zondag 31 augustus 2014

Portret. 


Ronit Elkabetz 





Grand dame van de Israëlische cinema



In Israël bestaan geen burgerlijke huwelijken en dus ook geen burgerlijke (v)echtscheidingen. Het joods huwelijk is er een strikt religieuze aangelegenheid. Enkel rabbijnen kunnen het inzegenen of ontbinden. Bovendien wordt een echtscheiding alleen toegestaan met akkoord van de echtgenoot. In het geval van Viviane, het hoofdpersonage in het nieuwe Israëlische psychosociaal echtscheidingsdrama Gett: The Divorce Trial of Viviane Ansalem (2014), is dat een groot probleem. Haar man weigert immers om in te stemmen met de scheiding waar Viviane op aandringt. Ook de rechters van het religieus tribunaal dat hun dossier behandeld blijven doof en blind voor haar wanhoop... 


De rol van Viviane wordt beklijvend vertolkt door de Israëlische actrice en cineaste Ronit Elkabetz, die samen met haar broer Shlomi ook het scenario schreef en de regie deed. Dit leverde hen enkele onderscheidingen op, waaronder de prijs voor beste film en voor beste regie van de Israëlische Film Academie en de Publieksprijs op het Jerusalem Film Festival. 

Ronit Elkabetz als Viviane in Gett.

Marokkaanse roots

Ronit Elkabetz werd geboren in 1964 in Beersheba, een woestijnstad in het zuiden van Israël, en groeide op in het kuststadje Kiryat Yam. Haar joodse familie heeft Marokkaanse roots. Elkabetz studeerde af als modeontwerpster en volgde geen acteerlessen. Dit verklaart waarom ze reeds 27 was toen ze in 1990 haar eerste filmrol kreeg in het Israëlische drama The Intended. Vier jaar later bekroonde de Israëlische Film Academie haar met een Ophir Award voor haar hoofdrol in Sh'Chur:een familiedrama over de mystieke magische praktijken binnen de Marokkaanse gemeenschap in Israël. 

Cleopatra aan de afwas

In 1997 verhuisde Elkabetz naar Parijs, waar ze zich aansloot bij het bekende avant-garde-toneelgezelschap Le Théâtre du Soleil van Ariane Mnouchkine. Een boeiende, maar ook moeilijke tijd, want goedbetaalde rollen waren schaars. Omdat alleen de zon voor niets opgaat, moest Elkabetz het theater schoonmaken en er de afwas doen om brood op de plank te krijgen. "Het was een surrealistische situatie", herinnert Elkabetz zich in een interview met het Franse dagblad Libération. "Terwijl ik in Frankrijk een kuisvrouw was, belde men me op om in Israël Lady Macbeth of Cleopatra te spelen."

In 2001 won Elkabetz haar tweede Ophir Award voor haar filmrol van een gescheiden vrouw die een geheime relatie heeft met een een reeds uitgehuwelijkte joodse man in het Israëlische drama Late Marriage. Drie jaar later speelde ze de hoofdrol in haar zelfgeschreven regiedebuut To Take a Wife, waarin ze een ongelukkig getrouwde moeder vertolkt die zich verzet tegen het traditionalisme van haar Marokkaans-Israëlische familie. In 2007 won ze haar derde Ophir Award voor haar rol in de Israëlische tragikomedie The Band's Visit. Het jaar daarop kreeg het familiedrama Shiva, dat Elkabetz samen met haar broer regisseerde en waarin ze ook de hoofdrol speelt, de prijs voor beste film op het Jerusalem Film Festival. 

In To Take a Wife.

Daarnaast was Elkabetz nog te zien in de Franse producties La fille du RER (2009), Cendres et sang (2009), Tête de turc (2010) en Les mains libres (2010). In 2010 werd Elkabetz alweer genomineerd voor een Ophir Award, ditmaal voor haar rol als moeder van een onzekere joodse puber in het Israëlische coming-of-age drama Mabul. En nu is ze dus te zien als het naar vrijheid hunkerende hoofdpersonage in Gett.

In Mabul.

