Een hard-boiled film noir par excellence

 Out of the Past  van Jacques Tourneur     ★★★★

Onlangs publiceerden we hier onze recensie van het erotische neo noir misdaaddrama Against All Odds van Taylor Hackford uit 1984, dat we ★★★½ gaven. Vandaag bespreken we de inspiratiebron van die film: de nog betere film noir Out of the Past uit 1947 van de Frans-Amerikaanse cineast Jacques Tourneur.

Een prototypische film noir

Out of the Past is gebaseerd op de roman Build My Gallows High uit 1946 van de Amerikaanse auteur Daniel Mainwaring, die tevens de eerste versie van de filmadaptatie schreef. Daarna schreef zijn vakbroeder James M. Cain een tweede (naar verluidt gebrekkige) versie van het scenario. Tot slot werd een derde, definitieve versie voltooid, die toegeschreven werd aan Mainwaring maar in feite ook tal van boeiende dialogen en pittige oneliners bevat die door de Britse auteur Frank Fenton geschreven werden.

De knappe zwart-wit fotografie is het werk van de getalenteerde Italiaanse cameraman Nicholas Musuraca, met wie regisseur Jacques Tourneur eerder al samenwerkte voor zijn sfeervolle horrorthrillers Cat People (1942) en I Walked With a Zombie (1943). De vakkundige montage van Out of the Past was in handen van Samuel E. Beetley, in samenwerking met de regisseur.

Jane Greer als de femme fatale
 en Robert Mitchum als de privédetective.

Het resultaat is een uitstekende film noir die alle essentiële elementen van het fascinerende genre efficiënt uitwerkt, zoals een hard-boiled antiheld (in dit geval een privédetective) en even hard-boiled booswichten, passionele intriges rond een onbetrouwbare femme fatale, complexe plotwendingen, zwarte humor met snedige dialogen en dito oneliners, coole kostuums en gleufhoeden voor de gents en mooie jurken voor de dames, een sfeervolle belichting met veel schaduwen, sterke zwart-wit contrasten en sigarettenrook, en een cynische ondertoon die noodlottig aanstuurt op een tragisch einde.

Flashback

Wat Out of the Past zo bijzonder maakt, is ook te danken aan de knappe narratieve structuur. De film begint wanneer de hoodlum Joe (gespeeld door Paul Valentine) op verzoek van zijn corrupte baas Whit Sterling (Kirk Douglas) een onverwacht bezoek brengt aan de voormalige privédetective Jeff Markham (hoofdrol van Robert Mitchum). Jeff heeft zijn achternaam intussen veranderd in Bailey en leidt nu al geruime tijd een nieuw, verborgen leven in een rustig Californisch bergstadje, waar hij een benzinestation uitbaat en een romantische relatie heeft met de sympathieke jongedame Ann (Virginia Houston). Joe zegt tegen Jeff dat Whit met hem wil praten in diens villa aan Lake Tahoe. 's Avonds, terwijl Jeff met zijn wagen naar Lake Tahoe rijdt in het gezelschap van Ann, bekent hij aan haar dat zijn achternaam in feite Bailey is en hij een verborgen verleden heeft waaraan hij niet graag herinnerd wordt. Terwijl de camera inzoomt op Jeffs pratende gezicht, begint een lange flashback, met sporadisch voice-over commentaar van Jeff, waarin hij zijn duistere verleden onthult. Dat verleden draait rond Whits (ex-?)vriendin Kathie Moffat (Jane Greer): een aantrekkelijke femme fatale die Jeff en anderen in zware problemen bracht. En dat is nog zacht uitgedrukt... 

Jeff biecht zijn verborgen verleden op aan zijn geliefde Ann.

Kirk Douglas als Whit (links) en Robert Mitchum als Jeff.

