Inside Job - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje links:

- voor onze recensie van Inside Job: De grootste bankoverval aller tijden

- voor de Oscarnominaties van Inside Job: Alle Oscarnominaties 2011

- voor de Oscars die Inside Job won: Alle Oscars 2011

- voor onze keuze van Inside Job als de beste documentaire van het jaar: De beste films van 2011

Genre: documentaire / misdaad

The Company Men - fragment

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)



Klik op de oranje link voor onze recensie van The Company Men: De American Dream aan flarden

Genre: sociaal drama

De American Dream aan flarden

The Company Men  van John Wells     ★★½

Wie zich nog illusies maakt over de nefaste impact van de aanhoudende economische crisis op ons dagelijkse leven, raden we aan om eens naar The Company Men (2010) te gaan kijken. Dit nieuwe sociaal drama van de Amerikaanse tv-producer en -regisseur John Wells volgt de lotgevallen van drie werknemers bij een Amerikaans transportbedrijf. De 37-jarige Bobby Walker (gespeeld door Ben Affleck) is er al 12 jaar hoofd van de verkoopafdeling. Zijn oudere collega Phil Woodward (Chris Cooper) werkte zich in 30 jaar tijd op van arbeider op de scheepswerf tot kaderlid. En de bijna bejaarde, ongelukkig gehuwde Gene McClary (Tommy Lee Jones) stond mee aan de wieg van het bedrijf en is er intussen vicepresident. Alle drie leven ze de American Dream: ze worden vetbetaald, wonen in een riant huis, hebben dure wagens en hoeven zich geen financiële zorgen te maken. Tot ook hun bedrijf moet 'saneren' en zij één voor één ontslagen worden...

Tommy Lee Jones als de ongelukkig gehuwde Gene McClary.

Het einde van de vette jaren 



The Company Men maakt duidelijk dat in onze huidige 'groei-economie' (lees: graaicultuur) geen plaats meer is voor een sociale, humane reflex. In het hogere belang van de aandeelhouders worden te oude of onproductieve (lees: dure) werknemers zonder boe of ba gewoon als huisvuil op straat gezet. Dat de CEO's en topmanagers, spijts de economische crisis, zelf tot 700 keer meer blijven verdienen dan de doorsnee arbeider op de werkvloer, blijkt van geen tel. "Werkt de CEO dan 700 keer zo hard als de arbeider?", vraagt Kevin Costner zich in zijn bescheiden bijrol van Bobby's hardwerkende schoonbroer terecht af. 

Bobby moet op zoek naar een nieuwe baan.

Bobby lijkt echter niet te beseffen dat de vette jaren ook voor hem voorbij zijn en hij als werkloze voortaan de tering naar de nering zal moeten zetten. Wanneer hij in de golfclub geweigerd wordt, verwijt Bobby zijn vrouw (gespeeld door Rosemarie DeWitt) dat zij vergeten is om zijn lidgeld te betalen. Ze maakt hem duidelijk dat ze zich geen luxe-uitgaven meer kunnen veroorloven. Bobby reageert als volgt: "Ik moet er succesvol uitzien, niét als de zoveelste knoeier met een cv." Het onverbloemde antwoord van zijn vrouw spreekt boekdelen: "Je bént de zoveelste knoeier met een cv." Pas wanneer Bobby zijn Porsche moet verkopen, omdat de maandelijkse afbetaling van hun huis in het gedrang komt, en zijn zoon vrijwillig diens Xbox inlevert om een duit in het zakje te doen, dringt de ernst van de situatie tot Bobby door...  

Ben Affleck en Rosemarie DeWitt als het echtpaar
dat hun levensstandaard plots drastisch ziet afnemen.

Uit het leven gegrepen

De drie hoofdrolspelers in The Company Men kwijten zich behoorlijk van hun taak. Vooral Ben Affleck verrast in positieve zin met zijn schitterende, onderkoelde vertolking van de gedesillusioneerde Bobby. Affleck lijkt met de jaren te groeien als acteur. Fijn om hem eens aan het werk te zien in iets intelligenters en gevoeligers dan een stereotiepe actiethriller.

Tommy Lee Jones en Ben Affleck.

Roger Deakins (de vaste cameraman van de gebroeders Coen) zorgde in The Company Men naar goede gewoonte voor een sfeervolle fotografie. 

