Hommage aan Lauren Bacall (1924-2014)

Vorig jaar overleed de Amerikaanse actrice Lauren Bacall (pseudoniem van Betty Joan Perske): één van de mooiste en meest charismatische filmdiva's ooit. Vanaf haar bioscoopdebuut in de avontuurlijke romantische komedie To Have and Have Not in 1944 was het publiek in de ban van haar intense ogen, sensuele, katachtige look, rokerige stem en pittige one-liners. Bacall en haar tegenspeler Humphrey Bogart werden tijdens de opnames verliefd op elkaar, trouwden in 1945 en speelden ook samen in de klassieke films noirs The Big Sleep (1946), Dark Passage (1947) en Key Largo (1948). Bogart overleed in 1957 aan kanker. Nadien was Bacall nog te zien in tal van films, maar we zullen haar vooral herinneren vanwege haar magische scènes met 'Bogie', haar grote liefde op en naast het scherm.

De compilatievideo hieronder is bedoeld als een eerbetoon aan Bacall, terwijl crooner Dean Martin het liefdesliedje Who Was That Lady? zingt.  

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Se7en - fragment

Kyle Cooper maakte deze briljante, vaak geïmiteerde, maar nooit geëvenaarde begingeneriek voor de sfeervolle neo noir misdaadthriller Se7en van David Fincher uit 1995. De 'staccato' montage is van Angus Wall en de snerpende muziek is een remix (door Danny Hide) van het nummer Closer van Trent Reznor.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: misdaadthriller / mysterie / neo noir

Do the Right Thing - fragment

Briljante scène uit het controversiële meesterwerk Do the Right Thing uit 1989, waarin de Afro-Amerikaanse cineast Spike Lee scherpe maatschappijkritiek combineert met ongezouten humor om het racisme in de VS aan de kaak te stellen.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: psychosociaal drama

William Friedkin over zijn favoriete films - interview

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Regisseur William Friedkin, het enfant terrible van de Amerikaanse cinema, praat in bovenstaand interview over zijn favoriete films, waaronder (in volgorde van hun vermelding):

- Onibaba (1964)

- Rosemary's Baby (1968) 

- Z (1969)

- Alien (1979)

- Blade Runner (1982)

- Blood Simple (1984)

- No Country for Old Men (2007)

- Bullitt (1968)

- The Great Escape (1963)

- Blow Up (1966)

- La notte (1961)

- Eclypse (1962)

- L'Avventura (1960)

-  8½ (1963)

- An American in Paris (1951)

- The Band Wagon (1953) 

- Gigi (1958)

- Singin' in the Rain (1952)

- All About Eve (1950)

- The Treasure of the Sierra Madre (1948)

- The Birth of a Nation (1915)

- Citizen Kane (1941)

- À bout de souffle (1960)

- Rashômon (1950)

- The General (1926)

- The Bourne Ultimatum (2007) 

- Steamboat Bill, Jr. (1928)

- Vertigo (1958) 

- Psycho (1960)

- North by Northwest (1959)

- The Wrong Man (1956)

- Crimes and Misdemeanors (1989)

Son of Saul - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: historisch drama / psychologische thriller / horror

Der Untergang - full movie

Dit boeiende Duitse oorlogsdrama uit 2004 van Oliver Hirschbiegel over de laatste stuiptrekkingen van het naziregime onder de autoritaire Führer Adolf Hitler (geloofwaardig vertolkt door Bruno Ganz) speelt zich goeddeels af in Hitlers ondergrondse bunker in de Duitse hoofdstad Berlijn tijdens de slotfase van de Tweede Wereldoorlog.

Bekijk de hele film door hieronder in het videoscherm te klikken op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Engels" voor Engelstalige ondertitels en op "Kwaliteit" en 720p voor hogere beeldkwaliteit

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Engels" voor Engelstalige ondertitels en op "Kwaliteit" en 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: biopic / oorlogsfilm / docudrama

Lachen en wenen met liefde

City Lights  van Charlie Chaplin     ★★★★★

Hoeveel jongeren maken tegenwoordig nog tijd om eens naar een stille film uit de oude doos te kijken? Dat zijn er niet veel, denk ik. Ze kijken doorgaans liever naar lawaaierige, flitsende superheldenfilms, zoals The Avengers en X-Men. Ze weten niet wat ze missen... 

Stille films worden vaak geassocieerd met trage en sentimentele melodrama's of stuntelige komedies met voorspelbare grappen, waarin de acteurs overacteren en de special effects gedateerd overkomen. Dat zijn terechte bezwaren tegen een groot deel van de stille films. Maar daarbij negeert men ten onrechte:

- de toenmalige tijdsgeest;

- de doorwerkende invloed van het theater op de acteurs van toen, en het feit dat men in stille films moést overacteren omdat de kijker geen gesproken woorden kon horen en men de gedachten, gevoelens en uitspraken van personages dus visueel moest tonen en verduidelijken in de acteursvertolkingen (eventueel ondersteund met muziek); 

- de nog prille 'filmgrammatica' (op het vlak van montage bijvoorbeeld);

- en de beperkte technische middelen waarover filmploegen destijds beschikten. 

