woensdag 30 november 2011

zondag 27 november 2011

Margin Call - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Margin Call: Après nous le déluge


Genre: financiële thriller / psychosociaal docudrama


woensdag 23 november 2011

Opstand van de dienstmeiden

The Help  van Tate Taylor     ★★★



Jackson, Mississippi, begin jaren zestig. Aibileen Clark (ontroerend vertolkt door Viola Davis) is een arme, alleenstaande zwarte vrouw die al sinds haar jeugd werkt als dienstmeid in de blanke, welgestelde huishoudens van het stadje. Haar grootmoeder was een huisslavin, haar moeder een dienstmeid, en ook Aibileens zwarte vriendinnen werken als huishoudsters voor de blanke elite in Jackson. 

Viola Davis als de zwarte huismeid Aibileen.

Aibileens huidige werkgeefster Elizabeth (Ahna O'Reilly) heeft een postnatale depressie en kijkt amper om naar haar eigen dochtertje. Aibileen geeft het kind de liefde die het niet van haar moeder krijgt, kookt, kuist, wast, strijkt en doet de boodschappen. Ze verdient 95 cent per uur, dat is 182 dollar per maand, zonder enige vorm van sociale zekerheid. Klagen doet Aibileen niet, want ze wil haar job niet kwijt. Tot de jonge, eigenwijze journaliste Skeeter (Emma Stone) haar interviewt voor een boek over het onrecht waaronder de zwarte dienstmeiden in Jackson lijden...

Emma Stone als Skeeter.

Getuigenissen

Cover van de roman.
The Help is een degelijk psychosociaal drama van 
de Amerikaanse regisseur Tate Taylor, die zich baseerde op de gelijknamige bestseller van de Amerikaanse romanschrijfster Katrhyn Stockett. Zij verzamelde tientallen getuigenissen van Afro-Amerikaanse vrouwen die in de jaren zestig werkten als dienstmeid in Louisiana. 

Het boek verscheen in 2009 en ging intussen wereldwijd ruim vijf miljoen keer over de toonbank. Ook de verfilming door Taylor doet het erg goed en bracht in de VS alleen al reeds 170 miljoen dollar op. Niet slecht voor een productie met een budget van 25 miljoen dollar.

Octavia Spencer als Minny.
Apartheid

Regisseur Tate Taylor verplaatste het verhaal van The Help naar Jackson, Mississippi: de plek waar hij zelf geboren en getogen is. De Amerikaanse staat Mississippi was begin jaren zestig nog vergeven van aanhangers van de zogeheten Ku Klux Klan: de radicale blanke apartheidsbeweging in de VS, die er niet voor terugdeinsde om zwarten te vermoorden vanwege hun huidskleur. In het zuiden van de VS gold destijds op heel wat plekken een onverholen systeem van segregatie tussen blanken en zwarten. Zwarten waren er tweederangsburgers die niet mochten eten in hetzelfde restaurant als de blanken, eigen scholen en kerken hadden, achteraan in de bus moesten zitten, aparte toiletten moesten gebruiken en naar verluidt zelfs geen boeken mochten aanraken die door blanken gelezen werden. In The Help wordt dit geïllustreerd met de scène waarin de rebelse Minny (prachtrol van Octavia Spencer), ook een zwarte huismeid en Aibileens beste vriendin, wordt ontslagen omdat zij hetzelfde toilet gebruikte als haar racistische werkgeefster Hilly (een snedige Bryce Dallas Howard). Minny besluit dan maar om in dienst te treden bij Celia (Jessica Chastain): één van de weinige blanken in Jackson die haar wel met respect behandelt.


Haat/liefde

Officieel waren zwarte Amerikanen in de jaren zestig vrije burgers. In de praktijk werden zij echter nog steeds onderworpen aan een subtiele variant op de wrede slavernij waaronder hun grootouders gebukt gingen. Dat leverde een merkwaardige spanning op tussen blanken en zwarten: een soort van haat-liefde-verhouding die in The Help voortdurend voelbaar is op de achtergrond van de complexe relatie tussen de zwarte dienstmeiden en hun blanke werkgeefsters. De blanke vrouwen in The Help zijn immers ooit zelf als kind verzorgd en opgevoed door een zwarte dienstmeid.

