Bitterzoete wanhoop

My Week with Marilyn  van Simon Curtis     ★★½

Eddie Redmayne als manusje-van-alles Colin Clark
en Judi Dench als de actrice Sybil Thorndike.

In 1956, op het hoogtepunt van haar filmcarrière, reisde de wereldberoemde Amerikaanse actrice Marilyn Monroe naar Engeland om er mee te spelen in The Prince and the Showgirl (1957): een romantische komedie van en met de gerespecteerde Engelse acteur Sir Laurence Olivier. Op de set ontmoette Monroe de ambitieuze Engelse jongeman Colin Clark, die destijds werkte als een manusje-van-alles voor de filmstudio van Olivier en een dagboek bijhield over de opnames van The Prince and the Showgirl in de fameuze Pinewood Studios in het Engelse dorpje Iver. 

Deze historische feiten vormden het vertrekpunt voor My Week with Marilyn (2011) van de Engelse regisseur Simon Curtis: een boeiende, zij het nogal brave verfilming van een significante episode uit het bewogen leven van de beroemdste filmdiva aller tijden.



Film in een film: Michelle Williams speelt Marilyn Monroe
die de showgirl speelt in The Prince and the Showgirl.



Plankenkoorts

Marilyn Monroe (gevoelig vertolkt door Michelle Williams) komt vaak te laat op de set, probeert de tijdrovende method acting van de Russische acteursgoeroe Stanislavski toe te passen, heeft last van plankenkoorts en verlatingsangst, vergeet om de haverklap haar tekst en is verslaafd aan pillen en alcohol. Laurence Olivier (rol van Kenneth Branagh) daarentegen is een acteur van de oude stempel die niet vertrouwd is met method acting en het al gauw op de heupen krijgt van zijn tegenspeelster, waardoor beide beroemdheden met elkaar in conflict komen. "Marylin leren acteren, is als Urdu aanleren aan een das", raast de wanhopige Olivier. Wanneer Marilyns derde echtgenoot, de Amerikaanse schrijver Arthur Miller, op zakenreis moet, wordt Colin (gespeeld door Eddie Redmayne) ingeschakeld om de filmdiva gezelschap te houden. Het klikt meteen tussen hen, wat Olivier dan weer jaloers maakt...

"All people ever see, is Marilyn Monroe." 

Cash cow

My Week with Marilyn biedt meer inzicht in de redenen waarom Marilyn Monroe (artiestennaam van Norma Jeane Mortensen) niet alleen één van de succesvolste, maar ook één van de meest tragische sterren in de filmgeschiedenis was. De actrice had voortdurend last van een gebrek aan zelfvertrouwen, onder meer omdat zij besefte dat zij doorgaans als een cash cow gecast werd vanwege haar wulpse uiterlijk. “All people ever see, is Marilyn Monroe", zucht zij in de film tegen Colin. “As soon as they see I'm not her, they run."

Sterallures?

Ook Olivier staart zich aanvankelijk blind op Marilyns uiterlijk en schrijft haar grillige gedrag toe aan sterallures. Toch merkt hij na verloop van tijd dat zij wel degelijk een getalenteerde actrice is; in die mate zelfs dat hij haar stiekem begint te bewonderen.

Kenneth Branagh als Laurence Olivier.

De oudere actrice Dame Sybil Thorndike (bijrol van Judi Dench) heeft door dat ook Olivier kampt met faalangst: “Olivier is a great actor who wants to be a filmstar; Marilyn is a filmstar who wants to be a great actrice.” 

Intussen begint de onervaren en naïeve Colin verliefd te worden op de door zovele mannen aanbeden Marilyn, wat Sybil de rake opmerking ontlokt: "First love is such sweet despair."

Ongrijpbaar

Kennet Branagh slaagt er tot op zekere hoogte in om de nochtans quasi onnavolgbare Laurence Olivier geloofwaardig uit te beelden, omlaag getrokken mondhoeken en hobbelend hoofd incluis. En Michelle Williams won een Golden Globe voor haar vertolking van de kwetsbare Marilyn. Die onderscheiding is misschien net iets te veel eer, maar Williams wist in elk geval erg goed de ongrijpbaarheid te evoceren van één van de meest enigmatische en charismatische vrouwen op het grote witte doek.

