Super - trailer

Hilarisch !





Genre: komedie / romantiek / actie / avontuur

In de schaduw van de dood

Biutiful  van Alejandro González Iñárritu     ★★★

Uxbal (gespeeld door Javier Bardem) is een alleenstaande vader met twee kinderen. Zijn ex-vrouw Marambra (Maricel Álvarez) -de moeder van zijn zoontje en dochter- heeft een bipolaire stoornis en leidt een labiel leven, waardoor Uxbal goeddeels opdraait voor de opvoeding van hun kinderen. Hij woont in een multiculturele wijk in de Spaanse stad Barcelona, waar hij samen met enkele Senegalese en Chinese migranten een illegaal handeltje in namaakproducten drijft. Uxbal verdient ook wat bij op begrafenissen: dankzij een bijzondere gave kan hij schijnbaar met de doden praten. Op een dag krijgt hij van zijn dokter echter te horen dat hij zelf nog maar enkele maanden te leven heeft: hij blijkt terminale kanker te hebben. Uxbal blikt terug op zijn leven en bereidt zich voor op het onvermijdelijke...

Javier Bardem als de wanhopige Uxbal.

Maricel Álvarez
als de labiele ex-vrouw van Uxbal.

Braakbal

Biutiful is een grauw, van miserie schrijnend, maar ook poëtisch en sfeervol in beeld gebracht existentieel drama over de pijn van het Zijn. De filmtitel verwijst naar een spelfout van Uxbals dochter en is tegelijk een subtiele hint dat het verhaal de ambivalente onvolmaaktheid van het leven illustreert. Het (te?) ambitieuze scenario thematiseert ouderschap, sociaal-economisch onrecht, uitbuiting, mededogen, (naasten)liefde, wroeging, parapsychologie en de alomtegenwoordige schaduw van de Dood. "Ik wil niet doodgaan. Ik ben bang om mijn kinderen alleen achter te laten", zegt Uxbal. "Het universum zorgt voor ze", reageert een vrouw die blijkbaar ook met de doden kan communiceren. "Maar het universum betaalt de huur niet", besluit Uxbal cynisch.

Javier Bardem.

Een terugkerende metafoor in de dialogen is het zoölogische weetje dat uilen een braakbal ophoesten vlak voor ze sterven. En net als een uil (een nachtdier dat bij uitstek symbool staat voor duisternis en wijsheid), 'braakt' Uxbal in de deemsternis van zijn ten dode opgeschreven leven zijn innerlijk uit in bitterzoete bespiegelingen over de vader die hij nooit gekend heeft, zijn te vroeg overleden moeder, zijn mislukte huwelijk, zijn illegale levenswandel en zijn angst voor wat zijn kinderen te wachten staat wanneer hij er niet meer zal zijn. Het moge duidelijk zijn: Biutiful is geen film waar je vrolijker van wordt...

Maricel Álvarez en Javier Bardem.

Geografie van het gezicht

Regisseur Alejandro González Iñárritu    
(bekend van Amores Perros, Babel en 21 Grams)
op de set van Biutiful.

Hoofdrolspeler Javier Bardem, in 2008 al bekroond met een Oscar voor zijn  schitterende vertolking van de ijskoude seriemoordenaar in de briljante neo-western en misdaadthriller No Country For Old Men, werd ook dit jaar voor zijn intense vertolking van Uxbal genomineerd voor een Oscar (die uiteindelijk naar Colin Firth ging voor diens hoofdrol in The King's Speech).

Bardem behoort tot het zeldzame soort van acteurs die met één blik duizend woorden overbodig kunnen maken. Of zoals regisseur Iñárritu het uitdrukt in zijn videodagboek dat als extraatje op de nieuwe dvd van Biutiful staat: "In het gezicht van Javier kan je alle verhalen van de mensheid ontdekken." Gezichten zijn voor Iñárritu naar eigen zeggen trouwens "de meest intense en interessante 'geografieën' in een film". En dat merk je inderdaad aan het diep menselijke karakter van Biutiful.

JN.

Biutiful (Mexico/Spanje-2010): beschikbaar op dvd vanaf 9 juni 2011.

Met: Javier Bardem, Maricel Álvarez, Hanaa Bouchaib, Guillermo Estrella, Cheikh Ndiaye, Diaryatou Daff, Cheng Tai Shen en Luo Jin.

Genre: existentieel drama

Klik op de oranje links voor:

- de trailer: Biutiful - trailer

- de Oscarnominaties van Biutiful: Alle Oscarnominaties 2011

Javier Bardem.