Het bridgeclubje van de blanke vrouwen in Jackson blijkt een bende gemene hypocrieten.

Betrokkenheid

Jessica Chastain als Celia.
Behalve zijn boeiende historische en psychosociale thematiek, is de grote verdienste van The Help vooral dat we ons als kijker na een tijdje echt betrokken voelden bij die kleine, gezellige, maar ook erg bekrompen, hypocriete en soms ronduit vileine gemeenschap in Jackson. Dat gevoel van betrokkenheid is onder meer te danken aan het verzorgde camerawerk en de toepasselijke filmlocaties, decors en rekwisieten. De knusse huizen, nette voortuintjes, kleurige kleding, modieuze kapsels, kitscherige make-up, mooie auto's en levenslustige muziek uit de sixties wekken het Jackson van weleer op een geloofwaardige manier tot leven.

Karikaturaal

De zwarte actrices presteren voortreffelijk, met glansrollen voor Viola Davis en Octavia Spencer. Ook de blanke actrices zitten goed in hun rol, maar hun personages zijn vrijwel allemaal karikaturen. Met name Hilly, uitstekend vertolkt door Bryce Dallas Howard, is een bitch you love to hate

Bryce Dallas Howard als Hilly.

De running gag met Minny's chocoladetaart (die we hier niet verklappen) is op het randje van puberaal. Maar zulke tragikomische aspecten van The Help waren ongetwijfeld bedoeld om het drama van de zwarte huismeiden verteerbaar te houden.

JN.

The Help (USA/India/Verenigde Arabische Emiraten-2011): in de bioscoop vanaf 18 januari 2012.
Met: Viola Davis, Emma Stone, Octavia Spencer, Bryce Dallas Howard, Ahna O'Reilly, Jessica Chastain, Allison Janney en Sissy Spacek.

Genre: psychosociaal drama

Klik op de oranje link voor de trailer: The Help - trailer




Viola Davis.


Jessica Chastain (links) en Octavia Spencer.


Octavia Spencer.


Emma Stone.


Emma Stone.


V.l.n.r.: Emma Stone, Octavia Spencer en Viola Davis.


 V.l.n.r.: Octavia Spencer, Viola Davis en Emma Stone.


Bryce Dallas Howard (links) en Emma Stone.


Octavia Spencer (links) en Viola Davis.

zaterdag 19 november 2011

The Help - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van The Help: Opstand van de dienstmeiden

Genre: psychosociaal drama


dinsdag 15 november 2011

Snow White and the Huntsman - trailer



(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: sprookje / avontuur / mysterie / actie

maandag 14 november 2011

Tijd is geld

In Time  van Andrew Niccol     ★★½



Stel je een toekomst voor waarin mensen dankzij genetische manipulatie niet meer verouderen na hun 25ste. Vanaf dan begint echter wel een interne 'biologische klok' te tikken en heb je slechts één jaar voor je lichaam het definitief laat afweten. Om langer in leven te blijven, moet je extra tijd vergaren. Bovendien is geld als betaalmiddel vervangen door tijd, en die tijd kan je verdienen, uitgeven of sparen, lenen, stelen, kado krijgen of erven. Een digitale klok op je arm toont je resterende tijd, die genadeloos wegtikt. Het gezegde time is money moet je hier dus letterlijk nemen. De rijken hebben tijd te veel. De armen leven van uur tot uur, in de hoop genoeg minuten te sprokkelen alvorens hun tijd op is...