Tijdens de lange flashback, die zo'n 40 minuten duurt, vergeet je als kijker vaak dat je naar een flashback aan het kijken bent, tot Jeffs gezicht in het heden weer verschijnt en de camera uitzoomt terwijl hij in de wagen verder praat met Ann. Gearriveerd aan de poort van Whits villa, rijdt Ann met Jeffs wagen huiswaarts terwijl Jeff de poort openduwt. Wat volgt zijn chronologisch ontvouwde scènes in het heden (d.w.z. in 1947) die aantonen dat het verleden van Jeff, Kathie, Whit en andere personages hen achtervolgen en inhalen, met allerlei intriges en dramatische gevolgen vandien. Vandaar de filmtitel Out of the Past: vanuit het verleden. De filmtitel betekent echter ook dat de personages willen ontsnappen (van de aanslepende problemen) uit het verleden. Zo kapte Jeff met zijn getroebleerde verleden. En wanneer dat verleden hem inhaalt, probeert hij er opnieuw uit te ontsnappen. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan...

Jane Greer als Kathie, en Paul Valentine als Joe.

Tijdens de slotscène stelt Ann een belangrijke vraag aan de jonge, doofstomme pompbediende in Jeffs benzinestation. De jongen kan liplezen en antwoordt in gebarentaal. Zijn antwoord (dat we hier niet verklappen) is wellicht een leugen om bestwil, in het belang van Ann, zodat ook zij kan ontsnappen uit (haar herinneringen aan) het verleden...

Puike vertolkingen

Hoofdrolspeler Robert Mitchum is, met zijn rijzige fysiek, knappe karakterkop, lage stem en coole uitstraling, perfect gecast als de flegmatieke maar cynische, brutale en streetwise Jeff, die zich door niemand iets laat wijsmaken. Desondanks, tegen beter weten ("Baby, I don't care"), geraakt Jeff tijdens de flashback in de ban van femme fatale Kathie, wat deel uitmaakt van de fatalistische ondertoon in elke zichzelf respecterende film noir. Ook Jane Greer schittert als de sluwe, manipulatieve en onvoorspelbare Kathie. Kirk Douglas is aan hen gewaagd in zijn puike vertolking van de laconieke, maar bezitterige en gevaarlijke Whit Sterling. Ook de rest van de cast overtuigt, met name Paul Valentine in zijn onderkoelde vertolking van Whits toegewijde maar manipuleerbare duivelt-doet-al Joe.

Paul Valentine als Joe.

Onvergetelijke oneliners

De meeslepende vertolkingen zijn ook te danken aan de snedige dialogen en pittige, vaak onvergetelijke oneliners die zo kenmerkend zijn voor een sterke film noir. Enkele voorbeelden:

Jeff: "It was the bottom of the barrel, and I was scraping it."

Whit Sterling (tegen Jeff, over Kathie): "I just want her back. When you see her, you'll understand better."

Whit Sterling: "Joe couldn't find a prayer in the Bible."

Jeff (over Kathie): "Very difficult girl."

Een Mexicaan: "Is there one who is not so, Señor?"

Kathie: "Tell me why you're so hard to please."

Jeff: "Take me where I can tell you."

Whit Sterling (tegen Jeff): "My feelings? About ten years ago, I hid them somewhere and haven't been able to find them."

Een corrupte advocaat (tegen Jeff): "All women are wonders because they reduce all men to the obvious."

Zijn secretaresse: "So do Martinis."

De secretaresse: "You are an idiot."

Jeff (over de corrupte advocaat): "So's he."

De secretaresse: "You think so?"

Jeff: "Why not? He's in love with you."

Kathie: "Oh, Jeff, I don't want to die!"

Jeff: "Neither do I, baby. But if I have to, I'm going to be the one who dies last."

Jeff (tegen Kathie): "You're like a leaf that the wind blows from one gutter to another."

JN.

Out of the Past (USA-1947): beschikbaar op dvd en blu-ray disc.

Met: Robert Mitchum, Jane Greer, Kirk Douglas, Virginia Houston en Paul Valentine.

Genre: film noir / romantisch drama / misdaad

Een sensueel neo noir misdaaddrama

 Against All Odds  van Taylor Hackford     ★★★½

Jeff Bridges als Terry, en Rachel Ward als Jessie.