Kortom, het medium film stond toen nog in zijn kinderschoenen. 

Bovendien zijn er onder de stille films wel degelijk heel wat tijdloze pareltjes, die bol staan van vernieuwende, geniale vondsten en ook vandaag nog een even frisse, relevante indruk maken als toen ze voor het eerst uitkwamen. Er zitten zelfs absolute meesterwerken tussen. Zoals City Lights van grootmeester Charlie Chaplin uit 1931: een romantische komedie die door sommige filmkenners, onder wie ook de intussen overleden cineasten Stanley Kubrick en Andrei Tarkovsky, gerekend wordt tot de top vijf van beste films aller tijden en ook behoort tot onze eigen Top 35 van onze favoriete komedies.  

Alles voor de liefde

Het verhaal is geniaal in zijn eenvoud: een dakloze zwerver (gespeeld door Charlie Chaplin natuurlijk) wordt verliefd op een jonge, blinde bloemenverkoopster (vertolkt door Virginia Cherrill). Zij denkt dat hij rijk is, en hij doet alsof hij rijk is om haar niet teleur te stellen. Af en toe krijgt hij centen van een drankzuchtige miljonair (gespeeld door Harry Myers), die echter alleen vrijgevig is wanneer hij te diep in het glas gekeken heeft. Telkens nadat de miljonair ontnuchtert, is de arme vagebond weer platzak. Het zwervertje zal wat nieuws moeten verzinnen om aan centen te komen, het blinde meisje te helpen en haar hart te stelen...

Charlie Chaplin en Harry Meyers.

City Lights is het beste bewijs dat een stille film niet hoeft te vervelen. Integendeel, want het door Chaplin zelfgeschreven scenario is een vloeiende, vlot gemonteerde stroom van verrassende, onvergetelijke scènes die voortdurend pendelen tussen slapstick-komedie, drama en romantiek: de zwerver en de miljonair zetten een nachtclub op stelten; het blinde meisje wordt ziek en haar grootmoeder kan de huur van hun woonst niet meer betalen; de zwerver neemt deel aan de grappigste boksmatch aller tijden; de zwerver belandt in de gevangenis... Het einde verklappen we niet, maar het is in elk geval één van de meest ontroerende scènes in de filmgeschiedenis. En als u ons niet gelooft, dan neemt u het misschien aan van de vermaarde Amerikaanse filmrecensent James Agee, die de slotscène van City Lights in 1949 omschreef als "the greatest single piece of acting ever committed to celluloid". Marlon Brando, één van onze favoriete acteurs, maakte pas in 1950 zijn filmdebuut, maar in het tijdperk van de stille film was Chaplin wellicht de beste filmacteur ter wereld.

De eeuwige underdog

Het schitterende scenario van City Lights dateert van 1928 en speelt in op de grote kloof tussen rijk en arm aan de vooravond van de Grote Depressie. De zwerver ziet er heel verfomfaaid uit, terwijl de dronken miljonair en diens feestende vriendenkring baden in luxe. Chaplin was een meester in het uitlichten van het pijnlijke contrast tussen de rijke, vaak egocentrische elite en de verworpenen der aarde, waarbij hij altijd consequent partij koos voor de laatsten, zoals in zijn andere meesterwerken The Goldrush (1925) en Modern Times (1936). Zijn iconische vagebond is een eeuwige underdog en paria. Hij symboliseert de waardigheid, de moed en het doorzettingsvermogen waarmee armen hun tragische lot dragen en proberen te keren. En dat is vandaag nog steeds relevant. 

Chaplin was dus geen oppervlakkige cineast en deinsde niet terug voor scherpe maatschappijkritiek. Maar hij besefte als geen ander dat films, om rendabel en relevant te kunnen zijn, een groot publiek zoeken. Daarom koos hij ook in City Lights voor een lichtvoetige, verteerbare stijl, waarbij humor zijn sterkste wapen was. Dankzij Chaplins onnavolgbare humor valt City Lights niet in de valkuil van het sentimentele moralisme.

Pantomime van de bovenste plank

Chaplin acteert in City Lights op het toppunt van zijn kunnen. Zijn mimiek en motoriek geven zowel in de dramatische als komische scènes blijk van zijn natuurtalent als pantomimespeler. De ondertitel van City Lights luidt niet toevallig A Comedy Romance in Pantomime. Ook Harry Meyers schittert als de dronken miljonair die met zelfmoordneigingen rondzwalpt maar dankzij de vagebond weer zin in het leven krijgt. Hun hilarische interactie is een master class in tragikomisch acteerwerk. De rol van het blinde bloemenmeisje is minder veelzijdig, maar Virginia Cherrill heeft de juiste, gevoelige uitstraling om het hart van de kijker te beroeren.

Virginia Cherrill en Charlie Chaplin.