Allegorie

Voormelde boeiende premisse fungeert in de Amerikaanse sciencefictionthriller In Time als springplank
 voor een nogal clichématig Robin Hood-verhaal waarin Will Salas (gespeeld door popster Justin Timberlake) zich verzet tegen het onrechtvaardige systeem. Het door regisseur Andrew Niccol zelfgeschreven scenario had nochtans veel potentieel: behalve een boeiende, maatschappijkritische allegorie over de toenemende tijdsdruk waaronder de doorsnee 'loonslaaf' gebukt gaat in onze hectische samenleving, is In Time ook een impliciete, brandend actuele aanklacht tegen de financiële elite en hun frauduleuze monetair systeem dat onze hedendaagse economie in een genadeloze wurggreep houdt. Zo wordt het nijpende probleem van de inflatie door Will Salas als volgt gethematiseerd: "Vier minuten voor een kopje koffie? Gisteren kostte dat nog maar drie minuten?" Ook het (pseudo)probleem van de overbevolking komt aan bod: "For a few to be immortal, many must die... But the truth is: there's more than enough. Nobody has to die before their time."


De infame 1% superrijken die hun geld verdienen in financiële centra zoals de New Yorkse beurs in Wall Street, waartegen de 99% van de wereldwijde Occupy-beweging momenteel protesteert, wordt in de film gesymboliseerd door de zogeheten Timelenders: de bankiers van de toekomst. De Timekeepers symboliseren op hun beurt de bureaucratie, de politie en het gerechtelijke apparaat: de waakhonden van het financieel establishment, die hun ziel verkocht hebben aan de financiële elite en die het status quo van de gapende kloof tussen de haves en de have-nots mee in stand houden. De Timekeepers zitten Will Salas op de hielen omdat hij een grotere zonde begaat dan tijd (geld) stelen: tijd (geld) gratis weggeven. Wie steelt, doet in wezen immers niets anders dan wat bankiers en andere money sharks al sinds mensenheugenis doen. Maar wie de Robin Hood uithangt, zet het systeem als zodanig op losse schroeven...  

Justin Timberlake als Will Salas en Amanda Seyfried als diens love interest
slaan op de vlucht voor de Timekeepers.

Ook de filosofische dimensie in het scenario biedt stof tot nadenken. Welke sterveling is sterk genoeg om eeuwig te leven? "The day comes when you've had enough. The mind can be spent even while your body is not. We want to die. We need to." En waarom vandaag doen wat je over een eeuw kan doen als je zeeën van tijd hebt? Normaliter maakt vervliedende tijd elk ogenblik kostbaar, maar wanneer je tijd letterlijk kan kopen en zij zo haar kostbare betekenis verliest, als het ware stopt en stilstaat, omdat ze niet meer schaars is en 'grenzeloos' wordt, doemt het spookbeeld van de verveling op: "The poor die and the rich don't live."

Geeuw 

Cillian Murphy
als één van de Timekeepers.
Een boeiend scenario dus. Het probleem met In Time is echter dat de film na 
verloop van tijd evolueert naar een stereotiepe actiefilm waarin de eendimensionale held Will samen met zijn al even eendimensionale love interest Sylvia (gespeeld door Amanda Seyfried) op de vlucht slaan voor de slechteriken van dienst. Geeuw... 

Popster Justin Timberlake bewees in The Social Network al dat hij kan acteren (lees onze recensie hier). Maar zowel Timberlake als zijn ervaren Ierse tegenspeler Cillian Murphy, die één van de Timekeepers vertolkt, komen te laat om In Time nog te redden van de teleurstelling. 

JN.

In Time (USA-2011): in de bioscoop vanaf 23 november 2011.
Met: Justin Timberlake, Amanda Seyfried en Cillian Murphy.

Genre: sciencefiction / thriller / actie / romantiek   

Klik op de oranje link voor de trailer: In Time - trailer

vrijdag 11 november 2011

Passie en intrige

Mistérios de Lisboa   van Raúl Ruiz     ★★★

Passionele liefde, bedrog, jaloezie, wraak, avontuur en mysterie: dit zesdelig romantisch kostuumdrama over de complexe intriges van de Portugese adel heeft alles om u zes uur in de ban te houden. De onlangs overleden Chileense regisseur Raúl Ruizhaalde alles uit de kast om zijn verfilming van de gelijknamige 19de-eeuwse roman een epische aanblik te geven. De verzorgde fotografie, sfeervolle belichting, mooie locaties en dito kostuums dragen bij tot een picturale kwaliteit die de doeken van Velázquez en Vermeer oproept. Steek de kaarsen aan, schenk een glaasje porto in en laat u meeslepen door de mysteries van Lissabon... JN.