Terry Brogan (hoofdrol van Jeff Bridges) speelt al jaren vanuit Los Angeles als professional in de Amerikaanse footballcompetitie, maar op een dag wordt hij vanwege zijn aanslepende kwetsuren ontslagen door zijn club. Uit geldnood en omdat hij nu veel meer vrije tijd heeft, aanvaardt Terry een voorstel van zijn jeugdvriend Jake Wise (glansrol van James Woods). Jake is een schimmige bookmaker en nachtclubeigenaar, wiens vriendin Jessie Wyler (Rachel Ward) hem na een gewelddadige ruzie in de steek liet en spoorloos verdween. Volgens Jake stal Jessie 50.000 dollar van hem, maar hij houdt nog steeds van haar. Jake is bereid om 30.000 dollar aan Terry te betalen indien Terry kan achterhalen waar Jessie zich bevindt. Jake vermoedt dat Jessie zich op het Mexicaanse eiland Cozumel schuilhoudt, maar Terry's zoektocht verloopt niet zonder slag of stoot vanwege de complexe relaties tussen talrijke personages, onder wie niet alleen Terry, Jake en Jessie, maar ook: 

- Jessie's rijke en invloedrijke moeder Grace (gespeeld door Hollywoodveterane Jane Greer), die eigenares is van Terry's footballclub; 

- Grace's zakenpartner Ben (Hollywoodveteraan Richard Widmark);

- de zelfzuchtige advocaat Steve Kirsch (Saul Rubinek); 

- en de oude footballclubtrainer Hank Sully (Alex Karras). 

De dingen lopen zodanig uit de hand dat verschillende personages beginnen te vrezen voor hun leven...

Rachel Ward en James Woods.

Out of the Past

Against All Odds werd geregisseerd door de Amerikaanse cineast Taylor Hackford en dateert van 1984, maar is in feite een neo noir remake van de (nog betere) klassieker Out of the Past uit 1947 van de Frans-Amerikaanse regisseur Jacques Tourneur, met Robert Mitchum en Kirk Douglas (lees onze recensie hier). In die uitstekende film noir speelde de destijds nog jonge Jane Greer de femme fatale. In Against All Odds vertolkt Greer de dominante moeder van femme fatale Jessie. Ook Richard Widmark (die zakenpartner Ben speelt in Against All Odds) is een oude bekende uit klassieke films noirs.

De onbetrouwbare personages, plotwendingen, tragische romantiek en corruptie rond vastgoedprojecten in Against All Odds herinneren ook aan een andere klassieker: het briljante neo noir misdaadmysterie China Town uit 1974 van Roman Polanski (één van onze favoriete regisseurs).

Zowel in Against All Odds als in Out of the Past en China Town worden de personages letterlijk en figuurlijk achtervolgd en ingehaald door het verleden...

Rachel Ward schittert als femme fatale Jessie.

Erotisch

Hoewel Against All Odds een remake is, zijn er grote verschillen met Out of the Past: zo speelt Against All Odds zich af in de jaren 80 (in plaats van de jaren 40) en voelt de remake ook veel erotischer aan dankzij sensuele praat-, verleidings- en seksscènes waarin de bloedmooie Australische actrice Rachel Ward in haar rol van Jessie met brio alle fysieke en emotionele registers bespeelt om ons als kijker te laten begrijpen waarom niet alleen Jake maar ook Terry zich onweerstaanbaar aangetrokken voelen tot Jessie. 

Rachel Ward bespeelt als Jessie met brio alle emotionele registers.

Against All Odds mist soms visuele flair, zeker in vergelijking met het knappe camerawerk en de sfeervolle belichting in de zwart-wit klassieker Out of the Past. Toch bevat Against All Odds enkele sfeervol in beeld gebrachte scènes, zoals de erotische scène in een piramide in de ruïnes van de oude Mayastad Chichén Itzá, met omineuze tussenshots van oude, gebeeldhouwde Mayagezichten die de stomende seksscène als het ware lijken te observeren terwijl gevaar op de loer ligt...

