It Follows - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van It Follows: Gestalkt door een seksuele kettingbrief

Genre: horror / thriller / mysterie

Whiplash - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Kwaliteit" en op 780p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: psychosociaal drama / muziekfilm

Klik op de oranje link voor onze recensie van Whiplash: De prijs van perfectie

83 filmtips van Martin Scorsese - compilatie

Samengesteld met filmfragmenten en deskundig commentaar (onder meer uit de ongemeen boeiende documentaires A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies en My Voyage to Italy), vindt u in de amateurvideo hieronder 83 filmtips van de Amerikaanse cineast en wandelende filmencyclopedie Martin Scorsese.

De misleidende (en grammaticaal gebrekkige) videotitel verwijst naar een lijst met 39 films die Scorsese ruim acht jaar geleden opstelde als inspiratiebron voor jonge filmmakers (klik hier voor de volledige lijst), maar de compilatievideo zelf vermeldt ruim dubbel zoveel filmtips van Scorsese. Toch is het jammer dat sommige films op Scorsese's lijst ontbreken in de compilatie. Ook de meeste van zijn favoriete stille films ontbreken, zoals onder meer Cabiria van Giovanni Pastrone uit 1914, Intolerance van D.W. Griffith uit 1916 en Sunrise van F.W. Murnau uit 1927. Ook enkele klassieke westerns, zoals The Searchers van John Ford, komen niet voor in de compilatie, net zo min als de films van enkele regisseurs die Scorsese nochtans altijd erg bewonderd heeft, zoals Alfred Hitchcock en Stanley Kubrick.

Een volledige lijst van de films die Scorsese aanbeveelt in A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies vindt u hier. En een volledige lijst van de Italiaanse films die hij bespreekt in My Voyage to Italy vindt u hier.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p voor hogere beeldresolutie)


Genre: documentaire

Hieronder gemakshalve nog even een chronologisch overzicht van Martin Scorsese's aanraders uit de compilatievideo:

1. Le cake-walk infernal van Georges Méliès uit 1903.

2. I segreti dell'anima van Vincenzo Denizot uit 1912.

3. The Four Horsemen of the Apocalypse van Rex Ingram uit 1921.

4. The Power and the Glory van William K. Howard uit 1933.

5. It Happend One Night van Frank Capra uit 1934.

6. Mr. Deeds Goes to Town van Frank Capra uit 1936.

7. Mr. Smith Goes to Washington van Frank Capra uit 1939.

8. Stagecoach van John Ford uit 1939.

9. The Roaring Twenties van Raoul Walsh uit 1939.

10. Citizen Kane van Orson Welles uit 1941.

11. Sullivan's Travels van Preston Sturges uit 1941.

12. How Green Was My Valley van John Ford uit 1941.

13. Cat People van Jacques Tourneur uit 1942.

14. Arsenic and Old Lace van Frank Capra uit 1944.

15. Roma città aperta van Roberto Rossellini uit 1945.

16. Paisan van Roberto Rossellini uit 1946.

17. Duel in the Sun van King Vidor uit 1946.

18. A Matter of Life and Death van Michael Powell en Emeric Pressburger uit 1946.

19. Gilda van Charles Vidor uit 1946.

20. T-Men van Anthony Mann uit 1947.

21. The Lady from Shanghai van Orson Welles uit 1947.

22. Germania, anno zero van Roberto Rossellini uit 1948.

23. La Terra Trema van Luchino Visconti uit 1948.

24. Macbeth van Orson Welles uit 1948.

25. I Walk Alone van Byron Haskin uit 1948.

26. Force of Evil van Abraham Polonsky uit 1948.

27. Raw Deal van Anthony Mann uit 1948.

28. The Red Shoes van Michael Powell en Emeric Pressburger uit 1948.

29. Caught van Max Ophüls uit 1949.

30. The Third Man van Carol Reed uit 1949.

31. Stromboli van Roberto Rossellini uit 1950.

32. Francesco, giullare di Dio van Roberto Rossellini uit 1950.

33. Night and the City van Jules Dassin uit 1950.

34. Gun Crazy van Joseph H. Lewis uit 1950.

35. Ace in the Hole van Billy Wilder uit 1951.

36. Tales of Hoffman van Michael Powell en Emeric Pressburger uit 1951.

37. An American in Paris van Vincente Minnelli uit 1951.

38. The Magic Box van John Boulting uit 1951.

39. Europa '51 van Roberto Rossellini uit 1952.

40. Othello van Orson Welles uit 1952.

41. The Bad and the Beautiful van Vincente Minnelli uit 1952.

42. Julius Ceasar van Joseph L. Mankiewicz uit 1953.

43. The Band Wagon van Vincente Minnelli uit 1953.

44. Pickup on South Street van Samuel Fuller uit 1953.

45. Viaggio in Italia van Roberto Rossellini uit 1954.

46. Senso van Luchino Visconti uit 1954.

47. Kiss Me Deadly van Robert Aldrich uit 1955.

48. All That Heaven Allows van Douglas Sirk uit 1955.

49. Forty Guns van Samuel Fuller uit 1957.

50. Sweet Smell of Success van Alexander Mackendrick uit 1957.

51. Touch of Evil van Orson Welles uit 1958.

52. Some Came Running van Vincente Minnelli uit 1958.

53. Shadows van John Cassavetes uit 1959.

54. Rocco e i suoi fratelli van Luchino Visconti uit 1960.

55. Jason and the Argonauts van Don Chaffey uit 1960.

56. Peeping Tom van Michael Powell uit 1960.

57. One, Two, Three van Billy Wilder uit 1961.

58. The Hustler van Robert Rossen uit 1961.

59. Cape Fear van J. Lee Thompson uit 1962.

60. Two Weeks in Another Town van Vincente Minnelli uit 1962.

61. The Trial van Orson Welles uit 1962.

62. America, America van Elia Kazan uit 1963.

63. Il gattopardo van Luchino Visconti uit 1963.

64. Shock Corridor van Samuel Fuller uit 1963.

65. The Fall of the Roman Empire van Anthony Mann uit 1964.

66. La prise de pouvoir par Louis XIV van Roberto Rossellini uit 1966.

67. Faces van John Cassavetes uit 1968.

68. Midnight Cowboy van John Schlesinger uit 1969.

69. M*A*S*H van Robert Altman uit 1970.

70. McCabe & Mrs. Miller van Robert Altman uit 1971.

71. Klute van Alan J. Pakula uit 1971.

72. The Godfather van Francis Ford Coppola uit 1972.

73. The Conversation van Francis Ford Coppola uit 1974.

74. Il messia van Roberto Rossellini uit 1975.

75. Nashville van Robert Altman uit 1975.

76. Apocalypse Now van Francis Ford Coppola uit 1979.

77. Heaven's Gate van Michael Cimino uit 1980.

78. HealtH van Robert Altman uit 1980.

79. Mishima van Paul Schrader uit 1985.

80. Born on the Fourth of July van Oliver Stone uit 1989.

81. Do the Right Thing van Spike Lee uit 1989.

82. The Player van Robert Altman uit 1992.

83. Kansas City van Robert Altman uit 1996.

Portret. 

Nina Hoss 

De grote doorbraak?

Sinds eergisteren loopt Phoenix, de nieuwe film van de Duitse regisseur Christian Petzold, bij ons in de zalen. 

Phoenix is een intrigerende, naar Hitchcocks Vertigo verwijzende neo noir, waarin de jonge jodin Nelly (gespeeld door Nina Hoss) in de herfst van 1945 een operatie ondergaat in het naoorlogse Berlijn om haar door de nazi's zwaar verminkte gezicht te reconstrueren. Wanneer zij haar echtgenoot Johnny (Ronald Zehrfeld) opzoekt, blijkt deze haar niet meer te herkennen. Hij meent dat zijn vrouw dood is en dat Nelly gewoon sterk op haar lijkt. Johnny overtuigt Nelly om zich voor te doen als zijn vrouw en zo de erfenis te bemachtigen van haar tijdens de oorlog omgekomen familie. Nelly stemt in met het plan omdat ze wil achterhalen of Johnny haar ooit verraden heeft aan de nazi's... 

Succesvolle samenwerking

Nina Hoss in Yella.

De internationale filmpers is overwegend erg positief over Phoenix. Met name de Duitse actrice Nina Hoss wordt geprezen voor haar boeiende vertolking van Nelly. 

Dit is intussen de vijfde samenwerking tussen Hoss en Petzold: in 2003 speelde Hoss een moeder die rouwt om de dood van haar zoontje in het drama Wolfsburg; in 2007 kreeg ze op het filmfestival van Berlijn een Zilveren Beer voor haar hoofdrol in de psychologische thriller Yella; in 2009 was ze in de thriller Jeriochow te zien als de love interest in een driehoeksverhouding; en in 2012 werd ze genomineerd voor een Europese Filmprijs voor haar rol in Petzolds drama Barbara, waarin ze een Oost-Duitse arts speelt die het Stasiregime wil ontvluchten en ervan droomt om naar het westen over te lopen. In Duitsland is Hoss al jaren bekend bij het grote publiek, maar met haar hoofdrol in Phoenix maakt de 39-jarige actrice nu ook kans op een internationale doorbraak. 

