zondag 29 oktober 2023


De beste films aller tijden 
volgens 480 regisseurs 
en 1.639 filmkenners


Sight and Sound, het maandelijkse filmtijdschrift van het British Film Institute, publiceert om de tien jaar een Top 100 van de beste films aller tijden volgens enerzijds bevraagde cineasten en anderzijds bevraagde filmrecensenten, filmdocenten en andere filmkenners. Dat levert dus om de tien jaar een tweevoudige Top 100 op. 

De allereerste Top 100 van Sight and Sound dateert van 1952. Toen werd het neorealistische sociaal drama Ladri di biciclette (internationale titel: Bicycle Thieves) van de Italiaanse cineast Vittorio De Sica uit 1948 uitgeroepen tot de beste film aller tijden. Van 1962 tot en met 2002 stond de briljante psychosociale karakterstudie Citizen Kane van de Amerikaanse cineast Orson Welles uit 1941 vier decennia op rij onaantastbaar op de 1ste plaats. 

In 2012 zakte Citizen Kane plots naar de 2de plaats, omdat het fascinerende film noir misdaadmysterie Vertigo van de Britse Master of Suspense Alfred Hitchcock uit 1958 de eerste plaats veroverde in de Top 100 volgens de filmrecensenten en andere filmkenners, terwijl de bevraagde regisseurs in 2012 het meeste stemmen uitbrachten voor het sobere Japanse psychosociaal familiedrama Tokyo Story van Yasujirō Ozu uit 1953.

De meest recente Top 100 van Sight and Sound dateert van vorig jaar, toen 480 filmregisseurs en 1.639 filmrecensenten, filmdocenten en andere filmkenners hun stem uitbrachten. Een volledige lijst met de namen van alle deelnemers aan de enquête in 2022 vindt u hier. Je kan in die lijst op elke naam klikken om te zien voor welke films hij/zij gestemd heeft en welke redenen hij/zij daarvoor opgaf. 

De hoogst genoteerde films in de Top 100 volgens de 480 bevraagde filmregisseurs zijn de volgende klassiekers:

1. 2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick uit 1968
2. Citizen Kane van Orson Welles uit 1941
3. The Godfather van Francis Ford Coppola uit 1972 
4. Jeanne Dielman, 23 quai du Commerce, 1080 Bruxelles van Chantal Akerman uit 1975 
4. Tokyo Story van Yasujirō Ozu uit 1953
6. Vertigo van Alfred Hitchcock uit 1958
6. van Federico Fellini uit 1963
8. Mirror van Andrei Tarkovsky uit 1975
9. In the Mood for Love van Kar-wai Wong uit 2001
9. Close-Up van Abbas Kiarostami 1990
9. Persona van Ingrid Bergman uit 1966

Merk op dat sommige voormelde films een plaats delen, omdat ze evenveel stemmen kregen. 

Onderstaande video toont een volledig overzicht van de nieuwe Top 100 volgens de bevraagde cineasten, onder wie ook enkele bekende regisseurs zoals bv. Martin Scorsese, John Carpenter, John Landis, Wes Anderson en Joon-ho Bong. U kan die volledige Top 100 ook lezen



(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


De nieuwe Top 10 volgens 1,639 filmrecensenten, filmdocenten en andere filmkenners ziet er sinds 2022 als volgt uit:

1. Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles van Chantal Akerman uit 1975
2. Vertigo van Alfred Hitchcock, 1958
3. Citizen Kane van Orson Welles iuit 1941
4. Tokyo Story van Yasujirō Ozu uit 1953
5. In the Mood for Love van Kar-wai Wong uit 2001
6. 2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick uit 1968
7. Beau travail van Claire Denis uit 1998
8. Mulholland Dr. van David Lynch uit 2001
9. Man with a Movie Camera van Dziga Vertov uit 1929
10. Singin’ in the Rain van Stanley Donen and Gene Kelly uit 1951

Onderstaande video toont een volledig overzicht van de nieuwe Top 100 volgens de bevraagde filmrecensenten, filmdocenten en andere filmkenners. U kan die Top 100 ook lezen.



