Weemoedige filmmagie

L'illusionniste  van Sylvain Chomet     ★★★★

Parijs, 1959. Na een teleurstellend optreden in het theater Carousel du Rire, wordt de Franse illusionist Tatischeff ontslagen. Hij reist naar de Engelse hoofdstad Londen om er zijn kans te wagen in het Emporium Theatre. Ook daar staat zijn ouderwetse goochelaarsroutine echter in de schaduw van het jonge geweld van razend populaire popgroepjes zoals Billy Boy & the Britoons. Tatischeff reist dan maar door naar een Schots eilandje om er op te treden in de dorpspub van een bon vivant die hij in Londen ontmoette. In de pub leert Tatischeff het dienstmeisje Alice kennen. Zij gelooft dat hij écht kan toveren. Tussen beide eenzame zielen begint iets moois te groeien...

Poëtische fabel

Gebaseerd op een nooit verfilmd scenario van de legendarische Franse acteur, komiek en cineast Jacques Tati (1907-1982), bewerkte de Franse tekenfilmregisseur Sylvain Chomet (bekend van Les Triplettes de Belleville) het verhaal van L'illusionniste (internationale Engelstalige titel: The Illusionist) tot een betoverende fabel over eenzaamheid, vriendschap en liefde. De knullige motoriek van goochelaar Tatischeff (vernoemd naar Jacques Tati's volledige achternaam) is overigens gebaseerd op de motoriek van Tati zelf als het hoofdpersonage Monsieur Hulot in diens komische meesterwerk Mon oncle uit 1958, waarvan een kort filmfragment te zien is in L'illusionniste.

Net als in de films van Tati (die zich liet inspireren door stille films uit de oude doos), primeren de beelden en lichaamstaal in L'illusionniste op de dialogen die tot een minimum beperkt blijven. De ontwapenende personages en oogstrelende decors zijn prachtig getekend met een minutieus oog voor detail. Parijs, Londen, de Schotse Hooglanden en vooral de Schotse hoofdstad Edinburgh ademen een poëtische sfeer die onmogelijk met computeranimatie tot leven gewekt had kunnen worden. Of zoals Chomet zelf uitlegt: "Computeranimatie is goed voor robotten en speelgoed, maar in mindere mate voor menselijke personages en menselijke warmte. Ik wil op het scherm het werk van een artiest zien, niet dat van een machine die te nette, te glimmende, te 'klinische' beelden genereert."

Tijdloos ontroerparcours

Begeleid door de mooie muziek die Chomet zelf componeerde, zweven de scènes tussen fijnzinnige humor en melancholische tristesse. Via dit 'ontroerparcours' wordt de kijker meegevoerd naar een onvergetelijke, bitterzoete finale. 

L'illusionniste is anachronistische filmmagie van de bovenste plank, die met weemoed doet denken aan de tijd toen tekenfilms nog gemaakt werden met niets anders dan potloden, penselen, inspiratie, schier eindeloos geduld en vooral...heel veel liefde.

JN.

L'illusionniste aka The Illusionist (Frankrijk/Groot-Brittannië-2010): beschikbaar op dvd vanaf 17 februari 2011.

Met de stemmen van onder anderen: Jean-Claude Donda (Tatischeff) en Eilidh Rankin (Alice).

Genre: animatiefilm / tragikomedie / romantisch drama

Klik op de oranje link voor de trailer: L'illusionniste - trailer

Inception - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje links:

- voor de Oscarnominaties van Inception: Alle Oscarnominaties 2011

- voor de Oscars die Inception won: Alle Oscars 2011

- voor nieuws: Leonardo DiCaprio is bestbetaalde acteur

Genre: sciencefiction / psychologische thriller / actie

TV-presentatie Oscarnominaties 2011

Bijgestaan door actrice Mo'Nique, presenteerde Tom Sherak, president van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences, op 25 januari de Oscarnominaties 2011. Als u de live tv-uitzending vanuit Beverly Hills met de aankondiging van de belangrijkste nominaties gemist hebt, kan u ze hieronder alsnog bekijken. En wie de volledige lijst met de nominaties in àlle categorieën wil overlopen, kan hier klikken.

De Oscaruitreiking vindt plaats op 27 februari.
 

(Klik op de playbutton)

NIEUWS!