Le gamin au vélo - fragment

Afgelopen weekend vond de slotceremonie plaats van het 64ste Filmfestival van Cannes. De Gouden Palm ging dit jaar naar het visueel meesterwerk The Tree of Life (lees onze recensie hier) van de Amerikaanse cultcineast Terrence Malick (één van onze favoriete regisseurs). De Grote Prijs van de Jury (in feite een soort van Zilveren Palm) werd gedeeld door twee films: Once Upon a Time in Anatolia van de Turkse cineast Nuri Bilge Ceylan en Le gamin au vélo van de Belgische gebroeders Dardenne (lees onze recensie hier). 

Lees een overzicht van de belangrijkste winnaars op het voorbije Filmfestival van Cannes hier.

Hieronder kan u alvast kijken naar een fragment uit Le gamin au vélo: een beklijvend psychosociaal coming-of-age-drama over een jongen die in de steek gelaten wordt door zijn vader en bevriend wordt met een kapster die zich over hem ontfermt...

  

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 480p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: psychosociaal coming-of-age-drama / jeugdfilm

Klik op de oranje link voor onze recensie van Le gamin au vélo: Belgische Oliver Twist

Troll Hunter - fragment

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)



Klik op de oranje link voor onze recensie van Troll Hunter: Dunderklumpen in Jurassic Park

Genre: horror / mockumentary / avontuur / mysterie / komedie

NIEUWS!

The Tree of Life

wint Gouden Palm in Cannes

2011

The Tree of Life -de nieuwe, visueel verbluffende film van de Amerikaanse cultcineast Terrence Malick (lees onze recensie hier), heeft het voorbije weekend de felbegeerde Palme d'Or gewonnen tijdens de slotceremonie van het jaarlijkse en prestigieuze Filmfestival van Cannes. Malick, die een hekel heeft aan mediabelangstelling en al tientallen jaren een teruggetrokken bestaan leidt, was zelf niet aanwezig op de plechtigheid. De jury onder voorzitterschap van de Amerikaanse steracteur Robert De Niro (één van onze favoriete acteurs) overhandigde de trofee dan maar aan Bill Pohlad en Dede Gardner, twee co-producenten van de film.

Brad Pitt in The Tree of Life van Terrence Malick.

Andere prijzen

De Grote Prijs van de Jury (in feite een Zilveren Palm) werd gedeeld door twee films: 

- Le gamin au vélo van het in Cannes al vaker bekroonde Belgische regisseursduo Jean-Pierre Dardenne en Luc Dardenne (lees onze recensie hier);

- en Once Upon a Time in Anatolia (oorspronkelijke Turkse titel: Bir zamanlar Anadolu'da) van Nuri Bilge Ceylan. 

De Deen Nicolas Winding Refn werd uitgeroepen tot beste regisseur voor zijn harde neo noir misdaadthriller Drive (lees onze recensie hier).

De Fransman Jean Dujardin was volgens de festivaljury de beste acteur, dankzij zijn hoofdrol in The Artist: een tragikomische, in zwart-wit gefilmde hommage van de Franse regisseur Michel Hazanavicius aan het tijdperk van de stille film. 

Jean Dujardin in The Artist van Michel Hazanavicius

De Amerikaanse Kirsten Dunst werd uitgeroepen tot beste actrice voor haar hoofdrol in Melancholia van de Deense cultcineast Lars von Trier (lees onze recensie hier en ons biografische portret van de regisseur hier). 

Kirsten Dunst in Melancholia van Lars von Trier.

De Italiaanse cineast Bernardo Bertolucci en de Franse acteur Jean-Paul Belmondo kregen elk een Erepalm als bekroning van hun respectievelijke filmcarrières.

Schandaal

Lars von Trier was er overigens niet bij toen Kirsten Dunst in de bloemetjes werd gezet voor haar vertolking in Melancholia. De omstreden Deense Dogma-regisseur was immers in de loop van vorige week al door de directie van het Filmfestival van Cannes persona non grata verklaard na enkele gewaagde uitspraken waarin Von Trier onder meer "begrip" had getoond voor Adolf Hitler.

Joeri Naanai

 

Hieronder vindt u de belangrijkste winnaars 

van het 64ste Filmfestival van Cannes 

nog even op een rijtje:

Gouden Palm

The Tree of Life van Terrence Malick

Grote Prijs

- Le gamin au vélo van de gebroeders Dardenne 

- Once Upon a Time in Anatolia van Nuri Bilge Ceylan

Beste regie

Nicolas Winding Refn voor Drive

Beste actrice

Kirsten Dunst in Melancholia van Lars Von Trier

Beste acteur

Jean Dujardin in The Artist van Michel Hazanavicius

Beste scenario

Joseph Cedar voor Footnote (aka Hearat shulayim)

