High-Rise - trailer

Belgische bioscooprelease: 6 juli 2016.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: sciencefiction / thriller / psychosociaal drama

Morgan - trailer

Belgische bioscooprelease: 21 september 2016.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: sciencefiction-thriller / horror

The Shallows - trailer

Belgische bioscooprelease: 3 augustus 2016.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op  "Kwaliteit" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: survivalthriller / horror

The Breakfast Club - fragment

Hieronder kan u kijken naar een filmfragment uit de heerlijke coming-of-age-tragikomedie The Breakfast Club van de Amerikaanse regisseur John Hughes, over vijf totaal verschillende scholieren die elkaar (én zichzelf) ontdekken tijdens een lange en bewogen strafstudie:

- John Bender vertolkt de cynische Rebel;

- Emilio Estevez is de Atleet tegen wil en dank; 

- Molly Ringwald belichaamt de verwende Yuppie;

- Anthony Michael Hall schittert als de beleefde Nerd; 

- en Ally Sheedy speelt het introverte Buitenbeentje. 

Paul Gleason vertolkt met brio de autoritaire en onuitstaanbare adjunct-directeur van de school, die tijdens de strafstudie toezicht probeert te houden op het zootje ongeregeld. 

In de loop van de strafstudie blijkt dat elk van de scholieren worstelt met persoonlijke problemen, waardoor deze komedie ook een maatschappelijk relevante psychosociale dimensie heeft waarin onder meer problematisch ouderschap aan bod komt.  

Het onsterfelijke new wave popnummer Don't You (Forget About Me) van de Simple Minds werd een wereldwijde hit dankzij deze uitstekende tienerfilm uit 1985, die behoort tot onze favoriete komedies.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Engels" voor Engelstalige ondertitels en op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: tragikomedie / psychosociaal coming-of-age-tienerdrama

Interview met Leonardo DiCaprio

Hieronder vindt u een video-interview uit 2014 waarin de populaire Amerikaanse acteur Leonardo DiCaprio terugblikt op zijn veelzijdige filmcarrière en stilstaat bij zijn rollen in onder meer This Boy's Life (1993), What's Eating Gilbert Grape (1993), The Basketball Diaries (1995), Romeo + Juliet (1996), Titanic (1997), The Beach (2000), Gangs of New York (2002), The Aviator (2004), The Departed (2006), Inception (2010), Django Unchained (2012) en The Wolf of Wall Street (2013).

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Portret. 

James Coburn

1928-2002

                                             

"Acteren is mijn leven"

De Amerikaanse Hollywoodacteur James Coburn speelde in zijn carrière mee in ruim 70 langspeelfilms, waaronder klassiekers zoals The Magnificent Seven, The Great Escape, Our Man Flint en Pat Garrett and Billy The Kid. In 1998 won de toen reeds 71-jarige Hollywoodveteraan een Oscar voor zijn bijrol in Affliction. Vier jaar later overleed hij aan een hartaanval in zijn woning in Beverly Hills, Californië, vlakbij Hollywood.  

Acteerlessen

James Coburn werd geboren op 31 augustus 1928 in Laurel, Nebraska. Tijdens de Grote Depressie ging de garage van zijn vader failliet, waardoor de familie Coburn verhuisde naar Californië. James was toen vijf. 

In Californië volgde hij later acteerlessen aan het Los Angeles City College en aan de University of Southern California, waar hij het podium deelde met onder anderen het latere horroricoon Vincent Price. In New York volgde Coburn acteerles onder de inspirerende begeleiding van de gerespecteerde acteurscoach Stella Adler. 

In de jaren 50 was hij op de Amerikaanse televisie te zien in bekende series zoals Studio One en General Electric Theatre.

Doorbraak

Zijn eerste filmrol kreeg Coburn in 1959, toen hij het personage Whit speelde in de western Ride Lonesome van Randolph Scott. 

Een jaar later brak hij door bij het grote publiek met zijn rol van de messenwerper Britt in de avontuurlijke western The Magnificent Seven (1960) van John Sturges. Hoewel hij in die film veel minder tekst te debiteren kreeg dan zijn beroemde collega’s Steve McQueen en Yul Brynner, bleek Coburn op het grote scherm veel charisma uit te stralen. Dat leverde hem in de jaren 60 tientallen filmrollen op, waaronder een bijrol in het avontuurlijke oorlogsdrama The Great Escape (1963) van John Sturges. 

Als de messenwerper Britt in de western The Magnificent Seven.

Coburns eerste hoofdrol vertolkte hij in 1966 in de misdaadfilm Dead Heat on a Merry-Go-Round van  Bernard Girard. En zijn grootste commerciële succes scoorde Coburn datzelfde jaar als het titelpersonage in Our Man Flint (1966): een komische spionagefilm van Daniel Mann uit 1966, waarin Coburn de geheim agent Derek Flint speelt.