Alle Oscarnominaties 

2011

               

Op 27 februari werd de rode loper weer uitgerold voor de filmhoogmis van het jaar: de Oscaruitreiking in Hollywood, die intussen aan zijn 83ste editie toe is. Vorig jaar werd de show gepresenteerd door de acteurs Steve Martin en Alec Baldwin. Dit jaar namen hun collega's Anne Hathaway en James Franco de honneurs waar. Voor Franco werd het sowieso een spannende avond, want  hij  was ook zelf genomineerd als beste acteur voor zijn hoofdrol in 127 Hours, een spannend drama van de Britse regisseur Danny Boyle dat op zijn beurt kans maakte op de Oscar voor beste film. 

Favorieten

Met niet minder dan 12 nominaties was het historisch drama The King's Speech van Tom Hooper deze keer de uitgesproken favoriet, gevolgd door de western True Grit van de gebroeders Coen (10 nominaties), de Facebookkroniek The Social Network van David Fincher (8 nominaties), de sciencefiction-thriller Inception van Christopher Nolan (ook 8 nominaties), het boksdrama The Fighter van David O. Russel (7 nominaties), het avonturendrama 127 Hours van Danny Boyle (6 nominaties) en de psychologische thriller Black Swan van Darren Aronofsky (5 nominaties).

Wie de live tv-uitzending met de presentatie van de nominaties gemist heeft, kan die alsnog bekijken door hier te klikken. Deze presentatie omvat echter alleen de nominaties in de belangrijkste categorieën. Daarom vindt u hieronder het volledig overzicht van de nominaties in alle categorieën. Helemaal onderaan staan er links naar de recensies van de genomineerde films die wij al bekeken hebben. En welke nominaties bekroond werden met een Oscar komt u te weten door hier te klikken.

Beste film

- 127 Hours

- Black Swan

- Inception

- The Fighter

- The Kids Are All Right

- The King's Speech

- The Social Network

- Toy Story 3

- True Grit

- Winter's Bone


Beste regisseur

- Darren Aronofsky voor Black Swan

- Joel Coen en Ethan Coen voor True Grit

- David Fincher voor The Social Network

- Tom Hooper voor The King's Speech

- David O. Russell voor The Fighter


Beste acteur

- Javier Bardem in Biutiful

- Jeff Bridges in True Grit

- Jesse Eisenberg in The Social Network

- Colin Firth in The King's Speech

- James Franco in 127 Hours


Beste actrice

- Annette Bening in The Kids Are All Right

- Nicole Kidman in Rabbit Hole

- Jennifer Lawrence in Winter's Bone

- Natalie Portman in Black Swan

- Michelle Williams in Blue Valentine


Beste mannelijke bijrol

- Christian Bale in The Fighter

- John Hawkes in Winter's Bone

- Jeremy Renner in The Town

- Mark Ruffalo in The Kids Are All Right

- Geoffrey Rush in The King's Speech


Beste vrouwelijke bijrol

- Amy Adams in The Fighter

- Helena Bonham Carter in The King's Speech

- Melissa Leo in The Fighter

- Hailee Steinfeld in True Grit

- Jacki Weaver in Animal Kingdom


Beste anderstalige film

- Biutiful van Alejandro González Iñárritu (Mexico)

- Dogtooth van Yorgos Lanthimos (Griekenland)

- Hors-la-loi (Outside the Law) van Rachid Bouchareb (Algerije)

- In a Better World van Susanne Bier (Denemarken)

- Incendies van Denis Villeneuve (Canada)


Beste animatiefilm

- How to Train Your Dragon van Chris Sanders en Dean DeBlois 

- L'Illusionniste (The Illusionist) van Sylvain Chomet

- Toy Story 3 van Lee Unkrich


Beste scenario

- Mike Leigh voor Another Year

- Lisa Cholodenko en Stuart Blumberg voor The Kids Are All Right

- Christopher Nolan voor Inception

- David Seidler voor The King's Speech

- Scott Silver, Paul Tamasy en Eric Johnson (scenario), Keith Dorrington, Paul Tamasy en Eric Johnson (verhaal) voor The Fighter


Beste bewerkt scenario

- Danny Boyle en Simon Beaufoy voor 127 Hours

- Michael Arndt voor Toy Story 3

- Joel Coen en Ethan Coen voor True Grit

- Aaron Sorkin voor The Social Network

- Debra Granik en Anne Rosellini voor Winter's Bone


Beste fotografie

- Matthew Libatique voor Black Swan

- Wally Pfister voor Inception

- Danny Cohen voor The King's Speech

- Jeff Cronenweth voor The Social Network

- Roger Deakins voor True Grit


Beste montage

- John Harris voor 127 Hours 

- Andrew Weisblum voor Black Swan

- Pamela Martin voor The Fighter

- Tariq Anwar voor The King's Speech

- Angus Wall en Kirk Baxter voor The Social Network


 Beste art direction

- Robert Stromberg (production design) en Karen O'Hara (decors) voor Alice in Wonderland