De focus op passie (die een voedingsbodem is van obsessie, jaloezie, manipulatie, bedrog, verraad en misdaad) in Against All Odds hoort thuis in het boeiende subgenre van erotische neo noir misdaaddrama's zoals American Gigolo (1980), The Postman Always Rings Twice (1981), Body Heat uit 1981 (lees onze recensie hier en bekijk de hele film hier), Breathless (1983), Body Double uit 1984 (bekijk de hele film hier), Blue Velvet uit 1986 (één van onze favoriete films; bekijk de hele film hier), Fatal Attraction (1987), Black Widow uit 1987 (één van onze favoriete films over seriemoorden; bekijk de hele film hier), Sea of Love (1989), The Hot Spot (1990), Basic Instinct uit 1992 (ook één van onze favoriete films over seriemoorden), Single White Female (1992), Final Analysis (1992), Double Jeopardy (1992), China Moon uit 1994 (bekijk de hele film hier), The Last Seduction (1994), Lost Highway uit 1997 (ook één van onze favoriete films; lees onze recensie hier en bekijk de hele film hier) en Wild Things (1998).

Rachel Ward en James Woods.

Een charismatische antagonist

James Woods is briljant
als de onberekenbare Jake.

Jeff Bridges acteert zeer verdienstelijk als het hoofdpersonage Terry, en ook Jane Greer, Richard Widmark en Alex Karras overtuigen in hun bijrollen. Toch worden zij vaak van het scherm gespeeld door Rachel Ward en James Woods. Deze laatste is ronduit briljant in zijn veelzijdige, geloofwaardige en charismatische vertolking van de coole maar onvoorspelbare antagonist Jake. Bijvoorbeeld tijdens de scène waarin hij Terry probeert te kleineren door tegen hem te zeggen: "What the hell made you think you could handle Jessie? I bet you used to bring her home flowers." Let op Jake's wisselende gelaatsuitdrukkingen wanneer Terry hem een genadeloos antwoord geeft (dat we hier niet verklappen). Jake's veelzijdige mimiek zegt meer dan duizend woorden: hier staat een uiterst complexe man, die loyaal probeert te blijven in zijn vriendschap met Terry en in zijn liefde voor Jessie, maar zich verraden voelt, terwijl hij zijn eigen gebreken (waaronder ziekelijke bezitsdrang ten aanzien van Jessie en allerlei criminele praktijken) innerlijk relativeert, waarna Terry uit beeld stapt en Jake met een trotse, zelfzekere, vastberaden en superieure blik lijkt te willen volharden in zijn egocentrische en manipulatieve levenswandel. De schitterende acteerprestatie van Woods maakt van Jake een memorabel personage dat behoort tot onze Top 150 van beste schurken en feeksen in de filmgeschiedenis. 

Ook van Saul Rubinek hebben wij genoten: als het personage Steve Kirsch zet hij een onuitstaanbaar gluiperige advocaat neer die je als kijker love to hate.

Saul Rubinek als de gluiperige advocaat Steve Kirsch.

Legendarische car chase

Against All Odds bevat enkele spannende scènes, zoals de scène waarin Jake met zijn zwarte Ferrari 308 GTS Quattrovalvole op de drukke Sunset Boulevard in Los Angeles racet tegen Terry's rode Porsche 911SC. Die scène mag gerekend worden tot één van de beste car chases in de filmgeschiedenis.

Terry neemt het in zijn Porsche op tegen Jake's Ferrari.

Kid Creole & the Coconuts

Tijdens de scène waarin Terry de nachtclub van Jake bezoekt, geeft de Amerikaanse muziekgroep Kid Creole & the Coconuts er een optreden; een fijn extraatje in dit meeslepende, tragiromantische neo noir misdaaddrama. 

JN. 

Against All Odds (USA-1984): beschikbaar op dvd en blu-ray disc. 