Michelle Williams.

Marilyn Monroe.

My Week with Marilyn is af en toe wat stroperig. Maar als psychosociaal portret van een ster die haar roem betaalde met onbegrip en eenzaamheid is de film wel geslaagd. “Film sets and rehearsal rooms are the coldest places on earth”, zegt Sybil tegen Colin. Zij bedoelt dat letterlijk, maar uit My Week with Marilyn kunnen we opmaken dat kleedkamers voor beroemdheden vaak ook figuurlijk kille want eenzame plekken zijn.

JN.

My Week with Marilyn (USA/Groot-Brittannië-2011): in de Belgische bioscopen vanaf 7 maart 2012.

Met: Michelle Williams, Eddie Redmayne, Kenneth Branagh, Judi Dench, Julia Ormond en Emma Watson.

Genre: biopic / psychosociaal drama / romantiek

Klik op de oranje link voor de trailer: My Week with Marilyn – trailer

Michelle Williams als Marilyn Monroe.

My Week with Marilyn - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van My Week with Marilyn: Sweet despair

Genre: biopic / psychologisch drama / romantiek

Nosferatu (1922) - full movie

Gebaseerd op de beroemde brievenroman Dracula uit 1897 van de Ierse schrijver Bram Stoker, is Nosferatu, eine Symphonie des Grauens een stille, expressionistische en visueel verbluffende gothic horror-vampierfilm onder regie van de Duitse meestercineast F.W. Murnau uit 1922, die uitgroeide tot één van de invloedrijkste films aller tijden.

Om de hele film te bekijken, klikt u hieronder in het videoscherm op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Engels" voor Engelstalige ondertitels, en op "Kwaliteit" en 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Engels" voor Engelstalige ondertitels, en op "Kwaliteit" en 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit) 

Genre: horror / mysterie

Klik op de oranje links voor:

- een achtergrondartikel: De invloedrijkste films aller tijden: Top 25

- een achtergrondartikel: Visuele meesterwerken: Top 80

Tyrannosaur - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Tyrannosaur: God ain't my fucking daddy

Genre: psychosociaal drama

God ain't my fucking daddy

Tyrannosaur  van Paddy Considine     ★★★½

Het leven is geen pretje voor de Schotse weduwnaar Joseph (prachtrol van Peter Mullan). Hij is werkloos, heeft geen familie meer en kampt met een drankprobleem. Bovendien ligt zijn beste vriend op sterven. Woedend op de wereld en op zichzelf, reageert Joseph zijn frustratie en agressie af op alles en iedereen. "It's dark altogether", zucht ook zijn tragikomische drinkebroer Tommy (met brio gespeeld door Ned Dennehy). Tot Joseph toevallig de diepgelovige Hannah (een intense Olivia Colman) ontmoet...

Peter Mullan als de gewelddadige alcoholicus Joseph.

Save Our Souls

Hannah baat voor het goede doel een winkeltje met tweedehands spullen uit en ontfermt zich over de zelfdestructieve Joseph, die in alles wat hij doet en zegt een radeloos SOS lijkt uit te sturen. "God loves you", zegt Hannah tegen hem. "You're God's child." Aanvankelijk wil de verbitterde Joseph niets weten van Hannahs religieuze altruïsme: "God ain't my fucking daddy", blaft hij tegen haar. Toch is er een zielsverwantschap tussen deze twee tegengestelde karakters en groeien zij stilaan naar elkaar toe. Joseph weet echter niet dat de ogenschijnlijk zorgeloze Hannah ook zelf door de hel gaat...

Olivia Colman en Peter Mullan.

Meedogenloos

Tyrannosaur (2011) -het ijzersterke regiedebuut van de Engelse acteur Paddy Considine- is een nieuw, meedogenloos eerlijk psychosociaal drama over twee eenzame zielen die troost zoeken bij elkaar. Als acteur vertolkt de 37-jarige Considine doorgaans bijrollen, maar als regisseur speelt hij dankzij zijn opmerkelijke debuutfilm nu een bescheiden hoofdrol in het Britse filmwereldje.