- Stuart Craig (production design) en Stephanie McMillan (decors) voor Harry Potter and the Deathly Hallows - Part 1

- Guy Hendrix Dyas (production design) en Larry Dias en Doug Mowat (decors) voor Inception

- Eve Stuwart (production design) en Judy Farr (decors) voor The King's Speech

- Jess Gonchor (production design) en Nancy Haigh (decors) voor True Grit


Beste muziek

- Alexandre Desplat voor The King's Speech

- John Powell voor How to Train Your Dragon

- A.R. Rahman voor 127 Hours

- Trent Raznor en Atticus voor The Social Network

- Hans Zimmer voor Inception


Beste geluidsmixage

- Lora Hirschberg, Gary A. Rizzo en Ed Novick voor Inception

- Jeffrey J. Haboush, Greg P. Russell, Scott Millan en William Sarokin voor Salt

- Paul Hamblin, Martin Jensen en John Midgley voor The King's Speech

- Ren Klyce, David Parker, Michael Semanick en Mark Weingarten voor The Social Network

- Skip Lievsay, Craig Berkey, Greg Orloff en Peter F. Kurland voor True Grit


Beste geluidsmontage

- Richard King voor Inception

- Tom Myers en Michael Silvers voor Toy Story 3

- Gwendolyn Yates Whittle en Addison Teague voor Tron: Legacy

- Skip Lievsay en Craig Berkey voor True Grit

- Mark P. Stoeckinger voor Unstoppable


Beste origineel lied

- 'Coming Home' in Country Strong : van Tom Douglas, Troy Verges en Hillary Lindsey

- 'If I Rise' in 127 Hours : van A.R. Rahman, Dido en Rollo Armstrong

- 'I See the Light' in Tangled : van Alan Menken en Glenn Slater

- 'We Belong Together' in Toy Story 3 : van Randy Newman


Beste kostuums

- Colleen Atwood voor Alice in Wonderland

- Antonella Cannarozzi voor Io sono l'amore (I Am Love)

- Jenny Beavan voor The King's Speech

- Sandy Powell voor The Tempest

- Mary Zophres voor True Grit


Beste documentaire

- Exit Through the Gift Shop van Banksy

- GasLand  van Josh Fox

- Inside Job van Charles Ferguson

- Restrepo van Tim Hetherington en Sebastian Junger

- Waste Land van Lucy Walker


Beste korte documentaire

- Killing in the Name van Jed Rothstein

- Poster Girl van Sara Nesson

- Strangers No More van Karen Goodman en Kirk Simon

- Sun Come Up van Jennifer Redfearn

- The Warriors of Qiugang van Ruby Jang


Beste kortfilm

- The Confession van Tanel Toom

- The Crush van Michael Creagh

- God of Love van Luke Matheney

- Na Wewe van Ivan Goldsmith

- Wish 143 van Ian Barnes


Beste korte animatiefilm

- Day & Night van Teddy Newton 

- The Gruffalo van Max Lang en Jacob Schuh

- Let's Pollute van Geefwee Boedoe

- The Lost Thing van Shaun Tan en Andrew Ruhemann

- Madagascar, Carnet de Voyage (Madagascar, a Journey Diary) van Bastien Dubois


Beste visuele effecten

- Ken Ralston, David Schaub, Carey Villegas en Sean Phillips voor Alice in Wonderland

- Tim Burke, John Richardson, Christian Manz en Nicholas Aithadi voor Harry Potter and the Deathly Hallows - Part 1

- Michael Owens, Brian Grill, Stephan Trojansky en Joe Farrell voor Hereafter

- Paul Franklin, Chris Corbould, Andrew Lockley en Peter Bebb voor Inception

- Janek Sirrs, Ben Snow, Ged Wright en Daniel Sudick voor Iron Man 2


Beste make-up

- Adrien Morot voor Barney's Version

- Edouard F. Henriques, Gregory Funk en Yolanda Toussieng voor The Way Back

- Rick Baker en Dave Elsey voor The Wolfman


JN.