Met: Jeff Bridges, Rachel Ward, James Woods, Richard Widmark, Jane Greer, Alex Karras en Saul Rubinek. 

Genre: neo noir / romantisch drama / misdaadthriller / erotiek

Titane - trailer

Deze nieuwe, controversiële, psychoseksuele body horror-thriller van de Franse regisseuse Julia Ducournau (haar tweede bioscoopfilm) won de Gouden Palm op het voorbije Filmfestival van Cannes, waar de Afro-Amerikaanse cineast Spike Lee de jury voorzat.

De hoofdrollen in Titane worden vertolkt door Agathe Rousselle en Vincent Lindon.

De shockerende en visueel interresante film verraadt invloeden van het werk van o.a. de Deense cultcineast Nicolas Winding Refn en van de joods-Canadese body horrror-cineast David Cronenberg (lees ons biografisch portret van Cronenberg hier).

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: body horror / thriller / sciencefiction / misdaaddrama / erotiek

Een complexe femme fatale

 Angel Face  van Otto Preminger     ★★★½

Deze film noir-klassieker uit 1953 van de joodse Oostenrijks-Amerikaanse cineast Otto Preminger draait rond de complexe relatie tussen enerzijds de jonge, mooie Amerikaanse femme fatale Diane Tremayne (glansrol van Jean Simmons) en anderzijds haar toegewijde vader Charles (Herbert Marshall), die zij verafgoodt, haar rijke stiefmoeder Catherine (Barbara O'Neil), die zij haat, en de flegmatieke ambulancier Frank (Robert Mitchum) die zijn lief Mary (Mona Freeman) bedriegt om een bewogen want onvoorspelbare romantische affaire te beginnen met Diane. Frank is echter allesbehalve naïef en begint te vermoeden dat onder het schijnbaar onschuldige angel face van de aantrekkelijke Diane in feite een bezitterige, gewiekste en gevaarlijke manipulatrice schuilgaat...

Jean Simmons als Diane en Robert Mitchum als Frank.

Veelzijdig

Hoewel niet echt memorabel op visueel vlak, is Angel Face toch een aanrader dankzij het boeiende scenario (losjes gebaseerd op een echte rechtszaak), de uitstekende vertolkingen van hoofdrolspelers Jean Simmons en Robert Mitchum, de verdienstelijke bijrollen (vooral van Mona Freeman als Mary), en één van de meest verrassende en aangrijpende filmeindes ooit...

Mona Freeman (links) en Jean Simmons.

Mitchum is cool as ever in zijn geslaagde belichaming van de nuchtere Frank. Maar het is Simmons die de show steelt met haar veelzijdige vertolking van het raadselachtige titelpersonage: een jonge vrouw die worstelt met jeugdtrauma's, een Oedipuscomplex, verlatingsangst, jaloezie en (zelf)destructieve bezitsdrang. Ja, Diane is een femme fatale, maar geen ééndimensionaal genrecliché want het scenario en de genuanceerde vertolking van Simmons (met o.m. subtiele maar veelzeggende blikken) maken van Diane een complexe vrouw die je als kijker weliswaar wantrouwt maar waarvan men zich tevens afvraagt wat haar bezielt en waarvoor wij uiteindelijk zelfs medelijden voelden... 

Jean Simmons als het mysterieuze titelpersonage in Angel Face.

Simmons charismatische vertolking in Angel Face leverde haar een plek op in onze Top 150 van beste schurken en feeksen in de filmgeschiedenis.

JN.

Angel Face (USA-1953): beschikbaar op dvd en blu-ray disc.

Met: Jean Simmons, Robert Mitchum, Mona Freeman, Herbert Marshall en Barbara O'Neil.

Genre: film noir / misdaad / romantiek / psychosociaal drama / rechtbankdrama

GoodFellas - trailer

   

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: gangsterfilm / biopic / misdaadthriller / psychosociaal drama

Klik op de oranje links voor:

- ons biografisch portret van regisseur Martin Scorsese: Een meestercineast

- een achtergrondartikel: Onze favoriete films: Top 35

- een achtergrondartikel: De beste schurken en feeksen in de filmgeschiedenis: Top 150

- een achtergrondartikel: Schaf de Oscars af!