(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Joeri Naanai.

donderdag 19 oktober 2023

Blood Simple - full movie


Wie wil weten hoe de getalenteerde Amerikaanse broers Joel en Ethan Coen (die behoren tot onze favoriete regisseurs; lees ons biografische portret van de gebroeders Coen hier) hun filmcarrière begonnen, kan hieronder kijken naar hun trefzekere langspeelfilmdebuut Blood Simple uit 1984: een beklijvende neo noir misdaadthriller met John Getz, Frances McDormand, Dan Hedaya, M. Emmet Walsh en Samm-Art Williams in de belangrijkste rollen.

Klik hieronder in het videoscherm op de link "Watch on Odnoklassniki" en dan op de playbutton, en rechtsonder bij instellingen op "Quality" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit.



(Klik op de link "Watch on Odnoklassniki" en dan op de playbutton, en rechtsonder bij instellingen op "Quality" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: misdaadthriller / neo noir

zondag 8 oktober 2023

Bekende cineasten kiezen horrortoppers


De Amerikaanse filmwebsite IndieWire onderzocht welke horrorfilms in de smaak vallen van 51 cineasten, onder wie ook bekende regisseurs zoals Martin Scorsese (één van onze favoriete cineasten)Quentin Tarantino (ook één van onze favoriete cineasten), Christopher Nolan, John Carpenter, William Friedkin (ook één van onze favoriete cineasten), Tim Burton en Ari Aster (ook één van onze favoriete cineasten)Het resultaat vindt u in onderstaande lijst, waarin elk van de (alfabetisch gerangschikte) cineasten telkens één film aanbeveelt als een topper in het horrorgenre: 

Alexandre AjaThe Shining van Stanley Kubrick (onze favoriete cineast) uit 1980 (één van onze favoriete horrorfilms, één van onze favoriete films over seriemoorden en één van onze favoriete films tout court). Bekijk de trailer hier en een documentaire over Stanley Kubrick hier.

Pedro Almodóvar: Arrebato (internationale titel: Rapture) van Iván Zulueta uit 1979.

Ana Lily Amirpour: Antichrist van Lars von Trier uit 2009. Lees ons biografische portret van Lars von Trier hier

Wes Anderson: Rosemary’s Baby van Roman Polanski (één van onze favoriete cineasten) uit 1968 (één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films tout court). Bekijk de trailer hier, een filmfragment hier, een making-of-documentaire hier en lees ons biografische portret van Wes Anderson hier.

Ari Aster: Kwaidan van Masaki Kobayashi uit 1964.

Anna Biller: Peeping Tom van Michael Powell uit 1960 (één van onze favoriete films over seriemoorden). Bekijk het begin van de film hier.

- Joon-ho Bong: Midsommar van Ari Aster uit 2019 (één van onze favoriete horrorfilms). Lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier.

Darren Lynn Bousman: The Last House on the Left van Wes Craven uit 1972.

Patrick Brice: Jacob’s Ladder van Adrian Lyne uit 1990.

Bo Burnham: Raw van Julia Ducournau uit 2016.

- Tim Burton: The Wicker Man van Robin Hardy uit 1973. Bekijk de hele film hier en lees ons biografische portret van Tim Burton hier.

- John Carpenter: The Exorcist van William Friedkin (één van onze favoriete cineasten) uit 1973 (één van onze favoriete horrorfilms). Bekijk de trailer hier, lees ons In Memoriam over William Friedkin hier en bekijk een interview met John Carpenter, John Landis en David Cronenberg over angstaanjagende films hier.

David Cronenberg: Don’t Look Now van Nicolas Roeg uit 1973 (één van onze favoriete horrorfilms). Bekijk de hele film hier en een interview met David Cronenberg, John Carpenter en John Landis over angstaanjagende films hier.

Nia DaCosta: Under the Skin van Jonathan Glazer uit 2013. Lees onze recensie hier, bekijk de trailer hier en een interview met Jonathan Glazer hier.

