Christine van Antonio Campos ★★★★
Voelt u zich soms een vreemde eend in de bijt? Wordt u ondergewaardeerd op uw werk? Hebt u geen geluk in de liefde? Is er niemand die u écht begrijpt? Lijkt uw leventje op een doodlopend straatje? Kortom: voelt u zich eenzaam? Dan zal u zich ongetwijfeld kunnen identificeren met Christine: het titelpersonage in de nieuwe film van de Amerikaanse regisseur Antonio Campos.
Tegendraads
Gebaseerd op feiten, volgt deze boeiende biopic de lotgevallen van Christine Chubbuck (glansrol van Rebecca Hall): een 29-jarige tv-journaliste die in de jaren zeventig in Florida reportages inblikt voor het Amerikaanse ontbijtprogramma Suncoast Digest. Christine is vrijgezel, woont nog bij haar moeder (mooi vertolkt door J. Smith-Cameron) en komt in conflict met haar baas Michael (met brio gespeeld door Tracy Letts) omdat hij in het belang van de kijkcijfers wil dat Christine zich in haar reportages meer focust op sensationele misdaden dan op bezielde human interest-verhalen. Christine kan zich als integere en ambitieuze journaliste echter moeilijk plooien naar de oppervlakkige eisen van haar baas en ze krijgt ook bij haar collega's stilaan de reputatie van een tegendraads kruidje-roer-me-niet. Gelukkig is er George (gespeeld door Michael C. Hall): de sympathieke nieuwsanker die wél begrip voor Christine lijkt op te brengen en waarop zij stiekem verliefd is...
 |
De echte Christine Chubbuck.
|
 |
| Rebecca Hall als Christine Chubbuck. |
Apologie van een buitenbeentje
Christine is een aangrijpend psychosociaal drama dat vooral indruk maakt dankzij het intelligente scenario en de memorabele vertolking van hoofdrolspeelster Rebecca Hall in de titelrol. Ook de rest van de cast acteert geloofwaardig.
 |
Christine komt in conflict met haar baas.
|
De eenzame tragiek van Christine ontvouwt zich haast geruisloos, omdat je als kijker aanvankelijk denkt dat zij geen hulp nodig heeft. Ondanks haar wat wereldvreemde uitstraling, is zij immers assertief genoeg om voor zichzelf op te komen. Tot je begint te beseffen dat zij zich veel kwetsbaarder, eenzamer en wanhopiger voelt dan haar omgeving vermoedt.
Dat blijkt onder meer uit een cruciale scène waarin Christine op uitnodiging van George deelneemt aan een groepstherapie. Die schitterende scène is even grappig als hartverscheurend: Christine gaat akkoord om deel te nemen aan een therapeutisch spelletje dat "Ja, maar" heet, waarbij zij een probleem ter sprake mag brengen, haar gesprekspartner dan een oplossing voorstelt en Christine mag zeggen "Ja, maar..." en mag uitleggen waarom de voorgestelde oplossing volgens haar niet volstaat. Vervolgens stelt de gesprekspartner een nieuwe oplossing voor, waarna Christine weer mag reageren met een kritisch "Ja, maar...", enzovoort. Het spel is bedoeld om aan te tonen dat er voor elk probleem een oplossing bestaat en je met genoeg relativeringsvermogen depressies kunt overwinnen. Aanvankelijk stelt de gesprekspartner nog zelfverzekerd enkele voor de hand liggende oplossingen voor aan Christine. Maar naarmate het spel vordert, wordt duidelijk dat er geen duurzame oplossingen lijken te bestaan voor de problemen waarmee zij worstelt. Deze ontroerende scène, waarin de sprekende gelaatsuitdrukkingen van Rebecca Hall de radeloosheid van Christine treffend illustreren, is een keerpunt in de film en vormt de aanloop naar een verbijsterend, waargebeurd slot...
 |
|
Wij begrijpen Christine. En we hopen dan ook dat al wie deze gevoelige, bitterzoete 'apologie' van Christine gezien heeft, voortaan extra begrip en geduld opbrengt voor de eenzame, compromisloze buitenbeentjes in onze door laf en oppervlakkig conformisme uitgeholde wereld.
JN.
Christine (Groot-Brittannië/USA-2016): beschikbaar op dvd en blu-ray disc.
Met: Rebecca Hall, Michal C. Hall, Tracy Letts, J. Smith-Cameron en Maria Dizzia.
Genre: biopic / psychosociaal drama