- nieuws: Addio Goodfella. Ray Liotta (1954 - 2022)

Een intense thriller

Marathon Man  van John Schlesinger     ★★★★ 

Dustin Hoffman als de achtervolgde titelheld.

Gisterenavond hebben we een klassieker herbekeken waarvan we reeds in onze tienerjaren genoten: de uitstekende achtervolgingsthriller Marathon Man uit 1976 van de Britse regisseur John Schlesinger, gebaseerd op een boeiend scenario van de succesvolle joods-Amerikaanse schrijver en scenarist William Goldman naar diens eigen gelijknamige roman uit 1974. Bekijk de hele film hier.

Goldman

Eerder schreef William Goldman reeds de scenario's van het misdaadmysterie Harper (1966) en de uitstekende western Butch Cassidy and the Sundance Kid uit 1969 (één van onze favoriete westerns). En na Marathon Man schreef hij de scenario's van onder meer:

- het beklijvende politiek-journalistieke drama All the President's Men (1976) over het Watergate-schandaal;

- het avontuurlijke oorlogsdrama A Bridge Too Far (1977);

- de ijzersterke psychosociale misdaadthriller Misery uit 1990 (één van onze favoriete films over seriemoorden, alsook één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films tout court; bekijk een filmfragment hier en de hele film hier);

- het militaire rechtbankdrama A Few Good Men (1992);

- en de politieke thriller Absolute Power (1997). 

Kortom, William Goldman (overleden in 2018) kende zijn vak, wat ook blijkt uit zijn scenario van Marathon Man.

Tegen wil en  dank

Het meeslepende verhaal van Marathon Man draait rond de joods-Amerikaanse geschiedenisstudent Thomas "Babe" Levy (titelrol van Dustin Hoffman), die aan de Columbia-universiteit in New York zijn doctoraat over tirannie voorbereidt en in zijn vrije tijd traint om marathons te lopen. In de universiteitsbibliotheek ontmoet Babe voor het eerst zijn nieuwe lief Elsa (gespeeld door de Zwitserse actrice Marthe Keller). Babe's oudere broer Henry "Doc" Levy (Roy Scheider) doet zich voor als een zakenman in de olie-industrie, maar werkt in het geheim voor een schimmig Amerikaans overheidsagentschap onder leiding van Peter "Janey" Janeway (met brio vertolkt door William Devane). 

Dustin Hoffman als Babe, en Marthe Keller als Elsa.

Babe geraakt tegen wil en dank betrokken in een gevaarlijke missie van zijn broer wanneer de Duitse voortvluchtige nazi-oorlogsmisdadiger en tandarts Christian Szell (glansrol van Laurence Olivier) vanuit zijn schuilplaats in het Zuid-Amerikaanse Uruguay naar New York reist om er in een bankkluis een lading diamanten te recupereren die Szell tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Poolse nazi-concentratiekamp Auschwitz ontvreemd had van joodse gevangenen...

Roy Scheider (links) en Laurence Olivier.

Vakwerk

Marathon Man boeit van begin tot eind, dankzij verrassende plotwendingen, het sfeervolle camerawerk onder leiding van Conrad Hall (met locatie-opnames in onder meer New York en Parijs), de vakkundige montage van Jim Clark, de sfeerversterkende muziek van Michael Small, de degelijke vertolkingen van de cast en de strakke regie van John Schlesinger. Samen levert dat een koortsige thriller van de bovenste plank op.

Der Weiße Engel 

William Devane als Janey.