Beste kortflm

Cross van Maryna Vroda

Beste debuutfilm

Las acacias van Pablo Giorgelli

Erepalm

Bernardo Bertolucci en Jean-Paul Belmondo

Klik op de oranje links voor:

- onze recensie van The Tree of Life: Amor Fati

- de trailer: The Tree of Life - trailer

- onze recensie van Le gamin au vélo: Belgische Oliver Twist

- een filmfragment: Le Gamin au vélo - fragment

- onze recensie van Melancholia: Op weg naar het einde

- de trailer: Melancholia - trailer

- onze recensie van Drive: Wraakengel

- een filmfragment: Drive - fragment

The Secret of the Unicorn - trailer

Hier is ie dan: de officiële trailer van de langverwachte Kuifje-film van Steven Spielberg. The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn is een 3D-animatiefilm die gebaseerd is op drie Kuifje-albums: De krab met de gulden scharen, Het geheim van de Eenhoorn en De schat van Scharlaken Rackam. Regisseur Spielberg, naar eigen zeggen al sinds zijn jeugd een grote fan van Kuifje, werd bijgestaan door coproducent Peter Jackson (bekend van The Lord of the Rings-trilogie). De film werd opgenomen met een gelijkaardige motion capture-animatietechniek (een combinatie van echte acteurs en computeranimatie) die gebruikt werd voor Avatar van James Cameron. The Secret of the Unicorn gaat op 26 oktober in première in Europa. Pas twee maanden later, vlak voor kerstmis, volgen Amerika en Canada.  

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Genre: animatiefilm / avontuur / mysterie

Cast
met echte, door computeranimatie bewerkte acteurs:

De cover van het in het Engels vertaalde
album van striptekenaar Hergé, waarop het
filmscenario gebaseerd werd.

Kuifje (Tintin): Jamie Bell (Billy Elliot in de gelijknamige film).

Kapitein Haddock (Captain Haddock): Andy Serkis (Gollum/Smeagol in The Lord of the Rings-trilogie).

Jansen & Jansens (Thomson & Thompson): Nick Frost & Simon Pegg (beiden in Shaun of the Dead en Paul). 

Scharlaken Rackham (Red Rackham): Daniel Craig (James Bond in Casino Royale en Quantum of Solace).

Bianca Castafiore: Kim Stengel (filmdebuut).

Omar Ben Salaad: Gad Elmaleh (Frans-Marokkaanse komiek, te zien in Chouchou en Hors de prix).

Allan Thompson: Daniel Mays (Vera Drake en Atonement). 

Bobbie (Snowy): werd volledig door de computer geanimeerd.

NIEUWS!

Matthias Schoenaerts

speelt mee in Amerikaanse

Loft 

 

Matthias Schoenaerts
als Filip in de Vlaamse Loft.

Matthias Schoenaerts, momenteel te zien in het bejubelde Rundskop, zal in de Amerikaanse remake van Loft dezelfde rol spelen die hij vertolkte in de originele, Vlaamse versie van de succesvolle thriller. De Antwerpse acteur zal dus opnieuw in de huid kruipen van het personage Filip, de jongste van de vijf ontrouwe mannen die samen stiekem een luxueuze loft huren om er hun minnaressen te verwennen. Schoenaerts kreeg de rol nadat regisseur Erik Van Looy een auditietape van Schoenaerts had getoond aan de Amerikaanse producenten van de Engelstalige remake. "Die waren behoorlijk onder de indruk van Matthias", aldus Van Looy in een gesprek met De Morgen. "Ze hadden de Vlaamse Loft en Rundskop al gezien, maar waren toch nog verbaasd over zijn trefzekerheid en talent. En van zijn Engels vielen ze helemaal achterover."

Patrick Wilson in Lakeview Terrace.

 James Marsden in X-Men.

Wentworth Miller in Prison Break.

Eric Stonestreet in Modern Family.

Cast

Over enkele weken vertrekt Schoenaerts naar de productiegebouwen  in New Orleans om daar samen met de rest van de cast het scenario van de Amerikaanse Loft door te nemen. Patrick Wilson (bekend van Hard Candy, Watchmen, Lakeview Terrace en Insidious) vertolkt de rol die Koen De Bouw speelde in de Vlaamse Loft. James Marsden (Cyclops in X-Men en Glenn in de tv-serie Ally McBeal) kruipt in de huid van het personage van Filip Peeters. Wentworth Miller (een wereldster sinds zijn hoofdrol in de tv-serie Prison Break) kreeg de rol van Bruno Vanden Broecke. En Eric Stonestreet (Cameron in de tv-serie Modern Family) mag de Amerikaanse tegenhanger van Koen De Graeve's personage spelen.   

