Portret.

Ridley Scott

Visuele veteraan

            

Vanwege zijn grootschalige spektakelfilms, zoals Gladiator en Kingdom of Heaven, wordt de Britse cineast Ridley Scott (één van onze favoriete regisseurs) vooral geassocieerd met vakkundig vermaak. Cinefielen beschouwen hem echter ook als een kunstenaar. Scott brengt immers heel veel aandacht op voor de knappe visuele aspecten van zijn films, waarbij hij zich onder meer laat inspireren door schilderkunst en hij vaak zelf de storyboards voor zijn films tekent. Dat heeft alles te maken met zijn artistieke jeugd: Scott studeerde zowel toegepaste grafiek als fotografie. 

Als 25-jarige blikte hij de kortfilm Boy on Bicycle in als visitekaartje van zijn nieuwe bedrijf dat reclamefilmpjes maakte. Die filmpjes waren zo sterk op visueel vlak dat Scott uitgroeide tot de meest geprezen reclameregisseur van Groot-Brittannië.

Doorbraak



Na tv-werk voor de BBC in de jaren zestig, voltooide Scott in 1977 zijn eerste bioscoopfilm: het briljante, visueel verbluffende dubbelportret The Duellists (één van onze favoriete historische drama's), dat op het Filmfestival van Cannes destijds uitgeroepen werd tot de beste debuutfilm van het jaar, mede dankzij de sfeervolle fotografie van Frank Tidy die herinnert aan het briljante camerawerk in Stanley Kubricks oogstrelende kostuumdrama Barry Lyndon uit 1975 (ook een visueel meesterwerk dat behoort tot onze favoriete historische drama's). Bekijk de trefzekere openingsscène van The Duellists hier.

The Duellists met Harvey Keitel (links) en Keith Carradine in de titelrollen.

In 1979 verraste Scott de filmwereld met zijn vernieuwende, ijzersterke combinatie van horror en sciencefiction in zijn briljante, superspannende nagelbijter Alien: één van de beste sciencefictionfilms aller tijden, alsook één van onze favoriete horrorfilms en één van onze favoriete films tout court. De toen nog onbekende hoofdrolspeelster Sigourney Weaver vertolkte ook de hoofdrol in de sequels en groeide uit tot een gerespecteerde karakteractrice. Lees onze recensie van Alien hier, bekijk een interview met Scott over Alien hier en lees tien redenen waarom u Alien op een groot scherm moet zien hier.

De Alien-franchise maakte van Sigourney Weaver een veelgevraagde karakteractrice.

In 1982 voltooide Scott zijn briljante en uiterst invloedrijke tech-noir sciencefictiondystopie Blade Runner, ook één van de beste sciencefictionfilms aller tijden, die vooral indruk maakt dankzij het boeiende scenario, de geslaagde neo noir-sfeerschepping, het oogstrelende camerawerk van Jordan Cronenweth, de knappe futuristische cityscapes, de betoverende muziek van Vangelis en de charismatische doorbraakrol van de Nederlandse acteur Rutger Hauer als de gevaarlijke androïde Roy Batty (één van de beste movie villains aller tijden) waarop blade runner Rick Deckard (Harrison Ford) jacht maakt. Lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier.

Eén van de betoverende cityscapes in Blade Runner.

Ook Scotts sfeervolle en visueel betoverende sprookje Legend uit 1985, met een nog jonge Tom Cruise, werd een cultklassieker dankzij onder meer de magische beelden. Bekijk de hele film hier.

Legend: één van de mooiste fantasy-films ooit.

Brad Pitt brak in 1991 door als acteur met zijn bijrol in Scotts feministische road movie Thelma & Louise. 

En in 2000 scoorde Scott een blockbuster van jewelste met zijn avontuurlijke en knap in beeld gebrachte Romeinse epos Gladiator, ook één van onze favoriete historische drama's, dat van hoofdrolspeler Russell Crowe een superster maakte.

Russell Crowe als de verbeten titelheld in Gladiator.

Vorm versus inhoud

Vorig jaar waagde Scott zich aan een prequel (voorgeschiedenis) op zijn sciencefictionklassieker Alien: hoewel Prometheus minder sterk is (lees onze recensie hier en bekijk de trailers hier en hier), bewijzen de indrukwekkende beelden wel dat de intussen 76-jarige Scott nog niets van zijn visuele magie verloren heeft.

