Interview.
Meg Ryan en Mark Ruffalo
geven zich bloot in
In the Cut
"Het is heel bevrijdend om iemand
zonder seksuele remmingen te spelen"
Meg Ryan viert vandaag haar 55ste verjaardag. Iedereen kent haar als de blonde studente Sally die in When Harry Met Sally (één van onze favoriete komedies) op zeer overtuigende wijze een orgasme simuleert in een propvol restaurant. Deze schitterende romantische komedie van Rob Reiner, waarmee Ryan in 1989 een ster werd, bleek een zegen maar ook een vloek voor de Amerikaanse actrice, die tegen wil en dank blijft geassocieerd worden met het lichtvoetige personage dat zij destijds briljant vertolkte. Met haar hoofdrol in de erotische thriller In the Cut van de Nieuw-Zeelandse regisseuse Jane Campion, waarin Ryan in 2003 aan de zijde van Mark Ruffalo speelde, bewees Ryan dat zij ook ernstige rollen aankan. Wij hadden in Londen met beide acteurs een gesprek over de manier waarop zij voor In the Cut hun eigen remmingen moesten overwinnen om gestalte te geven aan twee eenzame zielen die samen de grenzen tussen angst, geweld en seksualiteit aftasten.
Londen
Interview door Joeri Naanai
Meg Ryan geeft een defensieve, ietwat onzekere indruk wanneer we haar vragen hoe het komt dat zij na haar doorbraakrol in When Harry Met Sally vooral te zien was in films (zoals Sleepless in Seattle, French Kiss en You’ve Got Mail) waarin ze personages vertolkt die onvermijdelijk doen denken aan Sally. “Ik heb in meer dan 30 films gespeeld, maar men blijft me associëren met mijn romantische komedies”, zucht Ryan. Ze ziet er moe en nerveus uit. “Ik heb een tijdje niet meer willen werken”, geeft ze toe.
 |
Meg Ryan in de hilarische restaurantscène in When Harry Met Sally.
|
In the Cut
In the Cut is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1995 van de Amerikaanse schrijfster Susanna Moore. Ryan vertolkt het hoofdpersonage Franny Avery: een eenzame lerares Engels die in New York woont en werkt. Op een dag ontmoet zij James Malloy (Mark Ruffalo): een politieagent wiens ruwe taalgebruik en onverholen seksuele honger een onweerstaanbare aantrekkingskracht op haar uitoefenen. Franny begint met Malloy aan een erotische odyssee die haar naar de duistere regionen van haar eigen verlangens voert. Na een aantal mysterieuze moorden, groeit haar wantrouwen in Malloy...
 |
| Mark Ruffalo en Meg Ryan in In the Cut. |
Wat heeft u over de streep getrokken om de uitdagende hoofdrol in deze erotische thriller te spelen?
Meg Ryan: “Elke actrice zoekt naar zo’n rol. (aanvankelijk zou Nicole Kidman de rol van Franny spelen, maar de Australische actrice haakte af, JN) Het was een combinatie van factoren die me overtuigde: dat Jane Campion regisseerde, dat Mark Ruffalo zou meespelen, en dat Franny zo’n boeiend paradoxaal karakter heeft.”
Hoe hebt u zich op de rol van Franny voorbereid?
Meg Ryan: “Ik ben vooral intuïtief te werk gegaan. Ik heb wat poëzie gelezen en voor het overige heb ik veel geïmproviseerd. Het was een merkwaardig repetitieproces: Jane Campion heeft met ons de roman van Susanna Moore doorgenomen en liet ons veel ruimte om onze personages in te vullen. Ze maakte gebruik van een stille regie. Vaak gaf ze aanwijzingen door me gewoon op een bepaalde manier aan te kijken. De film speelt zich af in New York: een stad die ik goed ken. De opnames op straat verliepen op een heel natuurlijke wijze, zonder de dingen te willen beheersen. Soms begon het plots te regenen en dan filmden we gewoon door. "Weet je wat het kost om kunstmatig regen te maken?", zei men, en we lieten de camera gewoon verder draaien." (lacht)
Vond u het moeilijk om de naaktscènes te spelen?
Meg Ryan: “De film gaat over een jonge vrouw die zich voor het eerst in haar leven echt blootgeeft, zowel op emotioneel als lichamelijk vlak. De naaktscènes waren dus onvermijdelijk.”
Om u op uw gemak te stellen, heeft Jane Campion zich op de set naar verluidt bereid verklaard om haar eigen kleren uit te trekken.
Meg Ryan: “Dat klopt. Ik heb haar toen gezegd: "Hou je kleren maar aan, we hebben zo al genoeg aan ons hoofd"." (lacht)
Hoe voelt u zich wanneer u zichzelf naakt op het scherm ziet?
Meg Ryan: “Ik kijk met mijn handen voor mijn ogen. Ik hou er niet van mezelf op het scherm te zien. Ik gruw zelfs van mijn eigen stem op mijn antwoordapparaat. Jane Campion heeft veel meer zelfvertrouwen dan ik. Ze zegt gewoon wat ze denkt en doet wat ze wil. Franny heeft dat ook. Ze wil mensen niet behagen. Ze verontschuldigt zich niet voor wat ze doet en zegt. Ik probeer haar filosofie ook toe te passen in mijn eigen leven. Als er al iets is dat ik van Franny geleerd heb, dan is het dàt wel: no apologies, no explanations.”
Moed
Op 22 november wordt Mark Ruffalo 49. Naar eigen zeggen, droomde hij er als kind reeds van om ooit acteur te worden. Toen hij 18 was, trok hij naar Los Angeles om er acteerlessen te volgen aan het vermaarde conservatorium van Stella Adler. Nadien speelde hij in tal van toneelstukken en bioscoopfilms, maar zijn doorbraak kwam er pas in 2000 met You Can Count on Me: een film van Kenneth Lonergan, waarvoor Ruffalo op het Filmfestival van Montreal de prijs voor beste acteur kreeg.
 |
| Mark Ruffalo in In the Cut. |
Hoe kijkt u terug op de opnames van In the Cut?
Mark Ruffalo: “Het personage James Malloy komt niet voort uit mezelf. Ik heb in totaal zo’n 100 uren doorgebracht met echte politieagenten en undercover detectives om op een overtuigende wijze gestalte te geven aan Malloy. Ik heb een revolver mogen afvuren en stelde zelfs voor om een sekstherapeut te raadplegen. Toen bleek dat de therapeut 1.000 dollar per uur aanrekende, hebben ze me maar een boek over seksuele relaties in mijn handen geduwd. (lacht) Aanvankelijk waren Jane Campion en ik het niet altijd eens over wie Malloy eigenlijk is, maar na een tijdje stond zij open voor mijn interpretatie. Ik was eigenlijk bang voor Malloy, maar Jane gaf me moed. "Sta rechtop, wees een man!", zei ze me voortdurend. Het was erg bevrijdend om een man te spelen die geen last heeft van seksuele remmingen. De manier waarop Malloy zichzelf volledig aanvaardt, voelde erg goed aan. Maar ik ben niet zoals hem; we leiden totaal verschillende levens.”