Toen Chaplin aan de opnames van City Lights begon, was de techniek voor geluidsfilms al geïntroduceerd. Hij verkoos niettemin om zijn romantische komedie als een stille film in te blikken, omdat de geluidssynchronisatie (het afstemmen van het geluid op de bewegende beelden) toen nog niet op punt stond voor buitenopnames en hij City Lights niet alleen in de studio wilde opnemen. Volgens Chaplin vergt een drama close-ups, die je in de studio kan opnemen, terwijl een komedie volgens hem ook long shots nodig heeft, die vaak beter tot hun recht komen met buitenopnames. Zelf formuleerde hij het als volgt: "Life is a tragedy when seen in close-up, but a comedy in long shot. To truly laugh, you must be able to take your pain, and play with it!" En dus koos Chaplin voor een stille film, zodat hij ook de bewegingsvrijheid had om buiten de studio te filmen. 

Toch bevat de klankband van City Lights niet alleen muziek, die Chaplin overigens zelf componeerde, maar ook enkele geluiden. Zo is er de beroemde openingsscène, waarin enkele notabelen een standbeeld onthullen en de zwerver in de armen van het beeld blijkt te slapen. Tijdens de toespraak van de notabelen klinken hun stemmen als belachelijke, nonsensicale toetertjes, waarmee Chaplin meteen de toon zet en aankondigt dat hij in deze komedie het establishment op de korrel neemt. Daarnaast is er ook de fijne feestscène in het huis van de miljonair, waar de zwerver per ongeluk een fluitje inslikt en hij prompt de 'fluitende hik' krijgt. Chaplin had dus geen bezwaar tegen geluid, wanneer het een meerwaarde oplevert. Maar waarom gesproken dialogen inlassen wanneer je het verhaal ook met louter beelden (en zo nodig ook muziek) kan vertellen. Zulk een aanpak levert "pure cinema" op, dixit meestercineast Alfred Hitchcock, die ook zijn carrière begon in het tijdperk van de stille film (bekijk zijn sfeervolle stille misdaadthriller The Lodger uit 1927 hier).

Pure cinema

Film is een bij uitstek visueel medium. En één beeld zegt vaak meer dan duizend woorden. Vandaar dat stille films erg geschikt zijn voor jonge kinderen, die genieten van een 'vanzelfsprekend' visueel verhaal dat niet belast wordt met voor hen moeilijke, afleidende woorden. In de juiste handen heeft een film geen woorden nodig. Een stille film van Chaplin spreekt rechtstreeks tot ons hart. City Lights toont ons waarom stille films letterlijk en figuurlijk pure cinema, d.w.z. bewegende beelden, zijn. Het woord 'cinema' is immers afgeleid van het Griekse kī́nēma, wat 'beweging' betekent.

Wanneer kinderen opgroeien en onherroepelijk verstrikt geraken in de complexe (wan)orde van de gesproken taal, geraken ze gedeeltelijk vervreemd van de betoverende onmiddellijkheid waarmee louter visuele filmimpressies ons aanspreken, zoals een wide shot van een mooi landschap of een close-up van een veelzeggende gelaatsuitdrukking. Dankzij tijdloze meesterwerken zoals City Lights kunnen we de magie van stille bewegende beelden herontdekken. 

En nee, superheldenfans: naar City Lights kijken kost dus géén moeite. De film is niet traag, voorspelbaar, gekunsteld, melodramatisch of gedateerd. City Lights bruist van humor en liefde en is ook vandaag nog steeds een groot feest voor het oog en het hart.

JN.

City Lights (USA-1931): beschikbaar op dvd en blu-ray disc.

Met: Charlie Chaplin, Virginia Cherrill en Harry Meyers.

Genre: komedie / romantiek / sociaal drama

Klik op de oranje links voor:

- een achtergrondartikel: Onze favoriete komedies: Top 35

- een achtergrondartikel: Schaf de Oscars af!

The Assassin - trailer

Oogstrelend Chinees krijgskunstendrama dat op het voorbije filmfestival van Cannes de prijs voor beste regie in de wacht sleepte.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: martial arts / historisch drama / actie

Spectre - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: actie / avontuur / thriller / misdaad

Paper Moon - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 480p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: tragikomedie / roadmovie / misdaad / psychosociaal drama

Klik op de oranje links voor:

- de hele film: Paper Moon - full movie

- onze recensie van Paper Moon: Een tragikomische roadmovie met een hart

- een filmfragment: Paper Moon - fragment

- een achtergrondartikel: Onze favoriete films. Top 35

- een achtergrondartikel: Onze favoriete komedies: Top 35

In het hoofd van een oorlogsveteraan

Maryland  van Alice Winocour     ★★½

Na zijn terugkeer van het oorlogsfront in Afghanistan wordt de Franse Special Forces-soldaat Vincent (gespeeld door Matthias Schoenaerts) ontslagen uit het leger vanwege zijn posttraumatische stressstoornis. Hij neemt een job aan als beveiligingsagent in de grote villa van de rijke Libanese zakenman Whalid (Percy Kemp). Terwijl Whalid in schimmige zaakjes verwikkeld lijkt en op zakenreis gaat, staat Vincent in voor de veiligheid van Whalids vrouw Jessie (Diane Kruger) en hun zoontje. Al gauw begint Vincent te vermoeden dat ze in gevaar zijn. Maar is het gevaar reëel of slechts een product van zijn verbeelding...?