De grootste troef van dit sociaal drama is evenwel het geloofwaardige, door debuterend filmregisseur John Wells zelfgeschreven scenario. Wat Bobby, Phil en Gene overkomt, kan elk van ons morgen ook overkomen (als het u al niet overkomen is...).

Paradoxaal genoeg, is het geloofwaardige karakter van The Company Men echter tegelijk ook zijn zwakte: omdat de film zo dicht aanleunt bij de werkelijkheid en er niets gebeurt dat we niet hadden zien aankomen (behalve dan het nogal optimistische slot), is het verhaal op de keper beschouwd misschien net niet beklijvend genoeg om de vonk van verontwaardiging bij de kijker te doen overslaan. Wat die vonk betreft, mag u zeker Inside Job (2010) niet missen (lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier): een nieuwe, razend interessante documentaire van Charles Ferguson, over de verborgen oorzaken van de financiële crisis, die u pas écht de gordijnen in zal jagen...

JN.

The Company Men (Groot-Brittannië/USA-2010): in de bioscoop vanaf 4 mei 2011.

Met: Ben Affleck, Tommy Lee Jones, Chris Cooper, Rosemarie DeWitt, Maria Bello, Kevin Costner en Craig T. Nelson.

Genre: sociaal drama

Klik op de oranje link voor een filmfragment: The Company Men - fragment

Tommy Lee Jones en Chris Cooper: wat nu...?

V.l.n.r.: Kevin Costner, Chris Cooper, Ben Affleck, Maria Bello en Tommy Lee Jones.

The Exorcist - trailer

The Exorcist van William Friedkin uit 1973 is één van de beste en meest angstaanjagende horrorfilms aller tijden.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 480p of 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: horror

Klik op de oranje link voor een achtergrondartikel: Waarom kijken we graag naar horrorfilms?

The Resident - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)



Klik op de oranje link voor onze recensie van The Resident: Wolf in schaapsvacht

Genre: psychologische thriller / horror / misdaad

Die Fremde - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)



Klik op de oranje link voor onze recensie van Die Fremde: Verstoten

Genre: familiedrama

Taxi Driver - fragment

You talking to me?

Bij wijze van eerbetoon aan één van onze favoriete films aller tijden, vindt u hieronder de fameuze (naar verluidt geïmproviseerde) 'spiegel-scène' met Robert De Niro (één van onze favoriete acteurs) in het briljante psychosociaal misdaaddrama Taxi Driver (1976) van Martin Scorsese (één van onze favoriete regisseurs). Lees onze recensie van Taxi Driver hier en bekijk de trailer hier.

De even (tragi)komische als verontrustende dialoog die het eenzame en naar de waanzin afglijdende titelpersonage Travis Bickle in onderstaand filmfragment voert met zichzelf bevat één van de meest geciteerde quotes in de filmgeschiedenis: "You talking to me?"

Het populairste filmcitaat aller tijden komt echter uit het tragiromantisch oorlogsdrama Gone with the Wind van Victor Fleming uit 1939: volgens een recente peiling van ABC News en People Magazine bij zo'n half miljoen mensen, is de sneer van Clark Gable als Rhett Butler "Frankly, my dear, I don't give a damn" tegen Vivien Leigh als Scarlett O'Hara de beste filmquote ooit. Meer info over de favorieten in de andere categorieën van deze enquête (beste film, beste personage, beste filmkus, enz...) vindt u hier.

Bekijk de voormelde spiegel-scène in Taxi Driver hieronder:

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: existentieel drama / psychosociale misdaadthriller

Klik op de oranje links voor:

 - onze recensie van Taxi Driver: Existentieel dynamiet

 - de trailer: Taxi Driver - trailer

 - een interview: Quentin Tarantino over Taxi Driver

 - een achtergrondartikel: Onze favoriete films: Top 35

Source Code - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


 Klik op de oranje link voor onze recensie van Source Code: Duizelingwekkend

 Genre: sciencefiction / psychologische thriller / actie / misdaad / romantiek

Duizelingwekkend

Source Code  van Duncan Jones     ★★★

Wanneer de Amerikaanse legerkapitein Colter Stevens (gespeeld door Jake Gyllenhaal) ontwaakt in een pendeltrein, stelt hij vast dat hij zich in het lichaam van een onbekende man bevindt. Acht minuten later gaat een bom af en komen alle reizigers aan boord om het leven. Colter 'keert terug' in zijn eigen lichaam en merkt dat hij zich nu plots op een andere plek bevindt: in een gesloten ruimte, waar hij verneemt dat zijn brein door de overheid via een experimenteel computerprogramma -de zogeheten source code (broncode)- gekoppeld werd aan de laatste hersenimpulsen van een passagier die omkwam op de trein. Zo kon Colter de laatste 8 minuten in het leven van de passagier herbeleven. Colter bevond zich dus niet echt op de trein: alleen zijn 'geestesoog' was getuige van de treinramp via de in de broncode opgeslagen laatste indrukken van één van de slachtoffers.  

