Funny how?: Ongelikte beer

maandag 10 september 2012

Ongelikte beer

Ted van Seth MacFarlane ★★★

Watch out what you wish for...

Boston, kerstavond 1985. John is een eenzame jongen en wou dat hij een speelkameraadje had. Gelukkig krijgt hij van de Kerstman een schattige teddybeer. Ted blijkt bovendien geen gewone knuffel: net als Pinokkio, lééft Ted. Vermits dat een unicum is, wordt de teddybeer meteen een beroemdheid. Hij wordt zelfs uitgenodigd als gast in de populaire tv-show van Johnny Carson. Ted en John zijn onafscheidelijk en groeien op als beste maatjes.

Jaren later, wanneer John volwassen is, blijft van Teddy's schattige onschuld echter niet veel meer over: de beer rookt weed, drinkt bier, verkoopt vuile praat en begint danig op de zenuwen te werken van Johns vaste vriendin Lori...

Ted en John: twee handen op één buik.

Lekker fout

Niet bedoeld voor meerwaardezoekers of fatsoenrakkers, vonden wij de 'foute' humor in deze politiek incorrecte buddy movie bij momenten onweerstaanbaar. De jolige vriendschap tussen John en Ted voelt even echt aan als het hilarische, met overtuigende computeranimatie tot leven gewekte beertje.

De Amerikaanse regisseur Seth MacFarlane (scenarist van de populaire animatiereeks Family Guy) schreef niet alleen het scenario van Ted, maar leende ook zijn eigen stem aan de in een Bostoniaans dialect vuilbekkende knuffelbeer.

Mark Wahlberg (zelf opgegroeid in Boston) is perfect gecast als de volwassen John: een ruwe bolster met een blanke pit en een Peter Pan-syndroom, die onmogelijk kan kiezen tussen zijn vriendschap met Ted en zijn relatie met Lori (een charmante Mila Kunis).

Mark Wahlberg en Mila Kunis als John en Lori:
met een letterlijke en figuurlijke spelbreker in hun midden.

Maar het is de beer zelf die de show steelt en met zijn onwelvoeglijke houding een nieuwe invulling geeft aan het levenslustige adagium "Look for the bear necessities" van Balou (zijn oudere, iets beter gemanierde soortgenoot en zielsverwant in Disney's avontuurlijke tekenfilm The Jungle Book uit 1967).

Ted heeft enkele prostituees uitgenodigd...

Afgezien van enkele cinefiele knipoogjes (bijvoorbeeld naar de muziek in Steven Spielbergs avontuur Raiders of the Lost Ark wanneer Ted zijn afgesneden oortje meegrist als ware het de zweep van Indiana Jones), hoef je in deze komedie niet op zoek te gaan naar dubbele bodems of een verborgen moraal. Dat je in een vaste relatie soms zult moeten kiezen tussen een dionysische kroegentocht met je beste vriend of quality time met het lief, wisten we immers al. Ted is rechttoe rechtaan amusement met puberale grappen die voortdurend de grenzen van de goede smaak opzoeken, zoals de 'grensverleggende' scène waarin Ted op zijn onnavolgbare manier een kassierster in de supermarkt probeert te versieren. 't Zal wel aan ons liggen zeker, maar precies tijdens die scènes waarin de ongelikte beer over de schreef gaat, hadden wij de grootste moeite om onze lach in te houden.