Beschadigde ziel

Maryland (internationale Engelse titel: Disorder) is een interessant psychologisch drama over de verwarde gemoedstoestand van een eenzame, getraumatiseerde oorlogsveteraan die gelijkenissen vertoont met Travis Bickle in Taxi Driver, Jacob in Jacob's Ladder en Chris Kyle in American Sniper. Vincent heeft last van slapeloosheid, gehoorverlies en hallucinaties. Net als Chris Kyle heeft Vincent moeite om zijn oorlogservaringen te verwerken. Net als Travis treedt Vincent op als beschermengel van een damsel in distress. En net als Jacob wordt Vincent meegezogen in een psychologische draaikolk waarin de grens tussen inbeelding en realiteit vervaagt.

Matthias Schoenaerts als Vincent.

Vrouwenfantasie?

De Franse regisseuse Alice Winocour, die hier haar tweede bioscoopfilm aflevert (na Augustine uit 2012), verpakte Maryland in een psychologische thriller waarvan haar zelfgeschreven scenario vooral focust op de belevingswereld van Vincent. Ze maakte daarbij dankbaar gebruik van de elektronische soundtrack van Gesaffelstein, die vaak gedempt klinkt om het gehoorverlies en het introverte karakter van Vincent te illustreren. Ook de camera plakt dicht op de huid van Matthias Schoenaerts, wat bijdraagt tot een claustrofobische atmosfeer. 

De dreiging die Winocour ontwikkelt blijft echter onderhuids, waardoor Maryland nooit echt spannend wordt. Dat is vooral te wijten aan het minimalistische scenario, dat gebaseerd is op een boeiende premisse en een onthullend slot, maar daartussen niet veel meer te bieden heeft dan beloftes. De kijker verwacht een ontlading, maar krijgt na een trage aanloop uiteindelijk een nogal gebrekkig in beeld gebrachte home invasion. Intussen moesten we het stellen met de loutere mogelijkheid van romantiek tussen Vincent en Jessie. In dat opzicht heeft de rol van Vincent, die Winocour schreef met Schoenaerts voor ogen, veel weg van een vrouwelijke fantasie: een suggestieve, veredelde arthouse versie van Kevin Costner als de ridder op het witte paard die Whitney Houston in het knullige romantisch actiedrama The Bodyguard (1992) te hulp snelde.

Diane Kruger als Jessie.

Stille kracht

Aan Schoenaerts zelf valt nochtans niets te verwijten, want hij acteert in Maryland met de zwijgzame kracht die van deze Antwerpse rasacteur inmiddels een veelgevraagde internationale ster maakte. Ook zijn tegenspeelster Diane Kruger levert een behoorlijke vertolking af. Beide acteurs zijn echter niet in staat om de leemtes in het scenario op te vullen. Kortom, hoewel letterlijk en figuurlijk een beloftevolle film, die Winocour op de kaart zet als een eigenzinnige cineaste met potentieel, vonden wij Maryland al bij al vrij teleurstellend.

JN.

Maryland (Frankrijk/België-2015): in de bioscoop sinds 30 september 2015.
Met: Matthias Schoenaerts en Diane Kruger.

Genre: psychologisch drama / thriller

Klik op de oranje link voor de trailer: Maryland - trailer

GoodFellas - fragment

Dit beroemde steadicam sequence shot uit de briljante gangsterfilm GoodFellas (1990) van Martin Scorsese begint in onderstaand fragment vanaf de 24ste seconde, wanneer de jonge gangster Henry Hill (Ray Liotta) zijn autosleutels afgeeft aan de valet om zijn nieuwe lief Karen (Lorraine Bracco) op restaurant te nemen, en eindigt ruim drie minuten later aan het eind van dit fragment. Een filmtechnische tour de force, die Scorsese inblikte met assistentie van zijn getalenteerde cameraman Michael Ballhaus.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: gangsterfilm / biopic / psychosociaal misdaaddrama

Sicario - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: misdaadthriller / drama / actie

D'Ardennen - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: misdaadthriller / drama

NIEUWS! 

Robert De Niro, Al Pacino en Joe Pesci 

spelen mee in nieuwe gangsterfilm van Martin Scorsese

Hollywood-iconen Robert De Niro (72), Al Pacino (75) en Joe Pesci (72) krijgen elk een hoofdrol in The Irishman: een nieuwe gangsterfilm van de Amerikaanse cineast Martin Scorsese, die wellicht reeds in de loop van volgend jaar zal opgenomen worden.

I Heard You Paint Houses

Het scenario van de film is gebaseerd op het boek I Heard You Paint Houses van Charles Brandt en gaat over de notoire Iers-Amerikaanse gangster Frank 'The Irishman' Sheeran (1920-2003). Volgens Brandt biechtte Sheeran voor zijn dood aan hem op dat hij verantwoordelijk was voor meer dan 25 moorden, waaronder de moord op de flamboyante Amerikaanse vakbondsleider Jimmy Hoffa. De titel van het boek (Ik heb gehoord dat je huizen schildert) verwijst naar criminele codetaal: "een huis schilderen" betekent onder Amerikaanse maffiosi zoveel als iemand vermoorden, waarbij de verf het bloed op de muren en de vloer is.