Klik op de oranje links voor onze recensies van:

- The King's Speech: Stamelend naar de troon

- True Grit: Ruwe bolster, blanke pit

- The Social Network: Virtuele vriendschap

- Black Swan: Dansen op een vulkaan

- 127 Hours: Beenhard

- The Kids Are All Right: Eén vader, twee moeders

- Biutiful: In de schaduw van de dood

- Rabbit Hole: Ontroostbaar

- Blue Valentine: O dear...

- Animal Kingdom: Dog eat dog

- In a Better World: Oog om oog...?

- Io sono l'amore: Kroniek van een aangekondigd verval

- The Illusionist aka L'illusionniste: Weemoedige filmmagie

- Inside Job: De grootste bankoverval aller tijden

- Exit Through The Gift Shop: Vogelvrij

Blue Valentine - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Blue Valentine: O dear...

Genre: romantisch drama

Schuldig tot het tegendeel bewezen is

Conviction  van Tony Goldwyn     ★★½

11 mei 1983, Massachusetts, USA. Kenneth Waters (gespeeld door Sam Rockwell) wordt veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor de roofmoord op de 48-jarige Katharina Brow. Kenneths zuster Betty Anne (Hilary Swank) is echter overtuigd van zijn onschuld en wil advocate worden om haar broer vrij te kunnen pleiten in een nieuwe rechtszaak. Haar rechtenstudies slorpen echter zoveel tijd en energie op dat haar eigen gezin er begint onder te lijden. Maar Betty Anne wil haar broer niet in de steek laten...

Hilary Swank als rechtenstudente, echtgenote en moeder Betty Anne Waters.

Rechtbankdrama

Gebaseerd op feiten, is Conviction een boeiend, zij het nogal stereotiep en voorspelbaar rechtbankdrama over het bewonderenswaardige doorzettingsvermogen van een vrouw die haar eigen leven terzijde schuift om haar broer uit de gevangenis te krijgen.

Hilary Swank.

De filmtitel Conviction verwijst zowel naar Kenneths veroordeling als naar Betty Anne's onwankelbare geloof in de onschuld van haar broer. 

Sam Rockwell als Kenneth.

De film zweeft op het randje van de sentimentaliteit, maar de sterke acteerprestaties van Sam Rockwell als Kenneth, van Minnie Driver als Betty Anne's vriendin Abra, en vooral van Hilary Swank als de onvermoeibare Betty Anne zijn op zich misschien toch een bioscoopbezoekje waard. 

Minnie Driver als Abra.

JN.

Conviction (USA-2010): in de bioscoop vanaf 27 april 2011.

Met: Hilary Swank, Sam Rockwell, Minnie Driver, Owen Campbell, Conor Donovan, Melissa Leo, Loren Dean, Peter Gallagher, Ari Graynor, Clea DuVall en Karen Young.

Genre: rechtbankdrama / misdaad

Klik op de oranje link voor de trailer: Conviction - trailer

Hilary Swank en Sam Rockwell.

Conviction - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Conviction: Schuldig tot het tegendeel bewezen is 

Genre: rechtbankdrama / misdaad

Stamelend naar de troon

The King's Speech  van Tom Hooper     ★★½

Prins Albert (gespeeld door Colin Firth) -de zoon van de Britse koning George V- heeft een groot probleem: telkens wanneer hij in het openbaar moet spreken, stottert hij. Met de Tweede Wereldoorlog voor de deur en een oudere broer die niet geschikt lijkt als troonopvolger, ziet het er bovendien naar uit dat Prins Albert tegen zijn zin klaargestoomd moet worden voor het koningschap. Daarom schakelt zijn vrouw Elizabeth (ingetogen vertolkt door Helena Bonham Carter) een logopedist in die Zijne Koninklijke Hoogheid moet afhelpen van diens spraakgebrek. Dokter Logue (een innemende Geoffrey Rush) hanteert daarbij een onorthodoxe methode, waarbij hij niet alleen een experimentele spraaktechnische therapie toepast, maar ook als een psycholoog op zoek gaat naar de verborgen oorzaken van de spraakstoornis.  

V.l.n.r.: Helena Bonham Carter, Colin Firth en Geoffrey Rush.

Vorstelijk verdriet

De therapie verloopt erg moeizaam. Prins Alberts spraakgebrek is blijkbaar te wijten aan zijn pijnlijke, liefdeloze jeugd, zijn strenge vader en de stijve, geïsoleerde atmosfeer aan het hof, waar plicht en protocol primeren op menselijkheid. "What are friends for", zegt dokter Logue, nadat Albert hem bedankt voor bewezen diensten. "I wouldn't know", luidt het veelzeggende antwoord van de prins.