Als de spion Derek Flint in Our Man Flint.

Ziekte

Na zijn vertolkingen in een aantal succesvolle films uit de jaren 70, zoals zijn hoofdrollen als de sheriff Pat Garrett in de western Pat Garrett and Billy The Kid (1973) en als de Duitse Feldwebel Rolf Steiner in de oorlogsfilm Cross Of Iron (1977) -beide onder regie van Sam Peckinpah-, kreeg Coburn last van reumatische artritis.

Als de sheriff Pat Garrett in de western Pat Garrett and Billy the Kid.

In de jaren 80 speelde Coburn mee in slechts acht films. Daarover zei hij destijds: “Ik wil opnieuw aan het werk. Acteren is mijn leven; het is het enige waar ik goed in ben. Acteurs zijn vervelende lui als ze niet werken. Vraag dat maar aan mijn vrouw. Ze hebben immers niets anders te doen en hangen dus maar gewoon wat rond. Daarom worden heel wat werkloze acteurs dronkaards.”

Comeback

Tegen het einde van de jaren 90 had Coburn zijn reumatische ziekte goeddeels onder controle en kreeg hij opnieuw belangrijke rollen aangeboden. Zijn memorabele vertolking van een drankzuchtige en gewelddadige vader in het neo noir misdaaddrama Affliction (1997) van Paul Schrader leverde Coburn een Oscar op voor de beste mannelijke bijrol. “Ik doe dit werk al de helft van mijn leven en heb nu eindelijk prijs”, zei de dolgelukkige acteur toen.

James Coburn in het misdaaddrama Affliction.

Karakterkop

James Coburn overleed op 18 november 2002. Hij werd 74. 

Hij zal vooral herinnerd worden als een bezielde acteur die met zijn 'karakterkop', zware baritonstem en brede grijns vaak complexe personages vertolkte die op de grens van goed en kwaad balanceren. Veeleer dan te willen scoren als een romantische held, speelde hij graag de humoristische tough guy die nooit verlegen zit om een pittige oneliner.

Zijn manager Hillard Elkins zei over Coburn aan de BBC dat hij op een doodgewone kerel leek, maar erg hard werkte om zich op zijn rollen voor te bereiden en zijn personages echt begreep: “Hij was een uitzonderlijk goede acteur. Hij had een groot gevoel voor humor en zijn acteerprestaties zullen ons nog lang bijblijven.” 

Joeri Naanai

Als de Duitse Feldwebel Rolf Steiner in de oorlogsfilm Cross of Iron.

 

Lachen met Agnes - compilatie

Als hommage aan Agnes -het kleinste weesmeisje in de leuke animatiefilm Despicable Me uit 2010- vindt u hieronder een compilatievideo met enkele grappige filmfragmenten waarin Agnes (ingesproken door Elsie Fisher) de show steelt en ons hart verovert als het schattigste tekenfilmpersonage aller tijden.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: animatiefilm / komedie

Klik op de oranje links voor:

- onze recensie van Despicable Me: Een sympathieke slechterik

- de trailer: Despicable Me - trailer

Westworld - 1ste seizoen (2016) - trailer

Westworld is een nieuwe, briljante Amerikaanse tv-serie van HBO, waarvoor bedenkers Jonathan Nolan en Lisa Joy zich baseerden op de gelijknamige sciencefictionfilm van de Amerikaanse schrijver Michael Crichton uit 1973.

Tot de cast behoren o.a. Evan Rachel Wood, Anthony Hopkins, Ed Harris, Thandie Newton en James Marsden.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: sciencefiction / meta-western / avontuur / drama / thriller / romantiek

Klik op de oranje link voor onze recensie van Westworld: Verslavende virtuele verleiding

The Ones Below - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Klik op de oranje link voor onze recensie van The Ones Below: De buren verwachten een baby

Genre: psychologische thriller / gezinsdrama

The Fits - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: psychosociaal drama / dansfilm / sport

Black Road - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: sciencefiction / misdaadthriller / neo noir

Interview.

Ludivine Sagnier 

                                           
over haar rol van Tinker Bell in 

Peter Pan

"Ik heb er altijd van gedroomd 

om een fee te zijn"

In december 2004 was het precies 100 jaar geleden dat het toneelstuk Peter Pan, Or the Boy Who Wouldn't Grow Up van de Schotse auteur J.M. Barrie uit 1904 in première ging in de Engelse hoofdstad Londen. Om dat te vieren, blikte de Australische regisseur P.J. Hogan in 2003 een nieuwe filmversie van Peter Pan in. Wij hadden in Londen een gesprek met de bevallige Franse actrice Ludivine Sagnier, die in de film de kleine, ondeugende fee Tinker Bell speelt. 