Prometheus maakt veel indruk op visueel vlak.

Een veelgehoorde kritiek op Scott is dat zijn focus op de visuele kracht van zijn films ten koste gaat van hun inhoud. Soms is die kritiek terecht: niet alleen in het geval van Prometheus, maar ook met betrekking tot sommige andere films, zoals Scotts wisselvallige historische drama's 1492: Conquest of Paradise (1992) en Kingdom of Heaven (2005).

The Counselor

Vanaf 13 november loopt The Counselor in de zalen (bekijk de trailer hier): een nieuw misdaaddrama van Ridley Scott, waarvoor hij kon rekenen op een sterrencast met Michael Fassbender, Penélope Cruz, Cameron Diaz, Javier Bardem en Brad Pitt.

JN.

The Counselor (USA/Groot-Brittannië-2013): in de bioscoop vanaf 13 november 2013.

Met: Michael Fassbender, Penélope Cruz, Cameron Diaz, Javier Bardem en Brad Pitt.

Genre: misdaaddrama / thriller

Nagelbijtende scifi-horror

Alien  van Ridley Scott     ★★★★★

Alien (onze favoriete sciencefictionfilm, één van onze favoriete horrorfilms en tevens één van onze favoriete films tout court) dateert van 1979 en is een meesterwerk waarmee de Engelse cineast Ridley Scott (één van onze favoriete regisseurs; lees ons biografische portret hier) toen wereldwijd doorbrak. 

De spannende plot, die op een briljante en destijds vernieuwende wijze sciencefiction en horror combineert, draait rond een moorddadig ruimtewezen dat de bemanning van een ruimteschip belaagt. Meer verklappen zou zonde zijn, want de film heeft tal van bizarre verrassingen in petto...

Het ijzersterke scenario, de geloofwaardige decors (het ruimteschip Nostromo voelt heel realistisch aan), het sfeervolle camerawerk, de claustrofobische atmosfeer, de schitterende vertolking van hoofdrolspeelster Sigourney Weaver en de degelijke vertolkingen van de rest van de cast, de griezelige creaturen van de Zwitserse kunstenaar H.R. Giger, de knappe special effects en de geniaal in crescendo opgebouwde spanning maken van Alien een revolutionaire mijlpaal in het sciencefictiongenre.

Neem het van ons aan: ook wie doorgaans geen sciencefiction- of horrorliefhebber is, zal in de ban geraken van deze nagelbijtende horrorthriller.

JN.

Alien (USA/Groot-Brittannië-1979): beschikbaar op dvd en blu-ray disc.

Met: Sigourney Weaver, Tom Skerritt, Ian Holm, Harry Dean Stanton, Yaphet Kotto, Veronica Cartwright en John Hurt.

Genre: sciencefiction / thriller / horror

Klik op de oranje links voor:

- een interview: Regisseur Ridley Scott vertelt over Alien

- een achtergrondartikel: Tien redenen om Alien op het grote scherm te zien

- een achtergrondartikel: Waarom kijken we graag naar horrorfilms?

Sigourney Weaver in haar doorbraakrol als luitenant Ellen Ripley.
 

Liefde voor de leugen

The Best Offer  van Giuseppe Tornatore     ★★★

Virgil is een stijve hark.

Virgil Oldman (gespeeld door de Australische acteur Geoffrey Rush) is een rijke en excentrieke kunstkenner, antiekspecialist en veilingmeester. Samen met zijn oude vriend Billy (Donald Sutherland) slaagt hij er op sluwe wijze in om meesterwerken op te kopen voor spotprijzen. Virgil Oldman is een toepasselijke naam voor deze eenzame man op leeftijd met een voorliefde voor klassieke kunstwerken. Zijn peperdure privécollectie bevat vooral vrouwenportretten. Van vrouwen heeft hij nochtans weinig verstand. "Hoe is het om samen te leven met een vrouw?", vraagt hij aan zijn getrouwde assistent. Diens antwoord: "Zoals deelnemen aan een veiling; je weet nooit of jouw bod het beste zal zijn..." Een profetische wijsheid, zo blijkt later, wanneer Virgil kennismaakt met Claire (vertolkt door de Nederlandse actrice Sylvia Hoeks): een jonge, mysterieuze femme fatale, die hem vraagt om haar omvangrijke kunst- en antiekcollectie te veilen. 