Tyrannosaur is nochtans zware, allesbehalve commerciële kost. De wanhopige en mistroostige sfeer hangt als een zwarte rouwsluier over het schrijnende, door geweld getekende verhaal. En hoewel er ook grappige en tedere momenten zijn, is deze film niet geschikt voor gevoelige kijkers.

Tyrannosaur is een bikkelhard psychosociaal drama
over geweld, schuld, boete, liefde en verlossing.

Dat je als toeschouwer ondanks de vaak bikkelharde scènes toch niet afhaakt, is goeddeels te danken aan beide hoofdrolspelers. De Schotse acteur Peter Mullan en de Engelse actrice Olivia Colman zetten een fenomenale acteerprestatie neer als de twee onfortuinlijke eenzaten die elkaars pad kruisen. Petje af voor de moed en overtuiging die het hen gekost moet hebben om zich emotioneel volledig bloot te geven in hun aangrijpende vertolkingen.

JN.

Tyrannosaur (Groot-Brittannië-2011): in de Belgische bioscopen vanaf 25 april 2012.

Met: Peter Mullan, Olivia Colman, Ned Dennehy en Eddie Marsan.

Genre: psychoscociaal drama

Klik op de oranje link voor de trailer: Tyrannosaur - trailer

Geen half werk in deze crimi

The Bridge  van Henrik Georgsson, Charlotte Sieling en Lisa Siwe     ★★★½

Op de Øresundbrug tussen Zweden en Denemarken wordt het in twee gesneden lijk van een gewurgde vrouw ontdekt. Het slachtoffer is Kerstin Ekwall, voorzitter van de gemeenteraad in Malmö, dus wordt het onderzoek naar de moord toegewezen aan de Zweedse rechercheur Saga Norén (schitterend vertolkt door Sofia Helin). Uit de autopsie van het lijk blijkt echter dat de onderste helft toebehoort aan Monique Brammer, een jonge Deense prostituée die een jaar eerder werd vermoord. Daarom krijgt Saga de hulp van haar Deense collega Martin Rohde (een flegmatieke Kim Bodnia). Samen komen ze op het spoor van een uiterst sluwe en vastberaden seriemoordenaar...

The Bridge (originele Zweedse/Deense titel: Bron/Broen) is een nieuwe, tiendelige tv-serie die bol staat van onverwachte plotwendingen en, net als de al even uitstekende Deense reeks The Killing, tot op zekere hoogte schatplichtig is aan trendsetters in het genre van de psychologische misdaadthriller zoals Se7en, The Silence of the Lambs en Twin Peaks. 

Hilarisch duo

Beide hoofdpersonages in The Bridge zijn om van te snoepen. De wereldvreemde Saga is een harde tante met een ijzeren logica en het hart op de tong, die alles strikt volgens het boekje doet. Haar 'asociale' houding is onvrijwillig: het heeft er alle schijn van dat Saga lijdt aan een milde vorm van autisme.  Haar collega Martin is een sympathieke loebas, die zijn instinct, mensenkennis en gezond verstand gebruikt om misdadigers te vatten, ook al moet hij daarvoor soms zelf de wet overtreden. De chemie tussen dit bijzondere, schijnbaar incompatibele duo zorgt van meet af aan voor grappige situaties en hilarische dialogen.

Sofia Helin als Saga Norén en Kim Bodnia als Martin Rohde.

Scandinavische voltreffer

Het scenario van The Bridge flirt hier en daar met de grenzen van de geloofwaardigheid. Zo heeft de dader de touwtjes wel érg strak in handen en kan hij/zij blijkbaar verder vooruitdenken dan schaakgrootmeesters Karpov en Kasparov tesamen. Maar dankzij de getalenteerde cast, de sfeervolle fotografie en dito soundtrack (met het betoverende intronummer Hollow Talk van het Choir of Young Believers), de uitstekende montage en de geslaagde combinatie van humor en spanning is deze nieuwe crimi toch alweer een Scandinavisch schot in de roos.

JN.

The Bridge (Zweden/Denemarken-2011): beschikbaar op dvd en blu-ray vanaf 28 februari 2012.

Met: Sofia Helin, Kim Bodnia, Puk Scharbau, Emil Birk Hartmann, Magnus Krepper, Christian Hillborg, Maria Sundbom en Ellen Hillingsø.