Josephine Decker: Suspiria van Luca Guadagnino uit 2018. Lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier.

Greta Gerwig: The 39 Steps van Alfred Hitchcock (één van onze favoriete cineasten) uit 1935. Opmerking: deze spionage-mysteriethriller is in feite geen horrorfilm.

Guillermo del ToroLes yeux sans visage van Georges Franju uit 1960. Bekijk de hele film hier.

Julia Ducournau: Dead Ringers van David Cronenberg uit 1988. Lees ons biografische portret van David Cronenberg hier en bekijk een interview met David Cronenberg, John Carpenter en John Landis over angstaanjagende films hier.

Robert Eggers: Nosferatu van F.W. Murnau uit 1922 (één van de invloedrijkste films aller tijden). Bekijk de hele film hier, lees nieuws over de remake door Robert Eggers hier en een lijst met de favoriete horrorfilms van Robert Eggers hier.

Coralie Fargeat: I Saw the Devil van Jee-woon Kim uit 2010 (één van onze favoriete horrorfilms). Lees onze recensie hier.

Mike Flanagan: The Blackcoat’s Daughter van Oz Perkins uit 2015. Bekijk de trailer hier.

William Friedkin: Funny Games van Michael Haneke uit 1997 (één van onze favoriete films over seriemoorden). Lees ons In Memoriam over William Friedkin hier en bekijk een interview met hem over zijn favoriete films hier.

Alex Garland: Alien van Ridley Scott (één van onze favoriete cineasten) uit 1979 (onze favoriete sciencefictionfilm, één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films tout court). Lees onze recensie hier, 10 redenen om deze film op een groot scherm te zien hier, bekijk een interview met Ridley Scott hier en lees ons biografische portret van Ridley Scott hier.

Luca Guadagnino: The Fly van David Cronenberg uit 1986. Lees ons biografische portret van David Cronenberg hier en bekijk een interview met David Cronenberg, John Carpenter en John Landis over angstaanjagende films hier.

- James Gunn: Jaws van Steven Spielberg (één van onze favoriete cineasten) uit 1975 (één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films tout court). Lees onze recensie hier, bekijk een making-of-documentaire over de knappe cameratechnieken hier en filmfragmenten hier, hier, hier en hier.

Mary Harron: Relic van Natalie Erika James uit 2020.

Natalie Erika James: Ringu van Hideo Nakata uit 1998.

Leigh Janiak: Scream van Wes Craven uit 1996 (één van onze favoriete films over seriemoorden).

Jim Jarmusch: American Psycho van Mary Harron uit 2000 (één van onze favoriete films over seriemoorden). Lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier.

Jennifer Kent: The Texas Chain Saw Massacre van Tobe Hooper uit 1974 (één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films over seriemoorden). Bekijk de hele film hier.

Karyn Kusama: Habit van Larry Fessenden uit 1997.

David Lowery: Hereditary van Ari Aster (één van onze favoriete cineasten) uit 2018 (één van onze favoriete horrorfilms). Lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier.

Andy Muschietti: Near Dark van Kathryn Bigelow uit 1987.

Gaspar Noé: Un chien andalou van Luis Buñuel uit 1929.

Christopher Nolan: Alien van Ridley Scott (één van onze favoriete cineasten) uit 1979 (onze favoriete sciencefictionfilm, één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films tout court). Lees onze recensie hier, 10 redenen om deze film op een groot scherm te zien hier, bekijk een interview met Ridley Scott hier en lees ons biografische portret van Ridley Scott hier.

André Øvredal: Poltergeist van Tobe Hooper en Steven Spielberg (één van onze favoriete cineasten) uit 1982. Lees nieuws over de regie van deze film hier.

Jordan Peele: Misery van Rob Reiner uit 1990 (één van onze favoriete horrorfilms, één van onze favoriete films over seriemoorden en één van onze favoriete films tout court). Bekijk een filmfragment hier en de hele film hier.

Oz Perkins: The Strangers van Bryan Bertino uit 2008.