Claire zonderde zich af in de oude villa die ze van haar ouders erfde.

Mysterie 



Claire en Virgil hebben veel gemeen: beiden mensenschuw, koppig, bot en intelligent. Hij heeft smetvrees, zij agorafobie. Claire verstopt zich voor iedereen, waardoor zelfs Virgil haar niet te zien krijgt. Toch geraakt hij steeds meer in haar ban, vooral nadat hij in de kelder van haar villa onderdelen ontdekt van een raadselachtige machine die gemaakt blijkt te zijn door Jacques Vaucanson, de Franse 18de-eeuwse uitvinder van de eerste androïde robot. Naarmate de intrige zich ontvouwt, ontdekt de kijker dat Virgil een tragisch figuur is: levend in leugens, wachtend op waarheid...

Sylvia Hoeks als Claire.

The Best Offer is een intrigerend Engelstalig mysterie over liefde en kunst, authenticiteit versus fraude, de waarheid achter bedrog, verleiding en desillusie. "Kan je liefde faken", vraagt Virgil aan Robert (Jim Sturgess), de jonge technicus die de machine van Vaucanson probeert te reconstrueren. Robert antwoordt: "Als liefde een kunstwerk was, zou je ze kunnen veilen. Een kunstminnaar zou dan de grootste liefdesgeschiedenissen aller tijden kunnen herbeleven."

Kunst-matig? 



De Italiaanse regisseur Giuseppe Tornatore (bekend van de mooie, met een Oscar voor beste anderstalige film bekroonde coming-of-age-kroniek Cinema Paradiso) schreef zelf het scenario van The Best Offer en speelde in de combinatie van spanning, romantiek en psychologie leentjebuur bij de films van Alfred Hitchcock. De plot en dialogen voelen hier en daar, vooral in de tweede helft van de film, echter wat kunstmatig aan. De ontknoping zagen wij al vroeg aankomen. En Sylvia Hoeks, Jim Sturgess, zelfs Hollywoodveteraan Donald Sutherland acteren braaf binnen de lijntjes. 

Geoffrey Rush.

Toch hebben we al bij al geen spijt van onze kijkervaring: mede dankzij de elegante vertolking van hoofdrolspeler Geoffrey Rush, de verzorgde fotografie, de mooie mise-en-scène en de fijne muziek van de Italiaanse meestercomponist Ennio Morricone, is The Best Offer best wel een genietbare fabel.

JN.

The Best Offer (Italië-2013): in de bioscoop vanaf 6 november 2013.

Met: Geoffrey Rush, Sylvia Hoeks, Jim Sturgess en Donald Sutherland.

Genre: mysterie / romantisch drama / misdaad

Klik op de oranje link voor de trailer: The Best Offer - trailer

Leven in leugens, wachten op waarheid...

The Best Offer - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van The Best Offer: Liefde voor de leugen

Genre: mysterie / romantisch drama / misdaad

Zomerpret of tienerleed?

The Way, Way Back  van Nat Faxon en Jim Rash     ★★½

De 14-jarige Duncan (gespeeld door Liam James) vertrekt tegen zijn zin op zomervakantie met zijn moeder Pam (Toni Collette), haar bazige vrijer Trent (Steve Carell) en diens oppervlakkige dochter Steph (Zoe Levin). Aangekomen in hun strandhuis, verveelt de introverte Duncan zich te pletter. Hij mist zijn biologische vader en hij wordt door iedereen genegeerd. Alleen Owen (Sam Rockwell), de sympathieke uitbater van een ouderwets waterpretpark in het naburige kuststadje, lijkt Duncan op zijn waarde te schatten...

V.l.n.r.: Zoe Levin, Steve Carell, Toni Collette, Sam Rockwell en Liam James.

Herkenbaar

The Way, Way Back is het tragikomische regiedebuut van de Amerikanen Nat Faxon en Jim Rash, die in hun film overigens ook zelf geslaagde bijrolletjes vertolken. Hun zelfgeschreven scenario is een coming of age-drama dat charmeert dankzij de geloofwaardige eenvoud van de ongecompliceerde plotwendingen en de herkenbare dialogen. Elk kind weet hoe lang en leeg een zomervakantie soms kan aanvoelen. En iedereen is ooit wel eens in aanvaring gekomen met een onuitstaanbare volwassene, zoals Trent, die zich neerbuigend gedraagt ten opzichte van tieners. Duncan wil echter, zoals u en ik, met respect behandeld worden. En diegenen onder u die uit een gebroken gezin komen, zullen zich ook kunnen identificeren met Duncans emotionele problemen.

