Portret.
Johnny Depp
Van tieneridool tot rasacteur
In 1978, toen Johnny Depp nog een tiener was en gitaar speelde in rockgroepjes, gingen zijn ruziënde ouders uit elkaar. De familiale problemen lieten letterlijk littekens na bij de toen 15-jarige Johnny: uit stress bezondigde hij zich aan zelfverminking door met een mes in zijn huid te krassen. Terugblikkend op die moeilijke tijd, zei hij daar later over: “Mijn lichaam is als het ware een dagboek.”
Wie had destijds kunnen vermoeden dat deze getroebleerde Amerikaanse jongen later als één van de beste en knapste acteurs aller tijden zou uitgroeien tot een superster die door People Magazine twee keer werd uitgeroepen tot de meest sexy man ter wereld en in 2012 met een jaarinkomen van 75 miljoen dollar in het Guinness Book of World Records terechtkwam als de bestbetaalde acteur in de filmgeschiedenis...
Veelzijdig talent
Het begon allemaal toen Depp kennismaakte met de acteur Nicholas Cage, die hem aanraadde om ook zelf een carrière als acteur na te streven. Depps filmdebuut volgde in 1984, toen hij een bijrol speelde in de uiterst populaire horrorfilm A Nightmare on Elm Street (1984) van Wes Craven.
 |
| In A Nightmare on Elm Street. |
Twee jaar later speelde Depp een bijrol als één van de Amerikaanse soldaten in het succesvolle anti-oorlogsdrama Platoon (1986) van Oliver Stone.
 |
| In Platoon. |
Een jaar later, in 1987, mocht Depp meespelen in de razend populaire Amerikaanse tv-serie 21 Jump Street en groeide hij prompt uit tot een tieneridool.
 |
Als tieneridool.
|
Depp was echter ontevreden met zijn oppervlakkige imago van mooie jongen en ging op zoek naar meer uitdagende rollen. Die moed om zichzelf opnieuw uit te vinden en het publiek te verrassen met eigenzinnige personages en gedurfde, vaak zelfrelativerende vertolkingen is een constante in Depps carrière en maakt van hem één van de meest veelzijdige acteurs in Hollywood.
Zo speelde hij een rebelse nozem in de romantische fifties-parodie Cry-Baby (1990) van cultregisseur John Waters.
 |
| Als Cry-Baby. |
Datzelfde jaar, in 1990, stal hij de show met zijn titelrol als een wereldvreemde jongeman met scharen als handen in de betoverende tragikomedie Edward Scissorhands van Tim Burton (lees ons biografische portret van Burton hier).
 |
| Als Edward Scissorhands. |
In 1994 speelde Depp de titelrol van de klungelende filmregisseur in de tragikomische biopic Ed Wood, ook van Tim Burton.
Een jaar later vertolkte hij de titelrol van filosofische minnaar en hartenbreker in de heerlijke romantische komedie Don Juan DeMarco (1995) van Jeremy Leven. Bekijk de hele film hier.
 |
| Als Don Juan DeMarco. |
Voor het boeiende gangsterdrama Donnie Brasco (1997) van Mike Newell kroop Depp in de huid van een undercover FBI-agent.
 |
| Als Ichabod Crane in Sleepy Hollow. |
In de sfeervolle neo noir mysteriethriller The Ninth Gate (1999) van Roman Polanski speelt Depp dan weer een nieuwsgierige boekhandelaar.
In 2001 was Depp te zien in zijn hoofdrol als de Londense politie-inspecteur Frederick Abberline in het sfeervolle en spannende gothic horror-misdaadmysterie From Hell (2001) van de Hughes Brothers over de legendarische seriemoordenaar Jack the Ripper (ook één van onze favoriete films over seriemoorden).
 |
| In From Hell. |
En vanzelfsprekend mogen we Depps onnavolgbare en iconische vertolking van de flamboyante piraat kapitein Jack Sparrow niet vergeten. Dat personage speelde hij tot op heden al vier keer in de populaire en uiterst lucratieve filmreeks Pirates of the Caribbean (2003, 2006, 2007 en 2011) van Gore Verbinski.
 |
| Als kapitein Jack Sparrow in Pirates of the Caribbean. |
Het wereldwijde succes van de Pirates of the Caribbean-franchise bracht Verbinski en Depp weer samen voor The Lone Ranger (2013): een komische western die hier op 7 augustus uitkomt, waarin de intussen bijna 50-jarige Johnny Depp de rol van de indiaan Tonto vertolkt. Bekijk de trailer hier.
 |
| Als Tonto: de indiaanse side kick van The Lone Ranger. |
Joeri Naanai
Klik op de oranje links voor:
De premisse van A Hijacking (oorspronkelijke Deense titel: Kapringen) herinnert aan de Amerikaanse actiefilm Under Siege (1992), waarin Steven Seagal een scheepskok en voormalige Navy Seal speelt die het in zijn eentje opneemt tegen een bende goed georganiseerde terroristen die een Amerikaans slagschip kapen. Maar daar houdt de vergelijking op: A Hijacking focust immers niet op actie, maar veeleer op de angst en ontberingen van de bemanning en op de nerveuze, langdurige onderhandelingen van de rederij met de kapers. De film speelt zich dan ook goeddeels af in de kantoren van de rederij en aan boord van het vrachtschip, wat ook de kijker een gevoel van claustrofobie geeft. Omdat de onderhandelingen aanslepen en de kapers intussen opgescheept zitten met hun gijzelaars -ze zitten letterlijk en figuurlijk in hetzelfde schuitje- ontstaat er aan boord een Stockholmsyndroom, waarbij de gijzelaars vanuit hun stress en overlevingsinstinct beginnen te sympathiseren met hun gijzelnemers. Maar niet alleen de bemanningsleden lijden onder hun onzekere lot (hun angstzweet kan je bijna ruiken), want ook Mikkels vrouw en de CEO van de rederij bezwijken stilaan onder druk van het zenuwslopende drama.
Hoofdrolspeler Pål
Sverre Valheim Hagen is goed gecast als Heyerdahl. De andere personages leer je minder goed kennen.
Ook wat spanning betreft, had Kon-Tiki
sterker
gekund. 