Tweede kans

Aanvankelijk hadden Van Looy en het Amerikaans productiehuis Anonymous Content de Zweedse acteur Joel Kinnaman op het oog voor de rol die Schoenaerts speelde in de Vlaamse Loft. Maar Kinnaman (momenteel te zien in de uitstekende Zweedse thriller Easy Money/Snabba Cash en binnenkort ook in de Amerikaanse remake van de spannende Deense misdaadserie The Killing) haakte voortijdig af vanwege een te drukke agenda. 

Nu Schoenaerts de rol krijgt, breekt eindelijk het grote Hollywood-avontuur aan waarvan de Vlaamse acteur al een tijdje droomt. Vorig jaar was het bijna zover, toen zijn Amerikaanse agent een rol voorstelde aan de zijde van Viggo Mortensen en Keira Knightley in de nieuwe psychologische thriller A Dangerous Method van David Cronenberg. Maar Schoenaerts liet die kans liggen omdat hij zich wilde voorbereiden op zijn hoofdrol in Rundskop. Nicolas Karakatsanis, de cameraman van Rundskop, zal trouwens ook voor de Amerikaanse Loft achter de camera staan.

Een Vlaming in Hollywood

De opnames starten wellicht volgende maand al. Een hele opluchting voor Erik Van Looy, die al meer dan twee jaar uitkijkt naar een Engelstalige remake van zijn kaskraker (voor het Nederlandse publiek werd door regisseuse Antoinette Beumer eerder al een nieuwe versie van Loft ingeblikt). "Ik heb geleerd dat filmprojecten in Amerika maar twee versnellingen kennen: de eerste en de vijfde. Eerst gaat het een hele tijd voor geen meter vooruit. Tot je groen licht krijgt en dan kan het allemaal niet snel genoeg gaan", aldus nog Van Looy in De Morgen.               

JN.

Klik op de oranje links:

- voor eerder nieuws: Erik Van Looy regisseert Amerikaanse 'Loft' 

- voor de trailer van de Amerikaanse remake van Loft: The Loft - trailer

Matthias Schoenaerts in Rundskop.


 

What's on a man's mind...?

Gianni e le donne  van Gianni Di Gregorio     ★★★

Als een Italiaanse versie van Woody Allen flaneert regisseur én hoofdrolspeler Gianni Di Gregorio door zijn eigen tragikomedie: hij speelt in zijn nieuwe film Gianni e le donne (Gianni en de vrouwen) een (naar zichzelf vernoemde) montere zestiger op vervroegd pensioen met te veel vrije tijd. Italiaanser als Gianni komen ze niet. De passie in zijn huwelijk lijkt uitgedoofd, maar Gianni is nog steeds gevoelig voor vrouwelijk schoon. Alle vrouwen die hij in Rome ontmoet, vinden hem sympathiek. Maar geen van hen wil ingaan op zijn wanhopige, bijna meelijwekkende avances. "Ze reageren niet eens", klaagt hij. "Ze gunnen me zelfs geen blik. 't Lijkt wel of ik onzichtbaar ben."



Gianni besluit om zijn oude vlam Valeria op te zoeken.

Don Juan op leeftijd



Gianni e le donne is een lichtvoetige romantische tragikomedie over de milde midlifecrisis van een charmante en onverbeterlijke levensgenieter. Di Gregorio spaart zichzelf niet als de hardnekkige would-be don juan die vroeg of laat toch in het reine zal moeten komen met zijn eigen vergankelijkheid. Zijn onderkoelde humor en guitige expressie vormen het hart van de film.

Gianni flirt ook met zijn veel jongere buurvrouw.

Gianni Di Gregorio vindt als de rokkenjager op leeftijd
het juiste evenwicht tussen humor en melancholie.

Als acteur vertolkt Di Gregorio de schijnbaar triviale, maar daarom niet minder betekenisvolle ups en downs van zijn tragikomische personage met een flinke dosis zelfspot en leedvermaak. Maar als scenarist en regisseur registreert hij ze ook met genadige empathie voor de gevoeligheden van een man die moeite heeft om afscheid te nemen van zijn jeugd. Net als het personage Gianni, zweeft zijn film tussen een lach en een traan, tussen joie de vivre en weemoed. Dat resulteert in een zeer genietbare ode aan het leven, de liefde en de (onbereikbare) vrouwen van Gianni.

JN.

Gianni e le donne (Italië-2011): in de bioscoop vanaf 1 juni 2011.

Met: Gianni Di Gregorio, Valeria De Franciscis, Alfonso Santagata, Michelangelo Ciminale, Aylin Prandi en Kristina Cepraga.