Colin Firth als Prins Albert.

Wie vreest dat The King's Speech een somber melodrama is, vergist zich echter. Hoewel dit psychosociaal drama in wezen gaat over jeugdtrauma's, angst en een gebrek aan zelfvertrouwen, zorgen de gevatte dialogen voor voldoende humor. Zo is er de scène waarin de koninklijke familie samen kijkt naar opnames van een vurige, Duitstalige toespraak van de nazi-Führer Adolf Hitler. "Wat zegt hij?", vraagt Prins Alberts dochter. Waarop Zijne Majesteit droogjes antwoordt: "Ik weet het niet, maar hij zegt het blijkbaar heel goed."

Het belangrijkste bezwaar dat wij tegen The King's Speech hebben, is dat het scenario te braaf is, waardoor de film uiteindelijk niet genoeg beklijft.

Prijzen

Colin Firth kreeg zowel een Oscar als Golden Globe voor zijn ontroerende vertolking van Prins Albert. The King's Speech won ook de Oscars voor beste film, beste regie en beste scenario.

Geoffrey Rush, die als de flegmatieke dokter Logue nochtans de show steelt in The King's Speech, kon zijn nominatie voor beste mannelijke bijrol niet verzilveren en  verloor tijdens de uitreikingen van de Oscars en Golden Globes van Christian Bale wegens diens boeiende, hyperkinetische vertolking van een aan crack verslaafde ex-bokser in het existentiële familiedrama The Fighter. 

Geoffrey Rush als dokter Logue.

Ook Helena Bonham Carter werd genomineerd voor haar mooie bijrol van Prins Alberts toegewijde echtgenote, maar de Oscar en Golden Globe voor beste vrouwelijke bijrol gingen uiteindelijk naar Melissa Leo voor haar (ons inziens overschatte) bijrol in The Fighter.

Helena Bonham Carter als de vrouw van Prins Albert.

The King's Speech werd tevens genomineerd voor Oscars in de categorieën beste fotografie, beste art direction (de film oogt inderdaad mooi), beste montage, beste kostuums, beste muziek en beste geluidsmixage, maar ook die prijzen gingen naar andere films.

Zoveel Oscars en Oscarnominaties voor The King's Speech is volgens ons van het goede te veel, gelet op sommige veel betere films uit 2011 (lees daarover meer hier en hier).  

JN.

The King's Speech (Groot-Brittannië/Australië/USA-2010): in de bioscoop vanaf 23 februari 2011.

Met: Colin Firth, Geoffrey Rush, Helena Bonham Carter en Derek Jacobi.

Genre: psychosociaal historisch drama

Klik op de oranje links voor:

- de trailer: The King's Speech - trailer

- de Oscarnominaties van The King's Speech: Alle Oscarnominaties 2011

- de Oscars die The King's Speech won: Alle Oscars 2011

Helena Bonham Carter en Colin Firth.

Rabbit Hole - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Rabbit Hole: Ontroostbaar

Genre: gezinsdrama / romantiek

Biutiful - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: psychosociaal drama

Klik op de oranje links voor:

- onze recensie van Biutiful: In de schaduw van de dood

- de Oscarnominaties van Biutiful: Alle Oscarnominaties 2011

The King's Speech - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje links:

- voor onze recensie van The King's Speech: Stamelend naar de troon

- voor de Oscarnominaties van The King's Speech: Alle Oscarnominaties 2011

- voor de Oscars die The King's Speech won: Alle Oscars 2011

Genre: psychologisch drama / historisch drama

Get Low - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Get Low: Kluizenaarsleed

Genre: drama / tragikomedie / romantiek

Babies - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Genre: documentaire / komedie / romantiek

Women Are Heroes - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)


Genre: documentaire / drama

Beenhard

127 Hours  van Danny Boyle     ★★★★

Op 25 april 2003 vertrekt de 25-jarige Amerikaanse bergbeklimmer Aron Ralston (prachtrol van James Franco) in zijn eentje op een trektocht door de Blue John Canyon in Utah. Door zijn jeugdige nonchalance en zelfoverschatting 'vergat' hij echter om vooraf veiligheidshalve iemand te zeggen waar hij naartoe gaat. 

Aron kijkt ernaar uit om de canyon te bezoeken. De ravijn is immers vernoemd naar Blue John: de kok van de legendarische outlaws Butch Cassidy en The Sundance Kid, die de afgelegen plek ooit gebruikten als schuiloord.