Niet alle personages komen even goed uit de verf, maar Liam James als de verlegen Duncan, Steve Carell als de irritante Trent en Sam Rockwell als de happy-go-lucky Owen overtuigen wél. 

Kortom, hoewel zeker geen billenkletser, is The Way, Way Back niettemin een genietbare tragikomedie. 

JN. 

The Way, Way Back (USA-2013): in de bioscoop vanaf 27 november 2013.

Met: Liam James, Sam Rockwell, Steve Carell en Toni Collette.

Genre: tragikomedie / existentieel gezinsdrama

Michael Caine: Acting in Film - documentaire

De Engelse topacteur Michael Caine geeft acteerles aan vijf jonge acteurs die scènes spelen uit drie films waarin Caine zelf een hoofdrol vertolkte: Alfie (1966) van Lewis Gilbert, Deathtrap (1982) van Sidney Lumet en Educating Rita (1983) van Lewis Gilbert.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 480p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: documentaire / acteerles

Met kinderogen

A Story of Children and Film  van Mark Cousins     ★★½

Na zijn ambitieuze, 15 uur lange documentaire The Story of Film: An Odyssey over de filmgeschiedenis (lees hier onze recensie), geeft de Ierse filmjournalist Mark Cousins in zijn nieuwe, anderhalf uur lange documentaire A Story of Children and Film zijn persoonlijke kijk op de rol van kinderen in films. Cousins focust daarbij op live action-films (geen animatiefilms dus) waarin kinderen centraal staan, zoals The Night of the Hunter van Charles Laughton, Fanny & Alexander van Ingmar Bergman, An Angel at My Table van Jane Campion, Kes van Ken Loach, The White Balloon van Jafar Panahi en E.T. van Steven Spielberg. 



E.T. van Steven Spielberg: het ultieme kinderavontuur.

Protrepticus 

Als rode draad gebruikt Cousins thema's zoals verlegenheid, sociale afkomst, bezitsdrang, aanstellerij, verbeelding, het onbekende, agressie, avontuur, isolement, verlies, ballonnen en dromen. Elk van deze thema's wordt met filmfragmenten geïllustreerd. Cousins geeft deskundig commentaar op de acteurs en de gehanteerde filmtechnieken, waaronder camerastandpunten en beeldcompositie, kleurgebruik, belichting, montage en de soundtrack. Dit levert een leerzame, 'protreptische' documentaire op die de kijker nieuwsgierig maakt naar de besproken films.



De Senegalese film La petite vendeuse de Soleil.

Liefdesverklaring



Een briljante studie van kinderemoties
in Ten Minutes Older van Herz Frank.

Wij zouden uit de films die Cousins bespreekt soms andere fragmenten gekozen hebben, maar dat is eigen aan elke subjectieve selectie. Ook vreemd dat Cousins nauwelijks aandacht besteedt aan enkele bij uitstek met kinderen verbonden thema's zoals spel, angst en gezag. Bovendien bevat A Story of Children and Film geen spoor van Oliver! van Carol Reed, Lord of the Flies van Peter Brook, The Innocents van Jack Clayton, This Boy's Life van Michael Caton-Jones, The Basketball Diaries van Scott Kalvert, Billy Elliot van Stephen Daldry, De Witte van Sichem van Robbe De Hert en Cidade de Deus van Fernando Mereilles en Kátia Lund,  wat voor ons vrij onvergeeflijk is. Anderzijds zegt Cousins aan het begin van zijn documentaire dat hij vooral wil focussen op bijna vergeten filmpareltjes. En dat doet hij met liefde.

Le ballon rouge van Albert Lamorisse.

Kinderschoenen

Behalve een liefdesverklaring aan kinderen, is A Story of Children and Film ook en vooral een liefdesverklaring aan cinema; een dynamische kunstvorm die slechts twaalf decennia jong is en daarom, zoals Cousins terecht opmerkt, in feite ook zelf nog in zijn kinderschoenen staat.

JN.