Mistérios de Lisboa (Portugal/Frankrijk-2010): beschikbaar op dvd sinds 27 september 2011.
Met: Adriano Luz, Maria João Bastos, Ricardo Pereira, José Afonso Pimentel, João Arrais, Clotilde Hesme en Léa Seydoux.

Genre: historisch kostuumdrama / mysterie / romantiek / avontuur

Klik op de oranje link voor de trailer: Mistérios de Lisboa - trailer



woensdag 9 november 2011

A tale of woe

Jane Eyre  van Cary Fukunaga     ★★★

Na haar ongelukkige, traumatische kindertijd in een hardvochtige kostschool -"you must learn how barren is the life of a sinner"- wordt de wees Jane Eyre tewerkgesteld als gouvernante op het riante landgoed van de humeurige en ondoorgrondelijke mister Rochester. Beiden voelen zich onweerstaanbaar aangetrokken tot elkaar, maar Rochester verbergt een duister geheim dat hun geluk in de weg staat...

Natuurtalent

Gebaseerd op de gelijknamige beroemde roman uit 1847 van de Engelse schrijfster Charlotte Brontë, wordt de titelrol van Jayne Eyre in deze nieuwe verfilming van de roman briljant vertolkt door de jonge Australische actrice Mia Wasikowska: een 22-jarig natuurtalent dat reeds schitterde in onder meer Tim Burtons Alice in Wonderland en Lisa Cholodenko's The Kids Are All Right (lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier). Michael Fassbender is innemend in zijn vertolking van de getormenteerde Rochester. En Judi Dench is, zoals we van haar gewoon zijn, vakkundig in haar bijrol van de zorgzame huishoudster Mrs. Fairfax.

Romantisch kostuumdrama

De spanning in de mysterieuze plot komt echter niet voldoende tot zijn recht, en Cary Fukunaga's Jane Eyre kan daardoor niet tippen aan Alfred Hitchcocks mysterieuze en visueel verbluffende relatiedrama Rebecca uit 1940 (bekijk de hele film hier), ook gebaseerd op een roman (van Daphne du Maurier) waarin het verleden als een sombere schaduw over het lot van twee geliefden hangt. 

Toch is Jayne Eyre een mooi romantisch kostuumdrama, vooral dankzij de sfeervolle fotografie, de fijnzinnige dialogen en de subtiele intensiteit waarmee hoofdrolspeelster Wasikowska uitdrukking geeft aan Jane's wisselende gemoedstoestand.

Mia Wasikowska als Jane.

Gekooide vogel

"What's your tale of woe? All governesses have a tale of woe. What's yours?",  vraagt mister Rochester aan Jane. "I have no tale of woe, sir", liegt ze. Jane is te trots om medelijden te dulden. En wellicht ook te verlegen om Rochester van meet af aan een blik in haar ziel te gunnen. Toch prijst Rochester haar voor haar spontane, eerlijke inborst: "I envy you: your openness, your unpolluted mind." En terwijl hij met haar flirt, vergelijkt hij haar met een gekooide, rusteloze vogel, die eens vrij "would soar, cloud-high". Rochester steekt zijn interesse voor Jane niet onder stoelen of banken. "You might suit me, if you would", zegt hij tegen haar. "How, sir?", vraagt ze. "By distracting me from the mire of my thoughts", antwoordt hij. 

Michael Fassbender als de mysterieuze mister Rochester.

Als een schim

Rochester lijdt aan het Leven. Hij gaat gebukt onder een zware last, die de kijker pas in het tweede deel van de film te weten komt. En die last verklaart ook waarom Rochester aanvankelijk de indruk wekt een oppervlakkige rokkenjager te zijn. "Since happiness is denied me, I have the right to get pleasure instead. And I will get it, cost what it may", zegt hij tegen Jane. Dus wantrouwt zij haar werkgever en probeert ze met de moed der wanhoop haar ontluikende gevoelens voor hem te verbergen. Jane beseft niet hoe toepasselijk haar typering van Rochester wel is: "You sir, the most phantom-like of all." En wanneer zij er eindelijk achter komt waarom Rochester als een schim door het leven gaat, lijkt het te laat om daar iets aan te doen...  