Terugblikkend op de veelzijdige filmcarrière van Elkabetz, citeren we tot slot nog even de jury die haar in 2010 op het Filmfestival van Cannes bekroonde met de Franse Cultuurprijs en haar omschreef als "een vrouw die straalt van passie en erotica, en zelfs een Egyptische koningin kan spelen".

JN.

Gett: The Divorce Trial of Viviane Amsalem (Israël/Frankrijk/Duitsland-2014): in de bioscoop vanaf 10 september 2014.
Met: Ronit Elkabetz en Simon Abkarian.

Genre: psychosociaal drama

Klik op de oranje link voor de trailer: Gett: The Divorce Trial of Viviane Amsalem - trailer

Exodus: Gods and Kings - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Genre: historisch epos / bijbels drama / avontuur





Gett: The Divorce Trial of Viviane Amsalem - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Genre: psychosociaal drama



zondag 17 augustus 2014

Locke - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p of 720p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van Locke: Muurvast

Genre: psychologisch drama



Muurvast

Locke  van Steven Knight     ★★½



Ivan Locke (gespeeld door de Engelse acteur Tom Hardy) heeft zijn vrouw in 15 jaar huwelijk 'slechts' één keer bedrogen met een ander. Maar die ene keer is voldoende om zijn leven overhoop te halen. Zijn onenightstand is immers zwanger van hem en staat op het punt te bevallen...

Morele dilemma's

Net als Buried -een claustrofobische thriller uit 2010 over een man die levend begraven werd en zich volledig afspeelt in diens graf (lees onze recensie hier)- speelt het nieuwe psychologisch drama Locke zich af op slechts één locatie: in Ivans auto, terwijl hij op weg is naar het ziekenhuis waar de vrucht van zijn ontrouw geboren zal worden. En net als in Buried, komt ook in Locke uitsluitend het hoofdpersonage in beeld. Bovendien is ook Ivan in zekere zin levend begraven: bedolven onder zijn problemen en morele dilemma's, kan hij geen kant meer uit en zit hij als het ware muurvast. Zijn achternaam Locke lijkt trouwens op het Engelse woord locked: 'opgesloten'. En dat hij werkt als bouwopzichter is ook een toepasselijke metafoor: beton gieten is een vak dat planning, zorg en toewijding vergt. Net als een huwelijk en het vaderschap. En eens het beton gegoten (of het zaad gespoten) is, kan je er nog weinig aan doen en moet je opdraaien voor de gevolgen...

Hoewel deze film visueel weinig indruk maakt, blijft hij niettemin boeien dankzij de behoorlijke vertolking van Tom Hardy in de titelrol, en dankzij het zelfgeschreven scenario van de Engelse regisseur Steven Knight, waarin ook gefocust wordt op de motieven van Ivan om zijn huwelijk en baan op het spel te zetten.

Toch hadden we het gevoel dat hier meer uit te halen viel. Verwacht dus (in tegenstelling tot wat de nogal misleidende trailer suggereert) geen spannende thriller over echtelijke ontrouw zoals Fatal Attraction (1987) van Adrian Lyne, maar veeleer een ingetogen psychologisch drama over de onmogelijke keuzes van een man die verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn zonden.


JN.

Locke (Groot-Brittannië/USA-2013): in de bioscoop vanaf 1 oktober 2014.
Met: Tom Hardy.

Genre: psychologisch drama

Klik op de oranje link voor de trailer: Locke - trailer

zaterdag 16 augustus 2014

Horns - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Genre: thriller / horror / fantasy / zwarte komedie



Gone Girl - trailer



(Klik op de playbutton en dan rechtsonder bij instellingen op 720p of 1080p voor hogere beeldkwaliteit)


Genre: thriller / psychosociaal drama / mysterie

Klik op de oranje links voor: 


- ons biografisch portret van de regisseur: David Fincher: Tussen filmkunst en entertainment

woensdag 6 augustus 2014

Parochie van miserie

Calvary  van John Michael McDonagh     ★★★



Deze cynische tragikomedie van de Ierse scenarist en regisseur John Michael McDonagh windt er vanaf de openingsscène geen doekjes om: "Ik was zeven jaar toen ik voor het eerst sperma proefde", aldus een man die in een Iers kustdorpje te biecht gaat bij de katholieke priester James Lavelle (ingetogen vertolkt door Brendan Gleeson). De man, die aanvankelijk niet in beeld komt en pas aan het eind van de film geïdentificeerd wordt, is naar eigen zeggen als kind vijf jaar lang verkracht door een intussen overleden priester. Hij wil wraak en waarschuwt priester James dat deze zal moeten boeten voor de zonden van zijn collega. De man geeft James een week om afscheid te nemen van het leven...