A Story of Children and Film (Groot-Brittannië-2013): in de bioscoop vanaf 13 november 2013.

Genre: documentaire


A Story of Children and Film toont fragmenten uit: 

- E.T. van Steven Spielberg (USA-1982)

- Children in the Wind van Hiroshi Shimizu (Japan-1937)

- An Angel at My Table van Jane Campion (Nieuw-Zeeland-1990)

- Ghatashraddha van Girish Kasaravalli (India-1977)

- The Steamroller and the Violin van Andrei Tarkovsky (USSR-1961)

- Freedom Is Paradise van Sergey Bodrov (USSR-1990)

- Los olvidados van Louis Buñuel (Mexico-1950)

- Great Expectations van David Lean (Groot-Brittannië-1946)

- An Inn in Tokyo van Yasujirô Ozu (Japan-1935)

- The Boot van Mohammad-Ali Talebi (Iran-1993)

- The White Balloon van Jafar Panahi (Iran-1995)

- Fanny & Alexander van Ingmar Bergman (Zweden-1982)

- Curly Top van Irving Cummings (USA-1935)

- Meet Me in St. Louis van Vincente Minnelli (USA-1944)

- Moonrise Kingdom van Wes Anderson (USA-2012)

- Tomka and His Friends van Xhanfise Keko (Albanië-1977)

- The First Movie van Mark Cousins (Groot-Brittannië/Irak-2009)

- La petite vendeuse de soleil van Djibril Diop Mambéty (Senegal-1999)

- The Night of the Hunter van Charles Laughton (USA-1955)

- Hugo & Josefin van Kjell Grede (Zweden-1967)

- Crows van Dorota Kedzierzawska (Polen-1994)

- Kauwboy van Boudewijn Koole (Nederland-2012)

- Kes van Ken Loach (Groot-Brittannië-1969) 

- Moving van Shinji Sômai (Japan-1993)

- Nobody Knows van Hirokazu Koreeda (Japan-2004)

- Yaaba van Indrissa Ouedraogo (Burkina Faso-1989)

- A Mouse in the House van William Hanna en Joseph Barbera (USA-1947)

- Gasman van Lynne Ramsay (Groot-Brittannië-1998)

- Long Live the Republic van Karel Kachyna (Tsjechoslowakije-1965)

- Ten Minutes Older van Herz Frank (USSR-1978)

- The Spirit of the Beehive van Víctor Erice (Spanje-1973)

- Frankenstein van James Whale (USA-1931)

- Willow and Wind van Mohammad-Ali Talebi (Iran-2000)

- The Unseen van Miroslav Janek (Tsjechië-1996)

- Big Business van James W. Horne en Leo McCarey (USA-1929)

- Zéro de conduit: Jeunes diables au collège van Jean Vigo (Frankrijk-1933) 

- Jeux interdits van René Clément (Frankrijk-1952)

- Two Solutios for One Problem van Abbas Kiarostami (Iran-1975)

- Alyonka van Boris Barnet (USSR-1961)

- Finlandia van Erkki Karu en Eero Leväluoma (Finland-1922)

- Les quatre cents coups van François Truffaut (Frankrijk-1959)

- A Hometown in Heart van Yong-Kyu Yoon (Korea-1949)

- Palle Alone in the World van Astrid Henning-Jensen (Denemarken-1949)

- I Wish van Hirokazu Koreeda (Japan-2011)

- The Bill Douglas Trilogy: My Childhood van Bill Douglas (Groot-Brittannië-1972)

- Le ballon rouge van Albert Lamorisse (Frankrijk-1956)

- The Yellow Balloon van J. Lee Thompson (Groot-Brittannië-1953)

- Melody for a Street Organ van Kira Muratova (Oekraïne-2009)

- The Kid van Charlie Chaplin (USA-1921)

- Emil und die Detektive van Franziska Buch (Duitsland-2001)

- The Newest City in the World van Xhanfise Keko (Albanië-1974)

- Mirror van Andrei Tarkovsky (USSR-1975)



The Night of the Hunter: een van de mooiste én meest angstaanjagende 'kinderfilms' aller tijden. 

Portret.