V.l.n.r.: Martin Scorsese, Joe Pesci en Robert De Niro
tijdens buitenopnames voor de gangsterfilm Casino.

Reünie van talent

Robert De Niro was jarenlang de favoriete acteur van Martin Scorsese en speelde mee in diens films Boxcar Bertha, Mean Streets, Taxi Driver, New York, New York, Raging Bull, The King of Comedy, GoodFellas, Cape Fear en Casino. Ook Joe Pesci speelde mee in het magistrale boksdrama Raging Bull en de onvergetelijke gangsterfilms GoodFellas en Casino. De interactie tussen beide acteurs, die graag improviseren, leverde telkens vuurwerk op.

De beroemde 'koffiescène' in de misdaadfilm Heat was de eerste scène waarin
Al Pacino (links) en Robert De Niro samen op het grote scherm te zien waren.

Al Pacino werkte nooit eerder samen met Scorsese, maar wel met De Niro. Zo vertolkten beide acteurs een hoofdrol in het tweede deel van Francis Ford Coppola's epische maffia-trilogie The Godfather en in de beklijvende misdaadthriller Heat van Michael Mann. In The Godfather: Part II waren Pacino en De Niro echter in geen enkele scène samen te zien. Pas in Heat deelden ze voor het eerst het grote scherm: tijdens hun memorabele dialoog in een snackbar en tijdens de spannende finale.

The Irishman brengt deze drie ervaren rasacteurs samen. Onder leiding van meestercineast Scorsese kunnen ze wellicht opnieuw filmgeschiedenis schrijven. 

JN.

Black - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: psychosociaal misdaaddrama / romantiek

Maryland - trailer

Frans-Belgisch psychologisch drama in thrillerverpakking van Alice Winocour, met Matthias Schoenaerts en Diane Kruger in de hoofdrollen.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Maryland: In het hoofd van een oorlogsveteraan

Genre: psychologisch drama / thriller

A Bigger Splash - trailer

Erotische misdaadthriller van Luca Guadagnino, die losjes gebaseerd is op de Franse film La Piscine uit 1969. Met Matthias Schoenaerts, Tilda Swinton, Ralph Fiennes en Dakota Johnson in de hoofdrollen. 

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: thriller / misdaad / mysterie / drama / erotiek

The Big Short - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: drama / tragikomedie

NIEUWS! 

Scorsese en DiCaprio 

slaan handen in elkaar voor

The Devil in the White City

De Amerikaanse cineast Martin Scorsese heeft steracteur Leonardi DiCaprio gecast voor de hoofdrol in zijn nieuwe film The Devil in the White City naar de gelijknamige bestseller van de Amerikaanse schrijver Erik Larson. De film, die momenteel wordt voorbereid, is gebaseerd op historische feiten en vertelt het verbijsterende verhaal van de beruchte seriemoordenaar H.H. Holmes. 

Seriemoordenaar H.H. Holmes.

Het moordkasteel

In 1893 lokte Holmes tijdens de Wereldtentoonstelling in Chicago tientallen slachtoffers naar zijn hotel om ze daar op gruwelijke wijze te vermoorden. Tijdens zijn proces bekende Holmes dat hij 27 mensen had vermoord. Uit onderzoek blijkt echter dat hij veel meer slachtoffers maakte. Sommigen beweren zelfs dat hij zo'n tweehonderd doden op zijn geweten had. Zijn hotel kreeg de bijnaam 'het moordkasteel'. Holmes werd in 1896 opgehangen als straf voor zijn misdaden. 

Naar eigen zeggen voelde DiCaprio zich aangetrokken tot de rol van Holmes omdat de man, hoewel tot op heden gehuld in mysterie, ongetwijfeld erg charismatisch, intelligent en complex was. 

Een toenmalig krantenartikel over 'het moordkasteel' van H.H. Holmes.
(klik op de foto om ze te vergroten en nogmaals voor het maximale formaat)

Fetisjacteur

Dit is de zesde samenwerking tussen Scorsese en DiCaprio. Eerder vertolkte DiCaprio de hoofdrol in Gangs of New York (2002), The Aviator (2004), The Departed (2006), Shutter Island (2010) en The Wolf of Wall Street (2010). Met inbegrip van zijn engagement voor The Devil in the Wite City is DiCaprio nu al dertien jaar lang de nieuwe fetisjacteur van Scorsese. Voordien speelde Robert De Niro vaak de hoofdrol in de films van Scorsese.

De verleiding van het Kwaad

DiCaprio brak als tiener door met vertolkingen van goedaardige personages in films zoals This Boy's Life (1993) en What's Eating Gilbert Grape (1993). Ook de personages waarmee hij een wereldberoemde Hollywoodster werd, zoals Romeo in Romeo + Juliet (1996) en Jack in Titanic (1997), waren ideale schoonzonen. 

De voorbije jaren speelde DiCaprio ook meer complexe, duistere en soms zelfs ronduit kwaadaardige personages, zoals de racistische plantage-eigenaar Calvin Candie in Quentin Tarantino's flamboyante western Django Unchained (2012) en de frauderende, aan drugs verslaafde beurshandelaar Jordan Belfort in Scorsese's zwarte komedie The Wolf of Wall Street. Dit is echter de eerste keer dat pretty boy DiCaprio in de huid kruipt van een seriemoordenaar...

