NIEUWS!
Elizabeth Taylor
1932-2011
Nooit meer bang van Virginia Woolf
De Amerikaans-Britse actrice Elizabeth Taylor is afgelopen woensdagochtend op 79-jarige leeftijd overleden in een ziekenhuis in Los Angeles. De wereldberoemde filmdiva kampte al geruime tijd met hartproblemen. Taylor laat vier kinderen, tien kleinkinderen en vier achterkleinkinderen na. Behalve voor haar indrukwekkende filmcarrière -ze speelde mee in zo'n 70 bioscoopfilms en tv-producties en ze won 37 filmprijzen- zal Liz Taylor ook herinnerd worden vanwege haar turbulente privéleven. Ze trad maar liefst acht keer in het huwelijk, had een heleboel affaires, worstelde sinds het eind van de jaren zestig met een hardnekkige verslaving aan alcohol en pijnstillers, en sukkelde vaak met haar lichamelijke en mentale gezondheid. Terugblikkend op haar leven en werk, zullen cinefielen haar echter vooral blijven koesteren als een getalenteerde, charismatische en sensuele filmster die schitterde in enkele onvergetelijke klassiekers zoals Giant, Cleopatra en Who's Afraid of Virginia Woolf?.
Door Joeri Naanai
Elizabeth Rosemond Taylor werd op 27 februari 1932 geboren in Hampstead in Noord-Londen als de dochter van een Amerikaanse kunsthandelaar en een Amerikaanse huisvrouw die ooit toneelactrice was. Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog keerde het gezin terug naar Amerika en vestigde zich in de filmstad Los Angeles. In het begin van de jaren veertig deed de toen 9-jarige Elizabeth haar eerste screentest in Hollywood. Het leverde haar een bijrolletje op in de komedie There's One Born Every Minute uit 1942.
 |
In 1942 als debutante in There's One Born Every Minute.
|
Kindsterretje
De grote filmstudio MGM zag wel wat in het charmante, donkerharige meisje met haar gave gezichtje en sprekende grijsblauwe ogen, en liet Elizabeth meespelen in de avontuurlijke jeugdfilm Lassie Come Home (1943) van Fred M. Wilcox (de eerste bioscoopfilm over de beroemde Schotse Collie) en in de paardensportfilm National Velvet (1944) van Clarence Brown. Pers en publiek waren erg enthousiast over de jonge, levendige actrice, en Taylor groeide uit tot een populair kindsterretje dat voortaan kortweg Liz genoemd werd, wat bewijst dat ze toen al behoorde tot de categorie van beroemdheden wier voornaam volstaat om een belletje te doen rinkelen bij het publiek. Zelf grapte ze later over haar eerste doorbraakfilms: "Some of my best leading men have been dogs and horses."
Internationale doorbraak
 |
| In Giant. |
Het acteertalent van Liz Taylor kwam pas echt tot zijn recht vanaf de jaren vijftig, met haar memorabele vertolkingen van o.a.:
- de aanstaande jonge bruid in de romantische huwelijkskomedie Father of the Bride (1950) van Vincente Minnelli;
- het rijke liefje van Montgomery Clift in het tragiromantisch drama A Place in the Sun (1951) van George Stevens;
- de love interest van Robert Taylor in het romantisch ridderdrama Ivanhoe (1952) van Richard Thorpe;
- en de eigenzinnige echtgenote van Rock Hudson in de tragiromantische familiekroniek Giant (1956) van George Stevens.
 |
In 1955 op de set van Giant, vlak na de geboorte van haar tweede kind.
|
Haar drie volgende filmrollen leverde Taylor telkens een Oscarnominatie op:
- als de rijke maar labiele vrouw van Montgomery Clift in het romantisch oorlogsdrama Raintree County (1957) van Edward Dmytryk;
- als de ongelukkige echtgenote van een drankzuchtige Paul Newman in het psychosociaal familiedrama Cat on a Hot Tin Roof (1958) van Richard Brooks;
- en als de getraumatiseerde nicht van Katherine Hepburn en Montgomery Clift in de psychologische mysteriethriller Suddenly, Last Summer (1959) van Joseph L. Mankiewicz.
