Interview.

Ludivine Sagnier 

                                           
over haar rol van Tinker Bell in 

Peter Pan

"Ik heb er altijd van gedroomd om een fee te zijn"

In december 2004 was het precies honderd jaar geleden dat het toneelstuk Peter Pan, Or the Boy Who Wouldn't Grow Up van J.M. Barrie zijn première in Londen beleefde. Om dat te vieren, blikte de Australische regisseur P.J. Hogan in 2003 een nieuwe filmversie van het toneelstuk in. Wij hadden in Londen een gesprek met de Franse actrice Ludivine Sagnier, die in de film de kleine, ondeugende fee Tinker Bell vertolkt. 

Londen / interview door Joeri Naanai

Hoewel ze in Peter Pan haar eerste belangrijke rol in een grote studioproductie vertolkte, was de destijds 24-jarige Ludivine Sagnier niet aan haar proefstuk toe. Ze werkt naar eigen zeggen immers al sinds haar 17de als een professionele actrice. 

Haar langspeelfilmdebuut dateert van 1989, toen Sagnier een bijrolletje vertolkte in de absurde komedie Je veux rentrer à la maison van Alain Resnais. In 2000 werd Sagnier de protégée van de Franse cineast François Ozon, van wie ze de hoofdrol kreeg in Gouttes d’eau sur pierres brûlantes en in 8 femmes. Voor haar acteerprestatie in 8 femmes sleepte Sagnier in 2002 op het filmfestival in Berlijn een Zilveren Beer in de wacht. Haar internationale doorbraak kwam er in 2003, dankzij haar gewaagde vertolking van de jonge femme fatale Julie in de alweer door Ozon geregisseerde intelligente thriller Swimming Pool. 

Sindsdien was de intussen 36-jarige actrice onder meer te zien in Pieds nus sur les limaces (internationale titel: Lily Sometimes): een existentiële tragikomedie van Fabienne Berthaud uit 2010 (lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier).

Ludivine Sagnier als de extraverte Lily in Pieds nus sur les limaces.

In Peter Pan geeft Sagnier gestalte aan de piepkleine fee Tinker Bell. Hoewel ze er op het grote scherm zeven keer kleiner uitziet dan de andere acteurs, weerhield dat haar er niet van om het beste van zichzelf te geven.

Met Jeremy Sumpter als de jonge titelheld in Peter Pan.

“De opnames van 'Peter Pan' waren lang en vermoeiend”, vertelt Sagnier in haar sexy, met een Frans accent doordrenkt Engels. “Er kwamen heel wat special effects en vlieg- en stuntwerk bij kijken. En daar had ik totaal geen ervaring mee. Ik begon pas plezier te beleven aan de opnames toen ik die technische aspecten onder de knie had.”

Hoe hebt u zich voorbereid op uw rol? Feetjes zoals Tinker Bell kom je niet elke dag tegen.

“Het is een stille rol, want Tinker Bell praat niet. Ik hoefde mijn tekst dus niet van buiten te leren. (lacht) In het scenario stonden vaak uitsluitend vage aanwijzingen: ‘Tinker Bell is boos’ bijvoorbeeld. Regisseur P.J. Hogan wilde dat ik zoveel mogelijk improviseerde. Om inspiratie op te doen, heb ik heel wat stille films bekeken van komische genieën zoals Buster Keaton, Charlie Chaplin en Jacques Tati. Zij hebben universele acteercodes ontwikkeld die je in staat stellen om expressief te zijn zonder woorden te gebruiken. Ik heb ook naar tekenfilms gekeken, omdat Tinker Bell toch iets heeft van een tekenfilmfiguurtje. En met mijn destijds acht maanden jonge nichtje heb ik veel plezier beleefd aan het oefenen van mijn gelaatsuitdrukkingen. Ik probeerde haar aan het lachen te brengen zonder mijn stem te gebruiken. Tinker Bell leerde Peter Pan kennen toen hij nog een baby was en ik wilde begrijpen hoe een fee kan communiceren met een baby.”

Hoe verliep de samenwerking met Jeremy Sumpter, die Peter Pan speelt?

“We hebben tien dagen samen gerepeteerd. Om het contact te bevorderen, heb ik hem aanvankelijk wijsgemaakt dat ik, zoals hij, 14 jaar was.”

Geloofde hij dat?

“Ja, hij gaf de indruk te denken: ‘Misschien kan ik haar versieren’. Maar toen ik een sigaret opstak, vroeg hij me: ‘Wat vind je moeder daarvan?’. En ik zei: ‘Ach, in Frankrijk is dat geen probleem.’ (lacht) Hij was verbaasd een 14-jarig meisje te ontmoeten dat zo onafhankelijk was.”

In een interview hebt u ooit eens gezegd dat u er altijd van gedroomd hebt om te kunnen vliegen. Uw droom is uitgekomen.

Ludivine Sagnier als Tinker Bell.

“Ja, ik droomde er zelfs van om… (fluisterend) een fee te zijn. Maar er kwam bij de productie van 'Peter Pan' heel wat bij kijken om me te reduceren tot een zevende van mijn ware grootte. Ik werkte doorgaans alleen, zonder mijn tegenspelers, voor een blue screen op een afzonderlijke set. Ik moest dan bijvoorbeeld kijken naar een groot kruis, dat de neus van Peter Pan moest voorstellen, en me inbeelden dat hij ook werkelijk voor me stond. Dat is niet evident, want de helft van een vertolking ligt doorgaans in het oogcontact tussen de acteurs. Tijdens de opnames voelde ik me vaak eenzaam, want ik moest het hele universum van Peter Pan in mijn geest creëren. Maar ik stond er op om elke dag te lunchen met de rest van de cast.”

Welke regieaanwijzingen kreeg u van P.J. Hogan?

“P.J. en ik waren het erover eens dat we een nieuwe, unieke versie van Tinker Bell moesten creëren, die zowel verschilt van de glamoureuze versie in de Disney-tekenfilm als van de jongensachtige fee die Julia Roberts in 'Hook' van Steven Spielberg speelt. P.J. is een volwassene die nog erg dicht bij zijn jeugd staat. Net als Peter Pan, is hij nooit echt opgegroeid. Hoe ondeugender ik Tinker Bell speelde, hoe gelukkiger hij was.” (lacht)

Tinker Bell is grappig en charmant, maar kan ook jaloers en gemeen zijn. Hoeveel van uzelf hebt u in de rol gelegd?

“Ik heb heel wat gebreken, maar ik heb niet veel last van jaloezie. Wel van een minderwaardigheidscomplex, en ik vond het daarom best leuk om zo’n extravert personage als Tinker Bell te spelen. Maar Tinker Bell is eigenlijk niet gemeen. Ze is alleen zo klein dat ze slechts ruimte heeft voor één emotie tegelijkertijd. Ze heeft Wendy’s probleem niet: ze hoeft niet op te groeien en dus ook geen verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden. Net als kinderen, misdraagt Tinker Bell zich uit onwetendheid. Dat kan je haar niet kwalijk nemen.”