De gebroeders

Coen



 Een geniaal duo

Cinefielen kijken nu al drie jaar ongeduldig uit naar de nieuwe film van de broers Joel en Ethan Coen. Het eigenzinnige Amerikaanse duo staat immers garant voor even onderhoudende als kunstzinnige films. Hun vorige productie -een geslaagde remake van de westernklassieker True Grit- dateert reeds van 2010 (lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier). Vanaf 6 november kan u in de bioscoop gaan kijken naar hun nieuwe film Inside Llewyn Davis (bekijk de trailer hier): een op het Filmfestival van Cannes met de Grand Prix bekroond muzikaal drama over de ambities en teleurstellingen van een folkmuzikant in het New York van de jaren zestig. Naast de Guatemalteekse acteur en zanger Oscar Isaac, die de titelrol speelt, omvat de cast ook Carey Mulligan, voormalig Oscarwinnaar F. Murray Abraham (herinner u de jaloerse componist Salieri in de schitterende Mozart-biopic Amadeus), popster Justin Timberlake (die tegenwoordig ook een acteercarrière heeft) en John Goodman. Voor Goodman was het trouwens al de vijfde keer dat hij mocht meespelen in een film van de Coens.
 

Oscar Isaac in Inside Llewyn Davis.

Veelzijdig



Joel en Ethan Coen werden respectievelijk in 1954 en 1957 geboren in een buitenwijk van de Amerikaanse stad Minneapolis. Hun joodse opvoeding komt tot uitdrukking in hun geslaagde existentiële tragikomedie A Serious Man uit 2009 (lees onze recensie hier).

De filmografie van de gebroeders Coen bewijst hun veelzijdigheid. Geen enkel genre lijkt hen af te schrikken.

Hun trefzekere langspeelfilmdebuut Blood Simple uit 1984 is een donkere neo noir misdaadthriller (bekijk de hele film hier). 

Drie jaar later kozen ze voor humor in hun dynamische romantische misdaadkomedie Raising Arizona uit 1987.

Nicolas Cage in Raising Arizona.

Met Miller's Crossing uit 1990, één van onze favoriete films, blikten de Coens een briljant neo noir gangsterdrama in.

Miller's Crossing.

Barton Fink uit 1991, waarmee de Coens de Gouden Palm wonnen op het Filmfestival van Cannes, is een bizarre monologue intérieur van een scenarist met writer's block. 

Fargo uit 1996, één van onze favoriete komedies en ook één van onze favoriete films tout court, is een cynische en gewelddadige, maar vooral humoristische zwarte misdaadkomedie die twee Oscars won: voor beste actrice Frances McDormand en voor beste scenario (bekijk een filmfragment hier).

Fargo won twee Oscars: voor beste scenario en voor beste actrice Frances McDormand.

The Big Lebowski uit 1998, ook één van onze favoriete komedies, is een grappige buddy movie in een neo noir detectiveverpakking (bekijk een filmfragment hier).

V.l.n.r.: Jeff Bridges, Steve Buscemi en John Goodman in The Big Lebowski.

O Brother, Where Art Thou? uit 2000 is dan weer een heerlijke romantische tragikomedie, verpakt in een muzikale roadmovie over een trio ontsnapte gevangenen.

George Clooney speelt de hoofdrol in O Brother, Where Art Thou?

En No Country for Old Men uit 2007 is een briljante neo-western en misdaadthriller (bekijk de trailer hier), die vier Oscars won: voor beste film, beste regie, beste mannelijke bijrol (van Javier Bardem) en beste geadapteerd scenario.

Javier Bardem schittert als een ijzingwekkende huurmoordenaar in No Country for Old Men.

Spijts de genreverschillen, dragen alle films van de Coens hun unieke stempel: pikzwarte, tragikomische humor, een onvoorspelbare plot, verrassende dialogen, overtuigende acteerprestaties, sfeervolle muziek (vaak van Carter Burwell) en schitterend, vindingrijk camerawerk (vaak van Roger Deakins). 

Hoewel Joel meestal als regisseur gecrediteerd wordt en Ethan als producent, schrijven, produceren, regisseren en monteren ze hun films in feite goeddeels samen. Dat leverde de geniale broers de toepasselijke bijnaam "de tweekoppige regisseur" op. 

JN. 

Inside Llewyn Davis (USA-2013): in de bioscoop vanaf 6 november 2013.

Met: Oscar Isaac, Carey Mulligan, Justin Timberlake, John Goodman, Garrett Hedlund en F. Murray Abraham.

Genre: drama / muziekfilm