In 1961 kreeg Liz Taylor eindelijk de Oscar voor beste actrice, met haar vertolking van de verleidelijke call-girl Gloria Wandrous in BUtterfield 8 (1960) van Daniel Mann.
 |
| Met Paul Newman in Cat on a Hot Tin Roof. |
De Burtons
Tijdens de opnames van het opulente historisch liefdesdrama Cleopatra (1963) van Joseph L. Mankiewicz leerde Taylor de oerdegelijke Britse acteur Richard Burton kennen. Liz vertolkte de titelrol (ze kreeg daarvoor het toenmalige recordbedrag van 1 miljoen dollar), terwijl Burton de Romeinse veldheer Marcus Antonius speelde. Bekijk de hele film hier. Hoewel ze beiden getrouwd waren (Liz zat toen al aan hier vierde huwelijk), werden ze verliefd op elkaar en begonnen ze een affaire.
 |
Als Cleopatra.
|
Drie jaar later speelde Taylor opnieuw tegenover Burton in het virulente psychosociaal relatiedrama Who's Afraid of Virginia Woolf? (1966) van Mike Nichols. Taylor kreeg haar tweede Oscar voor haar fenomenale rol als de teleurgestelde en manipulatieve echtgenote Martha, terwijl Burton een Oscarnominatie kreeg voor zijn al even indrukwekkende vertolking van de sarcastische en verbitterde echtgenoot George. Burton en Taylor waren tegen dan ook in het echte leven getrouwd met elkaar, en de pers had een vette kluif aan de parallellen tussen de drankzucht en genadeloze ruzies van de filmpersonages enerzijds en het controversiële privéleven van de Burtons anderzijds. Dat weerhield het koppel er echter niet van om de bioscoopbezoekers het jaar daarop te trakteren op hun antagonistische rollen in het tragikomische Shakespearedrama The Taming of the Shrew (1967) van Franco Zeffirelli, waarvoor Burton en Taylor nogmaals konden putten uit de passionele haat-liefde-verhouding die zij ook in het dagelijks leven hadden.
 |
| Met echtgenoot Richard Burton in Who's Afraid of Virginia Woolf ?. |
Schaduwen
In 1967 was Taylor nog te zien aan de zijde van Marlon Brando in het beklemmende psychologisch relatiedrama Reflections in a Golden Eye van John Huston. Maar daarna ging het bergaf met Liz, zowel op professioneel als op persoonlijk vlak. De voorbije decennia speelde ze nog mee in tal van bioscoopfilms en tv-producties, waarvan echter geen enkele het niveau haalde van de klassiekers uit haar hoogdagen. Aan geld ontbrak het haar nooit, temeer omdat ze twee parfumlijnen lanceerde met een jaarlijkse omzet van naar schatting 200 miljoen dollar. In 1974 liep haar huwelijk met Burton op de klippen. Ze hertrouwde met hem het jaar nadien, maar het koppel scheidde opnieuw in 1976. In de daaropvolgende twintig jaar zou Liz nog twee keer een nieuwe man aan de haak slaan en even vaak scheiden.
 |
| De 'Burtons': twee handen op één turbulente buik. |
Richard Burton overleed in 1984. De man van wie Taylor ooit zei "we zitten aan elkaar vast als kippenveren aan pek: voor altijd", had haar uiteindelijk dan toch 'in de steek gelaten'. Liz kwam intussen ook steeds vaker in de pers met haar ontwenningskuren, zenuwinzinkingen, eetstoornissen en andere kwalen. In 1997 werd ze geopereerd aan een hersentumor, en twee jaar geleden onderging ze een hartoperatie.
 |
Liz Taylor op oudere leeftijd:
de eeuwige filmdiva. |
Tussendoor zocht ze troost in haar trouwe vriendschap met de Afro-Amerikaanse popster Michael Jackson: "de puurste liefde die ik ooit heb gekend", aldus Taylor. Maar toen ook het popicoon stierf, restte Liz alleen nog haar kinderen en haar herinneringen. In 2003 had ze het filmwereldje immers al vaarwel gezegd. Ze was toen 71. De grand lady van het Hollywood uit de fifties en sixties was een schaduw van zichzelf geworden.
Toch verdient Liz niet alleen als actrice, maar ook als mens onze bewondering. Een vrouw die, na zeven mislukte huwelijken en god-weet-hoeveel affaires, in 1991 op 59-jarige leeftijd zonder gêne aan haar achtste echtgenoot begon met de uitspraak "dit is het, voor altijd", geeft blijk van een optimisme, veerkracht en levenslust waar heel wat jonge mensen nog een puntje aan kunnen zuigen. Zelfs al hield ook dat 'allerlaatste' huwelijk 'maar' vijf jaar stand...