JN.

The Revenant - trailer

De nieuwe film van Alejandro González Iñárritu, naar de gelijknamige roman van Michael Punke over de barre overlevingstocht van de Amerikaanse pelsjager Hugh Glass, met een sterrencast onder wie Leonardo DiCaprio, Tom Hardy en Domhnall Gleeson.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van The Revenant: Wraakzucht als levensbloed

Genre: western / avontuur / historisch drama / existentiële thriller

The Hateful Eight - trailer

De nieuwe western van Quentin Tarantino. Yeehaaaa!




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: western / misdaadmysterie / thriller / zwarte komedie

Klik op de oranje link voor onze recensie van The Hateful Eight: Agatha Christie in het Wilde Westen

The Witch - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: horror / psychosociaal gezinsdrama

Verstoppertje spelen...

Ich seh, Ich Seh  van Veronika Franz en Severin Fiala     ★★★

Het is zomer in Oostenrijk. De negenjarige tweelingbroertjes Elias en Lukas (vertolkt door de tweeling Elias en Lukas Schwarz) spelen tikkertje in een maïsveld. Beide jongens dragen een zelfgemaakt, primitief ogend masker: een onheilspellend voorteken dat deze film over gemaskeerde identiteit gaat. Ook de filmtitel Ich seh, Ich seh verwijst naar een spel -Ik zie, ik zie wat jij niet ziet- waarin de dingen aanvankelijk verborgen blijven.

Mammie als mummie

Wanneer Elias en Lukas van het maïsveld terugkeren naar de afgelegen villa waar zij hun zomervakantie doorbrengen, arriveert hun moeder (gespeeld door de Oostenrijkse actrice Susanne Wuest). Zij is net ontslagen uit het ziekenhuis, waar ze plastische chirurgie onderging als gevolg van een ernstig auto-ongeluk. Haar gezicht is omwikkeld met medisch verbandgaas, waardoor mammie er uitziet als een mummie. Zij gedraagt zich ook veel strenger en afstandelijker dan gewoonlijk. Elias en Lukas beginnen eraan te twijfelen of zij wel hun echte moeder is...

Terreur

Ich seh, Ich seh (internationale titel: Goodnight Mommy) is het langspeelfilmdebuut van de Oostenrijkers Veronika Franz en Severin Fiala, die ook zelf het scenario schreven van deze boeiende psychologische horrorthriller waarin niets is wat het lijkt. De film werd geproduceerd door de bekende Oostenrijkse cineast Ulrich Seidl, die getrouwd is met Franz.

Franz en Fiala voeren de onderhuidse spanning gradueel op terwijl het wantrouwen van Elias en Lukas toeneemt. De gespannen verhouding tussen de koppige jongens enerzijds en de vrouw die volhoudt dat zij wél hun moeder is anderzijds ontspoort tot een wrede confrontatie die doet denken aan de ijskoude home invasion-terreur in Funny Games en aan het mysterieuze gedrag van de kinderen en volwassenen in Das weiße Band (beide van de controversiële Duitse cineast Michael Haneke).

Knap in beeld gebracht en goeddeels opgenomen in een fotogenieke villa, blijft Ich seh, Ich seh alvast boeien op visueel vlak. De verrassende ontknoping in het tweede deel van de film is, hoewel erg sadistisch, echter minder spannend dan de angstaanjagende, beloftevolle trailer doet vermoeden. Hier zat nog meer in.

JN.

Ich seh, Ich seh aka Goodnight Mommy (Oostenrijk-2014): Belgische releasedatum nog niet bekend.

Met: Elias Shwarz, Lukas Schwarz en Susanne Wuest.

Genre: psychologische thriller / horror / gezinsdrama

Klik op de oranje link voor de trailer: Ich seh, Ich seh - trailer

Ich seh, Ich seh - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie) 

Klik op de oranje link voor onze recensie van Ich seh, Ich seh: Verstoppertje spelen...

Genre: psychologische thriller / horror / gezinsdrama

The Falklands War : The Untold Story - documentaire

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 480p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: documentaire / historisch oorlogsdrama

Day of the Outlaw - full movie

Een beklemmende zwart-wit western van André De Toth uit 1959.




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 360p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: western

The Babadook - fragment

Hieronder kan u huiveren bij onze favoriete scène uit de interessante psychologische horrorthriller The Babadook (2014) van de Australische regisseuse Jennifer Kent.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: psychologische thriller / horror / gezinsdrama

La isla mínima - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Genre: misdaadthriller

Tandeloos spektakel

Jurassic World  van Colin Trevorrow     ★★½

Jurassic World van de Amerikaanse regisseur Colin Trevorrow is het 4de deel in de populaire Jurassic Park-franchise over gekloonde dinosauriërs en speelt zich af op hetzelfde (fictieve) tropische eiland (Isla Nubar) waar cineast Steven Spielberg 22 jaar geleden het 1ste (en beste) deel van de filmreeks situeerde. Het verhaal van Jurassic World begint ook 22 jaar nadat de bioscoopbezoekers in 1993 voor het eerst kennismaakten met het oorspronkelijke themapark en zijn gevaarlijke Tyrannosaurus Rex en Velociraptors in Spielbergs gigantische kaskraker Jurassic Park. Het park is in Jurassic World nu groter dan ooit en heeft enkele nieuwe, indrukwekkende attracties, waaronder een groot waterbassin met een reusachtig zeemonster: de Mosasaurus (zie foto hieronder). De nieuwe topattractie is echter de zogeheten Indominus Rex: een genetisch gemodificeerde, hybride dinosauriër, die veel intelligenter en agressiever blijkt dan de ontwerpers van het dier en de huidige eigenaar van het park vermoeden...