Liefde is lijden in dit romantisch kostuumdrama.

Onvervuld verlangen

"I wish a woman could have action in her life, like a man", zucht Jane, terwijl ze neerslachtig door het venster staart en zich beklaagt over haar eenzaamheid en het gevoel van isolement in het grote, afgelegen landhuis van mister Rochester. "It agitates me to pain that the skyline over there is ever our limit. I long sometimes for a power of vision that would overpass it. If I could behold all I imagine. I've never seen a city. I've never spoken with men and I fear my whole life will pass..." Haar vrees lijkt onterecht wanneer Rochester eindelijk ondubbelzinnig zijn liefde aan haar verklaart. Maar dan begint het verhaal van Jane Eyre's onderdrukte passie en onmogelijke liefde pas echt...

JN.

Jane Eyre (Groot-Brittannië/USA-2011): in de bioscoop vanaf 4 januari 2012.
Met: Mia Wasikowska, Michael Fassbender, Judi Dench en Jamie Bell.

Genre: romantisch kostuumdrama / mysterie

Klik op de oranje links voor:

- de trailer: Jane Eyre - trailer

- onze keuze voor Mia Wasikowska als de beste actrice van het jaar: De beste films van 2011








dinsdag 8 november 2011

In Time - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Klik op de oranje link voor onze recensie van In Time: Tijd is geld

Genre: sciencefiction / thriller / actie / romantiek



Jane Eyre - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)



Klik op de oranje link voor onze recensie van Jane Eyre: A tale of woe

Genre: romantisch kostuumdrama / mysterie


dinsdag 1 november 2011

Grote kinderen

Carnage  van Roman Polanski     ★★★★



Twee 11-jarige jongens krijgen ruzie, waarna de ene jongen met een tak twee tanden uit de mond van de andere slaat. De ouders van het slachtoffer nodigen de ouders van de boosdoener uit om te praten over het incident. Naarmate het gesprek tussen beide ouderparen vordert, lopen de spanningen echter steeds hoger op...

Tegenpolen

Gebaseerd op het Franse toneelstuk Le Dieu du carnage uit 2007 van Yasmina Reza, is Carnage (2011) een nieuwe, hilarische Engelstalige tragikomedie van de Poolse cineast Roman Polanski (één van onze favoriete regisseurs) over de oeroude instincten van zelfhandhavingsdrift, jaloezie en agressie die zich blootgeven wanneer je het dunne laagje beschaving bij mensen wegkrabt.

John C. Reilly en Jodie Foster als de ouders Michael en Penelope.

De ouders van de gekwetste jongen profileren zich graag als progressieve humanisten: Penelope (gespeeld door Jodie Foster) is een pacifistische mensenrechtenactiviste en moralistische controlefreak, die werkt in een boekenwinkel en een politiek correct boek schrijft over de oorlog in Darfur; haar echtgenoot Michael (John C. Reilly) is een op het eerste zicht zachtaardige vertegenwoordiger van huishoudartikelen. 

De ouders van de 'agressieve' jongen zijn hun volstrekte tegenpolen: Alan (Christoph Waltz) is een geslepen advocaat die aan gewetenloze damage control doet voor dubieuze bedrijven; en zijn vrouw Nancy (Kate Winslet) werkt als goedbetaalde beleggingsadviseur voor de financiële haaien in Wall Street.

Christoph Waltz en Kate Winslet als de ouders Alan en Nancy.

Aanvankelijk verloopt het gesprek tussen beide koppels vrij beschaafd en amicaal. Maar al gauw beginnen hun tegengestelde karakters te botsen. Hun ware aard komt boven en de situatie loopt zodanig uit de hand dat de koppels ook onderling ruzie krijgen...