Sam Raimi: Night of the Living Dead van George A. Romero uit 1968 (één van de invloedrijkste films aller tijden).

Jennifer Reeder: You Were Never Really Here van Lynne Ramsay uit 2017. Bekijk de trailer hier. Opmerking: deze psychologische misdaadthriller is in feite geen horrorfilm.

Eli Roth: Creepshow van George A. Romero uit 1982.

Josh Safdie: Videodrome van David Cronenberg uit 1983. Lees ons biografische portret van David Cronenberg hier en bekijk een interview met David Cronenberg, John Carpenter en John Landis over angstaanjagende films hier.

- Martin Scorsese: The Haunting van Jack Clayton uit 1961. Lees ons biografische portret van Martin Scorsese hier en een lijst met zijn favoriete horrorfilms hier.

Domee Shi: Shaun of the Dead van Edgar Wright uit 2004.

Peter Strickland: Climax van Gaspar Noé uit 2018. Bekijk de trailer hier.

Quentin Tarantino: Audition van Takashi Miike uit 1999.

James Wan: The Others van Alejandro Amenábar uit 2001

Ti West: The Shining van Stanley Kubrick (onze favoriete cineast) uit 1980 (één van onze favoriete horrorfilms, één van onze favoriete films over seriemoorden en één van onze favoriete films tout court). Bekijk de trailer hier en een documentaire over Stanley Kubrick hier.

Ben Wheatley: Eraserhead van David Lynch (één van onze favoriete cineasten) uit 1977.

Edgar Wright: Dead of Night van Basil Dearden, Alberto Cavalcanti, Robert Hamer en Charles Crichton uit 1945.

Rob Zombie: 28 Days Later van Danny Boyle uit 2002.


Joeri Naanai

zaterdag 7 oktober 2023

Een sfeervolle retro slasher movie

 X  van Ti West     ★★★



In de zomer van 1979 arriveert een zeskoppig filmploegje in hun bestelwagen op het erf van een afgelegen boerderij in Texas om daar samen hun low budget pornofilm The Farmer's Daughter op te nemen. De producer Wayne (gespeeld door Martin Henderson) heeft er een grote blokhut gehuurd, zodat zijn driekoppige cast in de blokhut en naburige schuur uit de kleren kan voor hun pornoscènes. Die cast bestaat uit:
- de jonge, coke snuivende actrice Maxine (Mia Goth). Zij is Wayne's liefje en droomt van een carrière als beroemde filmster. Daarom hoopt ze, net als Wayne, dat The Farmer's Daughter een groot succes zal worden;  
- de meer ervaren pornoactrice Bobby-Lynne (Brittany Snow);
- en de zwaargeschapen zwarte pornoacteur en Vietnamveteraan Jackson (gespeeld door de rapper Scott Mescudi alias Kid Cudi).
Twee studenten maken het filmploegje compleet:
- de jonge regisseur en cameraman R.J. (Owen Campbell), die de pornoscènes regisseert en filmt. Hij koestert de ambitie om van The Farmer's Daughter een film te maken met artistieke kwaliteiten in het spoor van de Franse filmstroming nouvelle vague;
- R.J.'s liefje Lorraine (Jenna Ortega), die optreedt als geluidstechnicus en de boommicrofoon bedient tijdens de opnames, hoewel zij neerkijkt op porno.

Het argeloze filmploegje arriveert op de boerderij (v.l.n.r.):
R.J., Lorraine, Bobby-Lynne, Jackson, Maxine en Wayne.

Wayne heeft de eigenaars van de boerderij echter niét op de hoogte gebracht dat er een pornofilm op hun erf gefilmd wordt. Die eigenaars zijn bovendien een bejaard en bizar echtpaar: de norse oorlogsveteraan Howard (Stephen Ure) en zijn mysterieuze vrouw Pearl (ook gespeeld door Mia Goth, en, net als Ure, verborgen onder ouderdomsgrime). Howard en Pearl (die er uitzien als een trashy en boosaardige versie van het zwijgzame boerenkoppel in het iconische schilderij American Gothic van Grant Wood uit 1930) wonen op een steenworp van de blokhut in hun oude huis. Het is slechts een kwestie van tijd alvorens het oude echtpaar er achter komt wat er in de blokhut en schuur precies gefilmd wordt...