De Mosasaurus.

Het scenario van Jurassic World focust op:

- Claire (gespeeld door Bryce Dallas Howard), de operations manager van het park; 

- haar jonge neefjes Zach en Gray (Nick Robinson en Ty Simpkins), die haar komen bezoeken; 

- en Owen (Chris Pratt), die in het park werkt als de trainer van vier Velociraptors en ooit een relatie had met Claire. 

Omdat Claire het te druk heeft om haar neefjes rond te leiden in het park, gaan Zach en Gray in hun eentje op ontdekkingstocht...

Owen en Claire gaan op zoek naar Zach en Gray.

Déjà vu

Wie nog nooit een film uit de Jurassic Park-stal gezien heeft, zal ongetwijfeld onder de indruk geraken van de digitale (en ditmaal voor het eerst ook in 3D opgenomen) dino's, die er opnieuw heel realistisch uitzien. Ook het themapark ziet er spectaculair uit. Wij ervoeren echter vooral een déjà vu en verloren na een tijdje interesse in het verhaal dat op verschillende vlakken elementen uit de drie vorige delen herkauwt. 

V.l.n.r.: Bryce Dallas Howard, Chris Pratt, Nick Robinson en Ty Simpkins.

Mager beestje

Een pluspunt is de chemie tussen Bryce Dallas Howard en Chris Pratt, die de gespannen relatie tussen de hoofdpersonages Claire en Owen met wat lichtvoetige humor injecteren. Nick Robinson en Ty Simpkins lopen als de broertjes Zach en Gray echter letterlijk en figuurlijk verloren in Jurassic World; hun personages en vertolkingen kunnen niet tippen aan die van Ariana Richards en Joseph Mazzello als de fijne kinderen in de allereerste Jurassic Park. Ook Irrfan Khan stelt teleur als de huidige parkeigenaar in vergelijking met Richard Attenborough als de enthousiaste bedenker van het originele park in het 1ste deel. Vincent D'Onofrio speelt in Jurassic World een bijrol als het schimmige beveiligingshoofd Vic, die ervan droomt om de dino's te gebruiken als militaire wapens, maar ook zijn personage verbleekt in vergelijking met de gluiperige boosdoener die Wayne Knight met brio vertolkte in de eerste Jurassic Park.

Bovendien, en dat is het grootste gebrek van dit 4de deel, wordt Jurassic World zelden echt spannend, terwijl dat toch het minste is wat je mag verwachten van een productie die -onder het motto Bigger, Louder, More Teeth- naar eigen zeggen een overdonderend vervolg wilde breien aan de meest vernieuwende en succesvolle monster-en-rampenfilmreeks aller tijden. Zo is de Indominus Rex (waarvan we hier geen foto tonen om de verrassing niet te bederven) niet angstaanjagender dan de T-Rex en veel minder interessant dan de sluwe Velociraptors die in de eerste film (bijvoorbeeld in de onvergetelijke keukenscène) voor nagelbijtende spanning zorgden maar in Jurassic World een minder beklijvende bijrol spelen. 

Kortom, ondanks de geslaagde mise-en-scène, het indrukwekkende production design en de knappe special effects, vonden wij Jurassic World al bij al een vrij mager, tandeloos beestje dat meer blaft dan bijt.

JN.

Jurassic World (USA/China-2015): in de bioscoop sinds 10 juni 2015.

Met: Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Vincent D'Onofrio, Nick Robinson, Ty Simpkins en Irrfan Khan.

Genre: sciencefiction / avontuur / rampenfilm / actie / thriller

Klik op de oranje link voor de trailer: Jurassic World - trailer

Concept art voor het themapark Jurassic World.

NIEUWS! 

Omar Sharif 

overlijdt aan hartaanval

De Egyptische acteur Omar Sharif is gisteren in een ziekenhuis in de Egyptische hoofdstad Caïro overleden aan de gevolgen van een hartaanval. Hij werd 83. Sharif zal vooral herinnerd worden voor zijn rollen in de filmklassiekers Lawrence of Arabia, Doctor Zhivago en Funny Girl.

Geboren op 10 april 1932 in de Egyptische stad Alexandrië als Michel Demitri Chalhoub, maakte Sharif deel uit van een christelijk gezin van Syrisch-Libanese komaf. Na zijn studies wiskunde en fysica aan de universiteit van Caïro, werkte hij een tijdje in het houtbedrijf van zijn vader. Daarna trok hij naar Londen om er acteerles te volgen aan de Royal Academy of Dramatic Art.

