef hij ook het scenario en zorgde hij tevens voor de montage.

Voor de choreografie van de spectaculaire schietpartijen en lijf-aan-lijf-gevechten deed Evans een beroep op de Indonesische martial arts-acteur Iko Uwais, die de rol van de politieagent Rama vertolkt, en op de Javaanse vechtsportleraar Yayan Ruhian, die in de huid kroop van de gangster Mad Dog. Beide acteurs zijn specialisten in Pencak Silat: een traditionele Indonesische krijgskunst die in The Raid op inventieve wijze werd verweven met meer courante gevechtstechnieken voor de creatie van opwindende 'balletten' van geweld.

Iko Uwais als Rama.

Niet aanbevolen voor pacifisten of meerwaardezoekers, is The Raid in zijn genre alvast een uitstekende film. En voor wie er niet genoeg van kan krijgen, is er nog meer goed nieuws: de sequel is naar verluidt al in de maak.

Yayan Ruhian (links) als Mad Dog.

The Raid won al verschillende prijzen, zoals:

- de Silver Scream Award voor beste regie op het Festival van de Fantastische Film in Amsterdam;

- de persprijs én de publieksprijs op het Filmfestival van Dublin;

- en de publieksprijs in de categorie Midnight Madness op het Filmfestival van Toronto.

JN.

The Raid aka Serbuan maut (Indonesië/USA-2011): in de bioscoop vanaf 4 juli 2012.

Met: Iko Uwais, Yayan Ruhian, Joe Taslim, Donny Alamsyah, Pierre Gruno en Ray Sahetapy.

Genre: actiethriller / martial arts / misdaad / gangsterfilm

Klik op de oranje link voor de trailer: The Raid - trailer

  

NIEUWS!

Amour

van Michael Haneke

wint Gouden Palm in Cannes

Amour, de nieuwe film van de Oostenrijkse regisseur Michael Haneke, heeft vorige zondag de Gouden Palm gewonnen op de 65ste editie van het Filmfestival van Cannes. Het is de tweede keer dat Haneke er de hoofdprijs wegkaapt: in 2009 kreeg hij reeds de Gouden Palm voor zijn mysterieuze, in sober zwart-wit opgenomen psychosociaal drama Das weiße Band.

Amour is een Franstalig tragiromantisch drama waarin Jean-Louis Trintignant en Emmanuelle Riva een bejaard echtpaar vertolken wier relatie onder druk komt te staan nadat de vrouw een beroerte krijgt en gedeeltelijk verlamd geraakt. Een film over ouder worden, over de fysieke aftakeling die ermee gepaard gaat en over liefde die zwaar op de proef gesteld wordt. 

Jean-Louis Trintignant.

Emmanuelle Riva.

Overige prijzen

De Grote Prijs van de Jury in Cannes, voorgezeten door de Italiaanse cineast Nanni Moretti, ging naar Reality, een satirische tragikomedie van Moretti's landgenoot Matteo Garrone over een Napolitaanse visboer die deelneemt aan de Italiaanse versie van de realityreeks Big Brother en stilaan zijn greep op de werkelijkheid verliest. Lees onze recensie hier.

De Deen Mads Mikkelsen werd in Cannes uitgeroepen tot beste acteur voor zijn doorleefde vertolking van een kleuterleider die (ten onrechte?) beschuldigd wordt van kindermisbruik in Jagten van Thomas Vinterberg. Lees onze recensie hier. 

De prijs voor beste actrice werd dit jaar gedeeld door Cosmina Straten en Cristina Flutur, die twee kloosternonnen spelen in Beyond the Hills (oorspronkelijke titel: După dealuri) van Cristian Mungiu, een fascinerend Roemeens drama dat in Cannes ook bekroond werd met de prijs voor beste scenario. Lees onze recensie hier.

De Mexicaanse cineast Carlos Reygadas sleepte met zijn semi-autobiografische film Post Tenebras Lux de prijs voor beste regie in de  wacht. 

De Britse regisseur Ken Loach, bekend voor zijn maatschappijkritische oeuvre, kreeg de Prijs van de Jury voor het tragikomische The Angels' Share. 

De Gouden Camera voor beste debuutfilm was voor het magisch-realistische drama Beasts of the Southern Wild van de Amerikaan Benh Zeitlin. Lees onze recensie hier.

En Sessiz-be deng (internationale titel: Silence) van de Turkse regie-assistent L. Rezan Yesilbas werd uitgeroepen tot beste kortfilm.

JN.

Palmares 

Filmfestival van Cannes 

2012

Palme d'Or: Amour van Michael Haneke.

Grand Prix: Reality van Matteo Garrone.

Beste regisseur: Carlos Reygadas voor Post Tenebras Lux.

Beste acteur: Mads Mikkelsen in Jagten van Thomas Vinterberg.

Beste actrice: Cosmina Straten en Cristina Flutur in Beyond the Hills van Cristia Mungiu.

Beste scenario: Cristian Mungiu voor Beyond the Hills.

Prix du Jury: The Angels' Share van Ken Loach.

Caméra d'Or voor beste debuut: Beasts of the Southern Wild van Benh Zeitlin.

Beste kortfilm: Sessiz-be deng van L.Rezan Yesilbas.


Klik op de oranje link voor een overzicht van de winnaars op het Filmfestival van Cannes in 2011: The Tree of Life wint Gouden Palm in Cannes 2011