Tik tak...

Nadat Aron in de canyon arriveert, verandert zijn avontuurlijke solotrip (egotrip?) plots in een nachtmerrie: een rotsblok komt los, valt op zijn arm en klemt hem vast tegen de wand van een diepe kloof. Hij slaagt er niet in het rotsblok weg te duwen of zijn arm los te wroeten. Niemand weet waar hij is. Hij heeft geen gsm bij zich. En zijn water- en voedselreserve is beperkt. De tijd tikt genadeloos weg en Aron geraakt stilaan uitgeput. Terwijl hij de dood in het gelaat staart, blikt hij terug op zijn leven...

James Franco als de wanhopige Aron.

Hybris

Zich baserend op dit waargebeurde verhaal dat de échte Aron Ralston beschreef in zijn autobiografische boek Between a Rock and a Hard Place uit 2004, is de Engelse cineast Danny Boyle (vooral bekend van Trainspotting, 28 Days Later en Slumdog Millionaire) er met zijn nieuwe film 127 Hours (2010) in geslaagd om Arons hachelijke avontuur te verfilmen tot een meeslepend en ontroerend existentieel drama over hybris, wilskracht, doorzettingsvermogen, eenzaamheid en de vastberaden wil om te overleven. 

De echte Aron Ralston.

Monologue intérieur

Het scenario van 127 Hours werd geschreven door regisseur Danny Boyle, in samenwerking met de Engelse scenarist Simon Beaufoy.

Net als Touching the Void -een fascinerend docudrama uit 2003 over de tragische lotgevallen van twee bergbeklimmers in het Andes-gebergte (lees onze recensie hier) en Into the Wild -een eveneens op feiten gebaseerde film uit 2007 over een roekeloze student die verhongert in de onherbergzame wildernis van Alaska-, focust 127 Hours niet alleen op het spannende avontuur van het hoofdpersonage, maar ook en vooral op wat hij innerlijk doormaakt op mentaal en emotioneel vlak. "This rock is been waiting for me my entire life", mijmert Aron, beseffend dat zijn overmoed en egocentrisme mee aan de basis liggen van zijn precaire, levensbedreigende situatie in de canyon. Het zijn dit soort van momenten die 127 Hours optillen boven het niveau van het doorsnee avonturendrama en transformeren tot een aangrijpende filosofische parabel over de existentiële scharnierpunten tussen leven en dood. 

Desolate schoonheid

James Franco als Aron.

Hoofdrolspeler  James  Franco (bekend van  de Spider-Man-films) bespeelt in 127 Hours virtuoos alle registers van Arons wisselende gemoedstoestand: van arrogante branie en zorgeloze joie de vivre tot angst, woede, verdriet, wanhoop, fatalisme, berouw, berusting en loutering.

Minstens even grote troeven van 127 Hours zijn het mooie camerawerk (van Anthony Dod Mantle en Enrique Chediak) en de briljante  montage (van Jon Harris). Zo is er de sequentie waarin de uitgedroogde Aron dorst naar water, en de camera ons vervolgens met een kilometerslang, vloeiend shot meeneemt door de canyon en de woestijn tot aan het frisse flesje Gatorade dat Aron achterliet in de koffer van zijn geparkeerde wagen. 

Eerder is het bij de kijker al doorgedrongen hoe ver Aron zich in feite van de bewoonde wereld bevindt: de camera zoomt uit, en in vogelperspectief zien we hoe de kloof waarin Aron gevangen zit niet meer dan een dun streepje is in de desolate uitgestrektheid van het onherbergzame, miljoenen jaren oude en adembenemend mooie landschap. Tot aan de horizon is geen teken van leven te bespeuren. Aron is moederziel alleen: alleen met zichzelf, het rotsblok, zijn herinneringen en zijn innerlijke demonen...

JN.

127 Hours (USA/Groot-Brittannië-2010): in de bioscoop vanaf 16 februari 2011.

Met: James Franco, Kate Mara en Amber Tamblyn.

Genre: biopic / existentieel overlevingsdrama / avontuur / thriller 

Klik op de oranje links voor:

- de trailer: 127 Hours - trailer

- de Oscarnominaties van 127 Hours: Alle Oscarnominaties 2011

 

V.l.n.r.: James Franco, Kate Mara en Amber Tamblyn.

