Kroniek van een aangekondigd verval

Io sono l'amore  van Luca Guadagnino     ★★★

Geld alleen maakt niet gelukkig, zo blijkt uit de lotgevallen van de rijke Milanese familie Recchi. De zieke grootvader en patriarch (gespeeld door Gabriele Ferzetti) verdeelt zijn familiebedrijf tussen zijn ambitieuze zoon Tancredi (Pippo Delbono) en diens eigen oudste zoon Edoardo Jr. (Flavio Parenti), wat voor spanningen zorgt binnen de familie. Kleindochter Betta (Alba Rohrwacher) verbergt haar lesbische geaardheid. En Emma (Tilda Swinton), de Russische echtgenote van Tancredi, wordt verliefd op een kok...

Tilda Swinton als Emma Recchi.

Metaforen

Io sono l'amore (Ik ben liefde) is een nieuwe, interessante film van de Siciliaanse regisseur Luca Guadagnino uit 2009, die pas sinds eind vorige maand in de Belgische bioscopen te zien is. 

De verzorgde fotografie met uitgekiende belichting (onder leiding van de Franse cameraman Yorick Le Saux), de somptueuze decors en de stijlvolle kleding creëren een toepasselijke atmosfeer die tegelijk aristocratisch en beklemmend aanvoelt. 

Regisseur Guadagnino maakt veelvuldig gebruik van metaforen die zowel de plot als de gevoelens van de personages illustreren. Zo zijn er in de scènes waarin de onderkoelde Emma toegeeft aan haar ontluikende passie voor de kok Antonio (gespeeld door Edoardo Gabbriellini) suggestieve close-ups van bloemen en planten, maar ook (met een knipoog naar Blue Velvet van David Lynch) kruipende insecten. Daarmee geeft Guadagnino onheilspellend aan dat onder de bucolische liefdestaferelen tussen de kok Antonio en de overspelige Emma van meet af aan het verval van de Recchi-dynastie dreigt. Alles wijst erop dat de Recchi's, net als de Buddenbrooks in de roman van Thomas Mann, op een crisis afstevenen...

Hypocrisie

De hypocriete etiquette waarmee leden van de adel of rijke bourgeoisie hun emoties onderdrukken, werd eerder al -en beter- gethematiseerd en uitgewerkt in films zoals het visueel meesterwerk Barry Lyndon uit 1975 (één van onze favoriete historische drama's) van Stanley Kubrick (onze favoriete regisseur), het visueel verbluffende tragiromantisch drama The Age of Innocence uit 1993 van Martin Scorsese (één van onze favoriete regisseurs) en het tragiromantisch drama The Remains of the Day uit 1993 van James Ivory. 

Jammer ook dat de muziek van John Adams in Io sono l'amore soms wat opdringerig klinkt. 

Toch is deze film een mooi pleidooi voor authenticiteit. Al was het maar voor Tilda Swintons sterke vertolking van Emma en voor het verrassend ontroerende bijrolletje van Maria Paiato als Emma's trouwe dienstmeid.

JN.

Io sono l'amore (Italië - 2009): in de bioscoop sinds 29 september 2010.

Met: Tilda Swinton, Edoardo Gabbriellini, Flavio Parenti, Alba Rohrwacher, Maria Paiato, Pippo Delbono en Gabriele Ferzetti.

Genre:  familiedrama / romantiek

Klik op de oranje link voor de trailer: Io sono l'amore - trailer

De Siciliaanse regisseur Luca Guadagnino werd voor Io sono l'amore
op het Filmfestival van Boulder bekroond met de prijs voor beste film.