Stephen Ure als de norse Howard.

Retro stijloefening

X is een geslaagde retro stijloefening uit 2022 in het subgenre van slasher movies. De Amerikaanse cineast Ti West zat niet alleen in de regiestoel, maar schreef ook het scenario van X, produceerde de film en zorgde zelf voor de montage. 

Daarbij vond West inspiratie in bekende horrorklassiekers, zoals de visueel verbluffende en uiterst invloedrijke slasher movie Psycho (1960) van Master of Suspense Alfred Hitchcock (één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films over seriemoorden), de rauwe horrorschocker The Texas Chain Saw Massacre (1974) van Tobe Hooper (ook één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films over seriemoorden; bekijk de hele film hier), de horrorthrillers van Brian De Palma, en het visueel verbluffende meesterwerk The Shining (1980) van Stanley Kubrick (ook één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films over seriemoorden, alsook één van onze favoriete films tout court; bekijk de trailer hier). 

X is tot op zekere hoogte ook schatplichtig aan de Franse nouvelle vague-films, het psychosociaal pornodrama Boogie Nights (1997) van Paul Thomas Anderson, het tweedelige wraakepos Kill Bill 1 & 2 (2003 en 2004) van Quentin Tarantino (dat ook behoort tot onze favoriete films), en Tarantino's grindhouse road action-seriemoordenthriller Death Proof (2007). 

Dat levert in X heel wat cinefiele knipoogjes op. Enkele voorbeelden:
- het verhaal van X wordt goeddeels ontvouwd met een lange flashback, maar begint met een proloog in het heden waarin de plaatselijke sheriff het bloedbad op de boerderij aantreft. Die sequentie herinnert aan de sequentie in Kill Bill: Volume 1 waarin sheriff Earl McGraw het bloedbad in de Two Pines trouwkapel aantreft;
- vermits het personage R.J. in X naar eigen zeggen inspiratie vindt in de Franse filmstroming nouvelle vague, bevat X verschillende jump cuts (één van de handelsmerken van de nouvelle vague);  
- net als Psycho -de moeder (pun intented) aller slasher movies- draait X rond de gewelddadige lotgevallen van argeloze zielen op een afgelegen locatie met een oud huis waarin een mysterieuze bejaarde vrouw woont die duistere geheimen verbergt in haar kelder;
- net als in Psycho, drijft in X een half verzonken old timer in een nabijgelegen moeras;
Jenna Ortega als Lorraine.
- halverwege X, kondigt de jonge klankvrouw Lorraine plots verrassend aan dat zij ook zelf (voor het eerst in haar leven) wil meespelen in een pornoscène, waartegen haar vrijer R.J. protesteert (uit jaloezie?) omdat hun pornofilm reeds goeddeels ingeblikt is en hij als regisseur de plot niet halfweg wil wijzigen, waarna Lorraine, met een verwijzing naar de bruuske plotwending in Psycho (vanaf de iconische douchescène), vraagt "What about Psycho?", maar R.J. verduidelijkt dat Psycho een horrorfilm is terwijl zij zelf een pornofilm maken, zonder te beseffen dat zij (als personages) zelf meespelen in een horrorfilm (X) en hen spoedig gruwelijke plotwendingen te wachten staan die de focus verschuiven naar de creepy bewoners van het oude huis en die X doen evolueren van een soft-erotische thriller naar een bloederige horrorfilm, net zoals Psycho vanaf de douchescène evolueert van een thriller naar een volbloed horrorfilm waarin de focus verschuift naar de duistere geheimen van de bewoners in het oude, iconische huis dat centraal staat in de tweede helft van Psycho;
- geïnspireerd door de invloedrijke horrorplot en groezelige (bijna documentaire) visuele aanblik van The Texas Chain Saw Massacre, volgt X een groepje personages die in hun bestelwagen aan een afgelegen huis op het Texaanse platteland arriveren en daar plots belaagd worden door sinistere seriemoordenaars, waarbij regisseur West en zijn ploeg vaak doelbewust kozen voor shots met een gelijkaardige korrelige, soms overbelichte en vaak amateuristische kwaliteit als de pellicule van heel wat grindhouse slasher en exploitation movies uit de jaren 70 die ook de retrostijl van heel wat shots in Boogie Nights en in Tarantino's hogervermelde films inspireerden;
- X bevat split screens (meerdere shots in hetzelfde frame); een techniek die Brian De Palma vaak gebruikte in zijn horrorthrillers;
- wanneer Lorraine in X de kelderdeur in het huis van Howard en Pearl probeert open te hakken met een bijl, volgt de camera de hakbewegingen van de bijl, net zoals in The Shining tijdens de iconische scène waarin de camera de hakbewegingen volgt van hoofdrolspeler Jack Nicholson terwijl zijn personage de badkamerdeur openhakt met een bijl;
- net als Boogie Nights, brengt X sympathie op voor de verzuchtingen van vrijgevochten mensen die in de jaren 70 met vallen en opstaan in de opkomende porno-industrie werkten.