 

127 Hours - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: biopic/ existentieel overlevingsdrama / avontuur / thriller

Klik op de oranje link voor onze recensie van 127 Hours: Beenhard

Wrecked - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: thriller / avontuur / actie / misdaad

Kung Fu Panda 2: The Kaboom of Doom - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Genre: animatiefilm / komedie

Eén vader, twee moeders

The Kids Are All Right  van Lisa Cholodenko     ★★★

V.l.n.r.: Mia Wasikowska, Mark Ruffalo, Josh Hutcherson, Annette Bening en Julianne Moore.



Nic (alweer een mooie rol van Annette Bening) en Jules (gespeeld door Julianne Moore) zijn een lesbisch koppel met twee kinderen. Nics 18-jarige dochter Joni (Mia Wasikowska) en Jules' 15-jarige zoon Laser (Josh Hutcherson) werden verwekt met het zaad van dezelfde spermadonor. Op een dag besluiten Joni en Laser op zoek te gaan naar hun biologische vader. Hij blijkt een nonchalante levensgenieter (gespeeld door Mark Ruffalo), die al gauw het hart wint van de twee tieners. Controlefreak Nic beschouwt hem echter als een bedreiging voor de harmonie in haar gezin. En niet zonder reden, want haar partner Jules voelt zich stiekem aangetrokken tot hem...

Nic en Jules alias 'Pony' en 'Chicken' voeden hun kinderen op zonder man in huis.  

Tragikomisch

The Kids Are All Right is een tragikomisch familiedrama dat wil afrekenen met de vooroordelen tegen lesbisch ouderschap. De satirische maatschappijkritiek, die onder meer de traditionele rollenpatronen in het doorsneegezin in vraag stelt, doet soms denken aan de scherpe psychosociale tragikomedie American Beauty van Sam Mendes uit 1999, waarin Bening trouwens ook een hilarische hoofdrol vertolkt. 

Op visueel vlak moet The Kids Are All Right echter onderdoen voor het meesterwerk van Sam Mendes. En ook de humor beklijft minder. 

Natuurtalent Mia Wasikowska als dochter Joni.

Bening en Moore zijn nochtans grappig, ontroerend en vooral geloofwaardig als het liefdevolle lesbische koppel dat er alles aan doet om hun kinderen een degelijke en warme opvoeding te geven. 

Ook de 21-jarige Australische actrice Mia Wasikowska (bekend van Tim Burtons Alice in Wonderland) toont haar acteertalent met haar gevoelige vertolking van de kwetsbare dochter Joni, die op de drempel van de volwassenheid staat. 

Fijne soundtrack ook.

JN.

The Kids Are All Right (USA-2010): in de bioscoop sinds 5 januari 2011.

Met: Annette Bening, Julianne Moore, Mark Ruffalo, Mia Wasikowska, Josh Hutcherson en Yaya DaCosta.

Genre: tragikomedie / psychosociaal familiedrama / romantiek

Klik op de oranje links voor:

- de trailer: The Kids Are All Right - trailer

- de Oscarnominaties: Alle Oscarnominaties 2011

Ruwe bolster, blanke pit

True Grit  van Joel en Ethan Coen     ★★★★

Het moet voor de Amerikaanse broers Joel en Ethan Coen (lees ons biografische portret hier) geen sinecure geweest zijn om een acteur te vinden met een even groot charisma als Hollywoodlegende en westernicoon John Wayne voor de rol van het personage Reuben "Rooster" Cogburn in hun boeiende remake van Henry Hathaway's westernklassieker True Grit uit 1969. The Duke, zoals John Wayne ook genoemd werd, won destijds een Oscar voor zijn vertolking van Rooster Cogburn: de ruige, trigger happy en whisky zuipende marshal die ingehuurd wordt door een 14-jarig meisje om de voortvluchtige moordenaar van haar vader op te sporen. 

John Wayne in True Grit uit 1969.

Voor de remake (bekijk de trailer hier) kroop Hollywoodveteraan Jeff Bridges in de huid van Cogburn, en zijn vertolking is een schot in de roos. Met zijn combinatie van flegmatieke humor (die herinnert aan zijn hilarische vertolking van de overjarige hippie "The Dude" in The Big Lebowski) en dreigende cowboybravoure vindt Bridges de juiste toon om zowel de blanke pit als ruwe bolster van de doorgewinterde marshal Cogburn uit te drukken.
 

Jeff Bridges in de remake van True Grit.

