Carpe diem

Pieds nus sur les limaces  van Fabienne Berthaud     ★★★

Na het plotse overlijden van haar moeder, blijft de jonge Française Lily (gespeeld door Ludivine Sagnier) alleen achter in het ouderlijke huis op het Franse platteland. Haar vader pleegde jaren voordien zelfmoord in de schuur. Lily is een natuurkind: een spontane, onbezonnen, quasi kinderlijke jongedame die het liefst naar wolken staart, in bomen klimt en kattenkwaad uithaalt. Uitwendig is zij een opgewekte spring-in-'t-veld die de dag plukt, maar onderhuids sluimeren de trauma's van een labiel weeskind. Haar oudere, getrouwde zus Clara (Diane Kruger) woont en werkt in de stad, maar komt vaak op bezoek bij Lily. Ze krijgt de handen vol met haar vrijgevochten zusje...

Ludivine Sagnier als de extraverte Lily.

De zachte, warme fotografie in deze Franse tragikomedie doet denken aan de sfeervolle foto's van David Hamilton uit de jaren 70. 

Ludivine Sagnier bezondigt zich soms aan overacting. Maar Diane Kruger is dan weer briljant in haar ingetogen, ontroerende vertolking van de bezorgde Claire die het rebelse gedrag van haar jongere zus zowel afkeurt als bewondert. 

Het passionele romantisch drama 37°2 le matin (aka Betty Blue) uit 1986, met de onnavolgbare Franse actrice Béatrice Dalle als kruidje-roer-me-niet, is een veel betere film over de kloof tussen gevoel en verstand (bekijk de hele film hier). Toch bevat Pieds nus sur les limaces voldoende mooie momenten voor een bioscoopbezoekje.

Tussen haakjes: de toepasselijke, van bitterzoete levenslust blakende filmtitel Pieds nus sur les limaces (Blootsvoets over slakken), die regisseuse Fabienne Berthaud aan haar eigen roman ontleende, is naar onze smaak één van de mooiste titels in de filmgeschiedenis.

JN.

Pieds nus sur les limaces (Frankrijk-2010): in de bioscoop sinds 1 december 2010.

Met: Ludivine Sagnier, Diane Kruger en Denis Ménochet.

Genre: tragikomedie / existentieel drama

Klik op de oranje link voor de trailer: Pieds nus sur les limaces - trailer

Lily (links) en Clara gaan elk op hun eigen manier om met de dood van hun ouders.