In haar vrije tijd zet Hoss zich in voor de strijd tegen genitale verminking van vrouwen en tegen de vernietiging van het Braziliaanse regenwoud. 

JN.

Phoenix (Duitsland/Polen-2014): in de bioscoop sinds 11 maart 2015.
Met: Nina Hoss, Ronald Zehrfeld en Nina Kunzendorf.

Genre: historisch drama / neo noir / romantiek

Ronald Zehrfeld en Nina Hoss in Phoenix.

Das Cabinet des Dr. Caligari - full movie

Deze sfeervolle stille horrorfilm van Robert Wiene uit 1920 is één van de meest invloedrijke films uit de hoogdagen van het Duitse expressionisme.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op "Ondertiteling" en "Nederlands" voor Nederlandstalige ondertitels, en op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: misdaadmysterie / horror

Sunrise: A Song of Two Humans - full movie

Een dramatisch, tragiromantisch meesterwerk van de Duitse cineast F.W. Murnau uit 1927 over verleiding en echtelijke ontrouw.

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p voor hogere beeldkwaliteit)

Genre: romantisch drama

Klik op de oranje link voor een achtergrondartikel: Zijn romantische films gevaarlijk voor uw relatie?

Wild - trailer

(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Wild: Masochistische trektocht

Genre: biopic / avontuur / existentieel drama / roadmovie

Masochistische trektocht

Wild  van Jean-Marc Vallée     ★★★

Denying

Her wounds came from the same source as her power

Emily Dickinson.

In het voetspoor van Mia Wasikowska, die vorig jaar in Tracks de Australische avonturierster Robyn Davidson vertolkte (lees onze recensie hier), kroop ook actrice Reese Witherspoon voor de avontuurlijke biopic Wild in de huid van een jongedame met een nomadische ziel die te voet op pad trekt om haar innerlijke demonen te bezweren. De jongedame in kwestie is de Amerikaanse Cheryl Strayed, die in 1995 op 26-jarige leeftijd langs de zogeheten Pacific Crest Trail dwars door Amerika wandelde. Een helse tocht van ruim drie maanden over zo'n 1.700 kilometer van de grens met Mexico in het Zuiden van de VS tot aan de Canadese grens in het Noorden. Voor zijn verfilming van dit avontuur baseerde de Canadese regisseur Jean-Marc Vallée (bekend van Dallas Buyers Club) zich op de memoires van Strayed die in 2012 gepubliceerd werden onder de titel Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail.

Reese Witherspoon als Cheryl Strayed.

Ballast

Terwijl Cheryl door de weidse landschappen trekt, komen we met flashbacks naar het verleden en met haar voice-over meer te weten over haar drijfveren: Cheryl mijmert over haar zelfdestructieve gedrag, haar echtscheiding, haar drankzuchtige vader en haar overleden moeder. De emotionele ballast die Cheryl tijdens haar verbeten trip torst wordt in het begin van de film op symbolische wijze tastbaar gemaakt met een humoristische scène waarin Cheryl in een motelkamer voor het eerst haar loodzware rugzak aantrekt; een rugzak die zo groot is dat hij de bijnaam "Monster" krijgt. Onderweg zal Cheryl ook het 'monster' in zichzelf beter leren kennen. Ze komt zichzelf voortdurend tegen, bijvoorbeeld tijdens de confronterende scène waarin iemand haar een hulppakket voor daklozen aanbiedt omdat ze inderdaad beantwoordt aan de criteria voor dakloosheid: ze heeft geen vast adres, geen werk, geen inkomen. Elke stap brengt haar een beetje dichter bij zelfkennis die aanstuurt op zelfaanvaarding en aanvaarding van het leven zoals het is. Of zoals iemand haar onderweg terecht zegt: "It's your weight."

