Grote kinderen

Carnage  van Roman Polanski     ★★★★

Twee 11-jarige jongens krijgen ruzie, waarna de ene jongen met een tak twee tanden uit de mond van de andere slaat. De ouders van het slachtoffer nodigen de ouders van de boosdoener uit om te praten over het incident. Naarmate het gesprek tussen beide ouderparen vordert, lopen de spanningen echter steeds hoger op...

Tegenpolen



Gebaseerd op het Franse toneelstuk Le Dieu du carnage uit 2007 van Yasmina Reza, is Carnage (2011) een nieuwe, hilarische Engelstalige tragikomedie van de Poolse cineast Roman Polanski (één van onze favoriete regisseurs) over de oeroude instincten van zelfhandhavingsdrift, jaloezie en agressie die zich blootgeven wanneer je het dunne laagje beschaving bij mensen wegkrabt.

John C. Reilly en Jodie Foster als de ouders Michael en Penelope.

De ouders van de gekwetste jongen profileren zich graag als progressieve humanisten: Penelope (gespeeld door Jodie Foster) is een pacifistische mensenrechtenactiviste en moralistische controlefreak, die werkt in een boekenwinkel en een politiek correct boek schrijft over de oorlog in Darfur; haar echtgenoot Michael (John C. Reilly) is een op het eerste zicht zachtaardige vertegenwoordiger van huishoudartikelen. 

De ouders van de 'agressieve' jongen zijn hun volstrekte tegenpolen: Alan (Christoph Waltz) is een geslepen advocaat die aan gewetenloze damage control doet voor dubieuze bedrijven; en zijn vrouw Nancy (Kate Winslet) werkt als goedbetaalde beleggingsadviseur voor de financiële haaien in Wall Street.

Christoph Waltz en Kate Winslet als de ouders Alan en Nancy.

Aanvankelijk verloopt het gesprek tussen beide koppels vrij beschaafd en amicaal. Maar al gauw beginnen hun tegengestelde karakters te botsen. Hun ware aard komt boven en de situatie loopt zodanig uit de hand dat de koppels ook onderling ruzie krijgen...

Meesterverteller



Regisseur Roman Polanski bewijst in Carnage eens te meer dat hij een meesterverteller is. Hoewel de hele film zich op één en dezelfde locatie afspeelt, in het 'artistiek verantwoorde' appartement van Penelope en Michael, er bovendien geen andere acteurs aan het woord komen dan de vier hoofdrolspelers en er uitsluitend tijdens de begin- en eindgeneriek muziek te horen valt, slaagt Polanski er dankzij zijn strakke regie en de afgemeten montage van zijn filmmonteur Hervé de Luze moeiteloos in om de aandacht van de kijker vast te houden. In die mate zelfs dat wij na het (nogal abrupte) einde van de film zin hadden in meer. Dat is niet alleen te danken aan de spitante dialogen in het scenario (geschreven door Polanski en Yasmina Reza), maar ook en vooral aan de schitterende vertolkingen van de vierkoppige cast.

Regisseur Roman Polanski.

Psychologische oorlog

Het verbale vuurwerk in Carnage herinnert aan de legendarische ruzies tussen Richard Burton, Elizabeth Taylor, George Segal en Sandy Dennis in het virulente psychosociaal relatiedrama Who's Afraid of Virginia Woolf? van Mike Nichols. Deze zwart-wit klassieker uit  1966 is ook gebaseerd op een toneelstuk (van Edward Albee) over een uit de hand lopend rendez-vous tussen twee koppels, speelt zich ook goeddeels af in een woning en staat ook bol van psychologische oorlogsvoering en gitzwarte humor. 

Niet alle overgangen tussen de scènes in Carnage zijn even vloeiend, maar dat is wellicht het gevolg van de keuze om sommige opnames te knippen en de film snedig te houden. Jammer, want nogmaals: wij konden er niet genoeg van krijgen.

Roman Polanski met zijn cast op de set van Carnage.

Komisch talent

Foster, Winslet en Reilly acteren de ziel uit hun lijf. De scène waarin een misselijke Nancy plots de kunstboeken op de salontafel onderkotst, Penelope ontredderd "Mijn Kokoschka!" roept en Michael zich beteuterd afvraagt "Het zal toch niet aan onze vlaai liggen?", is slapstick van het zuiverste water.

 

Toch  is het vooral Christoph Waltz als de cynische Alan die de show steelt. Zelfs de kurkdroge momenten waarop Alan (in wezen de minst hypocriete van het kibbelende kwartet) telkens weer aan de telefoon hangt, terwijl hij instructies geeft aan een farmaceutisch bedrijf om geen enkele aansprakelijkheid te erkennen voor de dodelijke bijwerkingen van een nieuw geneesmiddel, weet Waltz op zijn onnavolgbare manier memorabel te maken. Met zijn glansrol in Carnage bevestigt hij zijn komische natuurtalent en bewijst Waltz dat zijn Oscarwinnende doorbraakrol van de flegmatieke nazikolonel Hans Landa in Quentin Tarantino's Inglourious Basterds (2009) geen toevalstreffer was.



Christoph Waltz als Alan.

Aan het eind van de film, wanneer de personages in Carnage letterlijk en figuurlijk de scherven oprapen van hun ontspoorde confrontatie, blijkt elk van hen er moederziel alleen voor te staan. Eenzaam in hun machteloze belachelijkheid. Even bekrompen en gefrustreerd als vechtende pubers. Even schuldig als hun zoontjes. Dat had misschien nog meer in de verf gezet kunnen worden met een slotscène waarin Penelope (ogenschijnlijk de meest beschaafde van de vier 'volwassenen') al of niet per ongeluk twee tanden uit de mond van Alan slaat. Maar ook zonder die scène is Carnage tragikomisch vertier van de bovenste plank.

JN.

Carnage (Frankrijk/Duitsland/Polen-2011): in de bioscoop vanaf 14 december 2011.

Met: Jodie Foster, Christoph Waltz, Kate Winslet en John C. Reilly.

Genre: tragikomedie / psychosociaal drama

Klik op de oranje link voor de trailer: Carnage - trailer

Kate Winslet.

Jodie Foster en John C. Reilly.

John C. Reilly.

Kate Winslet.

Christoph Waltz en Kate Winslet.

Christoph Waltz en Kate Winslet.