Doorbraak

Sharifs professionele filmcarrière begon in 1954 met zijn hoofdrollen in twee films van de Egyptische cineast Youssef Chahine: 

- als de jonge Egyptische ingenieur Ahmed in het romantisch sociaal drama Siraa Fil-Wadi (aka The Blazing Sun);

- als de jonge, rebelse bedoeïene Essam in het avontuurlijk drama Shaytan Al-Sahra (aka Devil in the Desert). 

Een jaar later bekeerde Sharif zich tot de islam om te kunnen trouwen met de Egyptische actrice Faten Hamama, die hij had leren kennen op de set van Siraa Fil-Wadi, waarin zij de love interest speelt.

Met Faten Hamama in Siraa Fil-Wadi.

Sharifs internationale doorbraak volgde in 1962 met zijn doorleefde vertolking van de loyale Arabier Sherif Ali ibn el Kharish in het epische en visueel verbluffende meesterwerk Lawrence of Arabia (één van onze favoriete historische drama's, alsook één van onze favoriete road movies en één van onze favoriete films tout court) onder regie van de Engelse meestercineast David Lean (één van onze favoriete regisseurs). Het leverde Sharif een Oscarnominatie voor beste mannelijke bijrol en een Amerikaans filmcontract op. Bekijk de hele film hier.

Met Peter O'Toole (links) in Lawrence of Arabia.

Twee jaar later speelde Sharif een bijrol als de Armeniër Sohamus in het sfeervolle historisch epos The Fall of the Roman Empire (ook één van onze favoriete historische drama's). Bekijk de hele film hier.

Filmster

Een wereldster werd Sharif in 1965, toen hij de titelrol vertolkte in de kaskraker Doctor Zhivago: een eveneens door David Lean geregisseerd tragiromantisch oorlogsdrama naar de gelijknamige roman van Boris Pasternak. Voor zijn doorleefde vertolking werd Sharif bekroond met een Golden Globe. 

Met Julie Christie in Doctor Zhivago.

Ook de romantische musical Funny Girl van William Wyler uit 1968, waarin Sharif aan de zijde speelt van Barbra Streisand, sloeg aan bij het publiek.

Met Barbra Streisand in Funny Girl.

In de jaren zeventig ging het stilaan bergaf met Sharifs filmcarrière. Hoewel zijn uiterlijk in de smaak viel bij talloze vrouwen, nam de vraag naar 'etnische' acteurs destijds af. Toch speelde Sharif nog mee in meer dan 60 films, waaronder het avontuurlijk drama The Horsemen (1971) van John Frankenheimer, de komedie The Pink Panther Strikes Again (1976) van Blake Edwards (lees ons biografische portret van Blake Edwards hier) en het misdaadmysterie Bloodline (1979) van Terence Young. In 2004 won Sharif zelfs een César voor zijn hoofdrol in Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran: een film van de Franse regisseur François Dupeyron die het jaar voordien uitkwam, waarin Sharif een oude moslim speelt die een joodse jongen adopteert. 

Sharifs totale filmografie omvat rollen in ruim 200 bioscoop- en tv-producties.

Gokkend vechtersbaasje

In Funny Girl.

In de zomer van 2003 ontving Sharif op het Filmfestival van Venetië een Gouden Leeuw voor zijn filmcarrière. De onderscheiding was een geschenk uit de hemel, want kort voordien stond de destijds 71-jarige acteur nog op een negatieve manier in de belangstelling toen hij door een Franse rechtbank veroordeeld werd tot een maand gevangenisstraf met uitstel en een boete van 1.500 euro wegens het geven van een kopstoot aan een politieagent. De vechtpartij vond plaats op 5 juli 2003 in het Enghien-les-Bains-casino in Parijs. Sharif had daar die avond zo'n 30.000 euro verloren aan de roulettetafel en kreeg ruzie met de croupier, waarop het casino de politie belde. De gearriveerde politieman kon de boze acteur echter niet bedaren, werd beledigd door Sharif en kreeg een kopstoot van hem. De agent was naar verluidt twee dagen werkonbekwaam. In de rechtbank beweerde Sharif zich niets meer te herinneren van het incident, maar de confrontatie bleek integraal opgenomen te zijn door de beveiligingscamera's van het casino. Het werd een duur avondje voor Sharif, want naast de centen die hij aan de speeltafel verloor en de boete, moest de filmster ook een schadevergoeding van 300 euro betalen aan de gekwetste agent.

Tijdloos charisma

Behalve een acteur en gokker, was Sharif ook een ervaren bridgespeler. Dat hij een kaartje kon leggen, blijkt onder meer uit het feit dat Egypte hem in 1964 afvaardigde naar de Olympische Spelen om er deel te nemen aan de bridgecompetitie. De voorbije jaren leed hij echter aan de ziekte van Alzheimer en kon hij zich volgens zijn zoon soms niet eens zijn grootste filmrollen herinneren. Zolang ons geheugen ons niet in de steek laat, zullen wij Omar Sharif echter altijd blijven herinneren als een zeer degelijke acteur met een groot charisma.

Joeri Naanai