Jackson (links) is aan het werk als pornoacteur, terwijl Lorraine en R.J. de scène opnemen.

Vakwerk

Hoewel X onmiskenbaar een hommage is aan zijn inspiratiebronnen, drukte regisseur Ti West ook zijn eigen stempel op X, door onder meer te spelen met genreclichés uit horror- en exploitatiefilms, ook de seksualiteit van het bejaarde echtpaar Howard en Pearl te thematiseren én zelfs te tonen, en metacommentaar te leveren op zijn eigen film in dialogen tussen de personages over de boeiende vraag of producties die mikken op de onderbuik van het publiek (zoals horrorfilms en pornofilms) moreel aanvaardbaar zijn en goede films kunnen opleveren. 

De bejaarde Pearl (links) daagt 's nachts stiekem op in de blokhut
om de slapende Maxine te bepotelen. 
 

West bewijst dat een soft-erotische horrorfilm inderdaad kan boeien, want X is op filmtechnisch vlak alvast een voltreffer, zoals blijkt uit onder meer:
- het verzorgde production design;
- het knappe camerawerk onder leiding van Eliot Rockett, met niet alleen shots in een vintage retrostijl maar ook heel wat sfeervolle shots die X op de juiste momenten een eigentijdse aanblik geven, zoals tijdens de bloederige scène waarin Pearl met een mes waanzinnig tekeer gaat terwijl zij baadt in het rode licht van de met bloed bespatte koplampen van Wayne's bestelwagen;
- de geslaagde ouderdomsgrime voor de personages Howard en Pearl;
- de overtuigende special effects, waardoor de bloederige horrorscènes realistisch overkomen en indruk maken;
- de vakkundige montage.

Ook de acteurs konden ons overtuigen.


Gemiste kans

Spijts zijn onmiskenbare kwaliteiten, stelde X ons echter toch wat teleur. Afgezien van enkele momenten, zoals de knap in beeld gebrachte en spannende scène waarin Maxine in het moerasmeer zwemt terwijl een hongerige alligator de achteloze actrice benadert, is X niet spannend genoeg. Het scenario is soms te voorspelbaar en de film had ook wat meer en scherpere humor kunnen gebruiken.


Prequel

Ti West blikte vorig jaar ook een prequel (voorgeschiedenis) op X in. Die prequel heet Pearl en gaat, zoals de titel aangeeft, over het personage Pearl toen zij anno 1918 nog een jongedame was (opnieuw vertolkt door Mia Goth). Bekijk de beloftevolle trailer van Pearl hier   

JN.

X (USA-2022): beschikbaar op dvd en blu-ray disc, alsook te bekijken via verschillende streamingdiensten.
Met: Mia Goth, Jenna Ortega, Stephen Ure, Brittany Snow, Martin Henderson, Scott Mescudi en Owen Campbell.

Genre: horror / erotiek