Levenslessen van een misfit

Cheryl Strayed heeft een toepasselijke achternaam: strayed betekent letterlijk 'afgedwaald', zoals in stray dog (zwerfhond). Ze past in het rijtje van masochistische misfits die de stuurloosheid van hun postmoderne leventje beu zijn en in de vrije natuur op zoek gaan naar herbronning, ook al moeten ze daarvoor zware beproevingen doorstaan. Wij begrijpen dat. In je eentje door de ongerepte natuur trekken kan inderdaad therapeutisch zijn. Het contact met de natuurelementen blaast letterlijk en figuurlijk een frisse wind door je hoofd, waardoor je de dingen in een ander perspectief begint te zien, je sommige problemen en zorgen beter kunt relativeren, en je prioriteiten kunt herschikken om een zinvoller bestaan te leiden. Het leven is letterlijk en figuurlijk een pad waarop je voortdurend kruispunten tegenkomt en moet beslissen of je links- of rechtsaf slaat, dan wel terugkeert of gewoon rechtdoor gaat. Die keuzes bepalen wie je bent. En wie je wordt. Maar, zoals de Amerikaanse schrijver James A. Michener opmerkte in een wijze, door Cheryl geciteerde levensles: "We are never prepared for what we expect." En wanneer Cheryl zucht: "Everything hurts, all the time", dan heeft ze het dus niet alleen over de bloederige blaren op haar voeten, maar ook over haar gekwetste ziel. Cheryl wil met haar masochistische trektocht aan zichzelf bewijzen dat ze sterker is dan haar trauma's. Elk masochisme ontstaat uit een surplus aan kracht die zichzelf op de proef wil stellen.

Een emotionele mozaïek

Reese Witherspoon draagt dit avontuurlijke drama met een behoorlijke vertolking. Maar haar Oscarnominatie voor beste actrice is, net als de Oscarnominatie voor Laura Dern in haar bijrol van Cheryls moeder, toch wat overdreven.

Laura Dern als Cheryls moeder.

Op visueel vlak kozen regisseur Jean-Marc Vallée en zijn crew vaak voor hand-held shots, die de aandacht van de kijker onvermijdelijk vestigen op het camerawerk; een keuze die ideaal is voor een documentaire, docudrama, mockumentary of actiefilm, maar hier soms ten koste gaat van het gevoel van isolement dat Cheryl moet ervaren hebben terwijl ze moederziel alleen door de uitgestrekte wildernis trok. Wat meer rustige wide shots, zoals in de westerns Meek's Cutoff en Dances With Wolves, zou de desolate, panoramische landschappen beter tot hun recht hebben laten komen. Visueel gezien liet Wild ons als kijker dus enigszins op onze honger.

De montage van Wild geeft ons meer inzicht in het hoofdpersonage, bijvoorbeeld in de knappe collage van flashbacks over Cheryls zelfdestructieve levenswandel terwijl het panfluitnummer El Condor Pasa van Simon & Garfunkel weerklinkt. Elders in de film sluiten korte soundbites van andere pop- of rocknummers goed aan bij Cheryls emoties. Het probleem is echter dat deze emotionele mozaïek van flashbacks, voice-over en muziekfragmenten soms te sentimenteel wordt. Wat meer stilte, wat meer afstand (ook letterlijk), wat meer spanning en wat meer humor hadden geen kwaad gekund. 

Reese Witherspoon.

Enfant bohème

Wij hebben altijd al bewondering gehad voor Nietzscheaanse vrije geesten die de wilde, ongerepte natuur trotseren en zichzelf in zevenvoudige eenzaamheid tegenkomen terwijl ze op zoek zijn naar een hereniging met de ongetemde oerkrachten (in de natuur én in zichzelf) waarvan de doorsnee burger heden ten dage hopeloos vervreemd is. Daarom hebben we geboeid gekeken naar Wild, een film die thuishoort in de traditie van avontuurlijke hiking movies, zoals Jeremiah Johnson, Into the Wild, 127 Hours, Touching the Void en Grizzly Man. Elk van deze op biografische feiten berustende films sprak het enfant bohème in ons aan. Maar geen van hen heeft bij ons ooit meer respect afgedwongen dan Alone in the Wilderness: een tweedelige documentaire van en over de Amerikaan Richard 'Dick' Proenneke, die bijna dertig jaar als een onvervalste Jeremiah Johnson in zijn eentje in een zelfgebouwde blokhut in de bergen van Alaska leefde. Wie na het bekijken van Wild zin heeft in the real thing, kunnen we Alone in the Wilderniss aanbevelen.

JN.

Wild (USA-2014): in de bioscoop sinds 4 maart 2015.

Met: Reese Witherspoon en Laura Dern.