Genre: romantische tragikomedie

Life and Debt - trailer

Amper 12 jaar na zijn moeizaam bevochten onafhankelijkheid van de Britse kolonisators in 1962, kampte het Caraïbische eiland Jamaica met grote financiële en economische problemen als gevolg van het internationale olie-embargo dat het petroleumkartel OPEC in 1973 afgekondigde. De Jamaicaanse overheid zag zich hierdoor genoodzaakt om bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) aan te kloppen voor een forse kapitaalinjectie. Het IMF zou natuurlijk het IMF niet zijn mocht het aan deze leningen geen strikte voorwaarden gekoppeld hebben in het belang van de schatrijke bankiers en multinationals die achter de schermen van het IMF de lakens uitdelen. Jamaica kreeg kortetermijnleningen tegen hoge intresten en werd tevens verplicht om zijn beperkingen op de import van buitenlandse goederen op te heffen. Het resultaat liet niet lang op zich wachten: de binnenlandse markt werd overspoeld door geïmporteerde, goedkopere (en vaak gesubsidieerde) westerse producten waarmee de lokale Jamaicaanse boeren, veehouders en handelaars onmogelijk konden concurreren. Heel wat Jamaicaanse bedrijfjes gingen failliet of moesten inkrimpen, werklozen gingen voor een aalmoes aan de slag in sweatshops, en de misdaad, het geweld en het druggebruik in de Jamaicaanse shanty towns (sloppenwijken) namen exponentieel toe.

Schuldslaven

De modale Jamaicaan is sinds 1962 weliswaar in theorie een vrije burger van een gedekoloniseerd, soeverein land, maar in de praktijk is hij/zij echter ook vandaag nog steeds onderworpen aan de slavernij waaronder zijn voorvaders op de plantages van de kolonisators gebukt gingen. Het is echter een subtielere, sluwere vorm van slavernij: de Jamaicanen zijn nu 'schuldslaven' geworden van de financiële elite in de globalistische New World Order.

In 2001 voltooide de Amerikaanse cineaste Stephanie Black een boeiende documentaire over deze vicieuze cirkel van armoede, schuld, rente en nog meer armoede waarin het 'toeristenparadijs' Jamaica gevangen zit.  De trailer van Life and Debt (leven en schuld), zo heet de documentaire, kan u hieronder bekijken:

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 360p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: documentaire / sociaal-economisch drama

Puzzle - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)



Klik op de oranje link voor onze recensie van Puzzle: Het ontbrekend stukje

Genre: psychologisch gezinsdrama / romantiek

Het ontbrekende stukje

Puzzle  van Natalia Smirnoff     ★★★

María del Carmen (prachtrol van de Argentijnse actrice María Onetto) is het soort van altruïstische moeder die altijd voor iedereen klaar staat en het laatst aan zichzelf denkt. Tot zij een gebroken bord weer aan elkaar wil plakken en de vreemde fascinatie van het puzzelen ontdekt. Ze begint met een puzzel van de antieke Egyptische koningin Nefertiti, die María voor haar verjaardag kado krijgt. Dan volgt een tweede puzzel. En een derde. María kan niet meer stoppen en haar puzzels worden steeds groter en complexer. Ze denkt alleen nog maar aan puzzelen, dag en nacht. Na een tijdje kan ze in één dag een puzzel van 1.000 stukjes voltooien. Intussen begint María's gezin echter te lijden onder haar verslaving. Toch besluit ze om deel te nemen aan een puzzeltoernooi. Ze neemt stiekem contact op met een ervaren puzzelfanaat (gespeeld door Arturo Goetz) om zich voor te bereiden op het toernooi...

Puzzle is een minimalistisch psychosociaal drama over leegte, routine, obsessie en verlangen.

Subtiel  



María Onetto.

Puzzle (2009) -originele Argentijnse titel: Rompecabezas- is een nieuw, Spaanstalig psychosociaal gezinsdrama van de Argentijnse cineaste Natalia Smirnoff. 

Het door Smirnoff zelfgeschreven scenario begint lichtvoetig. Maar naarmate het hoofdpersonage María steeds meer vervreemdt van haar gezin, evolueert het verhaal naar een melancholische en ontroerende parabel over leegte, routine, obsessie en verlangen. De film wordt echter nooit belerend. De filosofische en psychologische dimensies blijven onder de oppervlakte van het minimalistische verhaal en komen subtiel tot uiting dankzij de ingetogen vertolking van hoofdrolspeelster María Onetto. 

De fotografie en mise-en-scène zijn wat gewoontjes, maar wellicht was dat een bewuste keuze om de film een geloofwaardig, quasi documentair karakter te geven.

Madame Bovary?