Twee acteurs springen er bovenuit: 

- William Devane, die perfect gecast is als de flegmatieke en ondoorgrondelijke commandant van het geheime Amerikaanse agentschap; 

- en bovenal de ervaren Engelse acteur Laurence Olivier, die de show steelt als de gewetenloze en wrede dokter Christian Szell alias der Weiße Engel (de Witte Engel, vanwege zijn witte haren). Olivier heeft er als Szell nooit perverser uitgezien, met zijn geschoren witte haren en een bril met dikke glazen die zijn ogen vergroten. Het personage en zijn bijnaam der Weiße Engel zijn trouwens losjes gebaseerd op een échte oorlogsmisdadiger: de Duitse nazidokter en eugeneticus Josef Mengele alias der Todesengel (de Engel des Doods), die onder meer wrede medische experimenten uitvoerde op gevangenen in Auschwitz.

 Laurence Olivier als dokter Szell aka der Weiße Engel.

De folterscènes waarin Szell zijn oude technieken als nazi en tandarts combineert ("Is it safe...?") zijn ondraaglijk intens. Ook de spannende scènes waarin Szell eerst 'zijn' diamanten in New York op waarde laat schatten in de joodse juwelierswijk, dan de diamanten ophaalt in de bank, en nadien herkend wordt op straat, behoren tot het beste wat Olivier in zijn lange carrière ooit presteerde. Let op de reactie van Szell wanneer hij in de New Yorkse bankkluis voor het eerst 'zijn' diamanten ziet: Oliviers mimiek en motoriek tonen dat onder het aura van Szells zelfverklaarde nazisuperioriteit in feite vooral laag-bij-de-grondse hebzucht schuilgaat. Ook tijdens de spannende finale, die zich afspeelt in een New Yorks waterpomphuis in Central Park, bewijst Olivier zijn acteertalent met genuanceerde, wisselende emoties, waaronder verrassing, sluwe manipulatiedrang, ongeloof, hebzucht, verontrusting, trots en angst... 

Olivier kreeg voor zijn vertolking in Marathon Man onder meer een Oscarnominatie en de Golden Globe voor beste acteur in een bijrol. Wij namen zijn charismatische glansrol als der Weiße Engel op in onze Top 150 van de beste slechteriken in de filmgeschiedenis.

JN.

Marathon Man (USA-1976): beschikbaar op dvd en blu-ray disc, alsook te bekijken via onderstaande link.
Met: Dustin Hoffman, Roy Scheider, Laurence Olivier, William Devane en Marthe Keller.

Genre: thriller / misdaad

Klik op de oranje link om de hele film te bekijken: Marathon Man - full movie

The Hills Have Eyes - full movie

The Hills Have Eyes is een realistisch in beeld gebrachte horrorfilm van de Amerikaanse regisseur Wes Craven uit 1977, die uitgroeide tot een cultklassieker in het subgenre van exploitatiefilms over kannibalisme.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Engels" voor Engelse ondertitels, en op "Kwaliteit" en 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: horror / thriller / exploitatiefilm

Een speelse cultklassieker die het horrorgenre vernieuwde

An American Werewolf in London  van John Landis     ★★★★½

Met zijn zelfgeschreven horrorkomedie An American Werewolf in London (één van onze favoriete horrorfilms) bevestigde de Amerikaanse cineast John Landis in 1981 niet alleen zijn reputatie als een getalenteerde scenarist en regisseur van komedies (zoals Animal House uit 1978 en The Blues Brothers uit 1980) maar bewees hij ook dat hij spannende griezelfilms kon maken. An American Werewolf in London is immers een even grappige als griezelige film waarin Landis hedendaagse, speelse maar realistisch in beeld gebrachte varianten opvoert van de genreclichés uit traditionele weerwolffilms zoals The Wolf Man van Curt Siodmak uit 1941 en klassieke horrorkomedies zoals Abbott and Costello Meet Frankenstein uit 1948. 

Naar eigen zeggen, wilde Landis van An American Werewolf in London een film maken die zwarte humor bevat maar tevens expliciete horror toont die realistisch genoeg overkomt om het publiek de stuipen op het lijf te jagen. Daarin is Landis geslaagd. In die mate zelfs dat An American Werewolf in London samen met de humoristische horrorfilm The Evil Dead van Sam Raimi (ook uit 1981 en ook één van onze favoriete horrorfilms; lees onze recensie hier) tal van latere films inspireerden die zwarte humor combineren met expliciete horror.