Genre: biopic / road movie / avontuur / existentieel drama

Klik op de oranje link voor de trailer: Wild - trailer

Claustrofobisch geworstel

Foxcatcher  van Bennett Miller     ★★★

Gebaseerd op feiten, begint dit psychosociaal sportdrama in 1987: drie jaar nadat de Amerikaan Mark Schultz (gespeeld door Channing Tatum) Olympisch worstelkampioen werd. Samen met zijn oudere broer David (Mark Ruffalo), ook een worstelkampioen, bereidt Mark zich voor op het WK en op de komende Olympische Spelen in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul. Op een dag wordt Mark uitgenodigd op de Foxcatcher Farm: het riante landgoed van John E. du Pont (Steve Carell) in Philadelphia. Als telg van de Amerikaanse familie Du Pont is John schatrijk. Naast een paardenfokker, ornitholoog en zelfverklaarde patriot, is John ook een groot liefhebber van de worstelsport. Hij doet Mark een onweerstaanbaar voorstel: als de worstelaar bereid is om te verhuizen naar een chalet op het landgoed van Du Pont om er te trainen als lid van Johns worstelteam, mag Mark er oefenen met zelfgekozen sparringpartners en krijgt hij 25.000 dollar per jaar. Mark stemt in met het aanbod en probeert zijn broer David te overhalen om ook lid te worden van Team Foxcatcher. Maar David weigert. Bovendien blijkt Du Pont een veeleisende, bezitterige mecenas die stilaan een wig drijft tussen de worstelbroers...

Steve Carell als John E. du Pont (links) en Channing Tatum als Mark Schultz.

Beklemmend

Foxcatcher houdt het midden tussen een biografisch familiedrama over twee broers wier leven bijna uitsluitend in het teken van sport staat (denk aan Martin Scorsese's boksbiopic Raging Bull), een psychosociaal portret van een excentrieke multimiljonair (denk aan Scorsese's biopic Aviator) en een tragische zedenschets met homo-erotische ondertoon over obsessie, jaloezie en bezitsdrang (denk aan de biopic Behind the Candelabra). 

Naast het degelijke camerawerk, vallen vooral de verdienstelijke acteerprestaties op. Channing Tatum speelt de worstelscènes als een afgetrainde atleet en heeft de juiste, ietwat dommige uitstraling als de dociele, manipuleerbare Mark. Ook Mark Ruffalo dompelde zich onder in de worstelsport en overtuigt in zijn vertolking van de meer ervaren broer David. Maar het is vooral Steve Carell die uitblinkt als de creepy John E. du Pont, bij wie onmiskenbaar een vijs los zit. Carell is bijna onherkenbaar vanwege een neusprothese en zijn beheerste, ingehouden vertolking die fans van zijn komische films zal verrassen en aantoont dat hij ook dramatische rollen aankan.

Steve Carell.

Het scenario (van E. Max Frye en Dan Futterman) focust van meet af aan op de gespannen driehoeksverhouding tussen Mark, David en John, waarbij voortdurend een onbehaaglijk gevoel van verborgen verdriet op de achtergrond meespeelt. Mark en David hadden een moeilijke jeugd, maar ook rijkeluiszoon John heeft littekens op zijn ziel. Zo probeert John tevergeefs om de goedkeuring van zijn snobistische moeder (bijrolletje van Vanessa Redgrave) te krijgen, maar zij kijkt nu eenmaal neer op de worstelsport. John is een tragische, trieste figuur, wiens eenzaamheid in de verf gezet wordt met veelzeggende stiltes terwijl hij zich in zijn reusachtige landhuis lijkt af te vragen hoe hij iets te betekenen kan hebben...

Channing Tatum (links) en Mark Ruffalo.

De claustrofobische atmosfeer die Mark en David op het domein van Du Pont ervaren, wordt versterkt door muziek die een toepasselijk gevoel van beklemming oproept. Die muziek is echter vaak te prominent aanwezig en gaat samen met de niet altijd even efficiënte montage in sommige scènes ten koste van de dramatische opbouw. Hierdoor missen de sportieve wedstrijdscènes spanning en geraak je als kijker soms ook moeilijk betrokken bij de dramatische lotgevallen en emoties van de drie hoofdpersonages. Hier viel meer uit te halen.

JN.

Foxcatcher (USA-2014): in de bioscoop sinds 25 februari 2015.

Met: Channing Tatum, Steve Carell en Mark Ruffalo.

Genre: biopic / psychosociaal drama / sport / misdaad

Klik op de oranje link voor de trailer: Foxcatcher - trailer