Het gepuzzel van María is in wezen een metafoor voor het Leven. Elk leven is immers een mozaïek van ervaringen, herinneringen, gevoelens, gedachten, angsten en dromen. In María's leven ontbreekt blijkbaar een stukje. Wat dat stukje precies is? Daar komen we als kijker nooit echt achter. De 'puzzel' van María's leven is niet af, en haar hobby (obsessie?) moet die leemte opvullen. Is haar leven niet opwindend genoeg? Overkomt haar wat het literaire titelpersonage Emma Bovary meemaakt in Gustave Flauberts wereldberoemde roman Madame Bovary: verveling, spleen, existentiële Weltschmerz, onvervulde hunkering? Een exotisch verlangen naar 'iets anders', wat María's belangstelling voor de antieke Egyptische beschaving zou verklaren? Vindt zij troost of afleiding in het puzzelen? Of wil zij gewoon iets van zichzelf: een eigen 'stukje' leven naast de stukjes die zij opoffert voor haar gezin?

Horror vacuï?

Het open einde van de film suggereert dat we het nooit zullen weten. Misschien weet María zelf niet eens wat haar bezielt, wat zij tekort komt, welke leegte zij blijkbaar moet opvullen met haar gepuzzel. Haar echtgenoot (gespeeld door Gabriel Goity) en hun kinderen zien María immers graag genoeg. Weegt haar geluk misschien te zwaar? "Schwer ist zu tragen das Unglück, aber schwerer das Glück", dichtte de Duitse  schrijver Friedrich Hölderlin reeds... 

Ach, we hoeven het ontbrekende stukje in María's raadselachtige puzzel niet te vinden om begrip voor haar te kunnen opbrengen. In wezen verschillen wij immers niet echt van haar: ook de puzzel van ons eigen leven geraakt nooit af, is nooit compleet. Zoals de existentialistische filosofen beseften, is het Leven een eindeloos project; een onafgebroken work in progess dat nooit voltooid geraakt. Aan elk van ons is en blijft wel ergens op een of andere manier 'een hoekje af'...

JN.

Puzzle aka Rompecabezas (Argentinië/Frankrijk-2009): in de Belgische bioscopen sinds 4 mei 2011.

Met: María Onetto, Gabriel Goity en Arturo Goetz.

Genre: psychosociaal gezinsdrama / romantiek

Klik op de oranje link voor de trailer: Puzzle - trailer

María Onetto en Arturo Goetz als de gelijkgezinde puzzelfanaten.

The Good, the Bad and the Ugly - begingeneriek

Goed begonnen is half gewonnen, zo blijkt uit de knappe begingeneriek van Sergio Leone's briljante spaghettiwestern The Good, the Bad and the Ugly uit 1966. De vernieuwende, staccato-montage van ingekleurde beelden die doen denken aan de popart van Andy Warhol is het werk van Iginio 'Gini' Lardani, een getalenteerde Italiaanse graficus en ontwerper van filmposters (die ook de begingeneriek van Leone's A Fistful of Dollars bedacht). 

De humoristische, voor een western ongewone muziek (a-a-a-a-aaaa!) is van Ennio Morricone, de geniale Italiaanse componist die in opdracht van Leone ook de muziek schreef van A Fistful of Dollars (1964), For a Few Dollars More (1965), Once Upon a Time in the West (1968), A Fistful of Dynamite (1971) en Once Upon a Time in America (1984).

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: spaghettiwestern / avontuur

Klik op de oranje link om de hele film te bekijken: The Good, the Bad and the Ugly - full movie

Once Upon a Time in the West - fragment

(Klik op de playbutton)

In dit mooie fragment uit Sergio Leone's magistrale spaghettiwestern Once Upon a Time in the West uit 1968 (originele Italiaanse titel: C'era una volta il West), onze favoriete western, zien we hoe de voormalige prostituee Jill McBain (met brio vertolkt door de beeldschone Italiaanse actrice Claudia Cardinale) per trein aankomt in het (fictieve) Amerikaanse westernstadje Flagstone en vaststelt dat haar kersverse echtgenoot niet is komen opdagen om haar af te halen van het treinstation. 

Morricone

De Italiaan Ennio Morricone, met voorsprong de beste componist van filmmuziek aller tijden (lees daarover meer hier), bedacht voor het personage Jill (net als voor alle andere hoofdpersonages in de film) een eigen, toepasselijk muzikaal thema. Jill's muzikale thema drukt de melancholie van haar wilskrachtige, maar door tegenspoed getekend karakter perfect uit. De ijle, etherische, zuiver vocale (woordenloze) en wondermooie vrouwelijke zangstem die u hoort, is van de Italiaanse zangeres Edda Dell'Orso, met wie Morricone ook samenwerkte voor diens soundtracks van Leone's invloedrijke spaghettiwestern A Fistful of Dollars uit 1964 en Leone's iconische spaghettiwestern The Good, the Bad and the Ugly uit 1966 (ook één van onze favoriete westerns).