The Slaughtered Lamb

An American Werewolf in London draait rond de twee jonge Amerikaanse toeristen David en Jack (gespeeld door David Naughton en Griffin Dunne), die begin jaren tachtig met hun rugzakken door het Engelse platteland trekken en op een avond bij volle maan terechtkomen in een pub met de toepasselijke naam The Slaughtered Lamb, waar de ongastvrije dorpelingen blijkbaar een gevaarlijk geheim verbergen. Het enige wat de dorpelingen kwijtwillen, wanneer David en Jack op het punt staan om de pub verlaten, zijn enkele raadselachtige en omineuze waarschuwingen: "Beware of the full moon", "Stay on the road" en "Stay clear of the moors"... 

Wat volgt verklappen we niet, maar u mag zich verwachten aan een geslaagde combinatie van horror, zwarte humor, hallucinaties, nachtmerries (en zelfs dromen in dromen) en tragische romantiek. 

Jack en David lopen bij volle maan verloren op de Engelse moors...

Bad Moon Rising

Eén van de meest memorabele sequenties is ongetwijfeld de sequentie waarin een personage (wie verklappen we niet) in een Londense woning bij volle maan transformeert tot een weerwolf terwijl op de achtergrond de liedjes Bad Moon Rising van Creedence Clearwater Revival en Blue Moon van Sam Cooke weerklinken, met destijds baanbrekende special make-up effects van Rick Baker (er bestond toen nog geen overtuigende computeranimatie van bewegende personages). Ook andere scènes, met name de hallucinatie- en droomscènes waarin een gruwelijk verminkte levende dode opduikt (wie verklappen we niet), geven blijk van het talent van Rick Baker als grimeur, wat hem de allereerste Oscar voor beste grimage opleverde in de geschiedenis van de Oscars.

De Schone en het Beest

De romantische subplot, die draait rond de Londense verpleegster Alex, vertolkt door de charmante Britse actrice Jenny Agutter, is een speelse, geslaagde variant op De Schone en het Beest-achtige films zoals King Kong.

Tussen verpleegster Alex en haar nieuwe patiënt David groeit iets moois...

Spannend

Naast de sfeervolle en spannende scènes op het Engelse platteland (in het begin van de film), de even grappige als griezelige hallucinatie- en droomscènes, en de hierboven reeds vermelde transformatiesequentie, dragen ook andere sequenties bij tot de verdiende cultstatus van An American Werewolf in London als een eigenzinnige, vernieuwende en meeslepende stijloefening in het horrorgenre, zoals de spannende achtervolging in de Londense metro (met onder meer knappe steadicam tracking shots) en de sequentie waarin de weerwolf paniek zaait in de Londense straten. 

Eén van de spannendste sequenties speelt zich af in de Londense metro.

Kaskraker

An American Werewolf in London was in 1981 een wereldwijde kaskraker. Behalve de Oscar voor beste grime, won de film ook twee Saturn Awards: voor beste horrorfilm en voor beste grime.

Nadien breide John Landis een vervolg aan zijn succesvolle filmcarrière met onder meer de sociale komedie Trading Places (1983) met Eddy Murphy (één van onze favoriete komedies), de lange horror-videoclip voor het razend populaire nummer Thriller (1983) van popster Michael Jackson, de westernkomedie ¡Three Amigos! (1986) en de komedie Coming to America (1988) met Eddy Murphy.

JN.

An American Werewolf in London (USA/Groot-Brittannië-1981): beschikbaar op dvd en blu-ray disc.

Met: David Naughton, Griffin Dunne en Jenny Agutter.

Genre: horror / zwarte komedie / romantiek

Klik op de oranje links voor:

- een video-interview uit 1982 over angstaanjagende films: Interview met John Landis, John Carpenter en David Cronenberg

- een achtergrondartikel: Onze favoriete horrorfilms: Top 25