Meesterverteller

Regisseur Roman Polanski bewijst in Carnage eens te meer dat hij een meesterverteller is. Hoewel de hele film zich op één en dezelfde locatie afspeelt, in het 'artistiek verantwoorde' appartement van Penelope en Michael, er bovendien geen andere acteurs aan het woord komen dan de vier hoofdrolspelers en er uitsluitend tijdens de begin- en eindgeneriek muziek te horen valt, slaagt Polanski er dankzij zijn strakke regie en de afgemeten montage van zijn filmmonteur Hervé de Luze moeiteloos in om de aandacht van de kijker vast te houden. In die mate zelfs dat wij na het (nogal abrupte) einde van de film zin hadden in meer. Dat is niet alleen te danken aan de spitante dialogen in het scenario (geschreven door Polanski en Yasmina Reza), maar ook en vooral aan de schitterende vertolkingen van de vierkoppige cast.

Regisseur Roman Polanski.

Psychologische oorlog

Het verbale vuurwerk in Carnage herinnert aan de legendarische ruzies tussen Richard Burton, Elizabeth Taylor, George Segal en Sandy Dennis in het virulente psychosociaal relatiedrama Who's Afraid of Virginia Woolf? van Mike Nichols. Deze zwart-wit klassieker uit  1966 is ook gebaseerd op een toneelstuk (van Edward Albee) over een uit de hand lopend rendez-vous tussen twee koppels, speelt zich ook goeddeels af in een woning en staat ook bol van psychologische oorlogsvoering en gitzwarte humor. 

Niet alle overgangen tussen de scènes in Carnage zijn even vloeiend, maar dat is wellicht het gevolg van de keuze om sommige opnames te knippen en de film snedig te houden. Jammer, want nogmaals: wij konden er niet genoeg van krijgen.

Roman Polanski met zijn cast op de set van Carnage.

Komisch talent

Foster, Winslet en Reilly acteren de ziel uit hun lijf. De scène waarin een misselijke Nancy plots de kunstboeken op de salontafel onderkotst, Penelope ontredderd "Mijn Kokoschka!" roept en Michael zich beteuterd afvraagt "Het zal toch niet aan onze vlaai liggen?", is slapstick van het zuiverste water.
 

Toch  is het vooral Christoph Waltz als de cynische Alan die de show steelt. Zelfs de kurkdroge momenten waarop Alan (in wezen de minst hypocriete van het kibbelende kwartet) telkens weer aan de telefoon hangt, terwijl hij instructies geeft aan een farmaceutisch bedrijf om geen enkele aansprakelijkheid te erkennen voor de dodelijke bijwerkingen van een nieuw geneesmiddel, weet Waltz op zijn onnavolgbare manier memorabel te maken. Met zijn glansrol in Carnage bevestigt hij zijn komische natuurtalent en bewijst Waltz dat zijn Oscarwinnende doorbraakrol van de flegmatieke nazikolonel Hans Landa in Quentin Tarantino's Inglourious Basterds (2009) geen toevalstreffer was.

Christoph Waltz als Alan.

Aan het eind van de film, wanneer de personages in Carnage letterlijk en figuurlijk de scherven oprapen van hun ontspoorde confrontatie, blijkt elk van hen er moederziel alleen voor te staan. Eenzaam in hun machteloze belachelijkheid. Even bekrompen en gefrustreerd als vechtende pubers. Even schuldig als hun zoontjes. Dat had misschien nog meer in de verf gezet kunnen worden met een slotscène waarin Penelope (ogenschijnlijk de meest beschaafde van de vier 'volwassenen') al of niet per ongeluk twee tanden uit de mond van Alan slaat. Maar ook zonder die scène is Carnage tragikomisch vertier van de bovenste plank.

JN.


Carnage (Frankrijk/Duitsland/Polen-2011): in de bioscoop vanaf 14 december 2011.
Met: Jodie Foster, Christoph Waltz, Kate Winslet en John C. Reilly.

Genre: tragikomedie / psychosociaal drama

Klik op de oranje link voor de trailer: Carnage - trailer


Kate Winslet.

Jodie Foster en John C. Reilly.

John C. Reilly.

Kate Winslet.

Christoph Waltz en Kate Winslet.

Christoph Waltz en Kate Winslet.