Genre: psychologische misdaadthriller / tv-serie / mysterie

Kijk hieronder naar de sfeervolle begingeneriek van The Bridge met het wondermooie nummer Hollow Talk van Choir of Young Believers.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Take Shelter - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Take Shelter: De grote boze wereld

Genre: psychologische thriller / gezinsdrama / mysterie

Eenzaam verlangen

Elles  van Malgorzata Szumowska     ★★½

Juliette Binoche als Anne.

Wat bezielt jonge studentes om vrijwillig in de prostitutie te stappen? Dat is de vraag die de Franse journaliste Anne (Juliette Binoche) zich stelt ter voorbereiding van een artikel ter zake voor het vrouwenblad Elle. Ze vindt twee studentes bereid om openhartig te praten over hun leven en werk als prostituee: Charlotte (Anaïs Demoustier) is een jonge Parisienne die haar onderbetaalde job als dienster in een restaurant inruilde voor het snelle geld van de prostitutie om haar studies te bekostigen; Alicja (Joanna Kulig) is een Poolse immigrante die ook call girl werd om haar studies te kunnen betalen.

Charlotte -Lola voor haar klanten- vertelt haar levensverhaal aan Anne.

Dubbelleven

Anne begint aan de interviews in de veronderstelling dat ze een klaagzang van wanhoop en miserie te horen zal krijgen. Zowel Alicja als Charlotte blijken echter sterke en onafhankelijke vrouwen die zelfbewust kiezen voor het 'oudste beroep ter wereld'. Hun sekswerk is niet makkelijk en ze houden hun dubbelleven angstvallig verborgen voor hun familie. Maar het contact met hun klanten -doorgaans gehuwde maar eenzame, onbevredigde mannen- overstijgt het louter seksuele karakter van hun betaalde ontmoetingen en heeft een psychosociale en avontuurlijke dimensie die Anne niet bevroedde. Verrast en geïntrigeerd door de verhalen van Charlotte en Alicja, begint Anne zich vragen te stellen over haar eigen routineuze leventje als moeder van een opstandige puber en vrouw van een vervreemde echtgenoot...

Eenzaam

Elles is een wat wisselvallig psychosociaal drama, met erotische taferelen die de verhalen van Charlotte en Alicja visualiseren, enkele grappige en tedere momenten in de scènes waarin beiden met Anne praten, en fragmenten uit het dagelijks leven van de drie verschillende vrouwen die elk op hun eigen manier proberen gelukkig te zijn. Echt inzicht in het 'schizofrene' dubbelleven van zelfstandige prostituees krijg je als kijker niet, maar dit zou veronderstellen dat zo'n algemeen inzicht überhaupt mogelijk is terwijl elke prostituee in de eerste plaats toch een uniek mens is. Bovendien heeft de Poolse regisseuse Malgorzata Szumowska haar tweede langspeelfilm zo opgebouwd dat het accent langzaam verschuift van de motieven en ervaringen van Charlotte en Alicja naar de dromen en onvervulde verlangens van Anne. In feite is Elles in de eerste plaats een film over eenzaamheid: de eenzaamheid van de hoerenlopers, van de prostituees die moeten opboksen tegen morele vooroordelen en maatschappelijk onbegrip, en van Anne die beseft dat in haar leven een existentiële leegte gaapt.

Joanna Kulig als Alicja.

Het camerawerk van Michal Englert is gevoelig. Ondanks het wat stuurloze scenario, bewijst Juliette Binoche eens te meer haar veelzijdigheid in haar vertolking van de vertwijfelde, kwetsbare Anne. En de Poolse Joanna Kulig acteert verrassend spontaan als de levenslustige Alicja.

Juliette Binoche.

JN.

Elles (Frankrijk/Polen/Duitsland-2011): in de bioscoop vanaf 18 april 2012.

Met: Juliette Binoche, Anaïs Demoustier en Joanna Kulig.

Genre: psychosociaal drama / erotiek

Klik op de oranje link voor de trailer: Elles - trailer

Juliette Binoche (links) en Anaïs Demoustier. 