Colter wordt opnieuw in de broncode gestuurd om op zoek te gaan naar de dader van de bomaanslag en zo een tweede, veel grotere aanslag te voorkomen. Na 8 minuten explodeert de trein opnieuw, zonder dat Colter de dader kon ontmaskeren. En daarom moet Colter wéér terug. Terwijl hij de treinramp telkens opnieuw meemaakt, zit hij de onbekende bompleger steeds dichter op de hielen...

Jake Gyllenhaal als de legerkapitein Colter Stevens.

Paradoxaal

Source Code is een boeiende psychologische sciencefictionthriller van Duncan Jones, die de spanning en actie van road action rampenfilms zoals Speed en The Taking of Pelhalm One Two Three combineert met de filosofische dimensie van cerebrale sciencefictionfilms zoals Inception, Minority Report, Total Recall en Deja Vu. Het complexe van scenario van Source Code (geschreven door Ben Ripley) roept interessante vragen op over de verhouding tussen lichaam en geest, toeval en noodzaak, vrije wil en determinatie. De duizelingwekkende paradoxen over parallelle universa, de oneindige futurabilia van de filosoof Leibniz, tijdreizen en kwantummechanica zullen u even opwindende als frustrerende hoofdbrekens bezorgen. De ideale film dus om op café over door te bomen.

Meeslepend

Source Code bevat enkele logische inconsistenties en heeft een wat geforceerd einde (en daarmee bedoelen we niet het mooie frozen moment op de trein...). Maar toch blijf je geboeid kijken om de afloop te kennen. Dat is vooral te danken aan de onvoorspelbare plotwendingen en de meeslepende vertolking van hoofdrolspeler Jake Gyllenhaal (bekend van zijn geslaagde titelrol in het nog hermetischere sciencefictionmysterie Donnie Darko). Ook de sporadische humor en de fijne romantische subplot met de charmante Michelle Monaghan als één van de passagiers zullen er toe bijdragen dat de film deze lente wellicht een kaskraker wordt. En dat laatste misschien ook ten dele omdat sommige kijkers na wat gepieker zullen terugkeren naar de bioscoop om opnieuw een kaartje te kopen. Source Code is immers, net als Inception, Memento, Lost Highway en Mulholland Drive, het soort film dat je pas echt begint te begrijpen als je hem twee keer gezien hebt. Of drie keer. Of vier keer... Net als Colters déjà-vu's op de trein... Enjoy the ride!

Regisseur Duncan Jones
 -de zoon van popicoon David Bowie -
bewees met zijn intrigerende filmdebuut
Moon twee jaar geleden al dat het
sciencefictiongenre hem goed ligt.

JN.

Source Code (USA/Frankrijk-2011): in de Belgische bioscopen vanaf 20 april 2011.

Met: Jake Gyllenhaal, Michelle Monaghan, Vera Farmiga en Jeffrey Wright.

Genre: sciencefiction / psychologische thriller / actie / misdaad / romantiek

Klik op de oranje link voor de trailer: Source Code - trailer 

Michelle Monaghan en Jake Gyllenhaal zorgen samen voor de romantische noot
in deze fascinerende sciencefictionfilm over parallelle universa.

Easy Money / Snabba Cash - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)



Klik op de oranje link voor onze recensie van Easy Money/Snabba Cash:
De lokroep van het snelle geld

Genre: misdaadthriller / psychologisch drama / gangsterfilm / film noir

NIEUWS!

Frankly, my dear, I don't give a damn

   

 

Gone with the Wind

beste citaat, beste film en beste filmkus

Volgens een recente, grootschalige peiling in opdracht van de Amerikaanse tv-zender ABC-News en het Amerikaanse tijdschrift People is de uitspraak "Frankly, my dear, I don't give a damn" de beste filmquote aller tijden. Zo'n half miljoen mensen namen deel aan de enquête. Daarmee is de voormelde afscheidszin van Clark Gable als het personage Rhett Butler tegen Vivien Leigh als Scarlett O'Hara in het tragiromantisch oorlogsdrama Gone with the Wind van Victor Fleming uit 1939 nu officieel het populairste citaat in de filmgeschiedenis.