Matt Damon (één van onze favoriete acteurs) speelt een grappige bijrol als de pedante Texas Ranger LaBoeuf, die Cogburn en het meisje vergezelt op hun avontuurlijke klopjacht. 

Matt Damon als de Texas Ranger LaBoeuf.

En Hailee Steinfeld maakt haar briljante langspeelfilmdebuut als het vastberaden, koppige meisje Mattie, die niet zal rusten voor de moord op haar vader gewroken is. Op sommige momenten speelt Steinfeld haar ervaren co-acteurs zelfs van het scherm. Haar Mattie heeft overduidelijk minstens zoveel true grit (echt lef) als de onbevreesde oorlogsveteraan Rooster Cogburn.

Hailee Steinfeld als de eigenzinnige, gewiekste en hardnekkige Mattie.

Humoristisch

Het scenario van True Grit is gebaseerd op de gelijknamige roman van Charles Portis uit 1968. Hathaway's verfilming kwam een jaar later uit en focust vooral op de rol van Cogburn. De nieuwe versie van de Coens (die zelf het scenario van hun remake schreven) draait, net als het boek, veeleer om Mattie en bevat ook meer (zwarte) humor. Zo is er een hilarische scène waarin Mattie een ervaren handelaar onder tafel praat en er in slaagt om een transactie door te drukken die onmiskenbaar in het nadeel is van de handelaar. Wij hebben ook genoten van het archaïsche, 19de-eeuwse idioom waarmee de personages zich uitdrukken.

Vakwerk

Naar goede gewoonte, zorgde Carter Burwell (de huiscomponist van de Coens) voor mooie muziek, die in zijn variaties op de protestantse hymne Leaning on the Everlasting Arms verwijst naar de zingende, onvergetelijke slechterik die Robert Mitchum met brio speelt in de briljante, visueel verbluffende misdaadthriller The Night of The Hunter van Charles Laughton uit 1955 (één van de meest beklijvende films over seriemoorden aller tijden en één van onze favoriete films tout court).

Het set design en de rekwisieten van Jess Gonchor en de kostuums van Mary Zophres zien er in de remake van True Grit heel authentiek uit en dragen bij tot de geloofwaardigheid van deze western. 

Minpuntjes:

- sommige digitale ingrepen met computeranimatie geven een kunstmatige indruk en gaan ten koste van de goeddeels natuurlijke en realistische aanblik van de film;

- de epiloog was overbodig. Het ware misschien beter geweest om de film af te ronden met de scène waarin Rooster Cogburn 's nachts met Mattie in zijn armen arriveert aan een huis, zijn pistool in de lucht afvuurt en een bewoner van het huis op het portiek opdaagt met een brandende olielamp in zijn hand. Dat had een mooi open einde opgeleverd...  

De sfeervolle fotografie was in de vakkundige handen van de ervaren cameraman Roger Deakins, met wie de gebroeders Coen eerder al samenwerkten voor Barton Fink, The Hudsucker Proxy, Fargo (één van onze favoriete komedies en één van onze favoriete films tout court, bekijk een filmfragment hier), The Big Lebowski (één van onze favoriete komedies, bekijk een filmfragment hier), O Brother, Where Art Thou?, The Man Who Wasn't There, No Country For Old Men (bekijk de trailer hier) en A Serious Man (lees onze recensie hier).

Het resultaat is een sfeervolle en onderhoudende, even grappige als spannende western over schuld en boete, wraaklust, doorzettingsvermogen en de vage grens tussen goed en kwaad. Goed genoeg voor een prominente plek in onze Top 30 van de beste westerns aller tijden.

JN.

True Grit (USA-2010): in de bioscoop vanaf 16 februari 2011.

Met: Jeff Bridges, Matt Damon, Hailee Steinfeld en Josh Brolin.

Genre: western / avontuur / drama

Klik op de oranje links voor:

- de trailer: True Grit - trailer

- een interview: Jeff Bridges over acteren met Hailee Steinfeld in True Grit

- de Oscarnominaties voor True Grit: Alle Oscarnominaties 2011

- een achtergrondartikel: Alle Oscars 2011

- een achtergrondartikel: Schaf de Oscars af!

- een achtergrondartikel: De beste westerns aller tijden. Met onze Top 30

Hailee Steinfeld.

Jeff Bridges en Hailee Steinfeld.

Josh Brolin als de moordenaar van Mattie's vader.

Hailee Steinfeld

Jeff Bridges.

V.l.n.r.: Hailee Steinfeld, Jeff Bridges, Matt Damon en Josh Brolin.