Russische cinéma vérité

Elena  van Andrei Zvyagintsev     ★★★

Elena -het titelpersonage in dit nieuwe, fascinerende psychosociaal drama uit 2011- is een voormalige verpleegster van middelbare leeftijd die hertrouwd is met de nog oudere weduwnaar Vladimir. Zij is afkomstig uit de lagere sociale klasse in de Russische hoofdstad Moskou; hij is een welgestelde maar vrekkige gepensioneerde die elke roebel twee keer omdraait. Zij heeft een luie, werkloze zoon uit haar vorige huwelijk; hij heeft een verwende dochter die amper naar hem omkijkt. Hoewel er weinig passie te bespeuren valt in de relatie tussen Elena en Vladimir, lijken zij er beiden hun voordeel mee te doen: zij doet het huishouden en gaat af en toe met hem naar bed; hij betaalt de rekeningen. 

De relatie tussen Elena en Vladimir lijkt letterlijk op een 'samenlevingscontract'.

Wanneer Elena's zoon voor de zoveelste keer om geld bedelt, weigert Vladimir echter om op het verzoek in te gaan. Bovendien besluit Vladimir om een testament op te stellen waarin hij zijn dochter aanduidt als zijn voornaamste erfgenaam. Elena voelt zich verraden en misbruikt. Ze neemt een drastische beslissing...

Het leven zoals het is

Elena is het soort film dat het nodige geduld en inlevingsvermogen van de kijker vergt. De Russische regisseur Andrei Zvyagintsev koos voor een trage opbouw van de plot, met soms tergend lange shots van ogenschijnlijk banale, dagdagelijkse handelingen. Zo duurt de openingssequentie, waarin Elena en Vladimir ontwaken en samen ontbijten, bijna 10 minuten. Het camerawerk (onder leiding van Mikhail Krichman) beperkt zich tot het essentiële en ook de muziek (van Philip Glass) leidt nergens af van het verhaal. Na verloop van tijd begrijp je echter dat Zvyagintsev met deze sobere, van elk effectbejag gespeende aanpak vooral de geloofwaardigheid onderbouwt van het drama dat zich geruisloos aankondigt in het tweede deel van de film... 

De films van visuele tovenaars zoals Stanley Kubrick (onze favoriete regisseur) en Brian De Palma (ook één van onze favoriete regisseurs) blinken vaak uit in de 'transformatieve' kracht van cinema, door de werkelijkheid op een 'verhevigde', kunstzinnige en visueel verbluffende manier uit te beelden. Films van 'puristen' zoals John Cassavetes en de gebroeders Dardenne daarentegen tonen het leven zoals het is, zonder franjes. Elena behoort overduidelijk tot de tweede categorie. 

Elena (rechts) maakt zich zorgen over het lot van haar
zoon Sergey (midden), diens vrouw (links) en hun kinderen. 

Elena heeft een bijna documentair karakter en toont de rauwe, prozaïsche werkelijkheid van het dagelijks (over)leven van doorsnee Russen en Russinnen in een genadeloze grootstad als Moskou. De naturalistische vertolking van Nadezhda Markina in haar titelrol van de dociele maar berekenende Elena draagt bij tot de authenticiteit van dit staaltje hedendaagse cinéma vérité. In wezen gaat Elena echter over tijdloze en universele thema's: (moeder)liefde, geld, verraad, jaloezie, egoïsme, gewetenswroeging en overlevingsdrang.

Elena wordt met veel naturel vertolkt door de Russische actrice Nadezhda Markina.

De verdienste van regisseur Zvyagintsev is dat hij nergens partij kiest voor Elena of Vladimir. Hij registreert het doen en laten van zijn personages met superieure afstandelijkheid en laat het aan de kijker over om een moreel oordeel te vellen. En dat blijkt na afloop van deze beklemmende film niet eenvoudig...

Elena werd op het voorbije Film Fest Gent uitgeroepen tot Beste Film.

JN.

Elena (Rusland-2011): in de Belgische bioscopen vanaf 21 maart 2012.

Met: Nadezhda Markina, Andrey Smirnov, Yelena Lyadova en Aleksey Rozin.

Genre: psychosociaal familiedrama

Klik op de oranje link voor de trailer: Elena - trailer

Elena - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Elena: Russische cinéma vérité

Genre: psychosociaal familiedrama

Elles - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Elles: Eenzaam verlangen

Genre: psychosociaal drama / erotiek