Beluister zes schitterende soundtracks van Morricone, waaronder de muziek in A Fistful of Dollars, The Good, the Bad and the Ugly en Once Upon a Time in the West, hier.

Harmonie

Op vraag van Leone (één van onze favoriete regisseurs), nam Morricone zijn muziek voor Once Upon a Time in the West op nog voor de filmopnames begonnen, zodat cast en crew de muziek konden horen tijdens de opnames. Dit bracht de acteurs in de juiste stemming en verzekerde de ritmische harmonie tussen de muziek, de motoriek en mimiek van de personages en de camerabewegingen. Vandaar de naadloze samenhang tussen beeld en muziek in Once Upon a Time in the West, bijvoorbeeld wanneer de camera in bovenstaand fragment omhoog zwenkt boven het treinstation en het drukke stadje Flagstone in beeld verschijnt terwijl de muziek simultaan in crescendo aanzwelt.

Geniaal duo

Once Upon a Time in the West werd goeddeels opgenomen in Spanje, maar het weidse, indrukwekkende landschap dat u in het fragment hierboven ziet is onmiskenbaar gefilmd in Monument Valley in Utah, waar ook tal van andere westerns werden gedraaid, waaronder de visueel verbluffende klassieker The Searchers (1956) van John Ford (ook één van onze favoriete westerns).

Leone en Morricone: het was een unieke, geniale combinatie, zoals blijkt uit Once Upon a Time in the West, volgens ons nog steeds de beste western in de filmgeschiedenis.

Genre: western / drama

Joeri Naanai

Ennio Morricone.

Sergio Leone.

Taxi Driver - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: existentieel drama / psychosociale misdaadthriller

Klik op de oranje links voor:

- onze recensie van Taxi Driver: Existentieel dynamiet

- een filmfragment: Taxi Driver - fragment

- een achtergrondartikel: Onze favoriete films: Top 35

- een interview: Quentin Tarantino over Taxi Driver

- ons biografische portret van regisseur Martin Scorsese: Een meestercineast

- een achtergrondartikel: Onze favoriete regisseurs: Top 20

- een achtergrondartikel: Schaf de Oscars af!

Existentieel dynamiet

Taxi Driver  van Martin Scorsese     ★★★★★

Naar aanleiding van de 35ste verjaardag van de briljante existentiële karakterstudie Taxi Driver uit 1976, één van onze favoriete films, heeft de Amerikaanse filmstudio Sony Pictures dit meesterwerk van de Amerikaanse cineast Martin Scorsese (één van onze favoriete regisseurs; lees ons biografische portret hier) voor het eerst uitgebracht op blu-ray disc. De ideale gelegenheid voor wie deze aangrijpende film nog niet gezien heeft om dat alsnog te doen. De nieuwe blu-ray disc bevat bovendien tal van interessante extra's (zie verder), waardoor ook cinefielen die Taxi Driver al gezien hebben ten volle kunnen genieten van deze nieuwe, volledig digitaal (in een resolutie van 4.000 horizontale pixels) gerestaureerde en geremasterde versie.   

Zevenvoudige eenzaamheid

Gebaseerd op een briljant scenario van Paul Schrader, volgt Taxi Driver de tragische lotgevallen van het getroebleerde titelpersonage Travis Bickle: een eenzame, getraumatiseerde Vietnamveteraan, die in de koortsige Amerikaanse grootstad New York woont. Travis, magistraal vertolkt door Robert De Niro (één van onze favoriete acteurs), heeft last van slapeloosheid en besluit om 's nachts als taxichauffeur te werken. De troosteloze aanblik van de daklozen, prostituees, pooiers en drugdealers in de sjofele volksbuurten van New York en het oppervlakkige contact met zijn anonieme klanten dompelen taxichauffeur Travis nog dieper onder in zijn bodemloze eenzaamheid. "Loneliness has followed me my whole life. There's no escape. I'm God's lonely man", aldus het veelzeggende zelfbeeld dat Travis in zijn dagboek optekent.

Robert De Niro als de eenzame taxichauffeur Travis Bickle.

Op de rand van de waanzin

Op een dag ziet Travis op straat toevallig een vrouw passeren die verheven lijkt boven de poel van zonde en verderf in de stad. Hij volgt haar in het kantoor waar zij als vrijwilliger werkt voor de verkiezingscampagne van presidentskandidaat Charles Palantine (gespeeld door Leonard Harris). Betsy (Cybill Shepherd), zo heet de vrouw, is geïntrigeerd door het schijnbaar wereldvreemde karakter van Travis en gaat in op zijn verzoek om samen naar de bioscoop te gaan. Wat een gezellig avondje uit had moeten worden, eindigt echter in een grote teleurstelling voor beiden, en Betsy weigert om Travis nog te zien.