Zelf zouden wij gekozen hebben voor "I love the smell of napalm in the morning": een cynische uitspraak van Robert Duvall als de flamboyante Amerikaanse luitenant-kolonel Bill Kilgore in het briljante anti-oorlogsepos Apocalypse Now (1979) van Francis Ford Coppola, één van onze favoriete films. 

Robert Duvall in Apocalypse Now.

Of voor "You talkin' to me?" tijdens de geïmproviseerde 'spiegeldialoog' van Robert De Niro als de eenzame antiheld Travis Bickle (één van de beste movie villains aller tijden) in de briljante karakterstudie Taxi Driver (1976) van Martin Scorsese, ook één van onze favoriete films (lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier). Bekijk die iconische 'spiegeldialoog' hier.

Robert De Niro in Taxi Driver.

Of simpelweg voor de onheilspellende vraag "Funny how?" (waarnaar onze filmblog vernoemd is) van Joe Pesci als de flamboyante maffioso Tommy DeVito (ook één van de beste movie villains aller tijden) tijdens zijn even angstaanjagende als hilarische dialoog met Ray Liotta als de gangster Henry Hill in de fameuze barscène in Martin Scorsese's magistrale gangsterkroniek GoodFellas uit 1990, ook één van onze favoriete films (bekijk de trailer hier). 

Joe Pesci (links) en Ray Liotta (met sigaret) in GoodFellas.

Tegen de democratische stem van zo'n 500.000 respondenten valt echter weinig in te brengen...



Smak!

Gone with the Wind werd in dezelfde peiling overigens ook uitgeroepen tot de beste film aller tijden, en de kus tussen Clark Gable en Vivien Leigh als de beste filmkus ooit. 

Leigh moest wel de duimen leggen voor Tom Hanks in de categorie beste filmpersonage: het door Hanks vertolkte titelpersonage Forrest Gump in de (volgens ons overschatte) gelijknamige film van Robert Zemeckis uit 1994 eindigde op de 1ste plaats, terwijl Scarlett O'Hara uit Gone with the Wind 3de werd. 

JN.

Hieronder vindt u een overzicht van de favorieten in alle categorieën 

waarover gestemd kon worden tijdens de enquête 

van ABC-News en People Magazine:

Beste film

Gone with the Wind 

(1939)

Beste filmpersonage

Forrest Gump 

in Forrest Gump 

(1994)

Beste filmcitaat

Frankly, my dear, I don't give a damn 

in Gone with the Wind 

(1939)

Beste filmkus

Rhett Butler (Clark Gable) en Scarlett O'Hara (Vivien Leigh)

 in Gone with the Wind 

(1939)

Meest romantisch filmkoppel

Jack (Leonardo DiCaprio) en Rose (Kate Winslet)

in Titanic 

(1997)

Beste komedie

Airplane! 

(1980)

Beste thriller

The Silence of the Lambs 

(1991)

Beste horrorfilm

The Exorcist 

(1973)

Beste actiefilm

Raiders of the Lost Ark 

(1981)

Beste sciencefictionfilm

Star Wars 

(1977)

Beste western

Butch Cassidy and the Sundance Kid 

(1969)

Beste politiek/historisch drama

Schindler's List 

(1993)

Beste musical

The Sound of Music 

(1965)

Beste animatiefilm

The Lion King 

(1994)

Beste chick flick 

(meidenfilm)

The Notebook 

(2004)

Klik hierboven op de foto's om ze te vergroten 

en nogmaals voor het maximale formaat.

House of Flying Daggers - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje links:

- voor een portret: De exotische charme van Zhang Ziyi

- voor een achtergrondartikel over romantische films: Zijn romantische films gevaarlijk voor uw relatie?