Vreemde vogels

Terwijl James zich bezint over manieren om zijn nakende executie af te wenden, leren we hem en zijn dorpsgenoten beter kennen. De parochie is een bonte verzameling vreemde vogels: een frauderende miljonair met gewetenswroeging, een cynische slager wiens nymfomane vrouw overspel pleegt met een Afrikaan, een atheïstische arts, een homoseksuele politieman, een seksueel gefrustreerde jongeman, en een oude Amerikaanse schrijver die overweegt om uit het leven te stappen. Bij elk van hen lijkt een vijs los te zitten. Maar wie is van plan om James te vermoorden...?

Brendan Gleeson als James en Kelly Reilly als diens dochter.  

Behalve deze whodunit, omvat het scenario van Calvary ook een subplotje over de suïcidale, met liefdesverdriet kampende dochter van James (hij was ooit getrouwd en werd priester na het overlijden van zijn vrouw). De focus ligt echter op James. En op zijn stroeve relatie met de karikaturale dorpsfiguren, die herinneren aan de mozaïek van onvergetelijke personages in de heerlijke Italiaanse tragikomedie Amarcord van Federico Fellini uit 1973 (één van onze favoriete komedies en één van onze favoriete films tout court, bekijk een filmfragment hier en de hele film hier). De humor in Calvary is echter een stuk droger en donkerder, waardoor deze zwarte existentiële komedie een wrange bijsmaak heeft. De claustrofobie en onderhuidse spanning in de haatdragende parochie van James, waar iedereen elkaar kent maar niemand elkaar het licht in de ogen lijkt te gunnen, is bijna tastbaar voor de kijker. En spijts de snedige dialogen (de slager meent dat zijn ontrouwe echtgenote "een bipolaire stoornis heeft of lactose-intolerant is"), weet je soms niet of je moet lachen of wenen. 

Brendan Gleeson (links) als James en Chris O'Dowd als de dorpsslager.

Brendan Gleeson (check out zijn sterke rol als de Griekse vorst Menelaos in het historisch actie-epos Troy) vormt het hart en geweten van Calvary als de wijze priester die zijn roeping heel ernstig neemt. Gleeson doet dat met verve. De film is ook verzorgd in beeld gebracht en voorzien van oude, sfeervolle deuntjes.   

Net als elk van de personages, is Calvary als film een buitenbeentje. Terugblikkend op het citaat van de filosoof en kerkvader Augustinus aan het begin van de film -"Do not despair; one of the thieves was saved. Do not presume; one of the thieves was damned”- hadden we na afloop het gevoel dat Calvary via allerlei bizarre omwegen vooral appelleert aan ons vermogen tot vergiffenis. Aan onze moed om in deze absurde, hardvochtige en pijnlijke wereld ondanks alles toch het goede in onszelf en de ander te blijven zoeken. En dat maakt Calvary meteen mooier en een stuk minder cynisch dan de parochianen van priester James doen vermoeden.  

JN.

Calvary (Ierland/Groot-Brittannië-2014): in de bioscoop vanaf 17 september 2014.
Met: Brendan Gleeson, Kelly Reilly en Chris O'Dowd.

Genre: existentieel drama / zwarte komedie / psychosociale tragikomedie

Klik op de oranje link voor de trailer: Calvary - trailer


zondag 3 augustus 2014

Calvary - trailer




(Klik op de playbutton en dan rechtsonder op 480p, 720p of 1080p voor hogere beeldresolutie)


Klik op de oranje link voor onze recensie van CalvaryParochie van miserie

Genre: existentieel drama / zwarte komedie / psychosociale tragikomedie