Cybill Shepherd als Betsy.

Ontmoedigd door zijn naargeestige en perspectiefloze leventje, geraakt Travis steeds meer in de ban van zijn eigen monomane gepieker. Zijn sombere gedachten en gevoelens worden elke dag gewelddadiger en glijden af naar de rand van de waanzin. Travis is een rondrijdend kruitvat dat op ontploffen staat,. Wanneer hij kennismaakt met het naïeve 12-jarige hoertje Iris (een verfijnde doorbraakrol van de toen nog piepjonge Jodie Foster), voeden zijn opgekropte frustraties een brutaal, quasi suïcidaal plan om Iris te redden uit de klauwen van haar gluiperige en gewetenloze pooier, overtuigend vertolkt door Harvey Keitel (ook één van onze favoriete acteurs)...

Hoewel Travis dus geen slechterik pur sang is, behoort hij dankzij het scenario, de regie en de veelzijdige vertolking van Robert De Niro toch tot één van de beste movie villains aller tijden, vermits de opgekropte wanhoop en agressie van Travis niet alleen leiden tot zijn plan om presidentskandidaat Charles Palantine te vermoorden maar hij ook daadwerkelijk moorden pleegt.   

Harvey Keitel (links) en Robert De Niro.

Droeve schoonheid

Taxi Driver is een bijna volmaakte film.

Het scenario van Paul Schrader behoort tot het beste wat er ooit op papier is gezet over de verdoken, anonieme eenzaamheid in een genadeloze grootstad als New York.

Method-acteur Robert De Niro werkte ter voorbereiding van zijn rol zelf een tijdje als taxichauffeur in New York en is fenomenaal in zijn doorleefde en charismatische vertolking van de gefrustreerde Travis, bijvoorbeeld in de iconische, geïmproviseerde "You talkin' to me?"-scène waarin hij voor de spiegel staat en zelfmotiverend tegen zichzelf praat. Bekijk die scène hier.

Ook de rest van de cast acteert schitterend, zoals de destijds amper 13-jarige Jodie Foster, die een Oscarnominatie kreeg voor haar spontane vertolking van Iris.

Jodie Foster als het hoertje Iris.

Het sfeervolle camerawerk van Michael Chapman brengt de trieste, meedogenloze schoonheid van het in neonlicht badende New York by night op een onvergetelijke manier tot leven, waardoor wij Taxi Driver ook opnamen in onze Top 80 van visuele meesterwerken. 

De prachtige, melancholische, jazzy muziek van Bernard Herrmann (Alfred Hitchcocks huiscomponist) verdiept de beklemmende tragiek van het hoofdpersonage.

 
De virtuoze montage van Tom Rolf, Melvin Shapiro en Marcia Lucas draagt bij tot de graduele spanningsopbouw, die tot ontlading komt in één van de krachtigste climaxen in de filmgeschiedenis. 

Travis Bickle glijdt af naar de rand van de waanzin.

Meestercineast Martin Scorsese (die ook zelf een memorabel bijrolletje speelt als een geflipte klant in de taxi van Travis) zorgde er als regisseur voor dat alle hogervermelde elementen naadloos bij elkaar aansluiten.

Taxi Driver is een cinematografische tour de force zonder weerga. Existentieel dynamiet: verontrustend, angstaanjagend, bitter, cynisch, gewelddadig en tragisch, maar bij momenten ook tragikomisch en romantisch, en vooral van een bitterzoete, niet in woorden te vatten droeve schoonheid. Een film die in je ziel kruipt en de potentiële Travis in elk van ons aanspreekt.

JN.

Extra's op de blu-ray disc

- audiocommentaar van Martin Scorsese, Paul Schrader en professor Robert Kolker

- docu: van scenario tot film

- docu: making-of

- Martin Scorsese over Taxi Driver

- docu: producing Taxi Driver

- docu: God's Lonely Man

- docu: een eerbetoon aan Martin Scorsese

- docu: Taxi Driver Stories

- docu: New York van 1975 tot nu

- docu: locaties in New York in 1975 en 2006

- docu: vergelijking tussen storyboard en film

- fotogalerij

Taxi Driver (USA-1976): beschikbaar op dvd en sinds 4 mei 2011 ook op een blu-ray disc van Sony Pictures.

Met: Robert De Niro, Jodie Foster, Cybill Shepherd, Harvey Keitel en Leonard Harris.

Genre: existentieel drama / psychologische thriller / misdaad 

Klik op de oranje links voor:

- de trailer: Taxi Driver - trailer

- een filmfragment: Taxi Driver - fragment

- een interview: Quentin Tarantino over Taxi Driver