Londen / interview door Joeri Naanai

Hoewel Ludivine Sagnier in P.J. Hogans versie van Peter Pan (2003) haar eerste belangrijke rol in een grote studioproductie vertolkte, was de destijds 24-jarige Française niet aan haar proefstuk toe. Zij werkt naar eigen zeggen immers al sinds haar 17de als een professionele actrice. 

Haar langspeelfilmdebuut dateert van 1989, toen Sagnier een bijrolletje speelde in de absurde komedie I Want to Go Home van de Franse regisseur Alain Resnais. 

In 2000 werd Sagnier de protégée van de Franse cineast François Ozon, van wie zij de hoofdrol kreeg in de romantische tragikomedie Gouttes d’eau sur pierres brûlantes (2000) en in de muzikale misdaadkomedie 8 femmes (2002). Voor haar acteerprestatie in 8 femmes werd Sagnier destijds op het Filmfestival van Berlijn bekroond met een Zilveren Beer. 

Haar internationale doorbraak kwam er in 2003, dankzij haar gewaagde vertolking van de jonge femme fatale Julie in de alweer door Ozon geregisseerde intelligente thriller Swimming Pool. 

Sindsdien was Sagnier te zien in onder meer Pieds nus sur les limaces (internationale Engelstalige titel: Lily Sometimes): een existentiële tragikomedie van de Franse regisseuse Fabienne Berthaud uit 2010 (lees onze recensie hier en bekijk de trailer hier).

Ludivine Sagnier als de extraverte Lily in Pieds nus sur les limaces.

Tinker Bell 

In Peter Pan geeft Sagnier gestalte aan de piepkleine, vliegende fee Tinker Bell. Hoewel zij er op het grote scherm 7 keer kleiner uitziet dan de andere acteurs, weerhield dat haar er niet van om het beste van zichzelf te geven.

Met Jeremy Sumpter als de jonge titelheld in Peter Pan.

“De opnames van Peter Pan waren lang en vermoeiend”, vertelt de intussen 36-jarige Sagnier in haar sexy, met een Frans accent doordrenkt Engels. “Er kwamen heel wat special effects en vlieg- en stuntwerk aan te pas. En daar had ik totaal geen ervaring mee. Ik begon pas plezier te beleven aan de opnames toen ik vertrouwd was met die technische aspecten.”

Hoe hebt u zich voorbereid op uw rol? Feetjes zoals Tinker Bell kom je niet elke dag tegen.

Sagnier: “Het is een stille rol, want Tinker Bell praat niet. Ik hoefde mijn tekst dus niet van buiten te leren. (lacht) In het filmscenario stonden vaak uitsluitend vage aanwijzingen: ‘Tinker Bell is boos’ bijvoorbeeld. Regisseur P.J. Hogan wilde dat ik zoveel mogelijk improviseerde. Om inspiratie op te doen, heb ik heel wat stille films bekeken van komische genieën zoals Buster Keaton, Charlie Chaplin en Jacques Tati. Zij hebben universele acteercodes ontwikkeld die je in staat stellen om expressief te zijn zonder woorden te gebruiken. Ik heb ook naar animatiefilms gekeken, omdat Tinker Bell toch iets heeft van een tekenfilmfiguurtje. En met mijn destijds 8 maanden jonge nichtje heb ik veel plezier beleefd aan het oefenen van mijn gelaatsuitdrukkingen. Ik probeerde haar aan het lachen te brengen zonder mijn stem te gebruiken. Tinker Bell leerde Peter Pan kennen toen hij nog een baby was en ik wilde begrijpen hoe een fee kan communiceren met een baby.”

Hoe verliep de samenwerking met Jeremy Sumpter, die Peter Pan speelt?

Sagnier: “We hebben 10 dagen samen gerepeteerd. Om onze interactie te bevorderen, heb ik hem aanvankelijk wijsgemaakt dat ik, zoals hij, 14 jaar was.”

Geloofde hij dat?

Sagnier: “Ja, hij gaf de indruk te denken: ‘Misschien kan ik haar versieren’. Maar toen ik een sigaret opstak, vroeg hij me: ‘Wat vind je moeder daarvan?’. En ik zei: ‘Ach, in Frankrijk is dat geen probleem.’ (lacht) Hij was verbaasd een 14-jarig meisje te ontmoeten dat zo onafhankelijk was.”

In een interview hebt u ooit eens gezegd dat u er altijd van gedroomd hebt om te kunnen vliegen. Uw droom is uitgekomen.

Ludivine Sagnier als Tinker Bell.