Genre: romantisch avonturendrama / martial arts

Limitless - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie) 



Klik op de oranje link voor onze recensie van Limitless: Een postmoderne Faust

Genre: psychologische thriller / misdaad

Een postmoderne Faust

Limitless  van Neil Burger     ★★★

De (fictieve) Amerikaanse schrijver Eddie Morra (gespeeld door Bradley Cooper) zit in zak en as: hij heeft een writer's block, is blut en wordt gedumpt door zijn lief Lindy (Abbie Cornish). Eddie's uitzichtloze leventje krijgt echter een nieuwe, positieve wending wanneer hij via zijn voormalige schoonbroer een lading experimentele smart pillen in handen krijgt waarmee hij al zijn onbenutte hersencapaciteiten restloos kan activeren. Onder invloed van de pillen verandert Eddie plots in een hyperintelligente versie van zichzelf: zijn zintuigen staan op scherp, hij kan probleemloos informatie opdiepen uit de verste hoeken van zijn geheugen, zijn superbrein legt razendsnel verbanden en hij voelt zich energieker, helderder en doelbewuster dan ooit. 

 

Übermensch

Niet meer gehinderd door (faal)angst of schaamte en blakend van zelfvertrouwen, reorganiseert de new & improved Eddie zijn leven: hij voltooit zijn roman (een geheide bestseller), leert moeiteloos nieuwe talen en gebruikt zijn verscherpt mathematisch, economisch en psychologisch inzicht om samen met de gewiekste zakenman Carl Van Loon (bijrol van Robert De Niro) een fortuin te verdienen op de beurs (het personage Van Loon herinnert tot op zekere hoogte aan de prototypische beursmagnaat Gordon Gekko die Michael Douglas met brio vertolkte in de beklijvende yuppie-klassieker Wall Street van Oliver Stone uit 1987). Dankzij zijn hervonden levenslust en ambitie, slaagt Eddie er zelfs in Lindy weer voor zich te winnen. 

Geen writer's block meer...

Net zoals het titelpersonage Faust in de roman van Goethe zijn ziel verkoopt aan de duivel in ruil voor superieure gaven en persoonlijk succes, legt Eddie zijn lot in handen van de farmaceutica om een soort van Nietzscheaanse Übermensch te worden. Maar net als Faust, moet ook Eddy daar een hoge prijs voor betalen. Wanneer zijn voorraad pillen begint te slinken, krijgt Eddie ontwenningsverschijnselen. De chemische samenstelling van de unieke designer drug heeft immers gevaarlijke bijwerkingen. Bovendien is Eddie niet de enige die wil profiteren van de wonderpillen...

Boeiende vragen  

Gebaseerd op een scenario van Leslie Dixon, naar de roman The Dark Fields uit 2001 van Alan Glynn, roept de Amerikaanse regisseur Neil Burger boeiende vragen op in diens nieuwe psychologische sciencefictionthriller Limitless (2011). Wat is identiteit? Zijn we onszelf nog wanneer we op een kunstmatige manier onze mentale vermogens verhogen en onze persoonlijkheid veranderen? Hoever kan en mag je gaan in het streven naar zelfoverwinning en perfectie? Vanaf wanneer doe je jezelf geweld aan? En kan je echt gelukkig zijn wanneer het geluk in je schoot valt zonder moeite of eigen verdiensten...?

Gemiste kans

In het tweede deel van de film geraakt het boeiende Faust-thema op een zijspoor en glijdt het verhaal af naar een nogal stereotiepe, inspiratieloze finale met obligate gangsters, achtervolgingen en moorden. Een gemiste kans, want samen met de intrigerende premisse, de degelijke vertolking van hoofdrolspeler Bradley Cooper, de ingenieuze montage en de toepasselijke muziek (van de Schotse filmcomponist Paul Leonard-Morgan) had een intelligentere afwikkeling van de plot ook een meer beklijvende thriller kunnen opleveren.

Tot slot nog een kritisch, paradoxaal vraagje: als die pillen werkelijk zo efficiënt zijn als we moeten geloven, waarom anticipeert Eddie's superbrein dan niet van meet af aan op hun risico's en contacteert hij andere gebruikers pas wanneer hij zelf de negatieve bijwerkingen ervaart? Het zullen, lieve deugd, toch geen 'zelfbewuste' pillen zijn die hun eigen voortbestaan willen verzekeren...?


JN.

Limitless (USA-2011): in de Belgische bioscopen vanaf 6 april 2011.
Met: Bradley Cooper, Abbie Cornish en Robert De Niro.

Genre: psychologische thriller / sciencefiction / misdaad

Klik op de oranje link voor de trailer: Limitless - trailer

Dankzij de experimentele drug NZT48 beleeft Eddie de ene epifanie na de andere 

en verandert hij van een wanhopige loser in een succesvolle zakenman.