Sagnier: “Ja, ik droomde er zelfs van om… (fluisterend) een fee te zijn. Maar er kwam bij de productie van Peter Pan heel wat bij kijken om me te reduceren tot een 7de van mijn ware grootte. Ik werkte doorgaans alleen, zonder mijn tegenspelers, voor een blue screen op een afzonderlijke set. Ik moest dan bijvoorbeeld kijken naar een groot kruis, dat de neus van Peter Pan moest voorstellen, en me inbeelden dat hij ook werkelijk voor me stond. Dat is niet evident, want de helft van een vertolking ligt doorgaans in het oogcontact tussen de acteurs. Tijdens de opnames voelde ik me vaak eenzaam, want ik moest het hele universum van Peter Pan in mijn geest creëren. Maar ik stond er op om elke dag te lunchen met de rest van de cast.”

Welke regieaanwijzingen kreeg u van P.J. Hogan?

Sagnier: “P.J. en ik waren het erover eens dat we een nieuwe, unieke versie van Tinker Bell moesten creëren, die zowel verschilt van de glamoureuze versie in de Disney-tekenfilm Peter Pan uit 1953 als van de jongensachtige fee die Julia Roberts speelt in Hook van Steven Spielberg uit 1991. P.J. is een volwassene die nog erg dicht bij zijn jeugd staat. Net als Peter Pan, is hij nooit echt opgegroeid. Hoe ondeugender ik Tinker Bell speelde, hoe gelukkiger hij was.” (lacht)

Tinker Bell is grappig en charmant, maar kan ook jaloers en gemeen zijn. Hoeveel van uzelf hebt u in de rol gelegd?

Sagnier: “Ik heb heel wat gebreken, maar ik heb niet veel last van jaloezie. Wel van een minderwaardigheidscomplex, en ik vond het daarom best leuk om zo’n extravert personage als Tinker Bell te spelen. Maar Tinker Bell is eigenlijk niet gemeen. Ze is alleen zo klein dat ze slechts ruimte heeft voor één emotie tegelijkertijd. Ze heeft Wendy’s probleem niet: Tinker Bell hoeft niet op te groeien en dus ook geen verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden. Net als kinderen, misdraagt Tinker Bell zich uit onwetendheid. Dat kan je haar niet kwalijk nemen.”

Barry Lyndon - fragment

Hieronder kan u genieten van een betoverende sequentie uit Stanley Kubricks oogstrelende meesterwerk Barry Lyndon uit 1975, één van onze favoriete historische drama's, waarvoor Kubrick (onze favoriete regisseur) in overleg met zijn getalenteerde cameraman John Alcott onder meer speciale, zeer lichtgevoelige 50 millimeter f/0.7 Zeiss-lenzen van het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA gebruikte om heel wat binnenscènes uitsluitend (of goeddeels) bij natuurlijk kaarslicht te kunnen filmen.

De wondermooie muziek in deze romantische scène is de pianosonate D568 van de klassieke Oostenrijkse componist Franz Schubert. Let op de gechoreografeerde harmonie tussen de muziek, de laterale camerabeweging en het ingehouden ritme van de verliefde hoofdpersonages, gespeeld door Ryan O'Neal (lees ons In Memoriam hier) en Marisa Berenson (één van de mooiste filmactrices aller tijden), terwijl zij over het balkon wandelen, waardoor deze scène aanvoelt als een langzame rituele verleidingsdans.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: historisch drama / avontuur / romantiek / oorlog

The Conjuring 2 - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: horror / paranormale thriller / mysterie

Thank You Mask Man - kortfilm

Deze humoristische korte animatiefilm van Jeff Hale uit 1971 is gebaseerd op een scenario van de in 1966 overleden Amerikaanse stand-upkomiek Lenny Bruce, die ook alle stemmen insprak.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 240p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: animatiefilm / kortfilm / komedie

Citizen Kane - fragment

Hieronder kan u kijken naar een cruciale, in deep focus gefilmde scène uit het briljante meesterwerk Citizen Kane van en met Orson Welles uit 1941.

Citizen Kane is het sterkste langspeelfilmdebuut aller tijden en op filmtechnisch vlak ook één van de meest vernieuwende en invloedrijkste films aller tijden.

Waarschuwing

SPOILERS OP KOMST! 

Lees niet verder als u de afloop van de film niet wil kennen.

In onderstaande scène nemen de ouders van het nog jonge titelpersonage Charles Foster Kane, met name zijn moeder, een hardvochtige beslissing die traumatiserend is voor de jongen en die daarom de verklaring vormt van het egocentrische gedrag van de volwassen Kane en van zijn mysterieuze laatste woorden op zijn sterfbed. Terwijl hij op sterven ligt, denkt Kane immers terug aan zijn kindertijd en blaast hij zijn laatste adem uit terwijl hij zucht: "Rosebud..." En dat is de naam van de slee waarmee hij als kind in deze scharnierscène in de sneeuw aan het spelen is terwijl zijn ouders hem achter zijn rug letterlijk en figuurlijk verkopen.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 480p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: psychosociaal drama